คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เที่ยวบินมรณะ
เที่ยวบินมรณะ
บนฟ้าที่สงบ ไร้เหล่าเมฆเมฆาแสงแรกแห่งวันใหม่ปรากฏขึ้นสาดส่องไปทั่วท้องฟ้าอย่างเจิดจ้ากลิ่นอายธรรมชาติพริ้วไหวตามสายลมท่วงทำนองแห่งธรรมชาติยามเช้าเริ่มขับขานรับส่งกันเป็นทอดๆ เสียงเจี้ยแจ้วทั้งหลายดังขึ้นจนในที่สุดเปลือกตาที่ปิดสนิทก็เริ่มปรือขึ้น
ร่างบนเตียงลวดลายสวยงามพยายามกระพริบเพื่อปรับการมองเห็น เด็กหนุ่มเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายในยามเช้าเพียงไม่นาน เด็กหนุ่มก็เดินมายังกระจกเขายกมือไหวเบาๆกระแสลมอุ่นๆก็พัดเป่าให้ผิวกายที่ชุ่มไปด้วยน้ำแห้งสนิทเพียงไม่กี่วินาที ในตาสีทองคมมองตัวเองภายในกระจกเรือนผมสีทองถูกมัดขึ้นช้าๆอย่างประณีต
เมื่อตรวจความเรียบร้อยบนใบหน้าแล้ว เด็กหนุ่มก็เดินไปแต่งตัวแต่ต้องชะงัก เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น ก๊อกๆ ๆ ๆ
“แรร์ แรร์ ตื่นหรือยังลูก” เสียงหวานใสดังขึ้นจากด้านนอก
“ตื่นแล้วครับ แม่อีกเดี๋ยวตามลงไปนะครับผมขอแต่งตัวก่อนหรือแม่อยากดูผมในชุดวันเกิด ผมไม่ขัดนะอิๆเปิดเข้ามาได้เลยผมไม่ได้ล็อค” แรร์ตอบกลับไปอย่างล้อๆ
ผู้เป็นแม่จึงได้เพียงหัวเราะเบาๆ แล้วส่ายหน้า “งั้นรีบลงมานะจ๊ะหนู เมย์ เจลี่ก้ามารอนานแล้ว”
“ทราบแล้วครับ ฝากบอกยัยหนูรถประจำทางของคุณแม่ด้วยว่ารอผมอีกสักครู่เดี๋ยวท่านชายสุดหล่อจะลงไปแล้ว อิๆ” ไม่มีเสียงตอบรับจากมารดาแต่เด็กหนุ่มก็ยังคงเดาได้ว่าผู้เป็นแม่คงได้ยินแล้ว จึงรีบไปแต่งตัวทันที
ภายในห้องรับประทานอาหารของคฤหาสน์เรทานอส เหล่าเมดทั้งหลายกำลังจัดเตรียม ชุดอาหารเช้าอย่างเร่งรีบเนื่องจากมีแขกมาเพิ่มหัวหน้าเมดประจำตระกูลเรทานอสจึงต้องมา ยืนคุมเหล่าเมดทั้งหลายให้อยู่ภายในระเบียบอย่างเคร่งครัด
“อรุณสวัสดิ์คะ คุณน้าขอโทษด้วยนะค่ะที่ต้องมารบกวนตั้งแต่เช้า” เด็กสาวในชุดขาวสวมกระโปรงลายลูกไม้สีแดงเพลิง ตัดกับเรือนผมฟ้าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใสใบหน้าเรียวงามสะอาดหมดจดราวหิมะดวงตากลมโตสีฟ้าอ่อนมองมายังผู้มาใหม่ด้วยความเคารพกึ่งเกรงใจ
หญิงสาวเพียงพยักหน้าทักทายพร้อมแย้มรอยยิ้มที่งดงามเป็นการต้อนรับ “รอแรร์หน่อยนะหนูเมย์ ท่านหญิงเจลิก้าสบายดีมั้ยจ๊ะ”
“ค่ะ คุณแม่สบายดีคะสายๆของพรุ่งนี้คงมาถึงที่นี่นะคะคุณน้า” เมย์เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใส สำหรับเธอแล้ววันนี้เป็นวันเริ่มต้นครั้งใหญ่เลยทีเดียว แต่แย่หน่อยตรงที่แม่ของเธอต้องให้เธอมาที่นี่ คฤหาสน์เรทานอส มาเพื่อรอรับไอ้คุณชาย แรร์ เรทานอส เพื่อนสมัยเด็ก
แถมยังเป็นลูกชายคนเดียวของเจ้าแม่วงการคมนาคมทางน้ำที่ใหญ่ที่สุดในทวีป เอเรดาส แต่ก็นะไม่ได้ลำบากอะไรเธอมากมายเพราะวันนี้ยังไง เธอก็ต้องเข้าสอบที่โรงเรียนอัญเชิญซัมม่อน อยู่แล้วแถมแรร์เองก็ต้องไปสอบด้วย ไปทางเดียวกันไปด้วยกันประหยัดเป็นไหนๆ นั่งรถฟรี นั่งรถฟรี ฮิๆ
โรงเรียนอัญเชิญซัมม่อนอยู่ในทวีปเอเรดาสติดกับเมืองหลวงพิย่า ซึ่งเป็นโรงเรียนอัญเชิญที่รัฐจัดตั้งขึ้นหนึ่งปีจะจัดรับเด็กเข้าไปเรียน40คนปีนี้คงมีคนเป็นพันๆสมัครแน่ๆเลย จะติดไหมนะ!!
“รอนานไหม รถประจำทาง” เด็กหนุ่มที่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ กระซิบข้างหูเด็กสาวเบาๆ
“ว้าย ตาบ้าแรร์ โหไม่เจอนานหล่อขึ้นนะเนี่ยอุ้บ !!!” ทันทีที่ปากหลุดพูดออกไป ใบหน้าที่ขาวดุจหิมะก็กลายเป็นน้ำแข็งใสที่แต้มน้ำหวานสีแดงไปเสียแล้ว แม้จะใช้มือปิดปากก็ไม่ทัน
เด็กหนุ่มยิ้มอย่างภูมิใจ “เฮ้อ คนจะหล่ออะไรก็ฉุดไม่อยู่”
“แหวะ” เมย์เชิดหน้าใส่แรร์ก่อนจะย้ำเท้าไปด้านนอกคฤหาสน์ ทำเอาเด็กหนุ่มรีบตามไปไม่ทัน อามี่เห็นดังนั้นก็รีบตะโกนถาม “ไม่ทานอาหารเช้าก่อนหรอลูกหนูเมย์”
“ไม่คะ / ไม่คับ” เสียงตอบอย่างพร้อมเพียงดังขึ้น ตามด้วยเสียงระเบิดหน้าคฤหาสน์ ตูม ตูม ตูม “ยะฮู้วววววว ว” ร่างทั้งสองลอยขึ้นเหนือผืนดินโดยมีมังกรสามหัวเป็นพาหนะในการเข้าเมืองซึ่งไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเจ้าลูกตัวดีเป็นคนอัญเชิญมา “ยอดไปเลยนะครับ คุณหนู” เสียงแหบพร่าของเอเรบัสดังขึ้น
หญิงสาวกล่าวกลับด้วยน้ำเสียงติดขุ่นนิดๆ ตามด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายใจ “เหอะ สัตว์อสูรอัญเชิญ ทรีอาร์ดราก้อน ใครเขาใช้เป็นพาหนะเข้าเมืองกันค่ะ คุณลุง นิสัยมั่นใจในตัวเองแบบไม่มีลิมิตแบบนี้มันของหมอนั้นชัดๆ หนูเหนื่อยจริงๆถ้าทั้งคู่โคจรมาพบกันถึงวันนั้นโลกคงวิบัติละค่ะ เข้าไปทานอาหารเช้ากันเถอะคะ” พูดจบอามี่ก็หมุนตัวเข้าคฤหาสน์ไป
‘15ปีแล้วสินะหลังจากวันนั้น..’
ฟ้าวววว ฟ้าวววว “ฮู้เล่ มันส์สุดๆไปเลยเมย์” เสียงแรร์ตะโกนแข่งกับเสียงลม “เอาให้เร็วกว่านี้อีก ทรีอาร์ดราก้อน นายเร็วกว่าสายฟ้านี่จัดเต็ม จัดเต็ม ฮ่าๆเดี๋ยวเมย์เขาบ่นว่านายช้านะอายไหมผู้หญิงบ่นอ้ะ”
“โฮก โฮก โฮก” เสียงคำรามดังขึ้นพร้อมกันทั้งสามหัวคล้ายกลับรับรู้ความหมายที่แรร์เอ่ยกับมันทันใดความเร็วในการบินก็ทวีขึ้นไปอีก
เรือนผมสีทองที่ถูกมัดไว้สะบัดตามกระแสลมอย่างรุนแรง ด้านหลังเด็กหนุ่มมีเด็กสาวคนหนึ่งกรีดร้องด้วยความตกใจกับความเร็วที่เกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว ทำให้เธอต้องนึกทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดเร็วจนเธอแทบลืมหายใจ
‘เมย์รอด้วย’
‘ช้า จริงๆแล้วมีอะไรที่เร็วโดยไม่ต้องให้ฉันรอบ้างไหมเนี่ย’
‘จัดไป จัดเต็ม จัดหนัก นามแห่งข้า แรร์ เรทานอส เจ้าของเวทย์สีทองขออัญเชิญ ทรีอาร์ดราก้อน จงปรากฏ’
ตูม ร่างมังกรสี่ปีกสามหัว สีเงินตั้งแต่หัวจรดหาง ตาสามคู่สีแดงเพลิงแลดูน่ากลัวปรากฏขึ้นมันผงกหัวให้เด็กหนุ่ม ขึ้นไปนั่ง แรร์จับมือเธอที่ยังไม่ได้สติกระโดดขึ้นไปนั่งบนหัว สัตว์อสูรอัญเชิญของเขารู้สึกตัวอีกทีเธอก็มาอยู่บนเที่ยวบินมรณะนี้แล้ว....
ดวงตาสีฟ้ากลับมาดูมีสติสมบูรณ์อีกครั้ง เมย์พยายามตะโกนแข่งกับเสียงลม “แรร์ นี่เรากำลังจะไปไหนเราต้องรีบไปในเมืองนะถึงจะได้คิวเข้าทดสอบช่วงบ่ายแต่เรายังต้องไปหาอะไรใส่ท้องนะเดี๋ยวไม่มีแรงเข้าทดสอบหรอก” เด็กสาวพยายามเกลี้ยกล่อม
“โอเคได้ !! ทรีอาร์ เดี๋ยวนายบินลัดไปชายป่าหลังเมืองนะเพราะมันเป็นทางเข้าเมืองใกล้ที่สุดแล้ว โดยที่ไม่มีคนเห็นนายอะนะ”
โฮก ๆ ๆ ‘โอ้ยแสบหูไอจิ้งจกสี่ปีกสามหัวบ้านี่ ร้องอยุ่ได้ฮือๆ พระเจ้าขาทำไมไม่คุ้มครองลูกเลย’
วูมมม ๆ ๆ ๆ ปีกทั้งสี่กระพิอเร็วขึ้นเด็กสาวกรีดร้องดังลั่นชายป่า
“กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสส “
เพียงไม่นานเท้าของเด็กทั้งสองก็สัมผัสกับผืนดินอีกครั้งร่างมังกรสามหัวสีเงินสลายหายไป เด็กสาวรีบวิ่งไปยังพุ่มไม้ข้างชายป่าแล้วอาเจียนออกมาไม่หยุด ‘ท่านกำลังเล่นตลกอะไรกับลูก โอ้ยไม่ไหวแล้วแหวะเวียนหัวชะมัด พระเจ้าขาท่านไม่ได้คุ้มครองหนูเลยอ้ะ TT’
“เป็นไงเมย์สุดยอดเลยใช่ปะ” แรร์เอ่ยถามด้วยรอยยิ้มน้ำเสียงนั้นขบขันปนเป็นห่วง จนคนฟังอดหมั่นใส้ไม่ได้ดวงตาสีฟ้าที่เคยสดใสบัดนี้เริ่มปรากฏเมฆครึ้มขึ้นมาทำให้แรร์เสียวสันหลังไม่น้อง “สุดยอดมากเลย นายแรร์ เรทานอส นายรู้ไหมถ้าตอนนี้ฉันมีแรงเพิ่มขึ้นมาอีกสักนิดฉันจะอัญเชิญจิตวิญญาณภูติหิมะ ออกมาแช่นายเสียตรงนี้เลย”
‘หว่า...น่ากลัววชะมัด ทำไมต้องโกรธขนาดนี้ ก็ในเมื่อเจ้าหล่อนเองไม่ใช่หรอเป็นคนบอกว่าเร็วๆอย่าช้า TT ผิดตรงไหนฟ้ะอุตส่าอัญเชิญสัตว์อสูรสายความเร็วอันดับหนึ่งออกมาให้ขี่เลยนะเนี่ยเห้อะต่อไปไม่มีทางอัญเชิญมาให้ขี่แล้ว ยัยเบื๊อก’
“ถ้านายยังกล้านินทาฉันอีก ถึงไม่มีแรงฉันก็จะอัญเชิญ!!!” เด็กสาวพูดขณะเดินออกนำไปยังตัวเมืองหลวงทำให้เด็กหนุ่มกลืนน้ำลายอย่างฝืดๆ
‘รู้ได้ไงฟ๊ะ’
“ถ้ายังไม่หยุดน่ะนะ...” น้ำเสียงเย็นเยียบเอ่ยขึ้นช้าๆ
“เธอรู้ได้ไงเนี่ย”
‘ หน่อยนินทาฉันจริงๆ ด้วยกรี๊สสสสสส ไอหมอนี่กวนชะมัดตอนเด็กๆไม่เห็นกวนแบบนี้เลยสาธุขอให้อยู่คนละหอพระเจ้าขา คุ้มครองลุกด้วย -/\- ’
“นี่เมย์ เธอว่าเราจะสอบผ่านป่ะ”
“อืม”
“อืมของเธอเนี่ยผ่านป้ะ”
“สำหรับคนที่อัญเชิญมังกรออกมาได้แล้วอย่างนายนะ ยังจะมากังวลอีกหรอ”
“คือพลังเวทย์หมดแล้วอ้ะ”
“หาาาาาาา ว่าไงนะ...!!!”
ความคิดเห็น