คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เลื่อนการสอบ
เลื่อนการสอบ
เหล่าสายน้ำหายไปหมดสิ้นทิ้งไว้เพียงความเสียหายใหญ่หลวงบนเวที เด็กสาวเดินลงจากเวทีในขณะที่ฟังผลประกาศการตัดสินอย่างพึ่งพอใจ “ผู้ชนะ คือ คุณ เมย์ เมลานิล เจลี่ก้า แหม๋เป็นการแข่งขันที่ดุเดือดมากคะเมื่อครู่ดิฉันให้ความสนใจกับ
การประลองมากเกินไปจนไม่ได้ประกาศระดับภูติและสัตว์อัญเชิญต้องขออภัยท่านผู้ชมเป็นอย่างยิ่งนะคะ ภูติที่คุณเมลานิลอัญเชิญ เป็นภูติที่อยู่ในพันธสัญญาและเป็นภูติชั้นสูงระดับA ธาตุน้ำคะ
ส่วน เทพฟินิกซ์ ราเกียร์ของคุณซานี่เป็น สัตว์เทพอัญเชิญ ระดับ Aธาตุไฟ ซึ่งอยู่ในพันธสัญญาเช่นกันคะ ทั้งคู่จึงสามารถเอ่ยนามของสิ่งที่อัญเชิญออกมาได้ตรงๆ นี่ถือเป็นเกร็ดความรู้สำหรับคนที่ไม่รู้นะค่ะ”
ในขณะที่พิธีกรสาวกำลังฝอยอย่างเมามัน ก็มีหนึ่งในผู้ดูแลและควบคุมสภาพสนามประลองออกมากระซิบบอกถึงสภาพสนามในขณะนี้
“เหอะๆ เอ่อมีรายงานจากผู้ดูแลและควบคุมสนามขอให้ทุกท่านโปรดฟังสักคู่นะค่ะ” พิธีกรสาวยื่นไมค์ให้ผู้ดูแลหนุ่ม พร้อมกับอวยพรเบาๆ
“ก่อนอื่น ผมผู้ดูแลและควบคุมสนามคงต้องขอประกาศเลื่อนการสอบไปอีกหนึ่งอาทิตย์นะครับ เนื่องจากการประลองทั้งคู่ทำให้สนามเกิดความเสียหายเป็นอย่างมาก
เพื่อความปลอดภัยของผู้เข้าสอบทุกท่านเราจึงต้องขอเลื่อนกำหนดออกไปอีก หนึ่งอาทิตย์ต้องขออภัยท่านผู้ชมและผู้เข้าสอบในความไม่สะดวกครั้งนี้ด้วยครับ”
เสียงบ่นแสดงความเสียดาย ของเหล่าบรรดาผู้ชมดังกระหึ่มแต่กระนั้นก็ไม่มีใครทำตัวอันธพาลเนื่องจากสถานที่จัดงานครั้งนี้เป็นของทางหลวง แน่นอนคงไม่มีใครคิดอยากมีเรื่องกับทหารหรอก!!!
ในขณะที่ใครหลายๆคนบ่นอุบอิบแสดงความเสียดาย มีเพียงเด็กหนุ่มคนนึงเท่านั้นที่ยิ้มกริ่มแสดงความดีใจออกมาอย่างปกปิดไม่มิด
“ยิ้มจนปากจะฉีกแล้ว แรร์” เมย์อดแซวเด็กหนุ่มไม่ได้
“ฮ่าๆ คนมันดีใจนี่นา อะไรจะเป็นใจขนาดนี้นอกจาก ฉันจะหน้าตาหล่อเทพ ฝีมือสุดจะบรรยาย แล้วดวงฉันยังเฮงสุดๆอีกเฮ้อ คนมันหน้าตาดีอะไรมันก็ดีไปหมดอ้ะ”
เด็กสาวทนฟัง คนหลงตัวเองไม่ไหวจึงเบือนหน้าไปทางอื่นแต่ก็ต้องสะดุดตากับร่างใครคนหนึ่งที่นอนกองอยู่ที่พื้น “แรร์ หมอนี่ใช่คนที่ประลองก่อนหน้าฉันหรือเปล่า”
เด็กหนุ่มทำตาโต เอ๋อกินไปชั่วขณะ แรร์รีบวิ่งไปดูอาการของเด็กหนุ่มผมเขียว “อืมยังหายใจอยู่อะเมย์”
= = “ตาบ้า เขาแค่หมดแรงและบาดเจ็บยะ แล้วจะเอาไงดีละเรียกแพทย์สนามมาดีไหม”
“พวกเขามาแล้วละ ดูเหมือนเขาจะถามว่าฉันเป็นเพื่อนกับหมอนี่รึเปล่า ตอนนั้นฉันพยักหน้าตัดความรำคาญเพราะดูการประลองของเธออยู่พวกแพทย์สนามเลยทิ้งหมอนี้ไว้ละมั้ง”
“ช่วยไม่ได้ งั้นนายก็แบกหมอนี่ไปในเมืองแล้วกัน”
“โห แบกเข้าเมืองเลยหรอ”
“ก็ใช่นะสิ ถ้าไม่เข้าเมืองแล้วเราจะไปหาที่พัก ของกินของใช้จากไหนละ”
“เธอก็พูดได้ดิเธอไม่ได้แบกหมอนี่ นี่นา”
“ใครใช้ให้นาย พยักหน้าละแถมหมอนี่ไม่ได้ล้มมาจูบฉันนะแต่ล้มไปจูบกับนายต่างหาก” เด็กสาวเถียงกลับ แถมยังปรายตามามองแบบพิลึกๆ ทำเอาแรร์ขนลุกเลยทีเดียว
“บรึ๋ยๆๆ” เด็กหนุ่มส่ายหน้าแรงๆ “ไม่ได้จูบล้มลงมาเฉยๆเฟ้ย”
“อ่าวหรอ ฮ่าๆ อะๆรีบไปแบกหมอนั่นได้ละเดี๋ยวก็ค่ำเสียก่อนหรอก”
แรร์เดินไปแบก เด็กหนุ่มไว้บนบ่า “ตัวหนักอิ๊บอ๋ายยย ย” แม้จะบ่นแต่ก็เท้าก็ยังเดินไปด้านหน้าเพื่อเข้าสู่ตัวเมืองอีกครั้ง
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เมย์และแรร์ที่แบกเด็กหนุ่มอยู่ก็มาถึงโรงแรมระดับ5ดาว พนักงานหลายคนเข้ามาขนของช่วยแรร์พยุงเด็กหนุ่มและขึ้นไปส่งยังห้องพัก
“เหอะๆ สมกับโรงแรมห้าดาวเลยนะเมย์ บริการด้วยรอยยิ้ม แล้วเฉือนกันด้วยเงินหมดไปกี่หมื่น คอร์ยละ”
“ชั่งฉันเถอะนา ยังไงก็ต้องเอาความสบายไว้ก่อนอีกอย่างฉันพอจะรู้แล้วละว่าทำไมพลังเวทย์ของนายถึงได้ หมดลง ไม่สิ ต้องเรียกว่าหมดลงชั่วคราว
ถ้าฉันคิดไม่ผิด พลังเวทย์นายจะหมดลงบ่อยๆ เมื่อนายอัญเชิญสิ่งต่างๆในระดับสูงใช่ไหมละแล้วพลังเวทย์จะฟื้นฟูหรือกลับขึ้นมาใหม่ในอีกวันหรือสองสามวัน”
“เธอนี่มันหมอดูชัดๆ ว่าแต่เธอรู้ได้ไงอะ”
แรร์ถามด้วยสีหน้าสงสัย
“เฮ้อ กะไว้แล้วเชียวก็...”
อือ... อื.. เสียงครางด้วยความเจ็บปวดดังมาจากบนเตียงนุ่มด้านใน ทำให้ทั้งสองต้องรีบก้าวไปดูอาการของผู้บาดเจ็บที่ดูเหมือนจะได้สติแล้ว
เด็กหนุ่มลืมตาขึ้นช้าๆ เขากรอกตาไปมาทันใดก็เหลือบไปเห็นแรร์และเมย์เด็กหนุ่มลุกขึ้นช้าๆ เอ่ยถามด้วยอาการงงๆ “ที่นี่ ที่ไหนใครแล้วพวกคุณคือใคร”
“เนี่ยมาแบบนี้ เลยคำถามแบบในละครของพวกความจำเสื่อมอะ” แรร์พูดอย่างขำๆ
“ผมไม่ได้ความจำเสื่อมนะ”
เด็กหนุ่มรีบปฎิเสธด้วยท่าทางเงอะงะ
“รู้แล้วๆฉันแค่ล้อเล่น”
“ตกลงผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันครับ” เด็กหนุ่มถามน้ำเสียงจริงจังอีกครั้ง
“นายหมดสติพวกฉันเลยพามาเพราะไม่เห็นญาติหรือเพื่อนนายลงมารับ” เมย์ตอบ
“อ๋อ ขอบคุณมากครับผมมาเข้าสอบคนเดียวนะครับ พ่อแม่ผมอยู่นอกเมืองทำการเกษตรนะครับ ผมหวังแค่สอบเข้าเรียนจบเพื่อจะเข้าเป็นทหารหลวง จะได้มีเงินไปเลี้ยงดูพ่อแม่”
แรร์มอง คนตรงหน้าอย่างอึ้งๆ ‘ถามนิดเดียวล่อซะยาวเลยไอหมอนี่ ฮ่าๆตลกดีชอบๆ’
“แล้วนายชื่ออะไรละ ฉันแรร์ เรทานอส เรียกว่าแรร์เฉยๆก็ได้ ส่วน ยัยนี่เมย์ เจลี่ก้า” แรร์แนะนำตัวกับเพื่อนใหม่ตรงหน้าทันที
“ผม กรอท กรอเทียคับ ยินดีที่ได้รู้จักคับ”
“เช่นกันคะ” หลังจากนั้นทั้งคู่ ก็ฝอยเรื่องการประลองหลังจากที่จบการประลองเข้าสอบของกรอทจบ ตั้งแต่กรอทหมดสติจนถึงชัยชนะของเมย์
“ยินดีด้วยนะ เมย์ อัญเชิญ ภูติระดับสูงA ได้ด้วยแถมยังเป็นภูติในพันธสัญญาอีกเก่งมากเลยครับ” กรอทเอ่ยชมอย่างยอมรับในฝีมือของเด็กสาวรุ่นเดียวกัน เมื่อพูดถึงการประลองเด็กสาวจึงนึกถึงเรื่องที่พูดค้างกับแรร์ก่อนหน้านี้ไว้ได้
“อ๊ะ เมื่อกี้ ฉันกำลังจะบอกนายใช่ไหมเรื่องที่พลังเวทย์นายหมดนะ"
“พลังเวทย์หมดเป็นไปได้ยังไงกันครับ พลังเวทย์หมดยากมากเลยนะครับถึงระดับสิ่งที่อัญเชิญจะสูงมาก แต่ถ้าไม่ถึงระดับสูงเช่นระดับ A+ หรือ S พลังเวทย์ก็จะไม่หมดนะครับนอกจากว่า สิ่งที่อัญเชิญมา
ระดับจะสูงและไม่ได้อยู่ในพันธสัญญา แต่เป็นไปไม่ได้หรอกครับคงไม่มีผู้อัญเชิญที่ฉลาดน้อยขนาดนั้น”
แรร์ หางคิ้วกระตุก ส่วนเมย์ป้องปากหัวเราะเบาๆ “เออ ขอโทษนะที่ฉันฉลาดน้อย !!” แรร์พูดและเบ้ปากไปอีกทางทำให้กรอท ที่ดูเหมือนจะเข้าใจแล้วถึงกับโบกมือโบกไม้ขอโทษทันที
“เอาละเมื่อรู้สาเหตุแล้ว เราก็ควรหาวิธีแก้แรร์นายมีสิ่งที่สามารถอัญเชิญออกมาต่อสู้ได้และอยู่ในพันธสัญญาบ้างหรือเปล่า”
กรอทและเมย์ ได้แต่ตะลึงกับคำตอบ “โอ้ยฉันจะบ้าแล้วจะทำยังไงละทีนี้ อีกหนึ่งอาทิตย์ก็ต้องประลองแล้ว”
“เหอะถึงตอนนั้นพลังเวทย์ฉันก็กลับมาแล้วละ”
“นั้นมัน แก้ไม่ได้ในระยะยาวหรอกครับ นอกจากนี้ถ้าสู้ๆอยู่แล้วพลังเวทย์ของนายหมดจะแย่นะแรร์ เราต้องรีบหาอะไรสักอย่างให้นายทำพันธสัญญาโดยเร็วและแกร่งพอจะสู้ให้นายชนะได้ในการประลองเข้าสอบ”
“ถ้างั้น รีบนอนเถอะพรุ่งนี้เช้าพวกเราจะไป เอเรทาเรียสเพื่อหาภูติ สัตว์เทพ อสูร หรือวิญญาณหรืออะไรก็ได้ที่ระดับสูงๆให้นาย ได้ทำพันธสัญญา”
“หา มันไม่ได้หากันง่ายๆนะเมย์”
“ไม่รู้ละมีเวลาอีกแค่5วันรวมตอนกลับมาถึงเมืองแล้ว ถ้ามาไม่ทันต่อให้ได้ทำพันธสัญญาแล้วนายก็ถูกปรับแพ้อยู่ดี พรุ่งนี้เตรียมเดินทาง” เด็กสาวสั่งเฉียบขาดจากนั้นก็ลุกขึ้นยืนบิดตัวเล็กน้อยเดินออกจากห้องไปยังห้องนอนอีกห้องหนึ่ง ทิ้งให้แรร์ต้องนั่งรับความกดดันไว้ ส่วนกรอทได้แต่ภวานาให้เพื่อนใหม่คนนี้ได้ทำพันธสัญญาเร็วๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++งานเยอะมากใกล้สอบแล้วไว้สอบเสร็จจะรีไรท์ให้นะ ตั้งแต่หนึ่งถึงสามเลย
ความคิดเห็น