คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Theorem of Darwin กฎของการเอาชีวิตรอด
Application form } ใบสมัครเชิญทางนี้!
ชื่อ :: ทาเคทัตสึ ริวเซย์
เพศ :: ชาย
อายุ :: 17
วัน/เดือนเกิด :: 7 ธันวาคม
สัญชาติ :: ญี่ปุ่น เชื้อชาติ :: ญี่ปุ่น
ลักษณะรูปร่าง :: รูปร่างค่อนข้างเล็กและบอบบาง ค่อนข้างเตี้ยกว่าเด็กวัยเดียวกัน (?) ผมสั้นระต้นคอ ดวงตาเรียวรี่จนเวลายิ้มหรือหรี่ตา ตาจะหยีเล็กจนมองไม่เห็นดวงตา มีไฝเล็ก ๆ อยู่ที่มุมปากซ้าย ไม่ใส่แว่นตาและคอนแทกเลนส์
ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 154 / 45
สีผม/สีตา :: ดำ / ดำ
สีผิว :: ขาวเหลือง
ตำหนิ :: มีปานรูปร่างคล้ายใบไม้อยู่ที่เอวข้างขวา
สุขภาพ :: ปกติ
ลักษณะนิสัย :: ขี้หงุดหงิดงุ่นง่านและค่อนข้างเจ้าอารมณ์ ดูเหมือนจะอารมณ์เสียอยู่ตลอดเวลา ค่อนข้างเรื่องเยอะพอสมควร ไม่ชอบพูดพร่ำทำเพลงแต่จะลงมือเลยโดยไม่รีรอ ทำอะไรไม่ค่อยคิด ถ้าไม่มีใครมาแตะเบรกไว้ก็จะไม่หยุดเลย เกลียดการถูกบังคับเป็นที่สุด และด้วยหน้าตาน่ารักราวกับเด็กประถม (?) จนดูน่ารักน่าปกป้อง ทำให้ใครหลาย ๆ คนก็อยากจะปกป้องดูแล (?) แต่เจ้าตัวกลับเกลียดการถูกประคบประหงมมากเป็นที่สุด ใครมาทำแบบนี้กับเขา อาจถึงขั้นวีนใส่แล้วเตะกระเด็นไปได้ (?) เป็นคนที่การพูดและการกระทำขัดกับหน้าตาอย่างรุนแรง เพราะถึงปากจะบอกอย่าง การกระทำอีกอย่าง แต่หน่าตากลับไปกันคนละทางโดยสิ้นเชิง ทั้งยังมีนิสัยปากเก่ง ปากเสีย และปากสุนัขขั้นรุนแรงอีกด้วย
ชอบ :: ขนมหวาน / แมลงทุกชนิด / ฤดูร้อน / ของที่มีสีโทนอ่อน ๆ / เด็กหน้าตาน่ารัก ๆ
ไม่ชอบ :: การรอคอย / การยืดเยื้อเสียเวลา / ฤดูฝน / อากาศเย็น / กลิ่นเหม็นอับ
เกลียด :: การถูกประคบประหงม / การถูกซักถามอะไรเซ้าซี้
กลัว :: ความมืด
งานอดิเรก :: เดินเล่นไปเรื่อย ๆ , แต่งกลอนเล่น ๆ , งีบ (?) , ซุ่ม (??)
ประวัติคร่าวๆ :: ลูกชายคนโตของบ้านทาเคทัตสึ มีน้องชายชื่อ “ริวงะ” อายุ 14 ปีอีกคน ทั้งสองไม้เบื่อไม้เมากันอยู่ตลอดเวลา เพราะมักมีความเห็นไม่ตรงกันอยู่บ่อย ๆ ริวงะเป็นคนเรื่อย ๆ และใจเย็น ขณะที่ริวเซย์เป็นคนเรื่องมากเรื่องเยอะและใจร้อน ทั้งสองจึงมีปากเสียงกันประจำ นอกเหนือจากนั้นแล้วครอบครัวก็สงบสุขดี เรื่อย ๆ ไม่มีอะไรแปลกประหลาด พ่อเป็นอาจารย์สอนคณะสถาปัตยกรรมที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ส่วนแม่เป็นทนายความ
ความสัมพันธ์กับคนในครอบครัว :: ไม่ค่อยสนิทกับพ่อแม่นัก และชอบทะเลาะกับน้องอยู่ประจำ
สไตล์การแต่งตัว :: เสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์ ปกติแล้วก็จะใส่เสื้อเชิ้ทสีขาว ทับด้วยสเวตเตอร์สีหม่น ๆ กางเกงยีนส์สีดำ รองเท้าผ้าใบสีเข้ม ๆ
ลักษณะการพูด :: ชอบพูดอะไรเข้าใจยากและวกไปวนมา ใส่อารมณ์เวลาพูดแบบไม่ปิดบัง พูดตรงและไม่อ้อมค้อม แทนตัวเองว่า “ฉัน” และเรียกคนอื่นว่า “นาย/เธอ/คุณ” คำพูดติดปากคือ “พูดมากอยู่นั่นแหละเฟ้ย! ก็ไปเลยเซ่!!”
ท่าทางที่มักจะทำเป็นประจำ :: กอดอก / เท้าสะเอว
ความสามารถพิเศษ :: แต่งกลอนได้ดี , มีความรู้เรื่องแมลงต่าง ๆ ในขั้นมาก
ความใฝ่ฝัน :: อยากจะสูงให้มากกว่านี้ เพราะตั้งแต่ม.ต้น ก็ไม่สูงขึ้นอีกเลย แถมยังถูกล้อประจำเรื่องส่วนสูงอีก จึงอยากจะสูงให้เท่าเด็กรุ่นเดียวกันเขา
ความรู้สึกในตอนที่รู้ว่าตัวเองตื่นขึ้นมาในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย :: ตกใจและสับสน พยายามถามหาสาเหตุที่ตนมาอยู่ที่นี่
ความรู้สึกเมื่อรู้ว่าต้องมาเล่นเกมเพื่อเอาชีวิตรอด :: ตกใจยิ่งกว่าเดิม แต่ก็คิดว่าถ้าหากจำเป็นต้องรอด ก็คงต้องทำอย่างเสียมิได้
สิ่งที่คิดว่าจะทำขณะอยู่ภายในเกมนี้ :: ซุ่มดูคนอื่นไปซักระยะ ค่อยจัดการอะไร ๆ
คิดว่าตัวเองจะรอดหรือไม่ :: ไม่น่าจะรอดหรอก...เพราะฉันมันอ่อนแอเป็นบ้า แต่จะยอมแพ้มันก็ยังไง ๆ อยู่ ไม่ลองก็ไม่รู้หรอกเฟร้ย!!
เพิ่มเติม :: -
ความคิดเห็น