คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1
Chapter 1
โรมแรมชื่อดังกลางกรุงโซล
“นี่ ฮยอกกี้ นายแน่ใจนะว่านายนั่นไม่ได้หลอกนายน่ะ รอมาตั้งนานแล้วนะ ไม่เห็นมาซะที” ร่างบางบ่นอุบอิบ
“น่า.....รอสักแปปสิ.....นายอย่าใจร้อนสิ” ฮยอกแจเองก็ดูกระวนกระวายเช่นกัน แต่แล้วร่างเล็กก็ต้องยิ้มออกเพราะชายหนุ่มที่รอคอยกำลังเดินมาทางนี้แล้ว
“สวัสดีครับ....ฮันกยองครับ” ชายหนุ่มยิ้มทักทาย
“สวัสดีครับ ฮยอกแจครับ” ฮยอกแจยิ้มหวาน
“จองซู” แต่ร่างบางกลับตอบออกไปห้วนๆ เหอะ......ไอ้ตี๋ นี่น่ะเหรอ หน้าตาก็ดีไม่มีปัญญาหาแฟนเองไง ร่างบางคิด
“อา......คุณฮันกยองครับ นี่จองซูเพื่อนผมครับ....คนที่จะมารับจ้างเป็นภรรยาคุณน่ะครับ” ร่างเล็กจัดการแนะนำให้เสร็จสรรพ
“หา.....ผู้ชายเหรอครับ....ภรรยารับจ้างที่ว่า เป็นผู้ชายหรือครับ” ฮันกยองทำหน้าตกใจ
“คุณจะให้เป็นผู้หญิงก็ได้ครับ” ฮยอกแจเตรียมอุปกรณ์มาพร้อม เค้าจัดการเอาวิกผมยาวมาใส่ให้เพื่อนรักทันที
“ไอ่ไก่.....” ร่างบางแทบอยากจะฆ่าเพื่อนให้ตายซะตรงนั่น
“อ่า.....ยังไงก็ได้ครับ...ผมขอแค่ไม่ต้องแต่งงานก็พอครับ” ฮันกยองมีเวลาไม่มากแล้ว เค้าจะเรื่องมากไม่ได้
“ฮ้า.....งั้นก็ดีครับ เรามาเซ็นสัญญากันก่อนนะครับ” ฮยอกแจก็จัดมาเรียบร้อยอีกน่ะแหละ ร่างเล็กเขียนยึกๆ สักพักก็ส่งเอกสารไปให้ร่างสูงเซ็นต่อ
“โอเคครับ เท่านี้ก็เรียบร้อย.....ขอบคุณที่ใช้บริการนะครับ” แล้วฮยอกแจก็รีบพาร่างเล็กๆของตัวเองออกไป ทิ้งให้ร่างบางนั่งเอ๋อ ปากอ้า
“มาเร็วไปเร็วดีนะครับ” ฮันกยองพูดขำๆกับท่าทางของฮยอกแจ
“ไม่ขำ.....” ไม่รู้สิ ร่างบางรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าอีตามังกรนี้เลย พูดเกาหลียังไม่ชัดยังกระแดะพูดอีก
“คุณครับ....ทานอะไรก่อนมั๊ยครับ.....”
“ไม่ ฉันจะกลับบ้าน” ร่างบางลุกขึ้น ฮันกยองก็ลุกตามเช่นกัน
“งั้นพรุ่งนี้ผมไปหาคุณที่มหาวิทยาลัยนะครับ.....เราต้องไปพบคุณแม่ด้วยกัน” ฮันกยองพูดยิ้มๆ
“ตามสะดวกล่ะกัน ฉันขอตัว” แล้วร่างบางก็เดินตัวปลิวออกไป
“คนอะไร หน้าตาก็ดี แต่ปากร้ายชะมัด......แต่ก็ช่างเหอะ หึหึ คุณแม่ครับ ผมมีลูกสะใภ้ให้คุณแม่แล้ว ฮ่าๆ” ฮันกยองหัวเราะเบาๆก่อนจะเดินออกไป
คณะธุรกิจระหว่างประเทศ มหาวิทยาลัยโซล
“ลีฮยอกแจ......” ร่างบางเรียกชื่อคนตรงหน้า น้ำเสียงเรียบเฉย แต่หน้าตากลับบ่งบอกว่า......
“มะ....มีอะไร เหรอ.....คุณนายปาร์คจองซู” เจ้าของชื่อตอบด้วยเสียงสั่นๆ
“ฮยอกแจ....นายทำอะไรห๊ะ ทำไมฉันต้องแต่งเป็นผู้หญิง ทำไม......ฉันไม่เอาด้วยแล้ว เชิญไปหาคนอื่นมาทำแทนได้เลย.....นายฟังฉันอยู่หรือเปล่าเนี่ย ลีฮยอกแจ” ร่างบางพ่นคำพูดยาวออกมา ฮยอกแจได้แต่เอามือปิดหูไว้
“ฟะ...ฟัง....ตะ แต่ว่า นายจะล้มเลิกกลางคันไม่ได้นะ ทึกกี้....เพราะสัญญาที่ทำมัน 1 ปี” ฮยอกแจก้มหน้าก้มตาพูด
“1 ปี.....นายจะฆ่าฉันใช่มั๊ย ฮยอกแจ.....นายฆ่าฉันเลยดีกว่า.....นายมัน....ฮึ้ย....ฮยอกแจ ลีฮยอกแจ” ร่างบางแทบจะเอาหัวกระแทกโต๊ะตาย
“แต่ว่าทึกกี้ ค่าจ้างมันคุ้มมากเลยนะ นายคิดดูสิ นายจะได้จากเค้าเดือนล่ะ 1 แสนวอนเชียวนะ.....ไม่ต้องทำอะไรเลย ได้เงินมาฟรีๆ ง่ายๆ และอีกอย่างเวลาที่ไปเดตกันนายก็ไม่ต้องออกอะไรเลยสักบาท” ฮยอกแจร่ายยาว
“ไม่ๆๆๆๆๆ........ยังไงๆ ฉันก็ไม่มีทางแต่งเป็นผู้หญิงเด็ดขาด.....ไม่มาทาง”
“ทึกกี้......เพื่อนเลิฟ ถ้านายไม่ทำ ฉันก็ต้องหาเงินมาคืนเค้า 8 แสนวอนนะ และถ้าหาไม่ได้ ฮึกๆ ฉันต้องติดคุกเลยนะ” ฮยอกแจใช้ไม้ตาย อ้อนวอนทั้งน้ำตา
“ลีฮยอกแจ......” ร่างบางแม้จะโมโห แต่ยังไงเพื่อนก็สำคัญกว่า เค้าเลยต้องช่วยเพื่อนต่อไป
คฤหาสน์ตระกูลฮัน
“นายแต่งแบบนี้ก็สวยดีนะ.....” ฮันกยองพูดแซวขำๆ
“เงียบไปเลย....พูดเกาหลียังไม่ชัดยังจะพูดมากอีก”
“ปากร้ายชะมัด ตกลงนายเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงเนี่ย.....หน้าตาแบบนี้ สงสัยผู้หญิง ฮ่าๆๆๆ”
“ไอ่หน้าจีน....” เหอะ ฮยอกกี้นะฮยอกกี้ นายชอบหาเรื่องให้ฉันเรื่อยเลย.....กลับไปจะบ่นให้หูพังเลย
“เอาล่ะ นายพร้อมนะ.....” ฮันกยองหันมาถามก่อนจะเข้าบ้าน
“อื้ม.....”
ภายในคฤหาสน์ตระกูลฮัน
“คุณแม่ครับ....นี่แฟนผมครับ”
“สวัสดีคระ.....ค่ะ.....ปาร์คจองซูค่ะ” ร่างบางแนะนำตัว
“จองซู.....ทำไมชื่อเหมือนผู้ชายเลย” ซวยแล้วปาร์คจองซู ดันลืมเปลี่ยนชื่อ
“อ้อ.....พอดีคุณพ่ออยากมีลูกชายน่ะค่ะ.....แต่ผม...เอ้ย หนูเป็นผู้หญิง.....คุณพ่อเลยตั้งชื่อให้เหมือนผู้ชายค่ะ” ร่างบางแก้ตัวน้ำขุ่นๆ แต่คุณนายฮันกลับพยักหน้ารับรู้
“เฮ้อ.......รอด” ฮันกยองถอนหายใจเบาๆ
“นั่งลงก่อนสิ.....” คุณนายฮันเชิญทั้งคู่ให้นั่ง
“ขอบคุณครับ....เอ้ย ค่ะ” เอาอีกแล้วๆ......หลุดอีกแล้ว ปาร์คจองซู
“เรียนอยู่หรือทำงานแล้วล่ะ.....” คุณนายฮันหันมาถามร่างบางที่นั่งตัวแข็ง
“อะ....เอ่อ....เรียนอยู่ค่ะ.....”
“ที่ไหน.....”
“คณะธุรกิจระหว่างประเทศ มหาวิทยาลัยโซลค่ะ”
“อื้ม....การศึกษาดี.....ฮัน เอาเป็นว่าลูกไม่ต้องแต่งงานกันคุณหนูจางแล้วนะ”
“เยส.....” ฮันกยองเผลอดีใจจนออกนอกหน้า
“แต่......ลูกต้องแต่งงานกับหนูจองซูแทน....”
“หา!!!!!!!!!!!” ร่างบางตกใจร้องเสียงดัง
“ตกใจอะไรลูก” คุณนายฮันหันมาถาม
“อะ...เอ่อ....ปะ เปล่าค่ะ”
“งั้นก็ดีแล้ว.....ไม่มีอะไรแล้ว แม่ขอตัวก่อนนะ” คุณนายฮันลุกขึ้นเดินจากไป ทิ้งไว้แต่ร่างบางที่นั่งหน้าชาอยู่.....ลีฮยอกแจ นายได้ตายสมใจแน่งานนี้
ด้านคุณนายฮัน
“โธ่......หนูจองซู ทำไมหนูถึงจำป้าไม่ได้เนี่ย....หึหึ แต่ก็ดีแล้ว หลอกกันดีนัก จะแกล้งซะให้เข็ดเลยคอยดู” คุณนายฮันแอบนึกน้อยใจหลานชาย ลูกชายเพียงคนเดียวของ ปาร์คเฮจินเพื่อนสนิทที่จำหน้าตัวเองไม่ได้
กลับไปที่บ้านตระกูลลี
“ลีฮยอกแจ......นายออกมาเดี๋ยวนี้นะ” ร่างบางเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเด็ก ตะโกนก้องทั่วบ้าน
“ลีฮยอกแจ......นายอยากตายจริงๆใช่มั๊ย”
“ทึกกี้ นายอย่าเพิ่งโมโหสิ....”ปรากฏร่างเล็กของฮยอกแจออกมา ฮยอกแจทำตัวให้ลีบที่สุดเท่าที่จะทำได้
“นั่นสิ.....ค่อยๆคุยกันก็ได้” ตามมาด้วยซีวอนแฟนหนุ่ม
“หยุดพูดไปเลย ซีวอน นายก็อีกคน ฉันยังไม่ได้ชำระความกับนายนะ” ซีวอนรีบไปหลบหลังฮยอกแจทันที เวลาโมโหเพื่อนหน้าสวยคนนี้น่ากลัวชะมัด
“นายนี่นะ.....ปากจัดจริงๆ” ตามมาด้วยเสียงตามมังกร
“หุบปากไปเลย.....ไอ่หน้าจีน” ร่างบางหันมาว๊ากใส่คนที่มาด้วย
“ลงมาคุยกัน....ทั้งหมดเลยเดี๋ยวนี้” ดั่งเป็นประกาศิตฮองเฮา ทุกคนจึงลงมานั่งรวมตัวที่ห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่
“ลีฮยอกแจ......นายจะรับผิดชอบยังไง” เริ่มที่ฮยอกแจที่โดนเป็นคนแรก
“ทึกกี้.....มันก็ไม่ได้เสียหายนี่.....” ฮยอกแจก้มหน้าตอบ
“ไม่เสียหาย นายพูดได้ยังไงห๊ะ.....ไอ่ไก่”
“นี่....จะไม่เสียงดังสักนาทีจะได้มั๊ย” ฮันกยองส่ายหัวไปมา
“ถ้าพูดอะไรที่ดีกว่านี้ไม่ได้ ก็หุบปากซะ” ร่างบางว๊ากใส่ไปอีกรอบ
“เหอะ.....โหดชะมัด” ฮันกยองเริ่มกลัวที่จะต้องแต่งงานกันคนคนนี้ซะแล้วสิ แต่ก็ดีกว่ายัยช้างน้ำนั่น
“ทึกกี้.....นายก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่......ฟังก่อนๆ เดี๋ยวค่อยโวยวายทีหลัง” ซีวอนยกมือห้ามก่อนจะพูดต่อ
“นายก็ผู้ชาย พี่เค้าก็ผู้ชาย.....ไม่มีอะไรเสียหาย”
“นั่นสิ.....เราก็ผู้ชายทั้งคู่ เอ๊ะ......หรือว่านายไม่ใช่....” ฮันกยองพูดทีเล่นทีจริง จนร่างบางต้องหันมาแยกเขี้ยวใส่
“นั่นสิ.....ซีวอนพูดถูกที่สุด” ฮยอกแจเข้าข้างแฟนตัวเองเต็มที่
“เหอะ.....เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุย....ก็ได้ๆ ฉันยอมก็ได้ แต่มีข้อแม้........”
“อะไร” ทั้งหมดถามพร้อมกัน
“นายต้องเพิ่มค่าตัวให้ฉันจาก 1 แสนวอนเป็น 2 แสนวอน ส่วนพวกนายสองคน......พรุ่งนี้พวกนายต้อง ไปเดินป่าวประกาศให้ทั่วมหาวิทยาลัยว่าพวกนายเป็นแฟนกัน แล้วก็จูบต่อหน้าทุกคนด้วย.....” พูดจบฮยอกแจกับซีวอนก็หน้าซีดไปทันที แต่ฮันกยองกลับยิ้มหวาน
“ผมให้คุณ 3 แสนวอนเลย แต่คุณต้องย้ายมาอยู่กับผมที่บ้าน” ฮันกยองนึกอยากแกล้งคนคนนี้เข้าซะแล้ว
“ไอ่หน้าจีน ฝันไปเถอะ......”
“งั้นคุณก็ต้องหาเงินมาคืนผม 8 แสนวอน”
“กะอิแค่ 8 แสนวอน.....เอาไปตอนนี้เลยมั๊ยล่ะ” ใช่ว่าบ้านเค้าจะยากจน แค่เงินแค่นั้นให้ได้สบายๆ
“ก็ดี.....8 แสนวอน 3 คน ทั้งหมดก็ 2.4 ล้านวอน......”
“ไอ่หน้าจีน.....ไอ่งก”
“แล้วทีนี้ยอมผมได้หรือยังล่ะครับ....คนสวย”
“อย่ามาเรียกฉันว่าคนสวยนะ......”
“แล้วยอมมั๊ยล่ะครับ.....”
“เออ ก็ได้....”
“ก็แค่นั้น” ฮันกยองยิ้มหวานให้ แต่ร่างบางกลับแยกเขี้ยวใส่
ความคิดเห็น