Igdrasil school โรงเรียนเวทย์จอมป่วน

ลำดับตอนที่ #9 : แก้คำ บทเรียนที่ 8 เด็กเก่าที่เข้าใหม่ อย่ามาแหยมกับไกรผู้นี้นะเฟ้ยย!! ตอนที่ 2 .

บทเรียนที่ 8 เด็กเก่าที่เข้าใหม่ อย่ามาแหยมกับไกรผู้นี้นะเฟ้ยย!! ตอนที่ 2

"หึ!!!แกเนี่ยดังไปทั่วโรงเรียนเลยนะ ตอนแรกฉันคิดว่าจะส่งสารไปหา แต่พอคิดดูอีกที ฉันท้านายกับตัวเลยดีกว่า" ไกรเดินบ่นมาตลอดทางขณะที่เดินตามหลังไกรเพื่อที่จะไปโรงยิม 



เค้ามัวแต่พูดว่า เค้านั้นดังอย่างงู้นดังอย่างนี้แต่ที่จริงผมไม่ได้สนใจเค้าเลยเพราะอะใรหนะหรือ หึ!!! 



แค่คิดมันก็ทำให้ผมอยากจะ ....... ร้องให้ ท..ทำยังใงดีฟร้าาาเนี่ยยย นี่มันเหมือนเราโดนผู้คุมพาไปโดนประหารชัดๆ อ.อาลาดิ๊น เฮลมีพรีสสส 



"เห้!! นายเป็นอะใร ทำใมต้องทำ น..หน้ากลัวแบบนั้น นี่แกคิดจะข...ขู่ฉันไช่ใหม บอกใว้ก่..ก่อนเลยนะเว้ย ว..ว่าคนอย่างฉันไม่กลัว" ไกรยืนชี้หน้าด่าผม เดินตรงไปที่ โรงยิม



เอ่อ...ตรูไม่ได้ขู่ แต่ตรูกำลังอยากที่จะร้องตะหาก โฮๆๆ ถ้าคุกเข่าสารภาพว่าไม่มีเวทมนต์จะทันใหมเนี่ยตรู



แต่คนอยากผมคิดแผนเตรียมใว้แล้วแหละ
แผนของผมก็ง่ายๆ แค่บอกเค้าว่ายอมแพ้หรือไม่ก็โดนอัดและแกล้งสลบไป แค่นี้ก็จบ ไม่มีใครเห็น วิน วิน



และแล้วเดินได้ไม่นานไกรก็ได้มาหยุดมี่ประตูบานหนึ่งซึ่งดูแล้วหน้าจะเป็นโรงยิมของสนามบาสของโรงเรียน
"นายพร้อมนะ" เค้าพูดกับผมพร้อมหันมายิ้มโชว์เขี้ยว


"พร้อม ซิ" ม่ายยยยยตรูไม่พร้อมมมม ผมได้แต่บอกในใจแต่มันก็ต้องพูดเพื่อ การเนียนกับสถานะการ


ปัง!!เค้าเตะประตูเข้าไปพร้อมกับมีเสียงต้อนรับมากมาย


กรี๊ดดด!!! ไกรขา


ฮิ้วว!!!! อัดมันเลยยย



เสียงเชียร์มากมายข้างสนามบาส นี่มันเข้าขั้น 7สีคอนตู๊ดด เลยนะเว้ยยเนี่ยยย



"น..นี่ เอ็งชวนมา???"ผมเว้นคำให้ไกรตอบ



"หึ!!ไช่ ฉันแค่บอกว่า ฉันจะสู้กับนาย ทุกคนก็แห่ มาดูนายกันใหญ่ บอกว่า อยากเห็น โกลโบรคระดับปี1 หนะ โดยเฉพาะ"ไกรเว้นช่องว่างพร้อมมองไปตรงขอบสนาม



"ลู๊กพี๊ อัดมันเลยคราฟฟฟ เอามันใส้แตกเลยย" เจ้าสี่ตัวยืนโบกธง อย่างขมักเขม่น พร้อมกับอีกหนึ่งคนที่ไม่หน้าสนใจ



"สนใจฉันบ้างสิเว้ย ฉันคิระใง ที่จะพูดต่อจากบี4 และนายมาขัดหนะ ให้ฉันมีบทบ้างซิเว้ยย" ผมรู้สึกใครไม่รู้ตะโกนมาทางผมแต่ช่างเถอะ มาว่าเรื่องของเรากันดีกว่า



"หึๆ!!นายพร้อมรึยังที่จะ แพ้ให้กับ/เดี๋ยว"
ผมพูดตะโกนก่อนที่ไกรจะพูดเสร็จทันที ทำให้คนทั้งสแตนและไกร ต่างจับจ้องมาที่ผม



ทำใงดีฟระเนี่ยยย!! จะพูดอะใรต่อดี ว๊าาา อ๊ะ!!ต้องขู่ ซิ ไช่ๆ ต้องขู่ให้มันกลัว ผมคิดได้ดังนั้นจึงพูดแบบ ซีซั่น5 ทันที เอ่อ..พูดไม่คิดอะครับ แหะๆ



"นายคิดหรือว่าจะสู้ชนะชั้นจริงๆหนะ" ผมพูดพร้อมมองสีหน้าของไกร



"ว..ว่าใงนะ" ไกรหลังจากที่ได้ฟังจึงทำหน้าสงสัย



หึ!! คงเขวซินะ



"นายไม่คู่ควรกับฉันหรอก คนอย่างฉันมันระดับโกลโบรคเว้ย แกจะต้องแพ้และอายคนทุกคนในโรงยิมแห่งนี้แน่นอน" ผมตะโกนขู่และมองสีหน้าของเจ้าไกรทันที ตอนนี้ท่าทีของเค้านั้นก้มหน้าพร้อมตัวสั่นระงม


ไช่ๆ สั่นอีก คงกลัวซินะ



นั่นแหละนั่นแหละ กลัวเข้าไปกลัวเข้าปะๆ"ฮ่าๆๆๆๆๆ~"เอ๋?? ผมทำหน้างงที่อยู่ดีๆเค้าก็เงยหน้าขึ้นมาหัวเราะ"ฮ่าๆ~โทษที นายนี่ตลกจังเลยนะ เอาซิ ถ้านายชนะฉันก็แค่อาย งั้นมาเริ่มกันเลย"



"เอ๋!! ดะ..เดี๋ยวดิ " เป็นครั้งแรกที่เค้าไม่กลัวหน้าเราและไม่กลัวคำขู่ น..นี่มันของจริงนี่หว่า!!


"Magic on" ไกรพูดพร้อมกับมีแสงสว่าง สว่างขึ้นจากโบรค


" เรามาเริ่มกันดีกว่านะ"ไกรยิ้มพร้อมกับกลางมือซ้ายออกเหมือนจะเรียกอะใรออกมา


" สัตตโลหะ" ไม่นานนักก็มีหอกปรากฎออกมาที่มือข้างซ้ายทันที มันเป็นหอกที่เงาดำ ให้ความรู้สึกขลังอย่างบอกไม่ถูก


"อ้าว!! ตานายเอาอาวุธออกมาได้แล้ว หรือว่า จะใช้พลังเวทแบบไม่มีสื่อหละ" ไกรพูดพร้อมกับยิ้มโชวเขี้ยวมาทางผม


เอ่อ...!!ตรูไม่มีอะใรพวกนั้นเว้ยย โถ่!! ปล่อยตรูไปเถอะ ตรูอ่อนแอ๊


" ยะ...อย่างนายไม่ต้องใช้พลังของโบรคหรอกเว้ย!! ละ..และ อีกอย่าง เราไม่ควรสู้กันที่นี่ มันอันต..." 


ฟิ้ว!!! 



"กรี๊ดดดดดดด!!"มันมีเหมือนพลังงานบางอย่างเข้ามาหาผมทันทีที่ผมจะพูดเสร็จคลื่นลมตัดอากาศเข้ามาหยั่งตัวผม


"นาย!!จะไม่ให้ฉันพูดจบก่อนหรือใงเฟร้ยยยย!! " ผมตะโกนออกไปทันทีทีหลบ พลังงานนั้นได้


"หึ!! หลบสวยนี่ ฉันจะทำให้นายใช้ให้ได้เลยคอยดู คราวนี้ เอาไป2 นะ " เมื่อพูดจบ ไกรจึงตวัดหอก2 ครั้งใส่ผมทันที ทันใดนั้น ที่ตวัดก็เกิดสายลมก่อตัวเป็นรูปตัววีมาทางผมอีกรอบ



ผมหลบทันทีที่เข้ามาหาผม จากนั้นไกรไม่หยุดยั้ง เค้าเริ่มปล่อย จาก2-3มาเรื่อยๆจนผมต้องหลบตอนนี้ถ้าใครเห็นผมคงเหมือนเต้นระบำหน้าท้อง



"งั้นเอานี่ไปอีกซีเว้ยยยยย" ไกรเห็นดังนั้นจึงแกว่งซ้ายทีขวาทีรัวๆจน พลังงานมาชุดใหญ่



"เอ็งจะโหดไปใหนฟร๊าาาาาา"ผมตะโกนพร้อมกับหลับตายอมรับความพ่ายแพ้



"เอ๊ะ"ผมอุทานด้วยความตกใจ!!! ก็อะใรซะอีกหละครับอยู่ๆผมก็ขยับตัวเองไม่ได้ขึ้นมาซะอย่างนั้น โถ่!! ถึงผมจะรอความตายก็เถอะ แต่ผมก็อย่างที่จะหลบได้บ้างนะ ไม่อยากโดนแบบเต็มๆ พระเจ้า!! จอร์ดด


ควับๆ 



"อะเด๊ะ" แต่แล้วสิ่งไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่ออยู่ดีมือขวาผมก็ยกขึ้นเองกลางออกเหนือ อก มันทำให้ผมหลบได้ ชุดนึง ไม่นานนักชุดใหญ่มาทางซ้ายมือ และแล้วมือซ้ายที่ขยับไม่ได้ก็ชูเหนือศรีษขึ้นเองทันที



"อะใรเนี่ย!!!? หลบได้แค่นี้แหละเฟ้ยยย เพราะยังเหลืออีก2 ชุด" ไกรมองผมตาค้าง แต่ยังไม่วายแช่งด้วยสายตาว่า " เอ็งตาย"


ชุดที่3 มาทันที่คราวนี้มันมาที่ขากองใหญ่


ควับๆ!! และก็เป็นไปตามคาดขาเจ้ากรรมก็เขย่งขึ้นเองโดยอัตโนมัติ และแล้วผมก็หลบได้ เมื่อผมมองสายตาข้างสนมและของไกร ทุกคนต่างจับจ้องพร้อมกับอ้าปากตาค้างกันทันที



หึ!!! คงเห็นความเทพของฉันและซินะ ผมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แต่ ...... เอ๊ะ!! ดะ... เดี๋ยว น...นี่มันสายตาไม่ไช่อึ้ง นะ...นี่หว่า.. น..นี้มันสายตามองตัวประหลาด ห..เห้ ม...มันมองใครฟร้าาาา หรือว่ามันมอง.....
.

"นั่นใงตรูว่าแล้ววว " ผมสบธในใจ เพราะตอนนี้ผมกำลังอยู่ในท่าบัลเล่ห์ อยู่ คุณลองคิดดูซิครับสายตาอย่างนั้นมันก็สมควารแล้ว หน้าตาโหด+ กับท่าทางแต๋วแตกแบบนี้ มันชวน.....

ฟิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!

เมื่อผมคิดยังไม่จบคลื่นลมตัดอากาศกองใหญ่ก็เข้ามาอย่างไม่ยั้งแต่ร่างกายผมก็ไปโดยอัตโนมัติ ตอนนี้ผมหลบอย่างบัลเลห์

ควับๆ 

พริ้วใหว ดั่งสายน้ำ

ควับ!! 

อ่อนตัวเหมือนฟลามิงโก้

และก็จับด้วยท่าตีลังกา 4 ตะหลบพร้อมโพสท่าเดิม

แปะๆๆ!!

ทุกคนต่างตบมือให้ผมกันทั่ว ฮอล. โถ่!!! หน้าอายชิบเป๋ง ผมน้ำตานองกับท่าตัวเองพร้อมกับท่าบัลเล่ชูคออย่างสง่างามปนน้ำตาและก็หันไปเห็น เจ้า4 กับใครก็ไม่รู้อีก1 ตัว                   
" ตรูบอกว่าคิระใงเฟร้ยยย "

กำลัง ชูป้าย ให้คะแนน

|20| |40|. |101| |10|

"ไม่ต้องให้คะแนนกันก็ได้เฟร้ยยยยย และคะแนนของพวกเอ็งหนะ ทำใมไม่ไปนัดกันก่อนฟระ " ผมตะโกน อย่างอารมเสีย...



"หึ!! สมกับระดับโกลโบรคเลยวะ!! นายนี่มัน ฮ่าๆ!! หน้าสนุกจริงเลยน๊า"ไกรจับขมับพร้อมกับหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง



"งั้นนายมารู้จักกับเพื่อนฉันหน่อยใหมหละ" ทันใดนั้นก็มีกลุ่มก้อนบางอย่างออกมาจากหลังไกรเรื่อยๆ " อ้อ!!ไช่ซินายก็อยู่เมืองไทยเหมือนกันนี้นะ นายอาจจะเคยได้ยินตำนานของชายคนหนึ่งซึ่งมีอาวุธเป็นหอก และสามารถใช้เทียนเพียงเล่มเดียว แหวกแม่น้ำออกได้ไปถึง ใต้สมุทร ตำนานของ จ. พิจิตรใงหละ" 


ไม่นานนักมันก็ก่อตัวจนเป็นรูปเป็นร่าง มันมีปากที่ยาวเขี้ยวของมันนั้นเรียงรายกันเป็นระเบียบ ตาของมันนั้นเป็นสายตาของนักล่าโดยแท้จริง หางของมันยาวใหญ่ มันมีผิวที่เหมือนเกราะ แต่ผิวกายเป็นสีเขียวเข้ม



" อ๊ะ!! น...นั่นมัน" ผมอุทานออกมาทันทีที่เห็น



"หึ!! ไช่แล้ว ชื่อเต็มของฉันคือไกรทอง Jr ใงหละ"ไกรพูดพร้อมกับยิ้มอย่างผู้ชัยชนะ


ผมได้แต่ทำหน้าตกใจกับเซอร์ไพรท์ที่เจอตอนนี้ สิ่งที่คิดใว้ตอนเด็กสิ่งที่ผมชื่นชอบแต่ตำนานที่ชื่นชอบวัยเด็กมันกำลัง...... จะฆ่าผมหรอเนี่ยยย



"หึ!! ฉันอุส่าห์คิดว่านายจะทำหน้าตกใจ แต่นายกลับทำหน้ากระหายอยากจะฆ่าฉันงั้นหรอ หึ!! หน้าสนใจดีนี่" ไกรพูดพร้อมสแยะยิ้มที่ปาก

แต่..เอ่อออ..ผมสาบานได้เลยนะว่าเมื่อกี๊ผมตกใจไปแล้วนะ น...นี้เอ็งตีความใงว๊าาาาาT T

"อ้อ!!และฉันก็ขอแนะนำ"   กรุบกรุบ  

"เพื่อนของฉันให้รู้จัก"  กรุบกรุบ  

"ไม่ต้องกลัวหรอกนะ "กรุบกรับ  

"มันเชื่องกับฉันคนเดียว ตัวนี้ชื่อชาละวันใงหละเฟ้ยยย"  กรุบกรับๆ



"เชื่องบ้างเอ็งซิเว้ยยยย มันกำลังกัดหัวเอ็งอยู่ไม่ไช่หรอฟระ" ผมตะโกนทันทีที่ไกรพูดจบ หลังจากที่เห็นเจ้าจระเข้กำลังงับหัวของไกรอยู่อย่างมันส์ปาก



"มันแค่ หยอกฉันเล่นบ่อยๆหนะ อ๊อคค อั๊คค หึๆ"ไกรพูด



" หยอกบ้านเอ็งซิ เมื่อกี๊เอ็งเก็บอาการไช่ใหมเอ็งจะกระอักเลือดไช่ใหม และปากเอ็งซีดมันกำลังจะเลือดหมดตัวแล้วเว้ยย"ผมพูดหลังจากเห็นเลือดปริ่มๆออกมาจากปากพร้อมกับปากซีดคล้ายกับอาการคนขาดเลือด



" อย่าเสียเวลาอยู่เลย ชาล จัดการที อ๊อค"

ปี๊ดๆ

ไกรชี้หอกมาทางผมพร้อมกับเลือดที่พุ่งเป็นน้ำพุจากหัวของไกรหลังจากที่ชาลอ้าปากออกมาจากหัวไกรและคาดว่าชาลหน้าจะชื่อย่อมาจากชาละวัน



"เอ็งคิดจะเปลี่ยนเรื่องไช่ใหม นี่เอ็งอายไช่ใหมเลยไม่ตอบชั้...." ผมพูดไม่ทันจบ ชาลหรือจระเข้ขนาดใหญ่ก็แหวกว่ายอากาศเข้ามาหาผมทันทีเหมือนมันอยู่ในสายน้ำก็ไม่ปาน



มันพุ่งตัวเข้ามาหาผมอย่างเร็วปานสายฟ้า ผมคิดจะหลบแต่มันก็ไม่สามารถขยับร่างกายของตัวเองได้เลย 



"โถ่!!!เว้ยยยย" ผมร้องตะโกนออกมาอย่างดังพร้อมกับทำหน้าตื่นกลัวในขณะที่มันพุ่งตัวมาหาผม 



ทันใดนั้นเองมันพุ่งมาหาผมอย่างบ้าคลั่งอย่างกระชันชิดแต่แล้วเหมือนผมสบตากับมันแวบนึงมันกลับเลี้ยวขึ้นไปข้างบนทันที และก็พุ่งตัวลงไปข้างล่างทำให้สนามเกิดรอยร้าวออกจากกัน



ตูม!!!! 



เสียงอาคารพังลงมา ทำให้เศษซากที่พลังทะลายถล่มลงมาชุดใหญ่ พร้อมกันนั้นพื้นก็เกิดรอยแยกออกมาและจุดที่หลังคาตกก็คือ


" เห้ย!! อะใรกันวะเนี่ยยย" ไกรตะโกนพร้อมกับมองเศษอิฐที่ตกลงมาทางไกรและที่แย่กว่านั้นคือขาที่ติดอยู่กับรอยแยก



ผมพยายามขยับตัวเพื่อที่จะไปช่วยไกรแต่ร่างกายมันก็ขยับไม่ได้อย่างใจคิด มันเหมือนกับว่ามีอะใรมาขึงผมใว้ราวกับเชือกที่มองไม่เห็น"โถ่เว้ยยย!!! ขยับตัวซิวะ" ผมตะโกนออกมา พร้อมกับพยายามที่ขยับตัวและดึงตัวออกมากับสิ่งที่มองไม่เห็น



"ฉัน"



ถึงไกรจะเป็นคนที่เกเร 



"ไม่ยอม"



แต่เค้าก็ไม่กลัวหน้าตาหรือสายตาเรา



"แพ้กับเรื่อง"



กับพูดกับเราอย่างธรรมชาติ เนี่ยแหละ



คือ





"แค่นี้หรอกเว้ยยย"



เพื่อนหละ!!


ผมกระชากตัวเองออกมาจากสิ่งที่มองไม่เห็นได้สำเร็จและกระโจนไปรับหินที่หล่นออกมาทันทีโดยไม่รู้เลยว่าเลือดนั้นได้ท่วมตัวผมไปหมดแล้วมันเหมือนผมกำลังโดนเส้นเอ็นขึงและดึงออกมาก็ไม่เชิง 



ตูม!!! 



ควันขโมงทำให้มองไม่เห็นพื้นที่ ที่ตกลงมาทำให้คนทั้งโรงยิมต่างลุกมองกันอย่างจ้าวละหวั่น



" แหะๆ!! รอดไปทีนะ" ผมพูดออกมาพร้อมกับผลักไกรออกมาจากที่ตรงนั้นได้สำเร็จ
และสิ่งที่ผมคิดตอนนั้นคือ .... การขอไกรเป็นเพื่อน



" ก...ก็บอกแล้วว่าไม่ควรที่จะสูั แต่เรามาเป็นเพื่อ...."

ก๊อง

" ถ...โถ่ เว้ยยย คร่อก...ZZZzzz"



เศษหลังคากระทบหัวผมทำให้ผมสลบทันที - -



"ฮ่าๆ~ นายนี่น๊าจะบอกว่าฉันไม่คู่ควรจะสู้กับนาย ไช่ใหมเนี่ย นายนี่มันหน้าสนใจจริงๆวะ"ไกรพูดกับลูกหินพร้อมกับมองลูกหินที่สลบอยู่กับพื้น



"ม...เมื่อกี๊มันเกิดอะใรขึ้นครับ บี1" บี4 หันไปพูดกับบี1 ที่กำลังนั่งชมอย่างเคร่งเครียดด




" หึ!! ก็เหมือนอย่างที่พวกเราโดนหนะแหละ" บี1 พูดพร้อมทำหน้าเครียด



"อย่าง...ที่เราโดน"* 3+1 บี2-3 พร้อมคิระทวนคำถาม



"ตาปีศาจใงหละ คาดว่าจระเข้นั่นคงจะโดนมนต์ของลูกพี่เข้าทำให้หวาดกลัวกับสายตาของเค้าทำให้กระเจิดกระเจิง อย่างที่เห็นใงหละ " บี1 หันมาพูดพร้อมกับทำหน้าคมเข้ม




"โอ้!! ลูกพี่ของผม" บี1-4 ทำหน้าฟินกับหัวหน้าตัวเอง





ห่างจากระยะที่นั่งของชาย4+1 คนได้ไม่ใกลนักได้มีชายหนุ่มปริศนากำลังนั่งใขว่ห้างอย่างสบายอารมณ์นั่งชมการต่อสู้อยู่ที่สนาม


"หึ!! คุณลูกหินนี่หน้าสนใจอย่างที่ผมคิดจริงๆนะครับเนี่ย ถึงขนาดคลาย puppet Area ของผมได้เชียวหรอ ฮะฮ่า~คุณนี่มันหน้าสนใจมากกว่าที่ผมคิดจริงๆนะครับ" ชายปริศนา สแยะยิ้มออกมาอย่างมีความสุขพร้อมกับโบรคที่ดับแสงลงช้าๆ


----ตอนแรกผมกะจะให้จบเป็นตอนเดียวไปเลย แต่ว่า เอาวะ 2 ตอนดีกว่า ฮาๆ~------