การพจญภัยของมังกร

ลำดับตอนที่ #2 : ป่าโคนาริ ตอนแรก

เช้าวันพุทธที่ 24 เดือน คังเร็ตทะ (20) ปี 7553 ยุคโออิยะอาจิ ประเทศญี่ปุ่น เมืองอุโนะอิ เขตเซ็นทีโทะ ที่โรงเรียนซันเซย์ ณ ห้องเรียน ม.5-S เวลา 7:00
"ดีจ๊ะมาอิจัง" นัตซึอิทักทาย
"ดีจ๊ะนัตซึอิจัง เดี๋ยวเธอไปตามฟุโ้ด้คุงกับเร็ตตามะให้หน่อยนะ วันนี้ฉันมีอะไรจะบอก" มาอิพูด
นัตซึอิจึงไปตามสองคนนั้นมา
"มาอิมีอะไรเหรอที่จะบอกพวกเราน่ะ" เร็ตตามะถาม
"ก็เสาร์นี้นะ ชั้นจะไปเที่ยวป่าโคนาริ" มาอิตอบ
"แล้วป่าที่ว่าเนี่ยมันเป็นยังไง" นัตซึอิถาม
"ป่าโคนาริเหรอ? ใช่ป่าที่อยู่เลยเขต ทิโรเมะ รึเปล่า?" ชินอิจิถาม
"ถูกต้องจ้่า ป่าโคนาริเนี่ยมีทางเดินสำรวจธรรมชาติเยอะแยะเลย และก็มีพิพิธพันธ์อารยธรรมมังกรโบราณด้วย" มาอิตอบ
"งั้นฉันไป ชินอิจิก็ไปด้วยนะ" นัตซึอิพูด
"แล้วเร็ตตามะล่ะ" มาอิถาม
"เอ่อ ยังไงก็ได้" เร็ตตามะตอบ
"งั้นสรุปว่าเราไปกันหมด!" มาอิบอก
"ว่าแต่เราจะเจอกันที่ไหน" นัตซึอิถาม
"งั้นเจอกันที่ป้ายรถเมล์หน้าร้าน 40 *โกริ* ที่ซอย โซนามิ ละกัน" มาอิบอก
"ต้องเตรียมเงินไปด้วยไหม" ชินอิจิถาม
"เอาไปสิ! ใช้ซื้อเสบียงที่ร้าน 40 โกริ และจ่ายค่ารถเมล์"! มาอิตอบ
  *โกริ คือ หน่วยเงินที่ใช้ในโลกของมังกรในเรื่องนี้*
    วันเสาร์ หน้าร้าน 40 โกริที่ซอย โซนามิ
"แหม! วันนี้มาอิจังซื้อของกินเยอะจัง" ป้าเจ้าของร้านบอก
"ก็คือวันนี้หนูจะไปเที่ยวป่าโคนารินี่คะ ป้า" มาอิตอบ
"รอนานไหมมาอิ" เร็ตตามะบอก
"ไม่นานหรอก" มาอิบอก
"แต่นัตซึอิจังกับฟุโด้คุงยังไม่ถึงเลย" มาอิบอกต่อ
  1 ชั่วโมงผ่านไป
"ขอโทษที่ให้รอนะมาอิจัง คือว่า ชินอิจิตื่นสายน่ะ แล้วก็บ้านชินอิจิกับบ้านฉันอยู่ไกล" นัตซึอิบอก
"ก็อยู่ตั้งเขต เซ็ตซุนะ นี่ จะให้มาเร็วได้ยังไง" ชินอิจิบ่น
"ไม่ต้องเลยชินอิจิ! ถ้านายตื่นตั้งแต่ตี 3 ไกลแค่ไหนก็มาเร็วได้" นัตซึอิบอก
"ใครจะไปตื่นไหว! ชั้นไม่ใช่พวกบักอึดอย่างเธอนี่!"
"อะไรนะ! ใครบักอึดนะ! เจ้าคนบ้าการ์ตุน!"
"ชั้นไม่ได้บ้าการ์ตูนซะหน่อย ยัยนัตซึอิ!"
"เหรอ? ฉันเห็นนะ เมื่อวันก่อนนายมาซื้อโปสเตอร์ตัวการ์ตูนจากร้าน 40 โกริตรงนี้นะ!"
"ชั้นจะชอบอะไรก็เรื่องของช้น!"
"ใจเย็นๆ นะพวกเธอ" มาอิพยายามหยุดการทะเลาะกัน
"เงียบไปเลย! ยัยบ้านนอกเข้ากรุง!" ชินอิจิตวาดใส่มาอิ
"ว่าไงนะ! เจ้าคนบ้าการ์ตูนญี่ปุ่น" มาอิเริ่มอรามณ์เสีย
"งั้นชั้นบ้าเรื่องอะไรหา! ทำไมเธอถึงรู้เจาะลึกขนาดนี้"
"อ๋อ! เรื่องที่นายบ้าก็คือ Meitantei Conan!" มาอิตอบ
"ส่วนตัวละครที่นายชอบที่สุดก็คือ Kudo Shinichi!" นัตซึอิเสริม
"พอๆ หยุด! พวกเธอกำลังจะไปเที่ยวไม่ใช่เหรอ! ถ้าทะเลาะกันอยู่อย่างนี้เมื่อไหร่จะได้ไป" ป้าร้าน 40 โกริออกมาห้ามศึก
"จริงด้วย ถ้าเรามัวแต่ทะเลาะกัน...." นัตซึอิพูด
"อ๊ะ! รถเมล์สาย 397 ที่ไปเขต ทิโรเมะนี่นา" เร็ตตามะบอก
"งั้นก็ไปกันเลย!" มาอิบอก
  ณ ป้ายรถเมล์ที่ชายป่าโคนาริ
"ถึงแล้วจ้าา!" มาอิบอกเพื่อนๆทุกคนที่หลับบนรถเมล์ (เพราะมันทางมันไกล)
"หา ถึงแล้วเหรอ" เร็ตตามะบอก
 เมื่อทุกคนลงมาจากรถมาอิจึงบอกโปรแกรมการไปเที่ยว
"เอาล่ะเราจะเข้าพิพิธพันธ์ก่อนนะ จากนั้นค่อยเข้าป่านะ"
   ด้านในพิพิธพันธ์
 
"ว้าว! ชินอิจิมาดูอักษรโบราณตัวนี้สิ!" นัตซึอิบอก
"อ่านว่า สิละโอ แปลว่า สวัสดี" ชินอิจิบอก
"นายรู้ได้ไงง่ะ?" นัตซึอิถาม
"ก็อ่านป้ายข้างๆตัวเธอไง"
"..."
   ทางด้านมาิอิ
 
"อ่านว่าอะไรเหรอมาอิ" เร็ตตามะถาม
"โยเนะ" มาอิตอบ
"เหรอ"
   ทุกคนกำลังจะเข่าป่า
"ในป่าน่ะมันจะชื้นๆหน่อยนะ เพราะว่าเมื่อกี้ฝนตกหนัก" มาอิบอก
"อืม"
"จะเข้าไปกันรึยัง?" นัตซึอิถามคนอื่นๆ
"ยังไงก็ได้" ชินอิจิกับเร็ตตามะตอบ
  ทุกคนจึงเข้าป่าไป
 ณ จุดพักครึ่งทาง
"นี่ชั้นว่ามันแปลกๆนะ ป่านี้เนี่ย" ชินอิจิบอก
"ทำไมล่ะ?" นัตซึอิบอก
"ก็มันไม่มีนก หรือสัตว์อะไรเลย"
"เอ แปลกนะเมื่อครั้งก่อนที่ฉันมาก็ยังมีอยู่เลย" มาอิบอก
  ทันใดนั้นพื้นของจุดพักครึ่งทางก็พังลงมาทำให้พวกของมาอิทุกคนหล่นลงไปข้างล่าง
"โอ๊ย! เจ็บๆๆๆ" เร็ตตามะบ่น
"เร็ตตามะ นัตซึอิจัง ฟุโด้คุง อยู่ไหน? เป็นอะไรกันมั้ย!" มาอิพูดขึ้นมาท่ามกลางความมืด
"ชั้นไม่เป็นไร" เสียงของเพื่อนๆของมาอิขานกลับมา
 หลังจากนั้นทุกคนก็เดินมาที่เดียวกัน
"ว่าแต่ว่าที่นี่ที่ไหนเนี่ย" มาอิสงสัย
"ไม่รู้สิ" นัตซึอิตอบ
"ฮือ? ตรงนี้มีตะเกียงน้ำมันด้วย" เร็ตตามะบอก
"จริงด้วย" ชินอิจิพูด
 ชินอิจิจึงจุดไฟแล้วจากนั้นทุกคนก็เดินไปเจอกับทางตันและอักษรอยู่บนกำแพง

"วาตาชิมะ โนะ ไชยา" มาอิอ่านอักษรพวกนี้
"มาอิ! เธอรู้ได้ไงว่ามันอ่านว่าอะไร" เร็ตตามะถาม
"ก็ คือจริงๆแล้ว ฉันเคยใช้ภาษาโบราณตอนยังอยู่แถวๆบ้านนอก" มาอิตอบ
"วาตาชิมะ โนะ ไชยา แปลว่า วิหารแห่งความตาย" มาอิบอกต่อ
 ทันใดนั้นก็มีงูยักษ์ตัวหนึ่งโผล่มา
"งู!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
จากนั้นทุกคนก็วิ่งหนีไปถึงที่ กำแพงอีกด้านที่มีน้ำนองอยู่
"ได้ยินเสียงอะไรมั้ย" นัตซึอิถาม
"อืม" ทุกคนตอบ
"ไซโทริ!วายิ แปลว่า ระวัง!จระเข้" มาอิอ่านป้าย
 ทันใดนั้นก็มีจระเข้ยักษ์โผล่ขึ้นมาจากบ่อน้ำ
"จระเข้!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
 และทุกคนก็ต้องวิ่งหนีอีกครั้ง
"แฮ่กๆๆๆ จะมีอะไรอีกมั้ยเนี่ย" นัตซึอิหอบและบ่น
"ไม่รู้สิ" มาอิบอก
 และแล้วเพดานก็ถล่มลงมา

"โฮ้ย!!!! มันจะอะไรนักหนาเนี่ย!!!!" นัตซึอิตะโกน
"นัตซึอิ! อย่าตะโกนสิ! เราไม่รู้ว่าอะไรจะมาอีก" ชินอิจิบอกมาอิ
"ดูเหมือนว่าเราจะถูกล้อมแล้วหละ" เร็ตตามะบอก
"ฮิเปย์เพียบ!!!" มาอิบอก
"อะไรคือ ฮิเปย์" นัตซึอิกับชินอิจิถาม
"ผี! เข้าใจมั้ย!!" มาอิตอบ
"แต่สำหรับฮิเปย์เราสามรถสู้กับมันได้ด้วยท่าปกติของเรา เพียงแต่ว่ามันหลบเก่งเท่านั้นแหละ" เร็ตตามะเสริม
"งั้นเราต้องสู้ใช่ไหม?" นัตซึอิถาม
"ไม่งั้นชั้นจะชักดาบออกมาทำไม?" มาอิบอก
"ย้าาาาาาาาาาาาาาากกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
และมาอิก็ฟัน ฟัน ฟัน ฟัน ใส่ฮิเปย์หลายๆตัว
นัตซึอิ ก็ข่วน ตบ ฯลฯ ใส่ฮิเปย์
ชินอิจิ ต่อย เตะ ฯลฯ
ส่วนเร็ตตามะใช้ความสามรถผสมหลายๆศิลปะการต่อสู้รัวใส่ฮิเปย์

"ไม่หมดซะที!!" นัตซึอิบ่น
"มันมีเยอะเกินไป!" เร็ตตามะบ่น
"ชั้นชักเหนื่อยแล้วนะ!" ชินอิจิบ่น
"งั้นต้องใช้มาตราการขั้นเด็ดขาด!" มาอิบอกทุกคน

"ย้าาาาาาาาาาาาาาาากกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!"
และมาอิก็ฟันดาบออย่างรุนแรงใส่เพดานให้มันถล่มลงมา
"ตอนนี้แหละ! วิ่ง!" มาอิบอก

"เฮ้อ!!! ในที่สุดก็พ้นจากกองทัพฮิเปย์แล้ว" นัตซึอิบอก
"แต่ชั้นไม่แน่ใจนะว่าจะมีอะไรอีก" มาอิบอก
"เอ๋? ตรงนี้มีอะไรด้วย" เร็ตตามะบอก
"แผ่นหิน?" ชินอิจิบอก
"มันเขียนอะไรไว้ด้วย" นัตซึอิบอก
"Tokima Noima Kaitoza Miruku Zitoza Migowa?" มาอิอ่านแบบงงๆ
"แปลว่าอะไรเหรอ" นัตซึอิถามมาอิ
"ไม่รู้สิ มันเหมือนเรียงอักษรผิด" มาอิตอบ
 ทันใดนั้นก็มีลมแรงพัดมาจากแผ่นหิน และไฟในตะเกียงก็ดับ
"ว้าย!" นัตซึอิร้อง
"เย็นไว้นัตซึอิ!" ชินอิจิบอก
"ชั้นชักรู้สึกไม่ดีแล้วสิ" มาอิบอก
"อืมรู้สึกว่าเรามีโอกาศน้อยมากที่จะออกไปข้่างนอกแล้วหละ"
"*ดูม*!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" 3 คนที่เหลือกร้องออกมา
*ดูม คือปีศาจแห่งความตาย*
"พวกแกกล้าดียังไงเข้ามาข้างในนี้" ดูมตะโกนอย่างโกรธมากๆ
"คือ พวกเราไม่ได้ตั้งใจนะคะ คูณดูม" นัตซึอิบอก
"หนวกหู! พวกแกเข้ามาแล้วก็ต้องตาย!" ดูมบอก
 ดูมเอาเคียวปีศาจของมันฟันลงมา
"ชิ้ง!" มาอิเอาดาบมากันไว้
"หนีเร็ว! ชั้นจะถ่วงเวลาไว้ให้!" มาอิบอก
"แต่....!"
"ไม่มีเวลาให้คิดแล้ว! หนีออกไปเร็ว!" มาอิบอก
"ชั้นทำทางออกไว้แล้ว! ทางออกอยู่ทางซ้าย!" มาอิต่อ
"เฮอะๆๆ แกไม่รู้ใช่มั้ยว่าตอนกลางคืนความมืดจะเป็นใหญ่ และแสงสว่างจะเป็นผู้แพ้!!" ดูมบอก
"ก็ไม่เสมอไป" มาอิบอก
"หนอย!" และดูมก็ฟันใส่มาอิ
แต่ว่ามาอิหลบได้ เลยกลายเป็นว่าดูมพังหลังคา
  
    ทางด้านนัตซึอิ

นัตซึอิ: มาอิจังจะเป็นยังไงก็ไม่รู้เนอะ
ชินอิจิ: นั่นนะสิ
เร็ตตามะ: แสงจันทร์?
นัตซึอิ: งั้นเราก็ออกมาได้แล้วสิ!
ชินอิจิ: แต่เราอยู่ที่ไหน?

    ย้อนกลับมาด้านมาอิ

ดูม: ฮึ! แสงจันทร์อ่อนๆ แค่นี้ทำอะไรข้าไม่ได้หรอกน่า!
มาอิ: เดี๋ยวก็รู้!
ดูม: งั้นชั้นก็ฟันแกให้เละ!
มาอิ: ถ้าทำได้ก็ลองดูสิ
 ดูมฟันไม่ยั้ง แต่มาอิหลบได้หมด
 มาอิชักดาบอีกเล่มที่ซ่อนไว้ออกมา
มาอิ: ลูนิมารุ! จงเก็บแสงจันทร์มา!
ดูม: แสงจันทร์มันไร้ประโยชน์กับข้า! นี่เจ้าหูหนวกใช่มั้ย!
มาอิ: เดี๋ยวแกก็ไม่ต้องได้ยินเสียงชั้นแล้ว
ดูม: หมายความว่ายังไง!?
มาอิ : หมายความว่าอย่างนี้ไง!
 และแล้วมาอิก็ยิงแสงจันทร์อันมหาศาลที่ดาบลูนิมารุเก็บเอาไว้ทั้งหมด
ตูม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

  และหลังจากนั้นมาอิก็ออกไปสมทบกับเพื่อนๆข้างนอก
 แต่เรื่องราวการออกจากป่าต้องติดตามต่อกันในตอนที่ 2
                                                                                           -จบ-