ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Chu's box.

    ลำดับตอนที่ #3 : Theorem of Darwin กฎของการเอาชีวิตรอด

    • อัปเดตล่าสุด 10 พ.ย. 56


    Supercell

    Application form } ใบสมัครเชิญทางนี้!

    ชื่อ :: ทาเคทัตสึ ริวเซย์

    เพศ :: ชาย

    อายุ :: 17
    วัน/เดือนเกิด
     :: 7 ธันวาคม

    สัญชาติ :: ญี่ปุ่น         เชื้อชาติ :: ญี่ปุ่น

    ลักษณะรูปร่าง :: รูปร่างค่อนข้างเล็กและบอบบาง ค่อนข้างเตี้ยกว่าเด็กวัยเดียวกัน (?) ผมสั้นระต้นคอ ดวงตาเรียวรี่จนเวลายิ้มหรือหรี่ตา ตาจะหยีเล็กจนมองไม่เห็นดวงตา มีไฝเล็ก ๆ อยู่ที่มุมปากซ้าย ไม่ใส่แว่นตาและคอนแทกเลนส์

    ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 154 / 45

    สีผม/สีตา :: ดำ / ดำ

    สีผิว :: ขาวเหลือง

    ตำหนิ :: มีปานรูปร่างคล้ายใบไม้อยู่ที่เอวข้างขวา

    สุขภาพ :: ปกติ

    ลักษณะนิสัย :: ขี้หงุดหงิดงุ่นง่านและค่อนข้างเจ้าอารมณ์ ดูเหมือนจะอารมณ์เสียอยู่ตลอดเวลา ค่อนข้างเรื่องเยอะพอสมควร ไม่ชอบพูดพร่ำทำเพลงแต่จะลงมือเลยโดยไม่รีรอ ทำอะไรไม่ค่อยคิด ถ้าไม่มีใครมาแตะเบรกไว้ก็จะไม่หยุดเลย เกลียดการถูกบังคับเป็นที่สุด และด้วยหน้าตาน่ารักราวกับเด็กประถม (?) จนดูน่ารักน่าปกป้อง ทำให้ใครหลาย ๆ คนก็อยากจะปกป้องดูแล (?) แต่เจ้าตัวกลับเกลียดการถูกประคบประหงมมากเป็นที่สุด ใครมาทำแบบนี้กับเขา อาจถึงขั้นวีนใส่แล้วเตะกระเด็นไปได้ (?) เป็นคนที่การพูดและการกระทำขัดกับหน้าตาอย่างรุนแรง เพราะถึงปากจะบอกอย่าง การกระทำอีกอย่าง แต่หน่าตากลับไปกันคนละทางโดยสิ้นเชิง ทั้งยังมีนิสัยปากเก่ง ปากเสีย และปากสุนัขขั้นรุนแรงอีกด้วย

    ชอบ :: ขนมหวาน / แมลงทุกชนิด / ฤดูร้อน / ของที่มีสีโทนอ่อน ๆ / เด็กหน้าตาน่ารัก ๆ

    ไม่ชอบ :: การรอคอย / การยืดเยื้อเสียเวลา / ฤดูฝน / อากาศเย็น / กลิ่นเหม็นอับ

    เกลียด :: การถูกประคบประหงม / การถูกซักถามอะไรเซ้าซี้

    กลัว :: ความมืด

    งานอดิเรก :: เดินเล่นไปเรื่อย ๆ  , แต่งกลอนเล่น ๆ , งีบ (?) , ซุ่ม (??)

    ประวัติคร่าวๆ :: ลูกชายคนโตของบ้านทาเคทัตสึ มีน้องชายชื่อ ริวงะอายุ 14 ปีอีกคน ทั้งสองไม้เบื่อไม้เมากันอยู่ตลอดเวลา เพราะมักมีความเห็นไม่ตรงกันอยู่บ่อย ๆ ริวงะเป็นคนเรื่อย ๆ และใจเย็น ขณะที่ริวเซย์เป็นคนเรื่องมากเรื่องเยอะและใจร้อน ทั้งสองจึงมีปากเสียงกันประจำ นอกเหนือจากนั้นแล้วครอบครัวก็สงบสุขดี เรื่อย ๆ ไม่มีอะไรแปลกประหลาด พ่อเป็นอาจารย์สอนคณะสถาปัตยกรรมที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ส่วนแม่เป็นทนายความ

    ความสัมพันธ์กับคนในครอบครัว :: ไม่ค่อยสนิทกับพ่อแม่นัก และชอบทะเลาะกับน้องอยู่ประจำ 

    สไตล์การแต่งตัว :: เสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์ ปกติแล้วก็จะใส่เสื้อเชิ้ทสีขาว ทับด้วยสเวตเตอร์สีหม่น ๆ กางเกงยีนส์สีดำ รองเท้าผ้าใบสีเข้ม ๆ  

    ลักษณะการพูด :: ชอบพูดอะไรเข้าใจยากและวกไปวนมา ใส่อารมณ์เวลาพูดแบบไม่ปิดบัง พูดตรงและไม่อ้อมค้อม แทนตัวเองว่า ฉันและเรียกคนอื่นว่า นาย/เธอ/คุณคำพูดติดปากคือ พูดมากอยู่นั่นแหละเฟ้ยก็ไปเลยเซ่!!

    ท่าทางที่มักจะทำเป็นประจำ :: กอดอก / เท้าสะเอว

    ความสามารถพิเศษ :: แต่งกลอนได้ดี , มีความรู้เรื่องแมลงต่าง ๆ ในขั้นมาก

    ความใฝ่ฝัน :: อยากจะสูงให้มากกว่านี้ เพราะตั้งแต่ม.ต้น ก็ไม่สูงขึ้นอีกเลย แถมยังถูกล้อประจำเรื่องส่วนสูงอีก จึงอยากจะสูงให้เท่าเด็กรุ่นเดียวกันเขา

    ความรู้สึกในตอนที่รู้ว่าตัวเองตื่นขึ้นมาในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย :: ตกใจและสับสน พยายามถามหาสาเหตุที่ตนมาอยู่ที่นี่

    ความรู้สึกเมื่อรู้ว่าต้องมาเล่นเกมเพื่อเอาชีวิตรอด :: ตกใจยิ่งกว่าเดิม แต่ก็คิดว่าถ้าหากจำเป็นต้องรอด ก็คงต้องทำอย่างเสียมิได้

    สิ่งที่คิดว่าจะทำขณะอยู่ภายในเกมนี้ :: ซุ่มดูคนอื่นไปซักระยะ ค่อยจัดการอะไร ๆ

    คิดว่าตัวเองจะรอดหรือไม่ :: ไม่น่าจะรอดหรอก...เพราะฉันมันอ่อนแอเป็นบ้า แต่จะยอมแพ้มันก็ยังไง ๆ อยู่ ไม่ลองก็ไม่รู้หรอกเฟร้ย!!

    เพิ่มเติม :: -

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×