Igdrasil school โรงเรียนเวทย์จอมป่วน

ลำดับตอนที่ #8 : บทเรียนที่ 7 เด็กเก่าที่เข้าใหม่ อย่ามาแหยมกับไกรผู้นี้นะเฟ้ยย!! ตอนที่ 1

บทเรียนที่ 7 เด็กเก่าที่เข้าใหม่ อย่ามาแหยมกับไกรผู้นี้นะเฟ้ยย!!ตอนที่1
 

"โอ้!! ว่าใงครับคุณน้องแบมบี้ ไปกินข้าวกับผมใหมครับคนสวย" เริ่มต้นมาที่ชายหนุ่มตาสีเขียวมรกต ซึ่งตอนนี้ ตัวเค้าเองกำลังสนุกกับการเล่นFapBook อยู่ และตอนนี้เค้าก็ง่วนอยู่กับการ พิมจีบสาว ที่เค้าเห็นเพียงแค่รูปในหน้าจอคอมเท่านั้น ไม่นานนัก ด้วยความขี้หลีเค้า ก็เริ่มชวนที่จะพาไปกินข้าวทันที



"แหม่!!! เอาน่านะครับ ผมสุภาพบุรุษพอน้าา เธอก็" เค้าพิมไปด้วยพูดไปด้วย และทำท่าเหมือนกำลังเขินอาย เหมือนชายหนุ่ม ที่มีอายุ 14 อีกครั้ง ซึ่งถ้ามีคนมองตอนนี้ อาจคิดว่าเป็นคนบ้าก็ว่าได้


ก๊อกๆ!! 



ไม่นานก็มีเสียงเคาะประตูดังเข้ามาจากหน้าห้อง ของชายหน้าหม้อที่กำลังเล่นFapBookอยู่ตอนนี้ เค้ากระเด้งตัวทันทีที่ได้ยินได้ เค้ามองซ้ายและมองขวาทำหน้าลุกรี้ลุกรนเหมือนอยู่ในขั้นวิกฤติ เมื่อเห็นว่าคนที่เคาะประตูกำลังเข้ามา เค้าไม่รอช้า จึงรีบปิดเว็บนั้นทันทีและเอาโน๊ตบุคเควี้ยงออกไปข้างหลังโดยไม่รู้ตัว จากนั้นเค้าเอาเอกสารกองใหญ่ขึ้นมาใว้บนโต๊ะแทนทันที และก็ทำเป็นก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสารเหมือนว่าไม่มีอะใรเกิดขึ้นเลย



โดยทีคนเข้ามาก็ไม่รู้ว่าเกิดอะใรขึ้น



" เอ้า!! ทำงานอยู่หรอคะเนี่ย แหม!! ขยันจังเลยนะคะ คุณโลกิ แบบนี้ต้องไปรายงานท่านผู้นั้นซะแล้วว่า คุณขยันขันแข็งขึ้น" เจ้าของเสียงมองดูโลกิ ที่กำลังขยันขันแข็ง(หลอกๆ)กับการเซ็นเอกสารอยู่ รูปร่างของเธอนั้นสมส่วนได้รูป ยิ่งกว่านางแบบ ผมของเธอนั้นเป็นสีเหลืองอ่อนมัดผมอย่างเรียบร้อยสวมแว่นตากรอบสี่เหลี่ยมสีดำ สีดวงตาของเธอนั้นเปรียบได้ดั่งสีของน้ำแข็งในฤดูหนาวก็ไม่ปาน ซึ่งดูจากท่าทางของเธอแล้ว เธอหน้าจะหวานซ่อนเปรี้ยวก็ว่าได้



"อ้าว!! คุณแคลริเฟอร์ครับ นั่งก่อนซิครับคุณแคลริเฟอร์ " โลกิผายมือ ออก. ไปที่เก้าอี้ตัวหนึ่งของเค้า



" อ๊ะ!! ไม่เป็นใรค่ะ พอดี ดิฉันจะเอาเอกสารมาให้คุณโลกิเซ็นรับรองหนะค๊ะ แต่ แหม!! คุณนี่ขยันขึ้นเยอะเลยนะค๊ะไม่อู้เหมือนเมื่อก่อนเลย " แคลลิเฟอร์เอามือขึ้นมาเช็ดน้ำตา พร้อมกับทำหน้าตื้นตันใจ เปรียบได้ดังว่าลูกได้รับปริญญาก็มิปาน



'ก็แน่หนะซิ ถ้าเธอรู้ว่าผมอู้ เธอก็เอาไปฟ้องตาแก่นั้นพอดีหนะซิครั้งนั้นที่โดนไปต้องเช็ดห้องน้ำซะมือเปื่อยหมด ว่าแต่ ไอ้ท่าทางอย่างงั้น มันจะดราม่าไปใหน๊!!'


โลกิคิดในใจ พร้อมกับมองหน้ายิ้มอย่างเป็นกันเอง ไช่แล้วสาวสวยหุ่นนางแบบคนนี้ไม่ไช่ใคร เธอก็คือเลขาส่วนตัวของโลกิ ที่พ่อของเค้านั้นให้จ้างมาเพื่อดูความประพฤติของเค้านั่นเอง



" เอกสารนี้ไช่ใหมครับคุณแคล" โลกิถาม



"ไช่ค่ะเซ็นรับรองว่า เด็กคนนั้นครบกำหนดเวลาของการพักการเรียนแล้วหนะค่ะ"แคลริเฟอร์พูด พร้อมกับหันไปดูเอกสาร ที่กองใว้บนโต๊ะของโลกิ


"โอ้!!! จริงหรอครับเนี่ย ในที่สุดเด็กคนนั้นก็มา เค้ามาจากไทยเหมือนคุณลูกหินด้วย แบบนี้มันหน้าสนุกดีนะครับว่าใหม คุณแคล"โลกิทำหน้าดีใจที่จะมีเรื่องสนุกเกิดขึ้นในเร็ววันนี้ พร้อมกับหันไปยิ้มให้กับแคล



แคลริเฟอร์ได้ยินดังนั้นจึงใช้มือซ้ายขยับแว่นทันทีและหันไปหาโลกิและพูดว่า



"ค่ะคุณโลกิ แต่ว่า ไอ้เอกสารที่วางอยู่นี่มันอะใรกันค่ะ นี่มันเอกสารตั้งแต่ปี 1909 และไอ้นี่อีก เอกสารอะใรกันค๊ะ มีบอกว่า น้องโซบิ 3 โคก " โลกิได้ฟังดังนั้นถึงกับอ้าปากค้างและหน้าซีดเผือก


"และอีกอย่าง" โลกิแค่ได้ยินว่าอีกอย่างก็อ้าปากกว้างขึ้นอีก1 เซนติเมตร



" ข้างหลังคุณมันอะใรกันค๊ะ กระจกแตกแถมมีเสียงรถร้องมานานและนะค๊ะเนี่ย" โลกิได้ยินดังนั้นจึงหันหลังทันทีและสิ่งที่เค้าต้องตกใจก็คือโน๊ตบุคที่เค้าเกวี้ยงไปนั้นมันเขวี้ยงแรงเกินไปจนทำให้โน๊ตบุคทะลุกระจกและตกมาหยั่งรถ เฟอร์รารี่ของเค้านั่นเองจึงทำให้สัญญาณรถดังทันที
"น้องแบมบี๊"เค้าตะโกนพร้อมน้ำตาที่ใหลพรากดั่งอังศุมอราฟินจากลากับโกโบริชซี่


"คงรู้นะคะว่าดิฉันจะทำอะใร" แคลริเฟอร์ขยับแว่นตาหนึ่งครั้งและหันมามองโลกิ ดุจเหยี่ยวและก็เปิดประตูออกไป



โลกิได้ยินดังนั้นหน้านั้นไร้อารมณ์ใดๆและ เค้าก็ทรุดตัวทันทีทำให้เค้าอยู่ในท่าคุกเข่า จากนั้นไม่นานเค้าก็เอามือ2ข้างจับแก้มฝั่งละข้างและจากนั้นเค้าก็ตะโกนขึ้นมาทันที 

"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"เค้าร้องออกมาและทำท่าทางเหมือนดั่งรูป scream

*รูป scream


ณ หน้าโรงเรียน มีเด็กชายคนหนึ่งกำลังยืนอยู่หน้าประตู โรงเรียน โดยในขณะนี้เค้าตกเป็นเป้าสายตาของคนแถวนั้นทันที ที่เดินเข้ามาในประตูรั้ว โรงเรียน



"หึ!! ในที่สุด ฉันก็ได้กลับมาเรียนที่นี่ซักที"ชายหนุ่มผมดำหน้าคมตาสีน้ำตาลกาแฟหุ่นนายแบบยิ้มที่มุมปาก



"พรื้ดดดดดด อ้า กลิ่นโรงเรียนที่นี่ก็ยังเหมือนเดิม เลยแหะ!! เราไปทักทายเจ้า 5 คนนั้นดีกว่า" ชายหนุ่มตากาแฟ สูดลมหายใจเข้าพร้อมกับเดินเข้าโรงเรียน โดยที่มีสายตาของคนทั่วโรงเรียนมองมาทางเค้ากันอย่างล้นหลาม และที่ขาดไม่ได้ก็คือเสียงซุบซิบนินทาของคนแถวนั้นต่าง ตกใจ ในการปรากฎตัวของเค้า


"นั่น!!! มันเจ้าไกร เด็กปี1 ที่ มันถล่ม5 ขุนพลแห่งแก๊งค์ลูซิเฟอร์นี่"


"ไช่เลย มันโดนพักการเรียนไปแล้วนี่หว่า?? "


"หึ!! เจ้านั้นคงจะโดนลงโทษจนคบกำหนดแล้วมั้ง"


"ระวังนะ!! เจ้านี่มันระดับ ซิลเวอร์โบรคเลยนะเว้ย!!"


ทุกคนต่างนินทากันต่างๆนาๆชายหนุ่มผู้มีนามว่าไกรทำเป็นไม่สนใจอะใรแต่ใจจริงแล้วลึกๆในใจเค้ากับชอบเป็นพิเศษ เค้าชอบที่เค้าเป็น No.1ของอันธพาลคุมโรงเรียนและตอนนี้เค้าก็เป็นตำนานไปแล้ว แต่ว่า เค้าต้องเปลี่ยนความคิดนั้นใหม่เมื่อได้ยินเสียงนินทาของกลุ่ม กลุ่มหนึ่ง



"ไกร!!มันเด็กๆไปแล้ว ต้องลูกหินซิ ถล่มแก๊งค์เป็นพันคนด้วยคนๆเดียว"


"เออ!! ไช่เจ้านั่นมันปีศาจตัวจริง คิดดูซิ ระดับโกลโบรคเลยนะ"



"อย่าพูดถึงเค้าซิวะเพื่อน อย่านินทาท่าน ท่านผู้นั้น มีหูทิพนะเว้ย"


"ชาบู ชาบู" ไม่ทันใร ลูกหินก็กลายเป็นเทพที่หน้ากลัวเสียแล้ว



ไกรได้ยินดังนั้น จึงรีบวิ่งเข้าไปหาชายกลุ่มนั้นด้วยท่าทีโมโหพร้อมกับเอามือกระชากปกทันที ทำให้คนเหล่านั้นตกใจเป็นอย่างมาก



" ใครคือลูกหิน มันคือใคร ทำใม ถึงไปล้มแก๊งค์ที่ฉันหมายตาอยู่ได้ ใหนบอกมาซิ"


ไกรตะคอกอย่างหัวเสีย ทำให้คนถูกถามตกใจและเป็นที่หน้าตกใจของทุกคน


" เอ่อ...เค้า เข้ามาได้ไม่นานนี้เอง อยู่ห้องเดียวกะนายด้วยนี่ หน้าจะไปถามเค้าเองนะ" ชายหนุ่มผู้โชคร้ายตอบไปอย่างกล้าๆกลัวๆ

'ห้องเดียวกับฉัน งั้นหรอ' ไกรคิดในใจ



"เอ่อ..นาย..ป ป ปล่อยฉันไปได้หรือยัง"ชายหนุ่มผู้โชคร้ายถามไกร


ไกรผลักชายหนุ่มผู้โชคร้ายทันที พร้อมกับเดินเข้าตึกเรียนของปี1 ไป






ณ ห้องเรียน


" ลูกพี่ต้องการ กินอะใร อีกหรือปล่าวครับ" บี1 นั่งคุกเข่าพร้อมกับถูมือไปพูดไป เพื่อรอรับคำสั่ง


" พัดแบบนี้สบายใหมครับลวกเพี่ย" บี2 ใช้พัดแบบสมัยโบราณ พัดชายคนหนึ่งซึ่งนั่งนิ่งไม่พูดอะใรเลย


"นวดแบบนี้สบายใหมครัช ลวกเพี่ย"บี3 นวดให้ชายคนเดิม อย่างขยันขันแข็ง


ส่วน บี4 ซึ่งรู้ว่าไม่มีอะใรทำจึงชมลูกพี่ไปพลางๆ"บ่องตง ลวกเพี่ย โคตร หล่อ เอาะ"และคนที่โดน กระทำอยู่นั้นก็คือ



"อะใรกันฟร้าาเนี่ยยยย พวกเอ็งมาทำอาร๊ายยยย ไอ้ พวก บี 1-4 พวกแกมัน ปี3 ไม่ไช่หรอฟร้าาาา และไอ้ศัพท์ นรกของแกมันอาร๊ายยย ยิ่งพูดยิ่งแย่ลงไปอีกเฟ้ย" ผมชีนิ้วด่าพวกนั้นทันที ก่อนที่จะอารมณฺจะสูงขึ้นไปกว่านี้. "และ ไอ้คุณ บี 4 เอ็งไม่รู้ไช่ใหมว่าเอ็งต้องทำอะใร ถึงชมชั้นแบบนี้เนี่ย ชั้นรู้เว้ยว่าหน้าตาชั้นมัน....." ผมเว้นช่องว่างและนั่งทรุดสลดอยู่กับมุมห้องพร้อมกับเขี่ยพื้นอย่างรันทด. 


"โถ่!!! ลูกพี่" *4



"ไม่ไช่เว้ยยยยย !!" ผมหันไปตะโกนทันที


เห้อ!! คุณไม่ต้องสงสัยหรอกครับว่า พวกนี้มันมาได้อย่างใร ผมก็สงสัยไม่ต่างจากคุณแหละครับ 



อยู่ดีๆ พวกนั้นก็เข้ามาและก็พูดกับผมว่า " ลูกพี่ ต่อไปนี้ แก๊งค์ เรา ยุบแล้ว และ 5 จตุเทพ จะ
ขอติดตามตลอดไป " ทั้งที่ ผม ปฎิเสธไปหลายครั้งแล้วว่า ผมไม่ได้ทำมันเป็น อุบัติเหตุ แต่ พวกนั้น กับบอกผมว่า 


" แหม่!! ลูกพี่นี่ ถ่อมตัวจริงๆนะครับ ใช้เวทมนต์ดวงตาปีศาจ ที่ทำให้คนชะงัก แค่มองตาก็บอก นั้น หนะคือเวทระดับสูงเลยนะครับเนี่ย ". เอ่อ ผมอยากจะบอกมันเหลือเกินว่า พวกเอ็งโง่ ลื่นหัวแตกเองเฟ้ยยย และ ไอ้เวท มนต์ชะ งักอะใรของเอ็ง หนะ แก แค่ ด่าฉันทางอ้อม ช่ายใหมวะเห้ย



และเรื่องก็เป็นแบบนี้แหละครับ เจ้า 4 ตัวนี้เลยยกให้ผมเป็นลูกพี่เสียยกใหญ่



"อ๊ะ!!ว่าแต่พวกเพื่อนนายอีกคนหละ" ผมพูดพร้อมกับมองไปรอบข้างในขณะที่ตัวเองกำลังสั่นเพราะไอ้เจ้าบี3สับหลังผม

"อ้อ!!เจ้าคิระหรอครับอยู่ข้างหลั/ช่างเถอะ ว่าแต่พวกนายจะไปกันได้หรือยังเนี่ย ฉันรำคาญไปหมดแล้วนะคุณพวกรุ่นพี่" ผมพูดแทรก บี 1 ในขณะที่ใครไม่รู้ยืนอยู่หลังผมเหมือนไร้ตัวตน


"ไม่ครับลูกพี่ และผมจะคอยคุ้มครองอารักษ์ขาลูกพี่อยู่อย่างนี้จนกว่าจะหาไม่ ลูกพี่สั่งอะใรผมมาผมน้อมรับคำบัญชาหมดเลยครับ"บี 1 ก้มหัว มาทางผมพร้อมกับหน้าจริงจัง ในขณะที่ตอนนี้เลือดผมกำลังออกจากปากมาหลิมๆ

"งั้นฉันขอสั่งเลยว่า พวกนายไปได้แล้วเฟ้ยย!! และไอ้คุณพี่บี 3 ครับเอ็งกะจะฆ่าฉันไช่ใหม เล่นทุบอยู่จุดเดิม นี้ฉันไปปาขี้ใส่บ้านแกหรือใง"

ผมพูดกับบี3 ที่ มีลักษญะ ผมสีแดง ใว้ผมทรงโมฮอค ที่กำลังยืนแคะขี้มูกอยู่

"เห้ย!!พวกเราลูกพี่สั่งแล้วไป" บี 1 ตะโกนบอก บี ต่างๆ

"ครับ" *4  และพวกนั้นก็เดินออกจากห้องไป


"เห้อ!!เจ้าพวกนี้ก็น๊าา"ผมถอนหายพร้อมกับทำหน้าเซ็งๆแต่มันก็แอบดีใจที่ยังมีคนกล้ามาคุยกับคนหน้าตาอย่างเราถึงจะเป็นพวกรุ่นพี่ก็เถอะนะ



"นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ"และไม่นาน อ. อาลาดินก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับ ผู้ชายคนหนึ่งซึ่งมีหน้าตาที่คมเข้ม

"สวัสดี ครับ/ค่ะ"


"อ้าว!!วันนี้เราได้เพื่อนใหม่ที่ไม่ใหม่นะ ทุกคนอาจรู้จักและไม่รู้จัก เอ้า!!แนะนำตัวซิ เจ้าตัวแสบ ฮ่าๆ" อ.อาลาดินเขกหัวผู้ชายที่เดินมากับเค้าพร้อมกับหัวเราะชอบใจ

"รู้แล้วหน้า!!ตาแก่ "เค้ามองหน้า อ.อาลาดินพร้อมกับพูดคำพูดห้วนๆใส่

"ฉัน ไกร รู้แค่นี้ก็พอแล้วหละนะพวกนาย" คนที่มีนามว่าไกร ล้วงกระเป๋าพร้อมยิ้มโชว์เขี้ยวของเค้าออกมาและมองผมด้วยสายตาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อผมเสียให้ได้  

แต่เมื่อผมหันไปมองสายตาทั่วห้อง ก็รู้ได้เลยว่า ผู้หญิง บางกลุ่มแอบยิ้มอย่างมีความสุข ที่ได้หนุ่มนายแบบคนนี้มาในห้องเรียน สาวๆทั่วห้อง ต่างกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ 


แต่ผมไม่แคร์ใครนอกจาก โดโรธี เธอมองไกรดั่งสายตาว่า เจ้าตัวนี้อันตราย เอ๊ะ!!หรือว่าสายตาแบบนั้นคือสายตาแอบชอบกันนะ โถ่ ไม่นะโดโรธี ของป๋ม!!!



"ต่อไปนี้เค้าจะ!!อยู่ห้องเดียวกับเรานะ" อ.อาลาดินพูดพร้อมลูบหัวไกร แต่ เอ่อ.. ที่สังเกตุมานี่ ร...รู้สึกว่าไกรจะมองผมเหมือนผมไป ปาขี้ที่บ้านเค้าเลยนะเนี่ย อั๊ยย!!หน้ากลัว ><

และแล้วชายหนุ่มที่มีชื่อไกร ก็เดินมานั่งที่โต๊ะข้างๆผม พร้อมกับหันมามองหน้าผมอย่างอาฆาต

"คุณลูกหินรู้จักไกรด้วยหรอครับ"ผมรู้สึกได้ยินเสียงใครพูดอยู้ข้างๆผม และเมื่อผมหันไปมองก็เจอกับ ผู้ชาย ที่มีผมสีเงินตัดสั้น เค้าพูดกับผมพร้อมรอยยิ้มที่หวาน ถ้าเป็นผู้หญิงคุยกะเค้าจะต้องตกหลุมรักแน่นอน ดวงตาของเค้านั้นสีเทาปนดำ ให้ความรู้สึกเป็ผู้ชายที่ เจ้าเลห์ผสมกันไปกับหน้าตา

"เอ่อ...นาย คือ!!"ผม อ้ำๆอึ่งๆ เพราะตอนเข้ามาไม่รู้จักใครเลยนอกจาก โดโรธี คนที่ผมแอบชอบ อั๊ย เขิล อะที่คิดแบบนี้><

"เอ่อ..ผม เนลล์ ครับ เตริกซ์ เอ เนลล์ ครับ" เนลล์ยิ้มให้ผมพร้อมกับพูดอีกว่า "ที่ผมถามว่า ว่ารู้จักกับ คุณไกรหรือปล่าว  ก็เพราะว่า ผมเห็นเค้ามองคุณ เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อคุณเลยหนะซิครับ"

"เอ่อ...ค..เค้าคงไม่ไช่ ก..เกย์ ไช่ปะ เนลล์" ผมพูดอ้ำๆอึ่งๆ เพราะดูจากท่าทางที่มองเค้าแล้ว ไม่ไช่อาจกินเลือดกินเนื้อผม แต่อาจจะกินทั้งตัวก็ได้ ไม่น๊ะ แค่คิดก็ .........


"เอ่อ...ไม่ไช่หรอกครับ คุณไกร ไม่ไช่แน่นอน เพราะดูจากประวัติแล้ว เข้าโรงเรียนวันแรกก็ซัดกับพวกขาใหญ่จนโดนพักการเรียน ผมว่าหน้าจะไม่ไช่นะครับ แฮะๆ"และเนลล์ก็ยิ้มหล่อใส่ผมอีกเป็นครั้งที่ 3 คนใรหล่อ จนหน้าอิจฉา

แต่ถ้าผมได้ยินอย่างนั้นแล้ว ผมว่า ผมคงรู้แล้วแหละว่าจะโดนอะใร












"เอ้า!!พักกินข้าวเที่ยงได้แล้วน๊ะ"~ และแล้วไม่นาน อ. อลาดินก็ปล่อยกินข้าว โดยที่ตลอดคาบนั้น เจ้าไกรก็มองผม อยู่ตลอดไม่วางตา เอ่อ...ผมอยากจะถามจริงๆว่า เห็นหวยใหม?? กับมันเหลือเกิน เล่นมองซะเหมือนดูเทียนในน้ำ ว่าจะออกเลขอะใร ซะเหลือเกิน



"เห้อ!!อะใรกันนักเนี่ยวันนี้"ผมถอนหายใจเบาๆ

และแล้วไอ้ตัว เอ้ย!!ไอ้คนที่มองผมต้นคาบยันท้ายคาบก็ลุกขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาหาผมและก็พูดว่า  "เห้ย!!ไอ้ ปีศาจ มาเจอฉันที่โรงยิมหน่อยซิ" ไกรพูดออกมาพร้อมกับทำหน้าโหดใส่ผม




.....................รอแปบนะครับช่วงใกล้สอบ ต้องขยัน นิดนึง เดี๋ยวมาแต่งใหม่แน่นอนครับ แต่งไป อ่านหนังสือไป ตาลาย เลย 55555...............