รวม ShortFic : SJ จานร้อน {All}

ลำดับตอนที่ #7 : เหมี่ยวๆสื่อรัก { เจย์ซิน } [1]

เหมี่ยวๆสื่อรัก { เจย์ซิน } [1]

__________________________________________


โรงเรียนนึลพารัน

"คิมฮีซอล.....นี่มันหมายความว่ายังไงห๊ะ......" คนตัวสูงตะคอกถามคนตัวเล็กกว่าเสียดังลั่น แล้วยื่นของบางอย่างไปตรงหน้า
"ก็ไม่ได้หมายความว่ายังไง....." คนตัวเล็กตอบกลับไปอย่าไม่สนใจนัก
"คิมฮีซอล....." เจย์คิมหรืออีกชื่อนึงว่าเจ้าชายคาสโนวาคู่ปรับตลอดกาลของคิมฮีซอลที่ได้รับฉายาว่าเจ้าหญิงปีศาจด้วยใบหน้าที่งดงามราวกับผู้หญิงแต่นิสัยกลับตรงกันข้าม ทั้งปากร้าย เสียงดัง ขี้โวยวาย ไม่รู้ว่านางฟ้าของโรงเรียนทนคบไปด้วยได้ยังไง......สงสัยสิว่าใครคือนางฟ้า....ก็ปาร์คจองซูของเราไง
"นายจะเสียงดังหาน้องของลุงนายหรือไงห๊ะ" คิมฮีซอลรำคาญลุกขึ้นเท้าเอว ทั้งคู่ยืนประจันหน้ากันอย่างไม่มีใครกลัวใคร
"นี่.....ฉันไปก่อนนะ" แล้วนางฟ้าของเราก็ทำลายบรรยากาศมาคุนั้น
"ทึกกี้......รอด้วย ชิฝากไว้ก่อนเถอะ ไอ้ไดโนเสาร์" ฮีซอลเบ๊ปากใส่เจย์ก่อนจะวิ่งตามไป
"หึ้ย.....ฝากไว้ก่อนเถอะ คิมฮีซอล"


______________________Continue_______________________

หลังเลิกเรียน
"ฮีซอล....แยกกันตรงนี้นะ" เพื่อนร่างบางบอกก่อนจะขอแยกตัวไป
"อื้ม.....แล้วพรุ่งนี้เจอกัน"
"อ๊ะ.....ซวยแล้ว...ลืมฮงกี (ฮงกีคือกระเป๋าดิสอลายฮงกีสมาชิกวง F.T Island)" คนตัวเล็กรีบจ้ำกลับเข้าโรงเรียน
"โอ้ย.......ทำไมมันเงียบแบบนี้....คนหายไปไหนหมดเนี่ย" ฮีซอลเดินเข้าไปในตึกอย่างวังเวง เมื่อถึงห้องเรียนเค้าก็รีบไปหยิบของที่ลืมไว้ทันที
"โธ่.....ฮงกี เกือบนอนที่โรงเรียนคนเดียวแล้วรู้มั๊ย....." ฮีซอลลูบคลำกระเป๋าไปมา (เจ็โรคจิตป่ะ ?) { แล้วแกไม่เป็นหรอไงห๊ะ ฉันเห็นแกเอารูปลีดเดอร์ของฉันไปลูบๆคลำๆออกจะบ่อย ชิ } แล้วอยู่ๆก็...
"เมี้ยว...."
"เจี้ยก......แมวที่ไหนร้องว่ะเนี่ย......บรื้อ....ขนลุก" คนตัวเล็กสะดุ้งสุดตัว เค้ารีบวิ่งออกจากตึกทันที
"หวา........โรงเรียนวันนี้ทำไมมันดูน่ากลัวจังว่ะเนี่ย......" ฮีซอลขนลุกซู่ วันนี้โรงเรียนมันดูเงียบๆผิดปกติ

ระหว่างทางกลับบ้าน
"ฮีซอล......" เสียงกระซิบเบาๆราวกับสายลมพัดผ่าน
"ใครเรียก.....???" ฮีซอลหันซ้ายหันขวาแต่ก็ไม่เจอใคร
"คิม ฮี ซอล" เสียงดังขึ้นใกล้ๆเค้า แต่ยังไม่เห็นเจ้าของเสียง
"ว๊าก......ผีหลอก.....พ่อจ๋าแม่จ๋า ช่วยฮีซอลด้วย......" คนตัวเล็กตกใจตะโกนลั่น รีบวิ่งกลับบ้านทันที

"แฮ่กๆๆ......โอ้ย เหนื่อยชะมัด......บรื้อ.....ผีหลอก.....หึ้ย น่ากลัว"
"คิม ฮี ซอล"
"เฮ้ย.....ยังตามมาอีก ชิ.....ไอ้ผีบ้า ฉันไม่กลัวแกแล้ว ตามาถึงบ้านเลยเหรอ.....แน่จริงออกมาต่อยกันดิว่ะ โธ่ ไอ้ผีขี้ขลาด" (นี่แกเหวี่ยงแม้กระทั่งผีเหรอ ฮีซอล ?)
"คิมฮีซอล มองข้างล่าง" ฮีซอลมองตามเสียงนั่น แล้วปรากฏว่าเค้าพบแมวน้อยน่ารักตัวนึง
"แมว.....??" ฮีซอลมองงงๆ
"ใช่แมว...." แมวพูดได้
"อร๊าก.........แมวบ้า แมวผีสิง แมวพูดได้......ไม่จริง.........ว๊าก.......ผีแมว....." 
"เหอะ......ปัญญาอ่อน"
"ห๊ะ......ไอ้แมวปากเสีย......แกว่าใครปัญญาอ่อนย่ะ มานี่เลยๆ.......นี่แน่ะๆๆ...." ฮีซอลจับแมวตัวนั้นขึ้นมาแล้วขยี้หัวแรงๆสองสามที
"โอ้ย......นายจะบ้าเหรอ ฉันเจ็บนะ" แมวบ่น - -!
"เออ.....เจ็บซิดี...ชิ"
"นี่....นายไม่กลัวฉันแล้วเหรอ......" แมวถาม ?
"กลัว......" เค้าตอบสั้นๆ แต่ยังไม่วางแมวน้อยลง
"นี่น่ะเหรอ...ท่าทางของคนกลัว? ไม่เหมือนสักนิด"
"นี่แหละ...กลัวแล้ว.....ว่าแต่ว่านายพูดได้ไงอ่ะ" ฮีซอลถาม
"เหอะ.....ก่อนจะถามอะไร พาฉันเข้าบ้านนายก่อนได้มั๊ย ฉันหนาว"
"เออๆ...เรื่องมากจริง" แล้วฮีซอลก็พาแมวเข้าบ้าน

"นี่แล้วตกลงนายพูดได้ไงเนี่ย" ฮีซอลถาม
"ฉันก็พูดได้มาตั้งนานแล้วแหละ.......ที่จริงฉันไม่ได้อยู่บนโลกหรอก" แมวอะไรกระแดะชะมัด นั่งพื้นก็ไม่ได้ ชิ......ใข่แล้วแมวน้อยนั่งบนโซฟาตัวใหญ่ แถมยังนั่งชูคอระหงอีกต่างหาก
"อย่าบอกนะว่านายเป็น........." ฮีซอลค้าง
"นายคิดว่าอะไรล่ะ......" แมวจองหยิ่งเชิดหน้าขึ้น
"แมวปีศาจไง....แมวมนุษย์ต่างดาว...องใช่แน่ๆเลย นายจะมายึดโลกหรือไง ฉันของบอกไว้ก่อนนะว่านายไม่มีทางทำสำเร็จหรอก ชิ" 
"โอ้ย......ปัญญาอ่อนจริงๆ ไม่รู้ว่าป๊าฮันส่งฉันมาอยู่กับนายได้ยังไงนะ....บ้าชะมัด....ติ๋งต๋องหรือเปล่า สงสัยจะไม่เต็ม" แมวร่ายยาว.....ส่ายหน้าด้วยความระอา
"อ้าว......แล้วนายเป็นอะไรล่ะ"
"ฉันเป็นแมวที่อยู่บนสวรรค์ ถ้าฉันทำภารกิจสำเร็จฉันก็จะได้กลับสวรรค์และไก้เปลี่ยนเป็นร่างมนุษย์......เข้าใจที่ฉันพูดมั๊ย...."
"อ่ะนะ.......แล้วภารกิจอะไรล่ะ"
"ก็ภารกิจสานความสัมพันธ์ของนายกับเจ้าชายเจย์คิมนั่นไง"
"หา!!!!!!!!........งั้นนายก็อย่างหวังว่าจะได้กลับสวรรค์เลย...เพราะฉันกับนายนั่นไม่ถูกกัน....จำไว้ซะด้วย นายไม่มีทางทำสำเร็จ" 
"ไม่ลองไม่รู้.....คอยดูละกัน คิมฮีซอล.....แต่ก่อนอื่นนายต้องหาห้องนอนให้ฉันก่อน"
"นี่ๆๆ.....ไอ้แมวบ้า ใครจะให้นายอยู่ที่นี่ห๊ะ"
"ไม่มี....แต่ฉันจะอยู่มีอะไรมั๊ย.......เร็วๆสิ...." แมวเร่ง
"เหอะ....นี่น่ะเหรอท่าทีของคนที่มาอาศัยเค้าอยู่น่ะ......" ฮีซอลบ่นแต่ก็หาห้องให้แมวน้อยอยู่......ห้องก็แค่ตระกล้าใบใหญ่ธรรมดาแหละ และตั้งอยู่ในห้องเค้าด้วย
"นี่ไหนๆ นายก็จะมาอยู่ที่นี่แล้ว นายยังไม่ได้บอกชื่อฉันเลย......ไร้มารยาทชะมัด"
"ฉันจะมีมารยาทกับคนที่คู่ควรเท่านั้น...แต่นาย...ไม่"
"เหอะ....งั้นออกไปเลย....แมวผีสิง...."
"ชิ....ฉันชื่อ ฮันเยจ์ฮีบอม"
"ชื่อยาวชะมัด"
"ก็มาจากชื่อพวกนายน่ะแหละ"
"ห๊ะ.....ยังไง?"
"ก็ ฮันคือป๊าฮันเจ้าแห่งสวรรค์ เจย์ก็เจ้าชายเจย์คิม ฮีก็นายไงฮีซอล ส่วนบอมก็ชื่อจริงๆของฉันเอง คิมคิบอม" แมวอธิบายพร้อมท่าประกอบ (ทำไงว่ะ ?)
"เหอะๆ.......เสล่อ...ฉันจะเรียกนายฮีบอมละกัน เพราะป๊าฮันของนายฉันไม่รู้จักและที่สำคัญฉันเกลียดอีตาเจย์คิม"
"ตามสะดวก" ทั้งคู่กัดกันสักพักก่อนจะหลับไป