{Fic ikon} In your eyes,I hate {100%}

 

ใครๆก็ทราบดีว่าบ้านตระกูล"คิม" เป็นบ้านของพวกผู้ดีมีสกุลคุณชาติหรือเรียกง่ายๆว่าพวกชั้นสูง ว่ากันว่าคนที่ใช้นามสกุล"คิม"คนเเรกของเกาหลีก้คือต้นตระกูลของบ้านนี้แหละ ใครก้ตามที่มีเรื่องกับตระกูลนี้ก้มักจะจบแบบไม่สวยเลยสักราย 

 

 

 

"จุนฮเว~" เสียงๆหนึ่งดังขึ้นเมื่อคุณนายใหญ่ของบ้านกลับมาจากการไปเข้าสังคมสังสรรค์ตามบ้านของคุณนายท่านอื่นๆ คุณนายคิมเข้าออกบ้านนู้นบ้านนี้เป้นว่าเล่นบ้างวันถึงขนาดที่จะหอบเสื้อผ้าไปด้วยเลยก้เป้นได้

 

 

"ครับ..." เด้กชายหน้าเข้มเข้ารูปเรียกได้ว่าหน้าตาดี ดวงตาเข้มคมนี่ก้จัดว่าเป้นดวงตาคู่เข้มประจำบ้าน สมกับที่เป้น"ลูกชายหัวแก้วหัวแหวน"ของบ้าน 

 

 

"แม่กลับมาแล้วจ้ะเด้กดี"คุณนายคิมเข้ามากอดจูบเปลือกตาของลูกชายสุดที่รักอย่างคิดถึง 

"วันนี้พ่อจะกลับมาด้วยนะ"เสียงของแม่ยังคงพูดต่อไป แต่ทว่ามีงลแต่ความเงียบเป้นคำตอบที่ดีที่สุดมาตอบแทน

 

 

"แล้ว...พี่บ็อบบี้??"จุนฮเวเอ่ยถามแม่พร้อมกับมองด้วยดวงตาคมเข้มเป้นการเร่งคำตอบตากอีกคน

 

"พ่อไปรับพี่เขาอยุ่จ้ะ อีกสักพักก้คงจะถึงบ้านแล้วล่ะ"

 

 

"เหรอครับ.."

 

 

แล้วใครจะรู้ล่ะวันวันนั้นคุณชายคิมไม่ได้พาแค่"บ็อบบี้"ลูกชายคนโตที่ไปเรียนที่อเมริกากลับมาด้วย 

 

 

 

"เพล้ง!!" เสียงของแจกันราคาเหยียบล้านตกลงมากระแทกพื้นจนแตกออกเป้นเสี่ยงๆบนพื้น คล้ายกับสถานการณ์ในบ้านตอนนี้

 

 

 

"คะ...คุณผู้หญิง" หญิงวัยกลางคนที่ควบทั้งตำแหน่งคนดูแลคุณชายน้อยทั้งสองคนและหัวหน้าแม่บ้านของตระกูลคิม ร้องอุทานอย่างตกใจกับการกระทำของนายหญิงตนเอง

 

"นี่คุณ..พอได้แล้วน่า" คุณชายคิม หรือ นายท่านใหญ่ของตระกูลมองภรรยาที่กำลังโมโหจนควันแทบจะออกหูแล้วอย่างเอือมระอา 

 

"ไม่!ฉันไม่พอ!!" คุณหญิงแผดเสียงออกมาเกรี้้ยวโกธร ทั้งมองมาที่เด้กชายที่เกาะขากางเกงของสามีตัวเองไว้แน่นไม่ห่างกาย

"ถ้าคุณไม่ยอมเอาไอ้เด้กลูกชู้นี้ออกไปจากบ้าน!!"เธอยังต่อล้อต่อเถียงอย่างไม่ลดละ

 

 

"เราเข้าไปคุยกันในห้องดีกว่า...ผมไม่อยากให้ลูกมาฟังอะไรแบบนี้หรอกนะ" คุณชายกล่าวอย่างใจเย้นไม่ใช่ว่าเขาชินชากับอารมณ์เวลาที่ภรรยาของเขาหรอก แต่เขาเบื่อ!

 

"ไม่!!! จะคุยก้คุยกันต้องนี้เลยสิค่ะคุณ" คุณหญิงตวาดใส่อีกคนด้วยอารมณ์ที่ไม่มีทีท่าว่าจะเย้นลงเลย

 

 

อีกคนถอนหายใจออกมาอย่างเอือมระอา มือหนาลูบผมของเด้กชายหน้าหวานเบาๆเป้นเชิงปลอบไม่ให้กลัว 

 

"คุยก้คุย...ผมจะเอา"คิม จินฮวาน" ลูกชายของผมเข้ามาอยุ่ในบ้านหลังนี้" 

 

                         

 

แค่เสียงของคุณชายเพียงประโยคเดียวก้ทำให้ทั้งบ้านเงียบสงบไป

 

"ไม่! คุณพ่อไม่รักผม!" เสียงของ"ลูกชายคนเล้ก"ของบ้านตระโกนทักท้วงขึ้นมา ทุกคนหันไปมองคุนชายน้อยที่ส่วนใหญ่มักจะไม่ค่อยเเสดงอาการไม่พอใจอะไรแบบนี้มาก่อนเลย

 

"จุนฮเว...ฟังพ่อก่อนลูก" คุนชายก้ดูตกใจไม่เบาที่ลูกชายคนเล้กทำท่าทางแบบนั้น

 

"ไม่!ผมไม่ฟัง! ผมเกลียดพ่อ! ผทเกลียดเด้กคนนี้!" จุนฮเวแผดเสียงงอแง้เหมือนเด้กน้อย แต่ทุกคนต่างก้รุ้ว่าอารมณ์ของเด้กคนนี้ไม่น้อยเท่ากับตัวและอายุ 

 

"จุน..พี่ว่านายใจเย้.." พี่ชายคนโตของบ้านที่อายุไล่ๆกันกำลังเอ่ยปรามน้องชาย

 

"อย่ามาห้ามนะพี่!!" ดวงตาสีเข้มหันขวับมามองจ้องเขม็งคนเป้นพี่อย่างอาฆาต ตามที่รุ้กันถึงตัวจะเล้กเพราะเด้กสุดในบ้านแต่อารมณ์เวลาโกธรรุนแรงยิ่งกว่าผู้ใหญ่เสียอีก

 

 

"จุนฮเว" คุณนายคิมเดินเข้ามากอดลูกคนเล้ก

อย่างเห้นใจลูก 

"ไปข้างบนกับแม่เนอะลูกเนอะ" ว่าแล้วก้จูงมือคุนชายเล้กกำลังหน้ามุ่ยกับตาแดงด้วยการกลั้นน้ำตาขึ้นไปยังห้องนอน

 

 

"บ็อบบี้.." คุณชายคิมเรียกลูกชายคนโตด้วยสีหน้ากังวล 

 

"ผมขอไม่ออกความเห้นนะครับพ่อ...ผมไม่อยากที่จะมีปัญหากับคนในครอบครัว จะทำอะไรก้ตามใจพ่อเถอะครับ ผมขอตัว" ลูกชายคนโตโค้งตัวเบาๆเป้นเชิงว่ายังเคารพคนที่อยุ่ตรงหน้าอยุ่เสมอ แล้วค่อยๆกลับหลังหันหายลับขึ้นชั้นสองไป

 

เสียงถินหายใจของคุนผู้ชายใหญ่ดังขึ้น เขาค่อยๆชายตามอง"คิม จินฮวาน" ลูกชายของเขาที่กำลังกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยุ่

"จินฮวาน"มือหนาลูบไล้เส้นผมเงางามของลูกชายคนนี้อย่างเห้นอกเห้นใจ แม้ว่า"จินฮวาน" จะเป้นลูกชายคนแรกของเขา แต่ไม่ใช่ลูกที่ถูกต้องตามกฎหมายอย่าง "บ็อบบี้กับจุนฮเว" ที่เกิดจากคุณหญิงที่เป้นภรรยาแต่งของเขา พูดง่ายๆก้คือ โดนคลุมถุงชนตามความเห้นดีเห้นชอบของพวกผู้ใหญ่กัน 

 

 

"พ่อฮะ...ผมคิดถึงแม่" อยุ่ๆเสียงหวานๆก้กล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นๆ มือบางเกาะขาพ่อไว้แน่น

 

"แม่..ไปสบายแล้วนะคนดีของพ่อ" เขาพยายามปลอบลูกชายด้วยความสงสารอย่างจับใจ ที่แม่ของจินฮวานผู้เป้น"นักเปียโน"ดาวรุ่งของวงการดนตรีได้เสียชีวิตลงอย่างกระทันหันในบ้านพัก 

ทางตำรวจบอกว่า เธอเสียชีวิตเนื่องจากอาการกำเริบของโรคประจำตัว ในขณะที่เขากำลังเตรียมเช็คอินขึ้นเครื่องเตรียมไปรับลูกชายคนรองกลับมาจากอเมริกา เขาก้ได้รับสายนิรนามโทรมาหาเขา เขาจำได้แม่นเลยว่าเสียงๆนี้คือ

"คิม เยซอน" พี่สาวบุญธรรมของจินฮวาน 

เธอขอให้ผมเอาจินฮวานมาเลี้ยงดูตามประสาของพ่อลูก 

#ขอคอมเม้นต์ด้วยนะรีดทุกท่าน~~~  ไรท์จะได้มีแรงใจในการแต่งต่อ ^^