So Cool ยัยเจ้ไรอารมณ์ -_-...

ลำดับตอนที่ #1 : 1 : ร.ร หรอ ?? -__-

'กี่ปีแล้วน้าาา ~'
'7 ปีแล้วค่ะ'
'แหม ~ โตขึ้นเยอะเลยน้าา'
'-__-'
'หน้าตาบูดบึ้งอีกและ -^-'
'ขออภัยค่ะ'
'อย่าเป็นทางการนักซิ ~'
'เกรงว่าจะไม่ได้ค่ะ'
'ยิ้มหน่อยย ~'
'-__-a�// พยายามฉีกยิ้มสุดชีวิต'

'พอๆๆ -*- เข้าประเด็นเลยแล้วกันนะ'
'กรุณาสั่งมาเลยค่ะ'
'แหม ~ ซีเรียสเชียว -3- แค่จะบอกข่าวดีเท่านั้นเอง'
'ข่าวดี ???'
'เทอจะได้ไป ร.ร. นะ
'
'-__- ร.ร ??'
'สถานที่รวมการศึกษาไง
'
'แต่คุณสอนดิฉันมาหมดแล้วไม่ใช่หรอคะ ??'
'บู่ ~ >3< ม่ายช่ายอย่างง๊านน ~ เอาเป็นว่าทำตามที่ผมบอกแล้วกัน'
'ค่ะ .. นายท่าน...'

� ... �สถานที่รวมการศึกษาไง

�... สถานที่รวมการศึกษาไง

แล้วมันคืออะไรล่ะ -___- ?????�
"เดเทียร์ ~ >__<"
"หือ ?? -__-"
"ยินดีด้วยน้าาา ~ เทอจะได้ออกข้างนอกแหน่ะ :)"
"ร.ร. น่ะหรอ"
"ทำไม มันไม่ดีตรงไหนอ่าาา >3<"ตรงที่ฉันงงว่ามันคืออะไรไง -_-
"-__-"หน้าตาฉันบูดบึ้งไปพร้อมกับคำถามขอยัยซิลเวอร์ทันที ร.ร. งั้นหรอ ?? คงเหมือนสวนสนุก หรือไม่ก็ สวนสาธารณะมั้ง -__- "ยายบ้าา า า~ ทำหน้าบูดเป็นตูดเป็ดไปได้ -3-"
"-__- ซิลเวอร์"
"หือ ??" ซิลเวอร์เอียงคอลงมาเล็กน้อย ก่อนจะกระดกชาในมือ
"ร.ร. คืออะไร ?"
"หาาาาาาาา //O_O//"
เพร้งงงง !!!
แก้วน้ำชาที่หลุดจากมือยัยซิลเวอร์เมื่อกี้ตกสู่พื้นตามกฏของแรงโน้มถ่วงที่เซอร์ไอ... บลาๆๆๆๆ
[จากไรเตอร์ // นางเอกเราท่าทางสมงสมองคงไปหมดแล้วซินะ =__=]
"ขออีกรอบ !!!"
"ร.ร. คือ-อะ-ไร"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!" เพี้ยนปะเนี่ย...ตะโกนร้องยังกะเห็นผี -_-
"เอาชาอีกแก้วไหม ?"
"ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง !!!!!! ยัยบ้า ! อย่าบอกนะว่าไม่รู้จัก ร.ร."
"ร.ร. เป็นสถานที่รวมผู้มีสติปัญญา และมีเงินในการเข้าต่อศึกษาซึ่ง บลาๆๆๆๆๆๆ..."
"หยุดดด !!!!" ซิลเวอร์เอามือมาปิดปากฉันก่อนพูดเสร็จ
"จำไว้แค่คำนี้นะ เทอ-โชค-ดี-แล้ว แค่นั้นพอ !!"







'จำไว้แค่คำนี้นะ เทอ-โชค-ดี-แล้ว แค่นั้นพอ !!'
งั้นหรอ ?? ฉันโชคดีหรอ .. -__- ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย ชั่งเถอะ...
สรุปก็ไม่รู้ซินะว่า ร.ร. มันเป็นแบบไหน คืออะไร เผิดในพจนานุกรมกี่เล่มก็ไม่มีเรื่องที่อยากรู้ �
อะไรกันเนี่ย ??? อยู่นอกเหนือพจนานุกรมหรอ ??
"เหม่อหาใครอยู่หะ ยัยหิมาลัย -^-" ฉันเงยหน้าขึ้นเพื่อสบตากับเจ้าของเสียง
"หวัดดีฮันนี่ -_-//"
"เธอควรสวัสดีด้วยรอยยิ้มนะ - -*"
"สวัสดีค่ะ ฮันนี่ -__-"//ยิ้มสุดชีวิต
"พอเถอะๆๆ รู้แล้วแหละ ว่าเธอมันยัยหิมาลัย ใบหน้าแข็งยิ่งกว่าเซรามิค ไม่เคยแสดงอารมณ์กับชาวบ้านเลย -0-" ฉันนั่งเท้าคางฟังฮันนี่บ่นได้ซักพักแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร อย่าถามเลย.. ว่าทำไมฉันถึงไม่แสดงอารมณ์ ไม่อยากนึกถึงเรื่องเมื่อ 7 ปีก่อนด้วยซ้ำ
"ได้ยินจากซิลเวอร์ว่าเทอไม่รู้จัก ร.ร. ?? O.O"
"ร.ร. เป็นสถานที่..."
"หยุด !! ฉันหมายถึง ชีวิตในรั้ว ร.ร. ย่ะ !! -^-"�
"-_-" มันมีดีตรงไหนกันนะ
"เทอไม่เคยสัมผัสมันหรอ ??"
"(- - �)( �- -)"
"เมื่อตอนเด็กๆล่ะ"
ฉึก!!
เหมือนมีอะไรแทงลึกลงไปที่หัวใจ 'เมื่อตอนเด็กๆล่ะ' 'เมื่อตอนเด็กๆล่ะ'
"ฉัน..... ลืมมันไปหมดแล้ว"
"...."
"( �-_-)" ฉันเบี่ยงหน้าหนีเธอทันที มันเป็นคำที่ ค่อน-ข้าง เจ็บสำหรับ 'เด็กผู้หญิงที่ถูกทิ้ง' อย่างฉัน
"ขอโทษเมื่อกี้แล้วกัน :("
"(-_- �)( �-_-)"
.....'เมื่อตอนเด็กๆล่ะ' คำนี้ยังคงก้องอยูาในหัวฉันต่อไป


--------------------------------------------------------------

ตอนแรกคลอดแล้ว (>__<)// ตอนต่อไปรอนานแสนนานแน่นอน ฮูเร่ // โดนเตะ