คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SF] Soulmateソウルメイト X'mas (myungsoo x seongyeol)
‘เพื่อน’ ำนี้มีเส้นบาๆั้นอยู่ …
ะ้ามผ่านำว่าเพื่อนไปยันรั หรือะอยู่ที่เิม
..พร้อมับำว่าเพื่อน
24 ธันวาม
“มายอู้ววววววววววววววว” อยอลที่ระโมาออเพื่อนสุที่รัเามยอู ที่นั่อยู่ในห้อเรียนำลัฟัเพลและนั่อ่านหนัสือาร์ูน นที่อ่านหนัสือไม่รู้สึใเลยสันิ เพราะอยอลทำแบบนี้บ่อย .. แ่ะมีใรรู้ไหม ใมยอูเ้นแรว่าใร..
“ไม่เห็นะสนใันเลย” อยอลเอาาเยไหล่มยอูอย่าที่ทำประำ .. แ่ถ้าเป็นนอื่นมอนะว่าเป็นแฟนัน.. มยอูเอียหน้าไปมออยอลที่ำลัมอมยอูอยู่
“อะ..ไร”มยอูพูึ้นแล้วมอปิิริยาอนที่เอาาเยไหล่ อยอลที่มอหน้ามยอูแล้วทำหน้านฮูออมา
“อาาศหนาว อหน่อย” อยอลพูแล้วเอามืออออีนแน่น มยอูหัวเราะออมาแล้วีหัวอยอลเบาๆ
“บ้าน่า มานั่ที่สิ ยืนอย่านั้นไม่เมื่อยรึไ” มยอูพูแล้วึเ้าอี้ให้อีนนั่ อยอลวาระเป๋าเรียนลแล้วนั่้าๆมยอู
มยอูอยอลเพื่อนสนิท ที่รู้ัันมานานน๊านนาน บ้านไลัน แม่สนิทัน .. ไปเที่ยว้วยันบ่อยๆ .. และอาบน้ำ้วยันลอ /)__( ในลอเวลาที่ทั้สอนบันมัะมีนนึ ที่ใเ้นมาว่าอีนเสมอ .. ิมมยอู
“ฟัเพลอะไรฟั้วยิ! เอ้อแล้วนี่ทำารบ้านยัลอหน่อย” อยอลหยิบหูฟัอี้าามยอูมาใส่หูอัวเอ และหยิบสมุบนโ๊ะอย่ารู้ว่านั่นเป็นารบ้าน และมยอู็ทำเรียบร้อยแล้ว้วย …
มยอูนั่เท้าาแล้วหันไปมออยอลที่ำลัปั่นารบ้านอย่าเร่รีบ พร้อมฮัมเพลที่เาสอนำลัฟั้วยัน ..
น่ารั ..
มยอูิในใแล้วมอหน้าอยอลไม่ละสายา …
“นี่ะมออยอลให้ท้อเลยไหมรับ ุิมมยอูวว” เสียโฮวอนเพื่อนในลุ่มเินเ้ามานั่ที่โ๊ะ้าหน้าแล้วพูึ้นทำให้อยอลที่เพิ่รู้ัวว่ามยอูมออยู่ ..
มยอูไม่หลบา ไม่ร้อนัว และยัมออยอลอยู่อย่านั้น
อยอลไม่หลบา ไม่มีอาารเิน และ้อมอมยอูลับ
“เอ้า เอาให้ท้อเลยนะเว้ย พูเล่นเว้ย - -!!” โฮวอนะโนึ้นมาหลัเห็นว่าเาสอนยัมอหน้าันและไม่มีใระยอมแพ้ใร
เิน.. ทำไมมยอูมันหล่อ ..
อยอลที่เพิ่รู้สึัวว่านรหน้ามีอะไรบาอย่าที่เาไม่เยมอมา่อน ทำให้อยอลรีบหันหน้าหนีและทำารบ้านอเา่อ
“อย่าวนุยเว้ย ารบ้านะไม่เสร็!” อยอลรีบ้มลแล้วลอารบ้าน่อ.. เมื่อี้วามรู้สึมันืออะไร …
มยอูเห็นท่าทีเมื่อี้ออยอลทำให้เาแปลใเล็น้อย อยอลไม่เยแสท่าทีแบบนี้มา่อนเลย
“มยอู วันพรุ่นี้ไปเที่ยวไหนวะ?” โฮย่าหันมาถาม มยอูหันไปมอหน้าโฮย่า พรุ่นี้วันอะไร มยอูหันไปูวันที่ในโทรศัพท์ัวเอ
“พรุ่นี้วันริส์มาส?” มยอูเลิิ้วแล้วถามนรหน้า นี่เาไม่รู้เลย..ว่าวันริส์มาสวันไหน
“็เออนะสิ ไปไหนเปล่า” โฮย่าถามึ้นมาอีรั้ มยอูส่ายหน้าเบาๆ
“ไม่ นอนอยู่บ้าน” มยอูอบแล้วแอบเหล่ไปมออยอลที่เหมือนะทำว่าไม่ไ้ยิน แ่วามริแอบฟัอยู่
“แล้วอยอลละวะ?” โฮย่าหันไปสะิอยอลแล้วทำหน้าสสัย
“ไปบ้านมยอูละมั้” อยอลพูแล้วหันไปมอหน้ามยอู
“รบวนฝาท้อ้วยนะรับบบ!”อยอลยมือไปแล้วไปีไหล่มยอูเบาๆมยอูหัวเราะออมา
“อย่ามาสวีท เมื่อไหร่ะบันสัที โฮย่าอิา” โฮย่ายมือมาปิหน้าแล้วทำท่าแ๋วแ … นั่นทำให้ทุนหัวเราะออมา ไม่มีใรสนใำพูว่า ‘บ’ นอามยอูที่อนนี้ในใอเาำลัิะทำอะไรบาอย่า
“โฮย่าเว้ย! มีนเรีย” เสียะโนออมาาหน้าห้อ ทำให้โฮย่าวิ่ออไป และทิ้ให้มยอูับอยอลอยู่ันสอน
“เสร็แล้ว ่ว” อยอลฟุบหน้าลับโ๊ะหลัาที่เาลอารบ้านเสร็ มยอูฟุบามแล้วหันหน้าไปทาอยอลมออีนที่นอน
“พรุ่นี้ะไปทำอะไรบ้านัน” มยอูพูึ้นมาเบาๆ อยอลหันหน้ามามอมยอู
“ไปิน้าว นอน เล่นเม” อยอลหลับาิ มยอูยื่นมือปัผมที่ปิหน้าอยอลออ
อยอลลืมาึ้นมามยอูับผมอยอลที่ปิหน้าออ อยอลมอเ้าไปในาอมยอู วามรู้สึที่เริ่มเ้ามาเรื่อยๆ .. วามรู้สึแปลๆ อยอลเยรู้สึแบบนี้มาหลายรั้ .. แ่รั้นีู้ะัเนที่สุ …
หัวใเ้นแร แ้มแทุที..
“นายวระัผมไ้แล้ว หน้าม้ายาวแล้วนี่ ” มยอูึผมอยอลเบาๆ
“โอ้ย! เ็บนะเว้ย มาัให้หน่อยิ” อยอลพูแล้วเอามือลูบหัวัวเอ
“เี๋ยวะัให้ เอาให้แหว่เล้ย” มยอูหัวเราะแล้วเยหน้ามอไป้านอหน้า่า ..
“รูมาละ” อยอลพูึ้นมา “ี้เียเรียน โันีไหม?” อยอลหันมาสะิมยอู มยอูหันลับมามอแล้วพยัหน้าเบาๆ
“เอาละนะ 1 2 ั่ม! โอ้ยยยยยยย ปวท้อ โอ้ยยย!!!” อยอลเอามือุมท้อัวเอแล้วฟุบหน้าลบนโ๊ะ ารแสุ๊าทอออยอลไ้ผลทุรั้
“เฮ้ยอยอลเป็นไรป่าว ไปห้อพยาบาลไหม”มยอูหันไปับไหล่เพื่อนัวเอทันใอย่ารู้าน ุรูที่หันมามอ็พยัหน้าแล้ววัมือให้ออาห้อ โยที่ไม่มีปาเสียใ ๆ .. มยอูประออยอลออาห้อ โยที่ไม่มีใรัอะไรเลย ..
วิธีโเรียนที่เบสิสุ
“เมื่อี้โอเวอร์ไปนะนายอ่ะ” มยอูีหัวนัวสูที่ยืน้าๆัวเอ
“แ่็หนีออมาไ้แล้วนี่ โถ่ นี่ถ้าไม่ไ้ัน็ไม่ไ้โหรอนะ!” อยอลึมูมยอูแล้วบิไปมาอย่าหมั่นเี้ยว
“รับรับรับบบบบ” มยอูพยัหน้ารัวๆ
มยอูับอยอลเินไปยัที่หลบ่อนที่มีเพียเาสอนเท่านั้นที่รู้ เป็นห้อเรียนเ่าๆในึที่ไม่มีนเรียน.. ึร้าว่า่ายๆ แ่มันไม่มีอะไรเลยริๆ เป็นแหล่หลบ่อนที่ีที่สุ ในระหว่าทาเิน็ะเอับ้นไม้ให่ ้นไม้ประำโรเรียน เป็นสถานที่สารภาพรัอนัเรียน้วย..
“เอ่อ… พี่อยูรับ..”
มีเสียเ็ผู้ายนนึัึ้นมาาหลั้นไม้ทำให้มยอูและอยอลหยุเิน และามหาเสียนั่น้วยวามสสัย.. อยอลหันไปมอมยอูแล้วยับปาบอให้เียบๆ
อยอลและมยอูพาันมาหลบที่พุ่มไม้ใล้ๆับ้นไม้ มุมนี้ทำให้เห็นวิวัแ๋ว ผู้ายสอนรหน้า..
“นัมอูฮยอนห้อห้า ับรุ่นพี่อยูห้อหนึ่” อยอลพูึ้นมาั เพราะเารู้ว่ามยอูำลัะอ้าปาถาม
“รับ? ว่าไรับ?” อยูที่มอนรหน้า้วยสีหน้าสสัยเ็มที่ว่าทำไมอูฮยอน้อลาเ้ามารนี้ในอนที่าบเรียน
“ผมอบพี่รับ!” อูฮยอนที่พูอย่ารวเร็วทำให้อยูใเล็น้อย
อยอลที่แอบอยู่หันไปมอหน้ามยอูแล้วทำหน้าเหมือนถามว่าไ้ยินเมื่อี้ไหม มยอูพยัหน้า แล้วทั้สอน็หันไปให้วามสนใสอน้าหน้า่อ
“อบพี่? อบมานานรึยัละ” อยูยิ้มเล็ยิ้มน้อย ในใเาอนนี้รู้สึีใ ที่นรหน้ามาบออบเา .. เพราะเา็อบนัมอูฮยอนเหมือนัน
“ผม..ผมไม่รู้ แ่รู้อีทีผม็อบพี่แล้ว” อูฮยอนที่ไม่ล้าแม้ะสบาอบ้วยวามเินอาย
“ึ ั้นเอาใหม่นะ เอาเหมือนับว่านายไม่ไ้บออบพี่นะ” อยูยิ้มนาปิแล้วยีหัวนรหน้า
“พี่ไม่รับรัผมเหรอ?”อูฮยอนอบเสียเบาล อยูที่เห็นปิิริยาอนรหน้าแล้วอยาะับมาอับฟัเหลือเิน .. อเล่นัวแปปนึ
“รอฟัพี่นะ อูฮยอนรับ ..พี่อบนายนะ บันนะรับ” อยู้มหน้าลไปให้อูฮยอนเห็นแล้วยิ้มหวานใส่นรหน้า อูฮยอนพอไ้ยินถึับทำอะไรไม่ถูฟาลที่ไหล่อยู
“โหย พี่อยูน่ารัวะ” อยอลพูมาเบาๆ มยอูหันหน้าไปมอ
“ถ้ามีนมาสารภาพรัับนายะบไหม?”มยอูถาม อยอลหันมามอหน้าเา สายาที่มยอูมอเาอนนี้มันมีำพูอะไรหลายอย่าที่พูไม่ไ้ ..
“ทำไม นายะสารภาพรัับเรารึไ?” อยอลพูแล้วหัวเราะออมา มยอูถึับใับำพูเมื่อี้
อยอลรู้ รู้ว่าเาอบอยอล?
“นายมันมั่วแล้ว” มยอูที่ระับวามรู้สึัวเอีหน้าผาอยอล
“โอ้ยเ็บนะ ล้อเล่นไม่ไ้รึไ” มยอูลุึ้นยืนและยื่นมือไปหาอยอล
นายำลัเล่นับใเราอยู่นะ …
“ไปันเถอะ ลุึ้นมา” อยอลเยหน้ามามอแล้วับมือมยอู่อนึให้มยอูล้มัวมาทับอยอล
“เฮ้ยยยย ทำบ้าไรวะ” มยอูโวยวายแล้วพยายามะลุึ้นแ่ลุไม่รอเพราะนัวสู้าหน้าเอาาหนีบามยอูไว้
“ออยู่อย่านี้แปปนึไ้ไหม?” อยอลมอหน้ามยอูสายาอ้อนๆนั่นทำให้มยอูทำอะไรบบาอย่า
หมับ!
มยอูยับเปลี่ยนให้อยอลมานอนทับบนัวเาแทนแล้วเอามือเอาอเอวอยอลไว้ … หน้าอเาทั้สอนแทบะิัน
เพื่อนันไม่สมวรทำแบบนี้ …แ่อยอลัยมยอูทำแบบนี้บ่อย ..
ทั้สอนมอหน้าัน้วยสายาและวามรู้สึที่บ่บอถึวามรู้สึที่มี่อัน มยอูอบอยอล …ส่วนอยอล็ยัลัเลวามรู้สึที่มี่อมยอู..
“เ็น้อย” มยอูยื่นมือไปยี้ผมนุ่มอีน
“เฮ้ยยยย ไรวะ” อยอลรีบยับัวเอให้ลุึ้นยืน
“อะไรนายนั่นแหละอะไร มาึให้ล้มไปนอน - - เลอะหม” มยอูเอามือปัินที่ิาเออและเินหนีอยอล
“รอ้วยิ” อยอลรีบวิ่มาออมยอูที่เินออไป
ทุอย่าปิ เหมือนเหุาร์เมื่อี้ไม่เยเิึ้น ..
25 ธันวาม
๊อ๊อ๊อ
“ุายิมมยอูรับ ื่นไ้แล้วรับ” อยอลมายืนเาะประูหลัาทีุ่ป้าบอให้มาปลุมยอูออาห้วนิทรายามหลับไหล -__-
แร ..
อยอลเินเ้าไปในห้อมยอู ห้อที่เ้ามาเือบทุวัน ห้อที่นอน้วยันบ่อยๆ ผนัห้อเ็มไป้วย รูปที่มยอูถ่ายไว้ รวมถึหลายๆรูปที่เป็นรูปู่เาับมยอู อยอล้าวเท้าไปหาเ้าอห้ออย่ารวเร็ว
้อนผ้าห่มมีแมวำลันอนู่อยู่ในผ้าห่ม .. อยอลึผ้าห่มออแล้วโยนมันไว้้าเีย
“ื่นไ้แล้ว” อยอลยืนเท้าเอวมอนรหน้าทีู่ะไม่ื่นเลยสันิ
“ย๊า มยอู” อยอลเอามือผลัมยอูไปมา แ่มยอูไ้แ่ยับัววานหาหมอน้าแล้วนอน่อ
ูท่าทำยัไ็ไม่ื่น
“ี้เา!” อยอลระโทับมยอูแล้วเอามือึหัว
“ะื่นไม่ื่น ห้ะ!!” อยอลึหัวแรๆแล้วระาไป้ายทีวาทีอย่าสนุสนาน
“โอ้ยๆๆๆเ็บๆๆๆ ื่นแล้วเว้ย!” มยอูโวยวายแล้วเอามือับมืออยอลให้หยุึหัวเาะที อยอลหยุึหัวนั่นทำให้มยอู ึัวอีนมาอแล้วหอมแ้มอยอลไปหนึ่ที …
มยอูทำแบบนี้ประำ… นอยอลินแล้ว แู่ะไม่ใ่รั้นี้
“นี่ทำอะไรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ้า!!!!!!!!!!” อยอลรีบยืนึ้นแล้วี้หน้ามยอู
“มาหอมแ้มันทำไมวะ!!!! รีบอาบน้ำลไปเลย แม่นายเรียิน้าวแล้ว!” อยอลรีบเินออาห้อ้วยวามเร็วว่าแส …
โอ้ยเิน ทำไมเินี้วะๆๆๆๆ เิมารู้ัมยอูมาไม่เยเินเท่านี้มา่อนเลย นี่ใไม่ปิใ่ไหม เอ๊ะหรือะเป็นโรหัวใีบัน ทำไมใมันเ้นเหมือนำลัแห่มัรในใ ุ้แุ่้แุ่้แ่ …
“แม่ ไหนอยอลละรับ?” มยอูที่เินลมาาห้อพร้อมผ้าเ็หัวผืนเล็ถามหาอยอล
“อยู่ในห้อนั่เล่นนู้น ไปวนมาิน้าว้วยละ แม่ทำเสร็แล้ว ” มยอูเินออาห้อรัวแล้วเินไปหาอยอลที่นั่เล่นเมอยู่
“อยอล ไปิน้าวัน”มยอูยืนพิผนัแล้วมยออยอลทีู่ะะมัเม้นับารเล่นเมมา
“เี๋ยวามไปไปิน่อนเลย” อยอลพูปัๆแล้ว้อับารเล่นเม่อ นี่ทำเหมือนบ้านัวเอเลย -_-
มยอูเินไปถอปลั๊เรื่อเล่นเมออแล้วรีบเินไปที่ห้อรัวปล่อยให้นที่นั่เล่มเมโวยวายามหลั
“ไอ่มยอู!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“อ้าว แล้วนี่ทำไมลูไม่้ออยอลละ ูสินั่ทำหน้ามุ้ยอยู่นั่น” มยอูที่นั่ิน้าวอย่าเอร็อร่อยหันไปมอนหน้ามุ้ยที่รีบั้าวใส่ปาโยที่ไม่สนใใร
“ผมไม่ไ้ทำอะไรสัหน่อย แ่ถอปลั๊เอ” มยอูหัวเราะแล้วเอาะเียบไปิ้มปาอยอลที่อนนี้เบะปา
“อย่ามาพูว่าแ่ถอปลั๊นะ รู้ไหมันำลัะนะ!”อยอลโวยวายแล้วัะเียบที่มยอูเอามาิ้มปา
“ไว้รั้หน้านะ” มยอูหัวเราะออมาแล้วึะเียบออ
“นี่ลูสอนเป็นแฟนันเหรอ” ำถามอันหน้าสะพรึาแม่มยอู ทำให้สอนที่ำลัะทะเลาะันหันมามอหน้าแม่้วยวามใ..
“ไม่ใ่รับ!” อยอลรีบอบึ้นมาอย่ารวเร็ว แล้วหันไปมอมยอู ที่ไม่ไ้สนใำถามเมื่อี้แล้วนั่ิน้าว่อ
“ิิ อ่ะนี่ อวัวันริส์มาสอลูทั้สอนนะ” ุแม่ยื่นระาษยาวๆสอแผ่นที่าว่าะเป็นั๋วอะไรสัอย่าให้อยอล
ั๋วสวนสนุ? ะว่าไป็ลืมว่าวันนี้วันริส์มาส ไหนๆไม่มีที่ไป็ไปเที่ยวเลยละัน
“อบุนะรับ ิน้าวเสร็ผมะไปเล้ย!” อยอลยิ้มว้าแล้วยื่นั๋วสอใบให้มยอู มยอูหันไปมอแล้วเลิิ้วมอ
“เี๋ยวไปันนะ” อยอลยิ้มแล้วยัั๋วใส่ระเป๋าเสื้อมยอู
All my secrets away, All my secrets away
ให้วามลับ วามลับอผมทั้หมไ้ออไปาใที
“มยอูไปเล่นอันนู้นๆ” อยอลับมือมยอูลาไปเล่นอเล่นทุอย่าั้แ่มาสวนสนุ .. วันนี้นเยอะมา … แล้ว็มีนใส่หมวาน้าเยอะมา้วย
“อยาไุ้๊าัี้ หน้าโหๆ ปาให้หน่อยิ” อยอลหันไปมอเพื่อนรั แล้วยื่นลูบอลปาระป๋อให้มยอู
“ถ้าปาไ้ัี้ นายะให้อะไรเรา?” มยอูหันไปถามอยอลแล้วมอหน้านัวสู
“เลี้ยไอิม!!” อยอละโนแล้วหันไปีุ้๊าัี้
“ะเอาะเอา! ปาให้ไ้เลยนะมยอู!” อยอลที่อนนี้ทำัวเหมือนเ็ ระโไปมา มยอูหัวเราะเสียั แล้วหันัวไปเล็ที่ลูระป๋อ
“ัี้นี่้อปาให้ไ้ทั้หมเลยใ่ไหมรับ?” มยอูหันไปถามพน.ผู้หิ ทีู่ะ้ออยอลไม่ละสายาไปไหนเลย
หว..
“มานี่” มยอูึอยอลให้มาใล้ๆเา อยอลสะุ้เล็น้อยแล้วมอ
“อยาไ้ำลัใ มาอยู่ใล้ๆหน่อย”อยอลที่ไม่ไ้ัใอะไรยับเ้ามาใล้มยอู
“เมื่อี้ถามมาใ่ไหมะ? ัี้ปาทั้หมเลย่ะ แฮะๆ ” พน.ยิ้มแห้ๆทันทีที่เห็นว่าอยอลเินเ้ามาใล้มยอู พวเาสอนเหมือนแฟนริๆ
“รีบปาสิมยอู” อยอลพูแล้วเอามือึเสื้อ มยอูหันหน้าไปหาอยอลแล้วยิ้มหวาน แบบที่เาไม่เยทำมา่อน แล้วหันหน้าไปริัับารปาป๋อ
มยอูน่ารัไปแล้ว …
เปรี้ย! แร๊ ALL KILL!
ระป๋อที่ัอย่าสวยามหล่นไปพื้นทั้หม
“เย้!!!!!!! มยอูเ่มา!” อยอลระโอมยอูที่เาปาระป๋อหล่นทั้หม ..
เ็ประถม็ทำไ้ อยอลนี่็นะ …
“นี่่ะ ุ๊า” พน.เินมายื่นุ๊าให้อยอลแล้วทำยิ้มว้า อยอลที่ทำท่าะรับแ่มยอูแย่รับมา่อน
“อบุนะรับ” มยอูยิ้มมุมปาแล้วับมืออยอลเินออมาารนั้นเลย
“ย๊าๆมยอูรีบไปไหน” อยอลึแนมยอูให้หยุเิน มยอูหันมามอ
“หว..” มยอูพูเสียเบาๆ แล้วหันไปมอหน้านัวสู
“ห้ะ?” อยอลพูถามอีรั้ับำพูเมื่อี้อมยอู เมื่อี้เาไ้ยินไม่ผิใ่ไหม มยอูหวเา ..
“ไม่มีอะไร อ่ะนี่เอาไปสิ” มยอูยื่นัี้ให้ “ไหนะเลี้ยไอิม พาไปิ” มยอูเอ่ยพูแล้วเินนำหน้าไป่อนอยอล นที่ยัๆ รีบเินไป้าๆแล้วับมืออีน
“อย่ารีบเินิ นเยอะเี๋ยวหล” อยอลที่ไม่รู้ว่าทำไมถึับมือมยอูทำให้น้าๆเาหันมามอ
วามรู้สึที่เอ่อล้นนแทบะทนไม่ไหว ..
“อย่ามาแย่ไอิมนะเว้ย” อยอลรีบึถ้วยออมาให้ออาเื้อมมือแมวรหน้าที่้อไอิมอเา เพราะมยอูินหมแล้ว
“ออีำไ้ไหม” มยอู้อไปที่ถ้วยไอิมแสนอร่อย … มยอูอบินไอิมมา .. แ่ไม่อยาสั่ใหม่เพราะนเยอะ เี๋ยวรอนาน
“ไหนทำท่าน่ารัใหู้่อน” อยอลพูแล้วเท้าามอมยอู เารู้ว่ามยอู้อทำอยู่แล้ว เพราะเาเห็นไอิมสำัว่าทุสิ่ ..
“อยอลอา.. อินไอิมหน่อยนะ” มยอูุมมือ้าหน้าแล้วเอียหัวไปมาส่ายวา ทำสายาอ้อน …
น่ารั .. มยอูน่ารั อยอลอยาะร้อไห้ T^T
“อ่ะ! อ้าปาเี๋ยวป้อน” อยอลยื่น้อนไอิมไป่อปามยอู มยอูรีบับ้อน้วยวามรวเร็ว
“เลอะหม” อยอลหยิบทิู่แล้วเ็ไปที่ปามยอูที่เลอะไอิม
บารั้มยอู็ูเ็บารั้เา็ูเป็นผู้ให่ … อยาูแล อยาอยู่ใล้ๆ ..
หมับ!
มยอูับมืออยอลที่ำลัเ็ปาเา … ทั้สอมอหน้าัน้วยสายาที่ไม่สามารถบ่บออีรั้ เป็นหลายๆรั้ในสอวันนี้ ที่ทุอย่าเปลี่ยนแปลไป
“รีบินให้หม อนนี้็เย็นละ เี๋ยวลับบ้านัน” มยอูพูแล้วปล่อยมืออยอล แล้วนั่ออมออีน
“อิ่มแล้ว แ่เี๋ยวสิยัมีอีอย่าเลยนะ ที่ยัไม่ไ้เล่น” อยอลพูึ้นมาแล้วี้ออไปที่นอร้าน อเล่นที่มอเห็นในระยะไล ..
ิ้าสวรร์
“นี่รีบๆึ้นมาสิ” อยอลวัมือเรียมยอูให้รีบึ้นมานั่บนิ้าสวรร์นาให่ทีุ่บนสุสามารถเห็นวิวอเมือในวันริส์มาสไ้อย่าสวยาม
อยอลเินเ้าไปในนั่แล้วมยอู็นเินไปนั่ฝั่ร้าม ทันทีที่ิ้าสวรร์เลื่อนัวึ้น วามเียบ็พลันเินึ้น ..
“วันนี้ไฟสวยั” อยอลมอออไปทาระ ไฟสีสันสวยามถูแ่ทั่วสวนสนุ รวมถึทุพื้นที่ สีแเียว สีประำวันริส์มาส ้นริส์มาส้นให่แ่อยู่เ็มไปหม
“นี่อยอล..” มยอูพูึ้นมา้วยเสียแพ่วเบา .. อยอลหันมามอมยอู้วยสายาสสัย
“่วนี้รู้สึแปลๆบ้ารึป่าว …” มยอูหันไปมอหน้าอยอลแล้วพยายามเ้นำอบาสายาู่นั้นที่มอมายัเา
เ็บ่อไปไม่ไ้แล้ว ..
“อื้ม..” อยอลพยัหน้า แล้ว้มหน้าล เารู้สึว่าวามรู้สึที่มี่อมยอูนั่นแปลไปไม่เหมือนเิม ั้แ่อนไหนไม่รู้ มันเริ่มมานานแล้ว …
“นายรู้สึอยาอยู่ใล้ัน … เหมือนที่ันเป็นับนายหรือเปล่า ..” มยอูัสินใที่ะพูออมาทั้หมในวามรู้สึอเา
“นายรู้สึอบัน เหมือนที่ันอบนายหรือเปล่า?” มยอูสารภาพไปแล้ว มยอูลุึ้นยืนแล้วเินไปหาอยอลแล้วุเ่ามอนรหน้า อยอลเยหน้ามามอ้วย สาย่อที่เ็มไป้วยวามรู้สึมามาย
“ันอบนาย”
อยอลพูเสียสั่น วามรู้สึที่มี่อมยอูมันัมาแล้วในอนนี้ อยอลอบมยอู อยอลอบเพื่อนสนิทอเานนี้
มยอูไม่ปล่อยให้อยอลพูอะไร่อ้มลประทับูบลที่นรหน้า รสูบหวานที่เาทั้สอไม่เยสัมผัสมาาใร ูบแรที่หอมหวาน ยาะหลุออาวามหวานหอมรั้นี้ …
มยอูผละออ้าๆ พร้อมับับมืออยอลมาไว้ที่อ้า้าย
“บันนะ ไม่ใ่บันแบบเพื่อน แ่บันแบบแฟนนะ ..” มยอูยิ้มแล้วับมืออยอลมาูบเบาๆ .. อยอลที่อนนี้ปรับวามรู้สึไม่อยู่ ะเินี ะร้อไห้ี หรือะอะไรี มันสับสนไปหม
“ไม่ …” อยอลพูึ้นมาแล้ว้มหน้าล มยอูมอหน้าอยอลแล้วลุึ้นยืน
“ทำไม…” เสียเพียแพ่วเบาที่ทำให้ใหาย .. มยอูยืนมออยอลที่้มหน้า
“ไม่บแบบเพื่อนแ่บแบบแฟนไ”
อยอลึเสื้อมยอูให้อีนโน้มัวมาใล้แล้วูบอีรั้ รั้ที่สอ .. บนิ้าสวรร์
“มยอูอา เมอรรี่ริส์มาสนะ” อยอลยื่นอวัเล็ๆให้มยอู อวัที่เาแอบเรียมไว้ ่อนะมาบ้านมยอู
หลัาลาิ้าสวรร์อยอลและมยอู็พาไปเินในลานที่มี้นริส์มาส้นให่ ที่มีผู้นมามายเินเที่ยวมบรรยาาศ พร้อมอาาศเย็นๆ
“นี่อะไร?” มยอูเย่าล่อเล็ๆไปมา และเปิออ้าในเป็นยามัผมรูปไอิม
“เอามานี่” อยอลหยิบยามัผม ึ้นมารวบุหน้าม้าให้มยอู
“น่ารัเลยไหม?” มยอูทำหน้าแย๊วแล้วหัวเราะออมา อยอลที่เห็นอย่านั้น็หัวเราะออมาเหมือนัน
“น่ารั เห็นอบไอิมเลยื้อให้” อยอลยิ้มบาแล้วแบมือหันไปทามยอู
“แล้วไหนอวัันละ” อยอลยัิ้วแล้วมอหน้านหน้าแมวที่ยิ้มเ้าเล่ห์
“มีแล้วันน่า ไปเอาที่บ้านนะ” มยอูโอบเอวอีนมาอ แล้วโมยหอมแ้ม
“ะเยอะเินไปแล้วนะ ปล่อยยย” อยอลึมือมยอูออ แ่มือปลาหมึูะไม่เอาออ่ายๆ
“ันรันายนะ..” มยอูพูแล้วหันไปมอน้าๆที่ยิ้มบาๆ.
อบุที่าน้ามอบอวัวันริส์มาสเป็นอยอลนนี้ …
ความคิดเห็น