ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    got7 。.·♡ ˋ HELLO MY EX ˊ #jark #yugbam #bnyoung

    ลำดับตอนที่ #1 : HELLO MY EX ♡

    • อัปเดตล่าสุด 20 ก.ย. 58



     

    。SYDNEY♔

     

     






    HELLO MY EX
    intro
     










    มีคนบอกมาร์คว่าเช้าวันอาทิตย์เป็นเช้าของการพักผ่อน... 



     

    วันวันอาทิตย์วันนี้คงไม่ใช่วันพักผ่อนของมาร์ค...



     

    “ มาทำไม... “ มาร์คเงยหน้ามองคนที่มาเคาะประตูห้องแต่เช้า คนที่หายไปจากชีวิตของมาร์คตลอดสองปีที่ผ่านมา... 



     

    แจ็คสัน... 

     



    คล้ายจะเหมือนเดิมในความรู้สึก... ใบหน้าคมอันแสนคุ้นเคยปรากฏชัดในสายตา ดวงตาคมที่หางตกเหมือนลูกหมาขี้อ้อนกำลังฉายแววเว้าวอนและอ่อนล้า... 

     



    จะกลับมาทำไมอีก... 



     

    “ ...คือเรามีเรื่องจะรบกวน “ แจ็คสันทำหน้ากระอักกระอ่วน... แต่ทุก ๆ อย่างที่เคยเกิดขึ้นมันไม่ทำให้มาร์คใจอ่อน 



     

    “ เราคงช่วยอะไรแจ็คสันไม่ได้ทั้งนั้น “ แขนเรียวจะงับประตูปิด แต่ติดที่ท่อนแขนแข็งแรงของอีกฝ่ายที่ยื่นมากันไว้... 



     

    “ เรากำลังจะหย่า.. “ 



     

    “ ละ..แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรา “ 



     

    ...หย่าแล้วจะยังไงล่ะ... 



     

    “ ขอเราอยู่ด้วยสองสามเดือนได้มั้ย... จัดการเรื่องหย่าเสร็จเราจะบินกลับฮ่องกง “ มาร์คเงยหน้ามองอีกคนที่เอ่ยประโยคร้องขอ... 



     

    “ แจ็คสันก็มีบ้านไม่ใช่หรอ... “ 



     

    “ เรายกให้เค้าอยู่กับลูกไปแล้ว... “ 



     

    “ แต่เรา------ “



     

    “ แง๊ !!!!!!!!!! ฮึก มะ แง๊ !!!!!!!!!!! “ เสียงเด็กร้องที่ดังมาจากในห้องทำให้มาร์คที่กำลังจะตอบแจ็คสันต้องหยุด ร่างเพียวในเสื้อยืดตัวหลวมและกางเกงขาสั้นหันหลังกลับเข้าไปในห้อง



     

    โดยที่แจ็คสันจะมองว่าการที่อีกฝ่ายไม่ได้ปิดประตูห้องเป็นการอนุญาติแล้วกันนะ... 



     

    “ ชู่ว... เงียบนะครับ อยู่นี่แล้วน้า โอ๋นะ “ แจ็คสันลากกระเป๋าเข้ามาในห้อง มองมาร์คที่ในอ้อมแขนมีเด็กน้อยวัยขวบกว่าอยู่ใน
    อก สองแขนบอบบางนั้นอุ้มเด็กน้อยแก้มยุ้ยขึ้นมาปลอบ ทั้งโอ๋ทั้งกล่อมเบา ๆ 



     

    พอเด็กน้อยแก้มยุ้ยมีมาร์คมาอุ้มปลอบก็ค่อย ๆ คลายสะอื้นอย่างช้า ๆ มาร์คใช้ผ้าเนื้อนิ่มบรรจงเช็ดแก้มนุ่ม ทั้งคราบน้ำมูกน้ำลายเลอะเต็มแก้มไปหมด จนเมื่อเห็นเจ้าตัวเล็กอารมณ์ดีขึ้นมาร์คเลยค่อยวางเด็กน้อยลงบนเปลนอน ส่งลูกบอลของเล่นให้เล่นส่งเสียงคิกคัก ท่าทีอ่อนโยนของมาร์คทำให้แจ็คสันรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาลึก ๆ ในใจ...



     

    คิดถึงยัยหนูที่บ้านเหมือนกันนะ... 



     

    “ ใครอนุญาติให้เข้ามาในนี้... “ มาร์คหันกลับมาจัดการกับปัญหากวนใจยามเช้าวันอาทิตย์ ตากลมที่สดใสยามเล่นกับเด็กน้อยตรงหน้าเปลี่ยนเป็นแววตาดุ ๆ แทน 



     

    “ ก็มาร์คเปิดประตูทิ้งไว้... “ ผ่านมาสองปีแจ็คสันก็ยังกลัวสายตาของมาร์คเหมือนเดิม... มาร์คใจดี แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่มาร์คดุ แจ็คสันก็ต้องฟัง 



     

    “ ...มารยาทมันก็เป็นสิ่งที่ทุกคนพึ่งจะมีนะ... “ 



     

    ครับ...รู้แล้วครับว่าไม่มีมารยาท



     

    “ ขอโทษนะครับ “ กลายเป็นแจ็คสันที่ขอโทษเสียงอ่อย ๆ ทำผิดก็ควรจะขอโทษมาร์คไป 



     

    “ เรื่องที่จะมาขออยู่นี่... เราคงให้ไม่ได้หรอกนะ “ มาร์คไม่อยากกลับไปเจ็บปวดแบบตอนนั้นอีกแล้ว... ตอนนี้อยู่กับมาร์เจย์สองคนมาร์คก็มีความสุขดี 



     

    “ ...อย่าน้อยก็เห็นแก่เงินดาวน์ครึ่งนึงของเราในตอนนั้นได้มั้ย.. แค่สามเดือนนะมาร์ค “ มาร์คเลี่ยงจะสบตา... เกลียดสายตานั่นมากกว่าข้ออ้างที่อีกฝ่ายยกมาใช้อีก...



     

    มาร์คกำลังคิด... มันก็ถูก... เงินที่ดาวน์ห้องนี้ครึ่งหนึ่งเป็นของแจ็คสัน แล้วมาร์คก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าหลังจากเรื่องราววันนั้นมันก็ยังไม่ได้ถูกจัดการเรียบร้อย 



     

    “ งั้นเราจะโอนเงินส่วนนั้นคืนให้แจ็คสันพรุ่งนี้แล้วกัน...ออกไปจากห้องเราเถอะ “ อาจจะต้องขอยืมป๊าต้วนมาก่อน... แต่มาร์คในตอนนี้ยังไม่เข้มแข็งพอจริง ๆ 



     

    “ แอ้ ~ มะ มะ “ เจ้าตัวเล็กส่งเสียงร้องอย่างขัดใจเมื่อเห็นมาร์คเศร้าลง ลูกบอลในมือถูกปาจนกระเด้งบนเปลนอน เจ้าตัวน้อยวัยหัดเดินค่อย ๆ ลุกขึ้นมาเกาะขอบเปล 



     

    “ ... มาร์ค แค่สามเดือน... เราไม่ได้อยากได้เงินคืน “ แจ็คสันพูดเสียงอ่อน ส่วนมาร์คจับมือเจ้าตัวเล็กเล่นไปมาจนเด็กน้อยยิ้มหวาน... 



     

    ไปเอาลูกใครมาเลี้ยงนะ... 



     

    “ แต่เราไม่อยากให้แจ็คสันอยู่ที่นี่ “ แม้จะยิ้มหวานให้หนูน้อยในเปล แต่กลับปฏิเสธแจ็คสันเสียงแข็ง... 



     

    “ ...เราขอแค่สามเดือนจริง ๆ หลังจากนี้เราจะไม่มาให้มาร์คเห็นหน้าอีกเลย เห็นแก่เรื่องดี ๆ ในอดีตได้มั้ย ? “ แจ็คสันก็หมดทางไปแล้วเหมือนกัน... ไม่มีใครอยากจะกลับมาจี้แผลเดิมซ้ำ ๆ หรอก โดยเฉพาะแผลที่มันกำลังตกสะเก็ด 



     

    “ เราว่าเราพูดชัด... “ 

     



    “ สามเดือน... แล้วชีวิตของคนที่ชื่อมาร์คต้วนจะไม่มีแจ็คสันหวังอีกเลยตลอดชีวิต “ มาร์คมองคนที่พูดน้ำเสียงหนักแน่นจริงจัง... ปกติแล้วแจ็คสันไม่ใช่คนเล้าหลือแบบนี้หรอก... จนเมื่อดวงตากลมโตมองสบกับแววตาเว้าวอนของอีกฝ่ายเท่านั้นล่ะ...

     



    จะอะไรกันนักหนานะ...



     

    วันนี้มันก็แค่วันอาทิตย์วันหนึ่งไม่ใช่หรอ... 

     



    “ ได้... แล้วสามเดือนหลังจากนี้ ลาขาดกันตลอดกาล “ 







     Talk
    ใครเอ่ยยยยย หาเรื่องให้ตัวเองเก่งที่สุด 
    ตอบ.. คยองอินเอง 555555555555

    ฝากหลานมาร์เจย์ด้วยนะคะ
    แล้วมาติดตามดูความรักของมะต้วนกับแจ็คสันฟายเผือกไปพร้อม ๆ กันนะคะ

    ชอบไม่ชอบยังไงบอกกันที่คอมเม้นหรือ #่jarkEX นะคะ 


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×