คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รักมั่วๆ:1 รับมอบหมาย
ติ๊ ดี ดี ดี๊~
เสียงนาฬิกาเรือนเล็กที่ดังขึ้น ถึงมันจะดังแค่ไหนแต่ก้อไม่มีใครคิดจะสนใจมันแม้แต่น้อย เวลาผ่านร่วม10นาที เจ้านาฬิกาน้อยก้อยังคง
ทำหน้าที่ของมันต่อไปอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย แต่คราวนี้ได้ผล มือบางเรียวเล็กที่ยกขึ้นมาอย่างอิดๆออดๆ จากก้อ.......ปัด
นาฬิกาเรือนเล็กที่ล้มลงไปกับพื้นอย่างน่าสงสาร ตาย อนาถ ส่วนเจ้าของมือ............หลับต่อ......ฟี้~.........-*-
จบ!!!
เฮ้ย!!!!ล้อเล่นเอาจิงและคราวนี้ -*-
ติ๊ ดี ดี ดี๊~
เสียงนาฬิกาเรือนเล็กที่ดังขึ้น ถึงมันจะดังแค่ไหนแต่ก้อไม่มีใครคิดจะสนใจมันแม้แต่น้อย เวลาผ่านร่วม10นาที เจ้านาฬิกาน้อยก้อยังคง
ทำหน้าที่ของมันต่อไปอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย แต่คราวนี้ได้ผล มือบางเรียวเล็กที่ยกขึ้นมาอย่างอิดๆออดๆเพื่อมาปิดเสียงอันน่ารำคาญนี่
เสียที แม้จะวันนี้จะเป็นวันหยุดสำหรับคนอื่น แต่สำหรับ ปาร์ค จองซูแล้วไม่มีคำว่าหยุด วันนี้เค้าแล้วเหล่าลิงอีก12ชีวิตต้องไป SM
เพื่อจะต้องไปตามคำเรียกร้องของตาแก่ลีซูมาน ดังนั้นจะสายไม่ได้ !!!
“เฮ้ย!!! ไอลิง ไอปลา ไอหมี ไอหมู ไอหมา ไอกา ไอไก่ ทั้งหลายโว้ย ตื่นมาขันได้แล้ว นุงซินไอสิงโต แกจะนอนอีกนานมั้ยฟร้า”
เสียงหวานตะโกนเสียงดังพลางใช้ Teen เขี่ย กองซากศพที่นอนกองกันพะเนินเทิดถึ้กอย่างกะคนรอเผา เมื่อมีเสียงพิพากสาจาก
นางฟ้าไร้ปีก เหล่าซากศพเล็กใหญ่ต่างลุกขึ้นมาเพื่อมาเคะขี้ตาอันโสโครกทันที บางคนก้อหลับตาบางคนก้อเบลอจนเอาขี้ตามากินเล่น
ทำเอานางฟ้าไร้ปีกของเดือดปุดๆ
“นี่ไอพวกตูดหมึกจะนอนกันอีกนานมั้ยวะ เด๋วชั้นปั๊ดเตะกลับดาวซะเลยนิ่”เสียงหวานตะโกน ผิดกับหน้าตาตัวเองลิบลับ แต่ถึงกระนั้น
มันก้อไม่ทำให้เหล่าลิงซื้อบื้อหายง่วงเลยแม้แต่น้อย
“โอยยยย ชั้นง่วงนี่ทึกกี้ขอนอนแปปนึงไม่ได้หรอ”เสียงหวานๆของเจ้าหญิงผู้เลอโฉมแห่งบ้ายซูจูคร่ำครวญอย่างเบลอในอ้อมกอดของ
สิงโตยักที่สงสัยจะไม่รู้ตัวว่าตนเองกอดอะไรอยู่
“งั้นหรอก้อได๊งั้นนายก้อนอนต่อไปเถอะ......”ลีทึกพูดอย่างไร้เฉยชา แต่มันทำให้อีกคนดีใจแทบจะหลับในตาย แต่คำต่อมามันทำให้
หลับไม่ลงเลยทีเดียว
“ในอ้อมกอดของไอสิงโตนั้นนะ”ลีทึกชี้มือไปที่ซากสิงโตเน่าที่นอนกอดเจ้าหญิงอย่างแนบแน่นสงสัยคงฝันว่ากะลังกอดสาวอยู่กระมัง
เพราะมันมีเสียง.....
“อืม....ตัวลิลลี่นี่หอมจังนะใช้สบู่ยี้ห้อไรจ๊ะสาวสวย”เสียงครางเหมือนคนมีอารมณ์ดังมาข้างๆหูทำเอาอีกคนแทบตัวชา
“กิสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสซ์ ไอสิงโตหัวฟูตัวเน่าเหาดอง แกมีสิทไรมากอดช้านนนนน >O<”เสียงกรี๊ด180เดซิเบลทำเอา
ทุกคนสะดุ้ดออกจากความฝันอันแสนงดงามกันหมดเมื่อต้องเจอเสียงนี้ -0- อาเมน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
บ้านดงบัง +++++
คร่อกกก~!!!!......ฟี้~..........คร่อก......ฟี้.......
เสียงกรนของคนข้างๆทำเอาโลมาน้อยผู้หน้าสงสารต้องตื่นขึ้นมาอย่างจำใจก้อในเมื่อไอคนข้างๆนี้มันทั้งกรนทั้งถีบทั้งยันทั้งแย่งผ้าห่ม
...สารพัดวีธีที่จะทำให้ตัวเองนอนสบาย นี้ถ้าวันนี้ไม่ต้องรีบไปทำงานเช้านะ มีหวังไอไก่หูบานนี้ตายแหลกคามือไปแล้ว ฮึ่ย!! -“-
“เฮ้ย!!ไอไก่ยูชอน นายอ่ะตื่นได้เล่าจะนอนเปนไก่ขึ้นอืดอีกนานมั้ยวะ”เสียงแวดๆอย่างกะโลมาก้อปานนั้น ดังกรอกหูผู้ที่หลับอยุ่ ทำเอา
ตื่นได้ไม่ยากเลยทีเดียว
“โอยจะพูดไรหนวกหูน๊กหนาฟระ”
+++++++++++++++ต่อ+++++++++++++++++++
"อืม..~"เสียงครางเบาๆเปนสัญญาณของร่างบางที่กำลังตื่นขึ้นมารับเช้าวันไหม่ แล้วกลับลงไปนอนต่ออย่างงัวเงีย
"ตื่นได้แล้วแจจุงวันนี้เราต้องไปทำงานแต่เช้านะ"เสียงนุ่มเอ่ยดุๆทำเอาเจ้าตัวทำหน้ามุ่ยทันทีก่อนจะลุกขึ้นมาอาบน้ำอย่างงอลๆ
"เอ้อ!...แล้วอย่าแช่น้ำให้มันนานมากนักล่ะ...เดี๋ยวจะเปนหวัดเอา.........ชั้นเปนห่วง ชั้นไปปลุกชางมินก่อนล่ะ"ยุนโฮพูดไปพลาง
จัดระเบียบเสื้อผ้าไปมือไปเรื่อยๆอย่างไม่คิดอะไร แต่เค้าจะรู้มั้ยนะว่าคำพูดที่แสดงถึงความห่วงใยเพียงไม่กี่คำถึงเจ้าตัวจะ
ไม่คิดอะไรหรอกหรือพูดไปตามหน้าที่เท่านั้นแต่มันก้อทำให้ร่างบางที่อยุ่ให้ห้องน้ำเพ้อไปถึงดาวแนปจูนแล้ว~!! อาเมน - -*
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"เอาล่ะ....วันนี้เปนวันดี....อากาศสดชื่น....ชั้นเชื่อว่าทุกคนคิดอย่างนั้นใช่มั้ย หืม~..."เสียงแหบๆที่พูดเปนจังหวะ
ของตาแก่แห่งค่ายเอสเอมที่ทุกคนรู้จักกันดี เค้าคือ...แท่น แท้น แท๊น~!!! ตาแก่ลีซูมานนั้นเอง 555++
ด้วยคำถามเมื่อครู่ที่ออกจากปากที่แหบกราบ มันเปนเหมือนคำถามที่เหมือนออกคำสั่ง ที่พวกเค้าต้องเจอทุกวันจนชินเสียแล้ว
"ค้าบบบบบบบ~~~ -O- "เปนเสียงที่ทุกคนพร้อมใจกันตอบแต่เหมือนบางคนก้อไม่ได้ตอบเพราะตอนนี้หลับคาโซฟาไปเสียแล้ว
"ใช่ๆชั้นรู้เพราะฉะนั้นชั้นจะมอบภารกิจให้พวกแกทุกคน แต่พวกแกไม่ต้องห่วงมันไม่ใช่ภารกิจที่ยากอะไรมากมาย..."
ลีซูมานยังคงพูดต่อไปพลางเดินจิบไวท์ในมืออย่างสบายอารมณ์ ก่อนจะหยุดมองหน้าทุกคนแล้วจึงพูดต่อไป
อย่างไม่แม้แต่หันกลับมามองอีกจึงเปนโอกาสดีที่พวกตัวป่วนทั้งหลายจะลงไปฟุบกับแขนตนอย่างรวดเรว
"มันเปนง้ายๆ....เอาล่ะชั้นจะพูดมากแต่จะมีผู้เชี่ยวชาญเรื่องนี้มาอธิบายกับพวกแกเองว่าเปนยังไง...ขอให้โชดดี หึหึ"
เสียงหัวเราะแหบหาวน่าจับตบสั่งสอนนัก ดังขึ้นอย่างดังก้อง
แต่พวกเค้าก้อต้องตกใจจนตาที่ปิดอยุ่นั้นต้องลืมโพลงขึ้นมามองอย่างตกใจ
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียงหวีดร้องอย่างทรมานดังขึ้นจากเหล่าลิงแระเหล่าเทพทั้งหลาย ภาพของลีซูมานค่อยๆหายไป.....หายไป....
ตับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบแบบค้างมากมาย โทดทีแบบว่าตอนนี้มะค่อยมีสาระเท่าไหร่แบบว่างงขรั่บ
งงกับชีวิตตัวเอง 555+++
สัญญาว่าตอนหน้าพี่จาแต่งดีๆน้า ^O^
ความคิดเห็น