คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 9
Chapter 9
“ปาร์คจองซู.......เก็บของซะ” ร่างสูงๆของฮีซอลยืนค้ำอยู่ ขณะที่ร่างบางๆอย่างลีทึกกำลังนั่งซักผ้า ?
“นายจะปล่อยฉันไปแล้วใช่มั๊ย.......” ร่างบางรีบลุกขึ้นสุดความสูง.....ยิ้มอย่างดีใจ
“ไม่.....” ยิ้มหวานๆหุบลงทันที
“แล้วจะเก็บทำไม......” ร่างบางสะบัดเสียงใส่
“ย้ายห้อง......”
“นี่....แค่ห้องรูหนูนั่นยังไม่พอใช่มั๊ย.....ยังจะเอาอะไรอีกห๊ะ.....ไอ่บ้าเอ้ย....” ร่างบางสถบอย่างเหลืออด
“ย้ายไปอยู่ห้องฉัน......”
“ไม่มีทาง.....ดูปากดีๆนะ ฝัน ไป เถอะ......” ร่างบางเน้นพูดช้าๆชัดๆ แล้วทำท่าจะเดินหนี แต่ถูกร่างสูงรั้งไว้ซะก่อน
“นายนั่นแหละ.....ฝัน ไป เถอะ.....” ร่างสูงออกแรงกระชากร่างบางเพียงนิดเดียวร่างบางก็ปลิวตามไปซะแล้ว เค้าจัดการสั่งให้ป้าเฮยอนกับมียองขนของของร่างบางไปที่ห้องเข้า ส่วนตัวเองก็พาร่างบางนั่งรถออกไปข้างนอก
“นี่...นายจะพาฉันไปไหนห๊ะ....จอดรถเดี๋ยวนี้นะ....ฉันจะกลับบ้าน.....นี่ หูตึงหรือไงห๊ะ ไอ่บ้าฮีซอล” ร่างบางโวยลั่น
“หยุดแล้วนั่งนิ่งๆ ถ้าไม่อยากให้ปลายทางคือโรงแรม” ได้ผลอีกแล้ว ร่างบางนั่งนิ่ง เงียบกริบ
ห้างสรรพสินค้า
“นี่....พามาทำไม ฉันไม่อยากมานะ......”
“ไปกินข้าว....หิว...” ร่างสูงบอก แต่ก่อนจะกินข้าวเค้าก็พาร่างบางไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซะก่อน เพราะสภาพที่ออกมามันรับไม่ได้จริงๆ........เสื้อยืดสีขาวบางๆ.....กางเกงขาสั้นตัวจิ๋ว จะแต่งมาล่อเสือล่อตะเข้หรือไงนะ ร่างบางถูกจับเปลี่ยนให้อยู่ในชุดที่เรียบร้อยที่สุด เสื้อแขนกุดสีดำทับด้วยฮูดสีขาว กางเกงขายาวสีขาว ไม่รัดมากนัก
“นี่.....แต่งแบบนี้จะพาฉันไปนั่งสมาธิสินะ......ชิส์” ร่างบางประชด
“เป็นความคิดที่ดีนะ นายจะได้เลิกฟุ้งซ่าน”
“ใครกันแน่.....พูดอะไรรู้สึกจะเข้าตัวหมดเลยนะ....”
“เงียบไปเลย....เดี๋ยวจะโดน” ร่างสูงหันมาถลึงตาใส่ ร่างบางก็ไปเกรงกลัวแล่บลิ้นกลับไปเช่นกัน
ห้องอาหารอิตาลี
“นี่.....พามาทำไมที่หรูๆแบบนี้น่ะ ฉันกินไม่เป็นหรอกนะ อาหารแบบนี้น่ะ” ร่างบางมองเมนูก่อนจะกระซิบกับร่างสูงเบาๆ
“อยากกินอะไรก็สั่งๆไปเหอะ......กินไม่ได้ค่อยสั่งใหม่”
“นายจะบ้าเหรอ.....เสียดายเงิน....รู้ว่ารวย แต่กรุณาประหยัดบ้างอะไรบ้างก็ได้นะ” ร่างบางบ่น
“งั้นฉันสั่งเอง....” ร่างสูงดึงเมนูออกจากมือร่างบางแล้วจัดการสั่งอาหารมาสองสามอย่าง....
เมื่ออาหารมาพร้อมกับแขกที่ไม่ได้รับเชิญ
“อ้าว.....นั่นจองซูนี่......” ฮยอกแจที่แอบตามร่างบางมาตั้งแต่ที่ร้านเสื้อเอ่ยเหมือนว่าบังเอิญเจอกัน แต่แค่ฮยอกแจร่างสูงจะไม่หงุดหงิดเลยดันพ่วงไอ่หน้าจีนมาด้วยซะนี่ เห็นหน้าจีนๆทีไรมันหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก
“สวัสดีครับ.....คนสวย เจอกันอีกแล้วนะครับ....สงสัยฟ้าคงลิขิตให้เราเกิดมาคู่กัน” ฮันกยองยิ้มแย้ม ทักทายร่างบางแต่ไม่เอ่ยทักร่างสูงสักนิด
“ฮึ่ม......ผมก็มานะครับ....คุณฮันกยอง” ร่างสูงเอ่ยขัดจังหวะ
“อ้าว...คุณฮีซอล...มาด้วยเหรอครับ แห่มผมล่ะไม่เห็น ขอโทษด้วยนะครับ” ฮันกยองหันมาสนใจร่างสูงแปปนึงก่อนจะหันไปคุยกับร่างบางต่อ
“คุณนางฟ้ามาเที่ยวเหรอครับ.....” ฮันกยองเรียกตามหลานสาว
“เอ่อ....เรียกผมจองซูก็ได้ครับ.....” ร่างบางไม่ชินกับคำว่านางฟ้า ฟังแล้วมันเขินๆแปลกๆ
“เรียกคุณนายคิมดีกว่าครับ....” ร่างสูงขัด
“ผมว่าผมเรียกคุณนายฮันดีกว่านะครับ....ฮ่าๆๆๆ” ฮันกยองปล่อยมุข แต่ร่างสูงไม่ขำด้วย
“เอ่อ.....คุณฮันกยองครับ.....เล่นมากไปมั๊ยครับ” ร่างบางถามขำๆ
“ฮ่าๆๆๆ......ถ้าคุณไม่ถือ ผมเล่นมากกว่านี้ก็ได้นะครับ”
“แต่ผมถือครับ.....กรุณาไปนั่งห่างๆ ภรรยา ผมด้วยนะครับ รู้สึกมันจะใกล้กันเกินไปนะครับ” ฮีซอลดันฮันกยองออกจากร่างบาง
“ครับๆ.......” ฮันกยองหันไปยิ้มกับฮยอกแจ
“ผมว่าเราไม่กวนพวกคุณแล้วดีกว่านะครับ.....ขอตัวก่อนนะครับ” ฮยอกแจเอ่ยขึ้น
“เอ้า....ทำไมไม่อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนล่ะ” ลีทึกเอ่ยถามเพื่อน เพราะนานๆเจอกันที
“รีบๆ......ไปเลยครับ” ฮีซอลกล่าวยิ้มๆ ส่งสายตาอาฆาตไปให้ฮันกยอง
“ผมไปก่อนนะครับ สุดสวย.....แล้วเจอกันนะครับ” ฮันกยองกล่าวลา
“ผมว่าคงไม่ได้เจออีกแล้วล่ะครับ” ฮีซอลขัดตลอด ทั้งคู่ยิ้มให้กัน แต่เป็นรอยยิ้มที่แฝงความร้ายกาจไว้ทั้งคู่
“นายมันไร้มารยาทชะมัด.....” ร่างบางบ่นทันทีที่เพื่อนเดินออกไป
“นายมารยาทดีตายล่ะ อยู่กับสามีแท้ๆกลับไประริกระรี้กับชายอื่น...เหอะ”
“ใครเป็นภรรยานายมิทราบ รู้สึกว่านายกันฉันยังไม่เคย.....นอนด้วยกันด้วยซ้ำ”
“งั้นคืนนี้ได้นอนด้วยกันแน่” ร่างสูงเอ่ยขึ้น พร้อมยิ้มกระหยิ่ม
“ฝันไปเถอะ.....”
“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน ปาร์คจองซู”
ความคิดเห็น