'ใส่รักป้ายสี' เป็นนิยายyเรื่องที่เท่าไหร่ที่เราอ่านก็ไม่รู้ แต่ว่าติดหนึ่งในสิบเรื่องโปรดไปแล้ว เราชอบในความละมุนของเรื่องนี้มากชอบตั้งแต่ชื่อเรื่อง ชอบสำนวนภาษาที่ดูง่ายๆแต่อ่านแล้วชวนติดตาม บางทีก็หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง ชอบความสัมพันธ์ของตัวละครทุกตัวไม่ว่าจะคนในบริษัทของเมศหรือตัวเมศเองกับพี่หนึ่ง ยิ่งอ่านก็ยิ่งผูกพันธ์ไม่ใช่แค่เมศกับภาพแต่ทั้งตัวละครอื่นๆด้วย(โดยเฉพาะพี่หนูนา อิอิ) ชอบที่เมศเป็นคนดูเจ้าเล่ห์ ฟอร์มจัดและชอบออกคำสั่งไปบ้างแต่จริงๆก็เป็นห่วงคนอื่นตลอด ยิ่งพออยู่กับภาพก็เสียการทรงตัวบ่อยๆ ไปไม่เป็นทุกที ดูแล้วทำให้เมศน่ารักไปอีกแบบไม่ต้องเป็นนายเอกที่ดีเลิศแบบเรื่องอื่นแต่เราก็หลงรักเมศในความเป็นเมศ ชอบที่ภาพเป็นพระเอกที่(แอ๊บ)ซื่อบื้อ (หรือบางทีอาจจะซื่อบื้อจริงๆ555)ยึดมั่นในอุดมการณ์อันแรงกล้าของตัวเอง ใช้ชีวิตไปตามอารมณ์ไม่ยึดติดกับอะไร
ทั้งสองตัวละครเป็นคาแรคเตอร์ที่ต่างกันสุดขั้วดูแล้วไม่น่าจะมาบรรจบกันได้ แต่พอมาอยู่ด้วยกันกลับลงตัวได้อย่างละมุนละไม เหมือนทั้งสองคนเป็นสีขาวและสีดำที่มาแต่งเติมผสมให้กัน คนนึงขาดคนนึงเกินก็ช่วยกันแต่งแต้ม บางทีคำที่ว่า 'มันไม่สำคัญว่าเราเหมือนกันมากแค่ไหน แต่มันสำคัญว่าเรารักและเข้าใจกันและกันมากแค่ไหนต่างหาก' คงจะใช้ได้จริงสำหรับสองคนนี้ กลายเป็นความแตกต่างที่ลงตัวของกันและกัน :)