คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6
Chapter 6
“จองซู ฉันไม่อยู่แค่ไม่กี่วัน......นายไปแต่งงานกับพี่ชายคิมฮยอนจุงได้ยังไง” ปลายสายถามเสียงรัว เหมือนกลัวคนอื่นจะแย่งพูด
“ฮยอกแจ.....ฟังฉันก่อนนะ ......” แล้วลีทึกก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนสนิทฟัง
“จองซู.......” ฮยอกแจสงสารเพื่อนเหลือเกิน แต่เค้าไม่รู้ว่าจะช่วยร่างบางได้ยังไง
“ฮยอกแจ ฉันฝากดูแล แม่กับน้องด้วยนะ”
“อื้ม นายไม่ต้องห่วงนะ”
“ขอบใจ ฮยอกแจด้วยฉันต้องวางสายก่อนนะ ตัวมารมาแล้ว แค่นี้นะ” ลีทึกรีบวางสายทันทีที่คนคนนั้นเดินเข้ามา
“โทรหาใคร.......” เค้าถามเสียงเรียบ
“ไม่ใช่เรื่องของนาย” ร่างบางก็ตอบกลับเสียงเรียบเช่นกัน เหตุการณ์เมื่อวานเค้ายังคงจำได้ดี ว่าร่างสูงตรงหน้าทำอะไรเค้าไว้บ้าง
“ฉันก็ไม่อยากยุ่งนักหรอก แต่นายคงจะสำนึกบ้างนะว่าอยู่ในฐานะอะไร เวลาจะทำอะไรก็หัดคิดถึงหน้าคนอื่นบ้างสิ.........ถ้าอยากจะโทรหาผู้ชายนักล่ะก็ ช่วยกรุณาไปโทรในที่ลับตาคนมากกว่านี้ด้วย เพราะถ้าคนอื่นเห็นมันจะไม่ดี ฉันจะเสียหาย”
“สมองนายคงคิดได้แต่เรื่องทุเรศๆสินะ”
“มันก็เหมาะกับนายดีนี่ ปาร์คจองซู........คนทุเรศๆก็ต้องเหมาะกับเรื่องทุเรศๆ”
“ต่ำ..........”
“ขอบคุณที่ชมนะ” ฮีซอลทำหน้ายียวน
“นาย.....” ลีทึกขี้เกียจเถียงด้วย จึงเสียงเงียบลงแค่นั้น แล้วหันหลังจะเดินหนีแต่ก่อนไปฮีซอลก็พูดขึ้นอีก
“อย่าลืมที่ฉันเตือนล่ะ.......หัดรักษาหน้ากันบ้าง” ร่างบางไม่สนใจคำพูดพวกนั้น เค้ารีบเดินไปให้พ้นๆ เพราะกลัวจะเก็บอารมณ์โมโหไม่อยู่
“ไอ้คิมฮีซอล......ไอ้บ้า.......ไอ้โรคจิต ฉันเกลียดนาย........ไอ้นิสัยไม่ดี ไอ้นิสัยเสีย.....ฮึ้ย” เมื่อไม่รู้จะด่าอะไรอีก ร่างบางก็ได้แต่สถบเบาๆ
“พี่ฮีซอล ค่ะยุนอาอยากไปเที่ยวจังเลยค่ะ” สาวน้อยส่งสายตาออดอ้อนร่างสูงเต็มที่
“พี่ยังไม่ค่อยว่างเลย ยุนอา ไว้วันหลังละกัน” ไม่ใช่ว่าจะไม่ว่างซะทีเดียว แต่ฮีซอลนึกรำคาญคนตรงหน้าเหลือเกิน ผู้หญิงอะไรวันๆเอาแต่เที่ยวและช๊อปปิ้ง
“ฮีซอล ลูกก็ไปกับน้องหน่อยสิ” ฮีจินรู้เห็นเป็นใจ ก็รีบเชียร์ใหญ่
“แต่......” ร่างสูงทำท่าจะปฏิเสธ แต่ฮีจินท้วงไว้ก่อน
“ไม่มีแต่ลูก......วันๆทำงานมาเยอะแล้ว พักซะบ้างก็ดี” เธอยื่นคำขาด
“ก็ได้ครับแม่........งั้นพรุ่งนี้พี่พาไปเที่ยวนะครับ” ฮีซอลพูดอย่างเซงๆ......แต่เมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้ เค้าก็ถึงกับยิ้มออก....................พรุ่งนี้ นายได้เหนื่อยแน่ ปาร์คจองซู แน่นอนว่าเค้าต้องพาร่างบางไปด้วยแน่ๆ
วันรุ่งขึ้น
“นี่......ทำไมฉันต้องไปด้วยห๊ะ” ลีทึกโวยวาย เพราะฮีซอลมาลากเค้าออกจากห้องแต่เช้า
“ก็ไปในฐานะคนรับใช้ไง” แล้วคนที่ไม่ได้ถูกถามก็ตอบแทน
“ฉันไม่ได้ถามเธอ......” ร่างบางบอกเป็นนัยๆว่าอย่างเสือก
“แต่ฉันอยากตอบ” ยุนอายังต่อล้อต่อเถียง
“เหอะ......ไม่รู้ว่าคนบ้านนี้ชอบ เสือก” ร่างบางเน้นคำหลัง
“หยุดได้แล้ว.....” ฮีซอลพูดขึ้นด้วยความรำคาญ
“ฉันไม่ไป.....” ลีทึกยังคงไม่ยอม
“ไม่ได้......นายต้องไป” ฮีซอลไม่ยอม
“พี่ฮีซอลค่ะ......ถ้ามันไม่อยากไปก็ไม่ต้องให้มันไปสิค่ะ พี่ไปกับยุนอาสองคนก็ได้” หญิงสาวเข้ามาควงแขนร่างสูงอย่างถือวิสาสะ
“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว......ฉันจะไปด้วย” ด้วยความที่ร่างบางหมั่นไส้ผู้หญิงตรงหน้าเหลือเกิน เค้าเลยเดินเข้าไปแทรกตรงกลางระหว่างหล่อนกับร่างสูง ตามด้วยเกาะแขนร่างสูงแน่น
“นี่.....” ยุนอาอ้าปากจะด่า แต่ลีทึกพูดขึ้นซะก่อน
“หยุด.....ถ้าเธอไม่อยากปากแตก” เพียงเท่านั้นหญิงสาวก็เงียบลงทันที......เธอมองลีทึกอย่างไม่ชอบใจนัก
ห้างฮยอนได (Hyundai)
“พี่ฮีซอลค่ะ.....ยุนอาอยากได้ชุดใหม่จังเลยค่ะ พี่ช่วยไปเลือกให้หน่อยได้มั๊ยค่ะ” ตั้งแต่เดินเข้าห้างมายุนอาเข้าออกร้านเสื้อผ้าเป็นสิบๆร้าน และที่สำคัญเธอเล่นซื้อทุกร้าน ภาระทั้งหมดเลยตกเป็นของ ปาร์คจองซู ที่ต้องถือของ เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะ คิมฮีซอล สั่งไง
“ยุนอา.....พี่ว่า พอได้แล้วมั้ง” ฮีซอลเริ่มรำคาญ
“แต่ว่า.....ยุนอายังไม่ได้ คอลเลคชั่นใหม่ของคุณลีอึนเฮเลยนี่ค่ะ” หญิงสาวทำท่าทางออดอ้อน แต่ฮีซอลไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่นัก เค้าเป็นคนขี้รำคาญ และที่สำคัญเค้าเกลียดผู้หญิงที่ดีแต่สวยไปวันๆ แต่ทำอะไรไม่เป็นแบบยุนอา
“นี่.....ถ้าเธอจะซื้ออะไรอีก.....ช่วยกรุณาถือทั้งหมดเองด้วยนะ....” ลีทึกทนไม่ไหว โยนของทั้งหมดลงพื้น
“เก็บขึ้นมาเดี๋ยวนี้......” ฮีซอลสั่งเสียงเข้ม
“ไม่......” พูดเพียงแค่นั้น ลีทึกก็เดินตัวปลิวไป ฮีซอลจะเดินตามแต่ยุนอาดันเกาะแขนเค้าไว้
“พี่ฮีซอลค่ะ......มันทิ้งของของยุนอาค่ะ” ยุนอาส่งเสียงออดอ้อน ไม่ได้ดูอารมณ์ของร่างสูงเลย
“เธอก็ถือเองสิ” ฮีซอลแกะมือเล็กออก ก่อนจะเดินตามร่างบางที่หายลิบไป
“พี่ฮีซอล.....กลับมานะ....พี่ทิ้งยุนอาได้ยังไง” หญิงสาวได้แต่กรีดร้องโวยวาย ไม่ได้อายสายตาชาวบ้านเลย
ด้านลีทึกที่รำคาญคนทั้งคู่มาก เค้าเดินลิ่วๆ จนไปชนกับใครคนหนึ่งเข้า
“ขอโทษครับ.....” ลีทึกตกใจ รีบก้มหน้าขอโทษ
“ไม่เป็นไรครับ.....จองซู” อยู่ๆ คนคนนี้ก็เรียกชื่อเค้า อีกทั้งเสียงยังคุ้นๆอีก ร่างบางจึงเงยหน้าขึ้น
“ฮยอกแจ....” ลีทึกร้องอย่างดีใจที่ได้เจอเพื่อนรัก
“นายมาได้ไง.....” ฮยอกแจถาม
“ช่างมันเถอะ ว่าแต่นายมากับใครน่ะ” ร่างบางหันไปสะดุดกับคนสูงๆคนหนึ่ง คนหรือเสาไฟเนี่ย ?
“เพื่อน/แฟน” ทั้งสองตอบพร้อมกัน แต่คำตอบช่างต่างกันลิบลับ
“ตกลงเพื่อนหรือแฟน”
“เพื่อน.....เราสองคนเป็นเพื่อนกัน” เป็นฮยอกแจนั่นเองที่ตอบ เดาได้ไม่ยากผู้ชายคนนี้คงตามจีบเพื่อนเค้าอยู่แน่ๆ
“อื้ม....เพื่อน แล้วนายมาทำอะไรกับเพื่อนล่ะ” ลีทึกถามยิ้มๆ โดยเน้นคำว่าเพื่อนตลอด
“นายนี่ชวนมากินข้าว.....” ฮยอกแจตอบ.......อื้ม นับว่ามีระดับ พามากินข้าวที่ห้างหรูซะด้วย
“อื้ม....งั้นฉันไม่กวนพวกนายล่ะ ขอตัวก่อนนะ” ด้วยความที่ไม่อยากเป็นก้าง....ร่างบางจึงขอตัวกลับ ทั้งๆที่คิดถึงเพื่อนใจแทบขาด
“เดี๋ยวสิ.....จองซู นายไปกินด้วยกันนะ” ฮยอกแจเอ่ยปากชวน....นายคนนั้นก็ยิ้มรับ
“แต่ว่า.....เกรงใจน่ะ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ......ที่นี่ห้างผมเอง อยากได้อะไรหรือกินอะไรก็เต็มที่เลยครับ” เค้าตอบยิ้ม ในใจคิดว่าคงต้องเข้าทางเพื่อนด้วย เผื่อจะช่วยอะไรเค้าได้บ้าง
“โอ๊ะ.......งั้นไม่เกรงใจนะ” ลีทึกพอจะรู้ทัน หันไปยิ้มมีเลศนัยให้ซีวอน
“เชิญเลยครับ” ซีวอนยิ้มดีใจ เพื่อนคนนี้คงจะช่วยเค้าได้แน่ๆ
ด้านคิมฮีซอลที่เดินตามหาลีทึกอยู่ก็มาเจอกับร่างบางเข้าที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
“หึ......นัดชู้มาหรอกเหรอ” ภาพที่เค้าเห็นคือ ลีทึกกำลังนั่งทานข้าวกับชายหนุ่มสองต่อสอง เพราะตอนนั้นฮยอกแจไปเข้าห้องน้ำพอดี แต่ที่สำคัญพวกเค้ากำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน
“ฮยอกแจน่ะ...เป็นพวกปากอย่างใจอย่าง ถ้าเค้าบอกว่าไม่ชอบนะ นั่นแหละเค้าชอบ” ลีทึกคุยกับซีวอนอย่างสนุกสนานกับการนินทาเพื่อนรัก
“จองซู........นายว่าฮยอกแจเค้าเริ่มชอบฉันบ้างยัง”
“อันนี้......ไม่แน่ใจนะ เพราะฉันไม่เคยเห็นฮยอกแจมีแฟนเลย เลยไม่รู้ว่าเวลาเข้าชอบใครมันเป็นยังไง......แต่ฉันว่าเค้าก็ไม่ได้เกลียดนายนะ เพราะถ้าเค้าเกลียดนายเค้าคงไม่มากับนายหรอก”
“จริงเหรอ.....ฮ่าๆๆๆๆ” ซีวอนหัวเราะอย่างดีใจ
“สนุกมากมั๊ย” เสียงเข้มเสียงหนึ่งดังขึ้นด้านหลัง ลีทึกจำเสียงนั้นได้รีบหันกลับไปมอง
“คิมฮีซอล.....” ร่างบางอุทานเบาๆ
“เป็นไง...เห็นหน้าสามีถึงกับอึ้งเลยสิ.....คงไม่คิดสินะ ว่าฉันจะตามมาเจอ” ฮีซอลเค้นเสียงพูด เค้าจ้องซีวอนอย่างไม่เป็นมิตร
“เดี๋ยวก่อนนะครับ.....คงมีการเข้าใจผิด” ซีวอนเอ่ยขึ้น เค้าไม่ค่อยชอบสายตาฮีซอลเท่าไหร่นัก
“คุณชเวซีวอน.....คุณทำแบบนี้มันไม่ดีนะครับ....” ฮีซอลพูดเสียงเรียบ
“คิมฮีซอล...หยุดนะ” ร่างบางร้องขึ้น
“เงียบไปเลย นายน่ะ...........ผมขอพาตัวภรรยาผมกลับก่อนนะครับ หวังว่าเราคงไม่เจอกันอีก” ฮีซอลพูดก่อนจะกระชากร่างบางออกไป จังหวะเดียวกับที่ฮยอกแจออกมาพอดี
“ซีวอน.....เกิดอะไรขึ้น ใครลากจองซู ออกไป” ฮยอกแจถามอย่างตกใจ
“คิมฮีซอล....” ซีวอนตอบเบาๆ
“ตายล่ะ....เค้าต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ” ฮยอกแจตบหน้าอกตัวเอาเบาๆ
“ผมอธิบายแล้ว แต่เค้าไม่เข้าใจ”
“เฮ้อ.....จองซูจะเป็นยังไงบ้างเนี่ย....เพราะนายคนเดียวเลยซีวอน ต่อจากนี้นายต้องคอยช่วย จองซูด้วยนะรู้มั๊ย” ฮยอกแจหันมาโทษซีวอน.....ซีวอนได้แต่ยิ้มกับท่าทางน่ารักๆของฮยอกแจ เค้าไม่คิดจะค้านเรื่องนี้ เพราะเค้ารู้สึกไม่ชอบหน้าฮีซอลเท่าไหร่นัก จะแกล้งให้เข็ดเลยคอยดู
ความคิดเห็น