คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทเรียนที่5 จงดราม่าเถอะมนุษย์เอ๋ย
ตึบ ตึบ ตึบ !!!
เสียงเดินย่ำของเด็กหนุ่มผมดำกำลังก้าวเข้ามาในโรงเรียนเค้าเดินอย่างเรียบร้อยอกผายไหล่ผึ่ง
เดินไปข้างหน้าโดยไม่มีใครที่จะไม่หลีกทางให้กับเค้าทุกคนต่างเห็นเค้าถึงกับอึ้ง พออึ้งเสร็จ ก็หลีกทางให้เค้ากันถ้วนหน้า เหมือนจะไม่อยากให้ตนเองเข้าไปอยู่ในสายตาของชายคนนั้นและถ้าฟังดีๆ จะมีเสียง ซุบซิบนินทา ของคนรอบข้างเค้ารอบตัวว่า
"น...นั่นไง เด็กนักเรียนปีศาจที่พลังเทียบเท่ากับอาจารย์อาลาดิน"
"เห็นเค้าบอกว่า นั่นคือปีศาจที่แอบแฝงมากับโรงเรียนเราด้วยนะ"
"น...หน้ากลัวอะเธอ"
ใช่แล้ว และคนที่กำลังถูกนินทาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากพระเอกของเรานั้นเอง
เค้าเข้าโรงเรียนมาได้เป็นวันที่2แล้วตอนนี้เค้าได้กลายเป็นปีศาจเต็มตัวจากการนินทาของเพื่อนๆในห้องโดยที่เจ้าตัวเองก็ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นแต่นั่นก็เป็นผลดีที่ใครๆจะได้ไม่ต้องสงสัยว่าเค้าไม่มีเวทมนต์ แต่ เค้าต้องแลกกับการที่ไม่มีเพื่อนนั้นเอง
"หึหึ!!!"
เสียงชายหนุ่มลึกลับกำลังหัวเราะในลำคอซึ่งลูกหินไม่รู้เลยว่าตอนนี้เค้าได้ถูกมองโดยชายคนหนึ่งซึ่งชั่วร้ายกว่าปีศาจมีตาสีเขียวใส่ผ้าคลุมมิดชิดปิดหน้าปิดปากใส่แว่นดำซึ่งเหมือนคนโรคจิตมากกว่าจะเป็นตัวร้ายกำลังมองเค้าอยู่ซึ่งตอนนี้กำลังยืนแอบมองอยู่หลังกำแพง
"เอ่อ....ผ.อ.โลกิมาทำอะไรแถวนี้ครับเนี่ย"เสียงของชายหนุ่มวัยกลางคนถามขึ้น
"อ้อ..ผมมาดูว่าแผนที่ผมปล่อยข่าวไปจะสำเร็จหรือปล่าวหนะครับ ฮ่าๆ!!"ชายชุดคลุมพูดขึ้นพร้อมเกาะกำแพงเฝ้าดูเป้าหมายของเค้าอยู่อย่างไม่วางตาและเค้าก็พึ่งมาเอะใจว่า...
'อ๊ะ!!เดี๋ยวเรามาคนเดียวนี้หว่า'
เค้าเริ่มหันไปมองช้าๆแล้วก็พบชายคนหนึ่งซึ่งกำลังยิ้มให้เค้าอยู่ซึ่งเป็นชายวัยกลางคนมีนามว่า อาลาดิน
"เอ๋...??คุณอาลาดินรู้ว่าเป็นผมด้วยหรอครับ"ชายชุดคลุมสงสัย
"ก็จะไม่รู้ได้ไงหละครับ ก็ชื่อท่านปักอยู่หลังผ้าคลุมหนะครับ"อาจารย์อาลาดินพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มให้ชายสวมเสื้อคลุมซึ่งตอนนี้รู้แล้วว่าเป็น ผ.อ.โลกกิ
"แหะๆ!!สงสัยหม่อมแม่จะปักให้ผมหนะครับ ลืมมองไปเลยแหม่ ผมนี่แย่จริงๆน๊า ฮ่าๆ"ผ.อ.โลกิหัวเราะขึ้นมา พร้อมกับเกาหัวแกรกๆ
"ฮ่าๆๆๆ ผ.อ.โดดงานคิดหาอะไรเล่นแผลงๆอีกแล้วใช่ไหมครับเนี่ย"อาจารย์อาลาดินพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มเชือดเฉือน
"เอื้อก!!!"เสียงกลืนน้ำลายของ ผ.อ.โลกิ อึกใหญ่
"ปะ..ป่าวนะครับ ตอนนี้กระผมกำลังจับตามองคุณลูกหินอยู่หนะครับ ดูเหมือนจะไปได้ดีนะครับ"
ผ.อ.โลกิพูดเหมือนแก้ตัวแต่มันก็เป็นความจริงซึ่งเค้าได้มองลูกหินอยู่นานแล้วและคนที่เป่าข่าวลือนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากตัวเค้าเองซึ่งมันจะทำให้คนไม่ไปกล้ายุ่งกับลูกหินและมันจะทำให้เค้ารอดนั่นเอง
"ฮ่าๆ!!อ้อใช่ครับ ตอนนี้ไม่มีใครสงสัยเลยหละครับว่า เค้าไม่มีพลังเวทย์มนต์ แต่อีกไม่นานคนอื่นๆต้องรู้แน่ๆครับคุณ ผ.อ."
อาจารย์อาลาดินพูดขึ้นและเค้าก็เป็นคนหนึ่งซึ่งก็คอยจับตามองลูกหินอยู่ตลอดเหมือนกันทำให้เค้ารู้ว่าตอนนี้ไม่มีอะไรหน้าเป็นห่วงแต่อีกไม่นานความลับก็ต้องถูกเปิดเผยอย่างแน่นอน
"เอ๋!!ทำไมคุณคิดแบบนั้นหละครับ??"ผ.อ.โลกิสงสัยเค้าไม่คิดว่าแผนของเค้าจะล้มเหลวแน่ๆ
"ฮ่าๆ ก็ที่ผมดูมา ไอ้เจ้าคุณลูกหินเนี่ย ซื่อๆใสๆไป ดูท่าจะโกหกไม่เป็น แถมยังไม่มีความเป็นเจ้าเล่ห์อีกด้วยจะมีดีก็แค่เพียงพลังแรงควายกับหน้าตาเนี่ยแหละครับ และดูท่าแล้วอีกไม่นานนักเรียนในโรงเรียนนี้ต้องรู้แน่ๆนั่นแหละครับ" อาจารย์อาลาดินพูดขึ้นซึ่งถึงคนภายนอกจะเห็นเค้าขี้เมาแต่เค้าก็เป็นบุคคลสำคัญที่โรงเรียนนีจะขาดไม่ได้เลยทีเดียวเพราะคนนี้ๆถือว่าเป็นคนมองคนเป็นเลยก็ว่าได้
"อืม ที่คุณอาลาดินพูดมาก็ถูกนะครับเนี่ย" ผ.อ.โลกิพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และเอามือลูบคางเหมือนกำลังใช้ความคิด
"อ๊ะ!!!ผมนึกออกแล้ว"เวลาผ่านไปไม่นาน ก็เหมือน ผ.อโลกิจะนึกอะไรขึ้นได้
"นึกอะไรออกหรอครับ ผ.อ."อาจารย์อาลาดินถามด้วยความสนใจเพราะแผนของ ผ.อ.ของเค้านั้นหน้าสนใจสำหรับเค้าเป็นอย่างมากและแผนของชายคนนี้นั้นมักจะสำเร็จเกือบ100%เต็มเลยทีเดียว
"อ้อ ผมพึ่งนึกได้ หนะครับว่า ผมสั่ง ส้มตำไก่ย่าง ไว้ ที่ห้องผมหนะครับ ผมต้องรีบไปกินแล้วเดี๋ยวจะเย็นซะก่อนอาจารย์อาลาดินก็มากินด้วยกันนะครับ " ผ.อ.โลกิพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มให้อาจารย์อาลาดิน
"เอ่อ...มันใช่เวลาไหมครับเนี่ย คุณผ.อ.ผู้ประเสริฐ"อาจารย์อาลาดินตะโกนปากกว้างตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่จะห่วงเรื่องกินเลยด้วยซ้ำ เค้าไม่คิดเลยว่า ผ.อ.เค้าจะเรื่องเปื่อยได้ขนาดนี้
และแล้ว ผ.อ.โลกิ ก็ใช้มือทั้ง2ข้างเหมือนจะพยายามเบรคอารมณ์โกรธของอาจารย์อาลาดินไว้พร้อมกับพูดกับเค้าว่า
"แหม่!!ใจเย็นๆครับคุณอาลาดินคุณไม่คิดหรอว่าที่ผมส่งให้คุณลูกหินอยู่ป่าแห่งความมืดหนะเพราะอะไร "ผ.อ.โลกิ ทำหน้าตาเจ้าเล่ห์พร้อมกับรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความพอใจ
"เอ๋!!หรือว่า จะให้สู้กับมังกรตัวนั้น"
อาจารย์อาลาดินยิ้มกว้างพร้อมกับลองจินตนาการเล่นๆว่ามันจะเป็นอย่างใง
"ฮ่าๆ!!ไช่ใหมหละครับคุณอาลาดิน ฮ่าๆ"ผ.อ.โลกิหัวเราะท้องแข็ง
"ฮ่าๆ ใช่ครับใช่" อาจารย์อาลาดินหัวเราะตามตอนนี้ทั้งคู่หัวเราะกันอย่างบ้าคลั่งกับเรื่องสนุกที่ยังไม่เกิดขึ้นนี้ และตอนนี้ทั้งคู่ก็คิดว่าลูกหินคือของเล่นมี่หน้าสนุกสำหรับ2คนนี้ไปซะแล้ว
"อ๊ะ!!"
และแล้วผ.อ.โลกิก็เหมือนจะคิดอะไรออก ขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งคราวนี้เป็นสีหน้าที่จริงจังและกังวลใจเป็นอย่างมากทำให้อาจารย์อาลาดินสงสัย
"ม...มีอะไรหรอครับ ผ.อ."อาลาดินถามขึ้น
"เอ่อ...อาจารย์อาลาดินครับผมว่ารีบกลับเถอะครับ ไก่ย่างจากร้านเจ๊จิ๋มเย็นหมดแล้ว"
"โถ่!!!!ผ.อ."อาจารย์อาลาดินลากเสียงยาวอย่างท้อใจ
ที่ห้อง4-B ตอนนี้มีนักเรียน เรียนอยู่ซึ่งเด็กนักเรียนทุกคนนั่งอย่างไม่เป็นธรรมชาติตัวเกร็งผิดกับธรรมดาที่เคยนั่งเรียนและสาเหตุไม่ใช่ใครอื่นถ้าไม่ใช่พระเอกของเรานี่เอง
"เห้อ!!!! พวกเพื่อนๆเราก็ไม่ยังไม่หายกลัวเราซักทีน๊า เซ็งจังเลย " ลูกหินตอนนี้กำลังนั่งรำพึงรำพันกับตัวเองคนเดียวอยู่ซึ่งตอนนี้เค้าไม่มีใครมาคุยกะเค้าเลยแม้แต่คนเดียว
ทันใดนั้นเองก็ได้มีเศษ ช๊อคลอยเข้ามากลางกระบาลของเค้าอย่างแม่นยำ
"อะโอ้ย" เค้าร้องด้วยความเจ็บปวดและก็หันไปมองทิศทางจากที่ปามานั่นก็คือ อาจารย์อาลาดินนี่เอง
"เห้!!ไอ้หนูยืนขึ้นซิ เธอเข้าใจทฤษฎี การใช้เวทย์มนต์บทนี้หรือปล่าว" อาจารย์อาลาดินตะคอกใส่ลูกหินพร้อมกับให้ลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ที่เค้านั่งอยู่
ลูกหินจึงลุกขึ้นยืนและพร้อมที่จะตอบคำว่า"ไม่เข้าใจ"ให้อาจารย์ได้ฟังทันใดนั้นเองเค้าก็ต้องชะงักที่จะตอบเพราะว่า
"โถ่!!อาจารย์อาลาดินถามแปลกๆนะเธอ โกลโบรคขนาดนี้จะไม่เข้าใจ การสอนแบบนี้ได้ยังไง ว่าไหมเธอ"
"ไช่ๆ ฮ๊ะ ออกจะฝีมือไม่ใช่ฝีตูดแบบนี้แล้ว เดี๊ยนว่าได้ชัวร์ฮ้า!!!"
เค้าได้ยินเสียงนินทาของเพื่อนหญิงแท้กับหญิงเทียมของเค้าทำให้เค้าต้องบอกกับอาจารย์อาลาดินทั้งน้ำตาว่า
"ข..เข้าใจครับ"
"เอ้า!!เข้าใจก็ดีแล้ว มาสาธิตให้เพื่อนๆดูซิ" อาจารย์อาลาดินพูดขึ้นพร้อมกวักมือเรียกให้ออกมาหน้าชั้นเรียน
'อาจ๊านนนน!!คุณก็รู้ว่าผมทำไม่ได้ จะเรียกผมออกมาทำม๊ายย โอ้มายก็อต' ตอนนี้ลูกหินกำลังคิดในใจพร้อมส่งซิกว่าเค้าทำไม่ได้
แต่อาจารย์อาลาดินก็ควักมือเรียกเค้า ทำให้เค้าต้องออกมาข้างหน้าชั้นเรียนโดย ปริยาย
"เอ่อ!!ให้ผมทำอะไรครับอาจารย์" ลูกหินหันไปถามอาจารย์อาลาดินและยังไม่ลืมส่งซิกขอความช่วยเหลือ
"เอาบทเวทมนต์ที่เธออ่านมาซักบททำเป็นรูปเป็นร่าง ให้เพื่อนๆดูซัก หนึ่งบทนะ"
อาจารย์อาลาดินพูดขึ้น ทันใดนั้นเองลูกหินหันขวับไปมองค้อนทันทีทำให้ อาจารย์อาลาดินผงะกับหน้าตาอันโหดร้ายของลูกหิน อาจารย์อาลาดินเห็นดังนั้นจึงกระซิบกับลูกหินว่า
'ไอ้หนูไม่ต้องเป็นห่วง ข้าจะอยู่ข้างหลังช่วยแกเอง แกแค่พูดว่า magic on ตอนจะเริ่มใช้เวทก็พอ'
ลูกหินพอได้ยินดังนั้นก็ยิ้มขึ้นมาทันทีและหันไปพูดกับอาจารย์ว่า
"ฮ่าๆ แค่นี้จิ๊บๆครับอาจารย์อาลาดิน เดี๊ยวผมจะสร้างเป็นรูปมังกรให้เพื่อนๆได้ดูเอง"
เพื่อนๆในห้องได้ยินดังนั้นจึงตาเบิกกว้างกันยกใหญ่เพราะถ้าใช้เวทมนต์บทนี้ต้องใช้
พลังเวทเยอะมากจึงทำให้นักเรียนในห้องตกใจ
'แหม่!!ไอ้หนูได้ทีเอาใหญ่เลยนะ'อาจารย์อาลาดินหันไปกระซิบลูกหิน'
'เอาหน้าจาร เค้าจะได้เชื่อ'ลูกหินกระซิบตอบพร้อมกับกระทุ้งศอกใส่อาจารย์อาลาดิน
"Magic on/Magic on"ลูกหินตะโกนออกมาอย่างดังในขณะที่อาจารย์อาลาดินก็กระซิบออกมาพร้อมกัน
ทันใดนั้นก็ปรากฎน้ำเป็นลูกกลมๆขึ้นสีฟ้าเป็นลูกเล็กๆและมันก็เพิ่มปริมาณขึ้นเพิ่มขึ้นจนเป็นลูกใหญ่จากนั้นมันจึงกลายเป็นมังกรขนาดใหญ่มีขนาดเกือบเท่าห้องเรียนได้ ทุกคนในห้องต่างอ้าปากค้างอึ้งกับความ ใหญ่โตของมัน และทันใดนั้นเองมังกรน้ำก็ทะยานขึ้นไปบนฟ้าและกลายเป็นละอองน้ำหายไป
"ว้าวววว สุดยอด"
"สมกับเป็นโกลโบรคเลยอะ"
แปะๆ แปะๆ
เพื่อนๆทุกคนในห้องต่างตบมือพร้อมกับชมลูกหินกันอย่างล้นหลาม
"ฮ่าๆๆ แค่นี้สบายมากอะ เพื่อนๆ"ลูกหินหัวเราะอย่างสะใจจนลืมตัว ทำให้เพื่อนๆชะงักกับเสียงหัวเราะของเค้าทันใดนั้นเพื่อนๆในห้องก็ต่างคิดเป็นเสียงเดียวกันว่า
'แต่พี่แกก็ยังหน้ากลัวอยู่ดีอะ'
ส่วนอาจาย์อาลาดินก็ทำท่าทางเหนื่อยใจกับลูกศิษคนพิเศษของเค้าคนนี้เอง
'ผ.อ.ครับเจ้านี้มันมีความเจ้าเล่ห์แต่มันไม่รู้ตัว เลยซักนิด เห้อ!!' อาจารย์อาลาดิน แอบคิดในใจอย่างท้อใจ
.......................................................................
ขอโทษนะครับที่มาลงช้า พอดีมีเรียนอีก แหะๆ เลยมาลงช้า
ปล.ถ้าชอบเรื่องนี้ไม่ต้องโหวตหรืออะใรก็ได้ครับ ขอให้มาเม้นให้กำลังใจหรือเป็นแฟนคลับผมก็พอใจแล้วแหละ ><
.......................................................................
ความคิดเห็น