คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 [ลงเนื้อเรื่องแล้วค่ะ 100%]
Chapter 3
งานแต่งงานที่จัดอย่างยิ่งใหญ่สมฐานะทั้งตระกูลฮันและตระกูลปาร์ค
“แหม....ลูกชายหล่อจังเลยนะค่ะ......เจ้าสาวสวย เจ้าบ่าวหล่อ กิ่งทองใบหยกจริงๆเลยค่ะ” เหล่าคุณหญิงคุณนายต่างก็คุยกันถึงคู่บ่าวสาวที่เหมาะสมและน่าอิจฉาที่สุดในตอนนี้
“นี่........นาย ฉันว่าเรามาวางแผนแกล้งคุณแม่กันมั๊ย” จองซูกระซิบบอกฮันกยองด้วยความหมันไส้คุณแม่ทั้งสอง
“ดีๆ.......งั้นเรามาสงบศึกกันชั่วคราว” ฮันกยองยืนมือออกไปเพื่อจับมือร่างบาง
“ได้.....” ร่างบางก็ยื่นมือออกไปเช่นกัน ทั้งคู่จับมือสบตากัน แววตาแสดงออกถึงความเจ้าเล่ห์
“นาย......เริ่มแผนแรกคืนนี้เลยนะ” จองซูบอกเบาๆก่อนจะหันไปยิ้มเจ้าเล่ห์
หลังงานแต่งงาน.....
ห้องหอ
“จองซู.....ลูกแยกห้องนอนกับเจ้าฮันมั๊ยลูก” คุณนายปาร์คถามลูกชาย
“นั่นสิ....หนูจองซู รอให้โตกว่านี้ก่อนค่อยนอนด้วยกันเน๊อะ” คุณนายฮันก็ด้วยเช่นกัน ถึงพวกคุณแม่จะอยากให้ทั้งคู่แต่งงานกันแต่ไอ่เรื่องอย่างว่าเนี่ย พวกท่านคิดว่ามันยังเร็วเกินไปสำหรับจองซู
“ไม่ครับ.....ผมจะนอนกับพี่ฮัน” จองซูบอกเสียงใส
“นั่นสิครับ ให้น้องนอนกับผมแหละดีแล้ว.....”
“แต่ว่า.....”
“ไม่มีแต่ครับคุณแม่ ผมแต่งงานกับพี่ฮันก็ต้องนอนห้องเดียวกับพี่ฮันสิครับ” จองซูหันมายิ้มหวานให้คุณนายปาร์คแล้วควงแขนฮันกยองเดินขึ้นห้องไป
“โอ้ย.....ทำไมจองซูไวไฟแบบนี้นะ......” คุณนายปาร์คแทบลมจับจนคุณนายฮันต้องมารับไว้
“เอาน่าๆ......ฉันเชื่อว่าเจ้าฮันมันสุภาพบุรุษพอ....” คุณนายฮันบอกอย่างไม่มั่นใจเท่าไหร่นัก ?
ห้องนอนฮันกยอง
“ฮ่าๆๆๆๆ.......ดูหน้าคุณแม่สิ สะใจชะมัด......” ร่างเล็กหัวเราะจนท้องแข็ง
“นี่......เรามาทำให้สมจริงๆสมจังกว่านี้มั๊ย.......” ฮันกยองเดินเข้ามาหาร่างบาง
“นี่.....นายจะทำอะไรน่ะ.....”
V
V
V
V
“นี่.....เบาๆสิพี่ฮัน.....มันเจ็บนะ”
“จองซูก็อยู่เฉยๆสิ......อย่าดิ้นได้มั๊ย”
“โอ้ย......พี่ฮันดีๆสิ เห็นมั๊ยเนี่ย มันแดงช้ำหมดแล้วนะ.......” เสียงประหลาดๆเล็ดรอดออกมาจากห้องของฮันกยอง คุณนายทั้งสองที่แอบฟังอยู่ต่างก็ตกใจไปตามๆกัน
“นี่....ทำไมตาฮันรุนแรงแบบนั้นล่ะ...โธ่ จองซูลูกแม่” คุณนายปาร์คถึงกับเอามือกุมขมับ
“นั่นสิ.....ตาฮันนะตาฮัน รุนแรงเหลือเกิน” คุณนายฮันก็เช่นกัน
“โอ้ย......พี่ฮัน....เจ็บนะ.....เบาๆได้มั๊ย....”
“ก็จองซูอยู่ไม่เฉยนี่.......”
“โอ้ย.....บอกให้เบาๆไง......มันเจ็บนะ”
“เอ้า.....เบาสุดๆแล้ว”
“มาเลยๆ.....พี่ฮันมาลองเป็นจองซูบ้างเลย”
“ต๊าย.......มีเปลี่ยนหน้าที่ด้วย....โอ้ย...ฉันจะเป็นลม” คุณนายปาร์คถึงกับลมจับอีกครั้ง
ด้านคนในห้อง ทั้งคู่ต่างก็กำลังสนุกกับการเล่นเป่ายิงฉุบตีแขนกันอย่างสนุกสนาน
“โอ้ย.....ฉันเจ็บนะ......” ฮันกยองร้องลั่น เมื่อจองซูตีลงมาที่แขนอย่างแรง
“สม.....เป็นไงล่ะ นี่แหละที่ฉันเจ็บล่ะ”
“เหอะๆ......” ฮันกยองได้แต่หัวเราะ
“นี่ๆ.....นายว่าคุณแม่ไปยัง”
“ไปตั้งนานแล้ว......ไม่ได้ยินเสียงโวยวายหรือไง เฮจินเป็นลมใครก็ได้เอายาดมมาที” ฮันกยองเลียนแบบคุณแม่ตัวเอง
“ฮ่าๆๆๆๆ.........ใครใช้ให้แกล้งเราก่อนล่ะ....เป็นไงเจอแผนซ้อนแผน ฮ่าๆๆๆ สะใจชะมัด” จองซูหัวเราะอีกครั้ง เผยให้เห็นลักยิ้มเล็กๆที่แก้มข้างซ้าย
“นายมีลักยิ้มข้างซ้ายข้างเดียวเหรอ” ฮันกยองจ้องหน้าร่างเล็กแล้วเอ่ยถาม
“อื้ม....มีมาตั้งแต่เกิดแล้ว” ร่างเล็กตอบทั้งๆที่ยังขำ
“แปลกดีเนอะ....ฉันเคยเห็นแต่คนมีสองข้าง” ฮันกยองยื่นหน้าเข้าไปดูใกล้ๆ และพอดีกับที่จองซูหันมาหน้าของทั้งคู่เลยอยู่ใกล้กันแค่ไม่กี่เซนฯ.......
“เอ่อ......ง่วงแล้ว” เป็นร่างบางที่ทำลายความเงียบนั้น
“เอ่อ.....นอนสิ....” ฮันกยองเองก็เขินนิดหน่อย
“ละ แล้วจะนอนยังไง......” ร่างบางเอ่ยถามเพราะทั้งห้องมันมีแค่เตียงเดียว และถ้าออกไปแผนที่วางไว้ก็จะล้มหมด
“เดี๋ยวฉันนอนโซฟาก็ได้” ฮันกยองบอก
“ไม่ได้....โซฟาแบบนั้น นายจะนอนไปได้ยังไง ตื่นมาหลังก็เดี้ยงดิ” แต่ร่างบางไม่ยอม
“งั้น....นอนด้วยกัน” ฮันกยองเสนอความคิดใหม่
“ไม่.....” ร่างบางตอบทันทีโดยไม่ต้องคิด
“แล้วจะให้ทำยังไง.....นอนโซฟาก็ไม่ได้ นอนด้วยกันก็ไม่ยอม.....”
“เอ่อ......เอ้าๆๆๆ นอนเตียงเดียวกันนี่แหละ......แต่บอกไว้ก่อนนะ ถ้านายคิดอะไรแปลกๆล่ะก็ ตาย.....” ร่างบางกล่าวคาดโทษไว้ก่อนจะโดดขึ้นเตียง ?
“โอเคๆ.......ไม่คิดแน่ๆ ปากแบบนี้ขืนพลาดได้เป็นภรรยาคงยุ่ง” ฮันกยองบ่นเบาๆเพราะกลัวร่างบางได้ยิน แล้วขึ้นตามขึ้นไป ด้วยความที่เหนื่อยมาทั้งวันไม่นานทั้งคู่ก็หลับลงในที่สุด
รุ่งเช้า
“เฮ้ย........” ร่างบางตื่นขึ้นมาก็ตกใจเมื่อตัวเค้าอยู่ในอ้อมกอดของร่างสูง
“โอ้ย....เสียงดังทำไมแต่เช้าเนี่ย...” ฮันกยองงัวเงียตื่น แต่ไม่ลืมตา
“นี่ๆๆๆ....ปล่อยฉันนะ...นายกอดฉันอยู่” ฮันนกยองรีบลืมตาขึ้นทันที แล้วก็ต้องเผยยิ้มออกมา
“ใครกันแน่ที่กอดใคร” ฮันกยอยกยิ้มสูง....เพราะตอนนี้ร่างบางต่างหากที่กอดเค้าไว้แน่น ทั้งขาที่พาดกลางลำตัว ทั้งแขนที่โอบเอว
“เฮ้ย......ซวยมือแต่เช้าเลย.....” ร่างบางกระโดดโหยง......ลุกจากเตียง
“เหอะ.....ใครกันแน่ที่ซวย....รีบไปอาบน้ำเลยไปเด็กน้อย.....” ฮันกยองไล่ร่างบางไปอาบน้ำ เพราะวันนี้พวกเค้าและพวกแม่ๆต้องไป มัลดีฟด้วยกัน......มันคือฮันนีมูนใช่มั๊ย.....หึหึ คุณแม่เตรียมเป็นลมรอบสองได้เลย ฮันกยองคิด
____________________
ในที่สุดก็ได้เอาเนื้อหาลงซะที หึหึ
หลังจากที่ดองมาเป็นเวลานาน (นานมากๆๆๆ)
ฝ้ายกลับบมาแล้วน๊า จ๊วฟ ๆๆๆๆๆ
ความคิดเห็น