เร้นรักพรางใจ ( สนพ. พิมพ์คำ )

ตอนที่ 18 : บทที่ 13 : ลั่นชัตเตอร์ (2)

“ขออนุญาตเช็ดตัวลดไข้นิดนึงนะคะ”

นิธินันท์พยักหน้ารับ ทว่าคนป่วยที่นอนอยู่บนเตียงกลับ...

“ณิ...”

พยาบาลสาวยิ้ม แววตามีคำหยอกล้อ “ไง ไปทำอิท่าไหนมาถึงได้หนักขนาดนี้ หืม?”

นิธินันท์เห็นว่าคนถูกถามยิ้มกว้างขึ้น ตอบคุณพยาบาลที่ตอนนี้เดินไปยืนข้างเตียงฝั่งตรงข้ามกับเธอ “ผิดพลาดทางเทคนิคนิดหน่อย”

“แล้วนิดหน่อยเนี่ย อยากแอดมิตสักกี่คืนดี”

“โอย ขอกลับพรุ่งนี้เลยเหอะ วันจันทร์ทำงาน”

“ดี อย่างนั้นห้ามดื้อกับหมอและก็พยาบาล เข้าใจนะ”

หญิงสาวที่ยืนร่วมวงสนทนาอยู่ได้แต่ยิ้มแห้งๆ ป้ายชื่อบนหน้าอกของพยาบาลสาวบอกว่าเธอชื่อ ‘ณิศา’ และการเอ่ยเรียกชื่อเธอเพียงสั้นๆ ของกีรติ ก็บอกเป็นนัยว่าทั้งคู่รู้จักกันมาก่อน แล้วก็น่าจะสนิทกับระดับหนึ่งด้วย

นิธินันท์ฟังณิศาพูดคุยกับกีรติอีกสองสามประโยค ฝ่ายนั้นบอกให้เขาดื่มน้ำให้มากเพราะจะช่วยลดไข้ ก่อนเริ่มปลดเสื้อของคนไข้อย่างคล่องมือ อาจเป็นเพราะพยาบาลต้องเช็ดตัวให้คนไข้เป็นประจำอยู่แล้วหรือเปล่านะ ถึงทำไปคุยไปได้อย่างไม่รู้สึกขัดเขิน ไม่เหมือนอย่างสาวอีกคนที่แค่ยืนมองหน้าก็ซับสีขึ้นเรื่อยๆ

คนเขินอายเบี่ยงความสนใจของตัวเองไปที่บทสนทนาของคู่ แทนการมองสรีระสัดส่วนของชายหนุ่ม และก็เป็นเพราะเหตุนี้เองที่ทำให้เธอสังเกตเห็นว่า ไม่ใช่แค่ไม่ขัดเขิน แต่ถ้าเธอไม่ได้คิดไปเอง เธอรู้สึกว่าทั้งคู่มีความสนิทสนมที่ดูมากกว่าแค่คนรู้จักธรรมดา ณิศาพูดถึงแม่และน้องสาวของกีรติ แถมยังถามด้วยว่าเพื่อนๆ เขาจะมาเยี่ยมหรือเปล่า

จู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนเป็นคนนอกขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก นิธินันท์ผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้ “เอ่อ ขอไปเอาของที่รถแป๊บนึงได้ไหมคะ”

พยาบาลสาวส่งยิ้มหวานกลับมาให้เธอ “เชิญค่ะ เดี๋ยวทางนี้ณิจะดูแลให้”

คนที่ขอตัวไปข้างนอกเลื่อนสายตาไปมองคนป่วย เขาพยักหน้าให้เธอเบาๆ เชิงรับรู้ ตอนแรกนิธินันท์ตั้งใจจะเอ่ยฝากเขาไว้กับพยาบาลณิศา แต่พอคิดว่าจะฝากในฐานะอะไร ในเมื่ออันที่จริง หน้าที่ดูแลกีรติก็เป็นของณิศาอยู่แล้ว...ไม่ใช่เธอ

เมื่อคิดอย่างนั้น คนตัวเล็กก็เดินไปหยิบกุญแจรถ เอ่ยขอบคุณคุณพยาบาล แล้วเดินออกจากห้องไป

...

ยี่สิบนาทีต่อมา นิธินันท์กลับเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยพร้อมกับถุงขนมและโน้ตบุ๊กของกีรติ เธอเดินไปวางบนโต๊ะคร่อมเตียงที่ใช้สำหรับกินข้าวของผู้ป่วย ซึ่งวางอยู่ชิดผนังด้านหนึ่งของห้อง ก่อนจะหันกลับไปหาทั้งสอง และเห็นว่าพยาบาลณิศาลุกจากข้างเตียงมาอยู่ที่รถเข็นแล้ว

“คุณนันท์มาแล้ว ถ้าอย่างนั้นณิศาขอตัวก่อนนะคะ”

“อ้าว จะกลับแล้วเหรอคะ”

“ค่ะ ต้องไปดูคนไข้อีกสองห้อง” เธอว่าและยิ้มปิดท้ายอย่างสดใส แล้วหันไปหาคนไข้บนเตียง “ถ้าดื้อมากจะบอกให้หมอฉีดยาหลายๆ เข็มเลย”

“โหดชะมัด”

นิธินันท์ยิ้มน้อยๆ ทั้งที่ใจรู้สึกเจ็บจึกๆ ทุกครั้งที่เห็นความสนิทสนมของทั้งคู่ แล้วเมื่อพยาบาลตัวจริงออกจากห้องไป พยาบาลจำเป็นที่ยังอยู่ในห้องก็เดินไปทิ้งตัวลงที่เก้าอี้ตัวเดิม ชั่งใจอยู่ว่าจะถามเขาเรื่องที่ค้างคาใจดีไหม ทว่าก็เป็นกีรติที่เอ่ยขึ้นก่อน

“ไปเอาโน้ตบุ๊กมาแล้วเหรอ”

“ก็...อืม ว่าจะทำงานหน่อย” ช่างภาพสาวตอบไปส่งๆ มองริมฝีปากที่ไร้สีของเขาแล้ว เธอไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรทั้งนั้น ที่เดินไปเอาของที่รถและแวะซื้อของที่มินิมาร์ต ก็เป็นแค่ข้ออ้างที่จะหนีจากสถานการณ์ขุ่นใจก็เท่านั้น “มีไฟล์รูปบางส่วนที่แบ็กอัปเอาไว้ในเน็ต โหลดลงเครื่องก็ทำงานต่อได้”

“งั้นพี่ก็เอามาทำตรงนี้ดิ” เขาตบตรงที่ว่างบนเตียงข้างๆ ตัว

“อย่าเลย ต่อพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวฉันไปนั่งทำที่โซฟา”

ฝากอีบุ๊กเรื่องล่าสุด้วยนะค้าาาา

 --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ผลงานที่ผ่านมา

ดาราร้อยเล่ห์ อินเอวา www.mebmarket.com งานนี้ถ้าเผด็จศึกคุณสา (มี)... ไม่ได้  เธอขอแห้งเหี่ยวตายคาบัลลังก์แคตวอล์ก . . เพราะสถานะไฮโซกำลังจะหลุดลอยไป เมื่อความล้มละลายมาเยือน เกล็ดดาว นางแบ...