[HARRY POTTER/AVENGERS] LITTLE ONE

ตอนที่ 5 : PART3: UNCLE LO.. WHAT?

⚡️

PART3: UNCLE LO.. WHAT?

.

.

" Don't worry my dear niece. I'm sure we'll see each other again."

ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ประหลาดๆกับเธอครั้งนั้น เธอก็ฝันประหลาดๆมาตลอด

เธอฝันว่ามีผู้ชายผมดำ ยาวประบ่า ใส่ชุดคล้ายชุดคอสตูม(?)สีเขียวมรกต พร้อมรอยยิ้มเจ้าเลห์คนนี้อยู่เป็นประจำ เขาบอกว่าเขาเป็นลุงเธอและเห็นว่าพลังของเธอนั้นได้ถูกปลดปล่อยออกมาแล้ว เขาอาสาที่จะสอนควบคุมพลังนี้ให้กับเธอ แต่เขาจะสอนเธอได้แค่ในฝันของเธอเท่านั้น

ตอนแรกเธอคิดว่ามันเป็นเรื่องตลก เธอจึงไม่สนใจอะไรในคืนนั้น

คืนต่อมา เธอฝันถึงผู้ชายคนเดิม ซึ่งเขาก็ยืนยันว่าเขาเป็นลุงของเธอจริงๆ และอยากจะช่วยสอนให้เธอควบคุมพลังของเธอเป็น แอนนาลิสคิดอยู่ซักพักจึงยอมปล่อยให้ลุงแกได้สอนไป

มันก็แค่ฝันอ่ะเนอะ ก็คงไม่ได้มีอะไรเสียหาย

แต่เธอก็ฝันถึงลุงแกมาตลอด 4 ปี ซึ่งการสอนของลุงแกนั้นก็ได้ผล เมื่อมาถึงโลกแห่งความจริง เธอก็สามารถควบคุมมันได้ และใช้ได้ตามที่เธอต้องการ อย่างที่ลุงคอสตูมได้สอนเธอในฝัน

แน่นอนว่าโทนี่ไม่รู้เรื่องนี้เลย

ตั้งแต่เธอมาอยู่กับเดอร์สลีย์ โทนี่ก็แทบจะไม่ติดต่อมาเลย แต่ก็โทษใครไม่ได้ เพราะเธอไม่มีโทรศัพท์ส่วนตัว ทำให้โทนี่ต้องโทรเข้าหาคุณหรือคุณนายเดอร์สลีย์แทน ซึ่งเวลาที่เขาจะขอคุยกับเธอ แน่นอนสองคนนั้นก็เอาแต่บ่ายเบียง บอกว่า เธอไปเที่ยวกับเพื่อนบ้างล่ะ ทำการบ้านบ้านล่ะ ไปเล่นข้างนอกบ้างล่ะ คำบ่ายเบี่ยงพวกนี้ทำให้โทนี่คิดว่าลูกของเธอมีความสุขดี และปล่อยไป และไม่ได้ถามอะไรต่อ

"เธอยังฝันถึงผู้ชายคนนั้นอยู่หรือเปล่า แอนนา?"

แฮร์รี่ที่รู้เรื่อง เพราะแอนนาลิสเล่าให้ฟังเอ่ยถามขึ้นมาพลางเล่นกับของเล่นเก่าๆ บนชั้นวางเล็กในห้องใต้บันไดของเขา

"อื้อ! ก็ฝันอยู่นะ ลุงแกก็มาสอนทุกอาทิตย์เลย"

"เธอไม่สงสัยหรอ ว่าลุงของเธอเป็นใคร มาจากไหนน่ะ ? "

คำถามของแฮร์รี่ ทำให้แอนนาลิสถึงกับชะงัก

4 ปีเข้าไปแล้ว พลังของเธอก็พัฒนาขึ้นเป็นอย่างมาก บางครั้งตอนอยู่โรงเรียนใครแกล้งหรือพูดจาไม่ดีกับเธอหรือแฮร์รี่ เธอก็จะแอบแกล้งใช้พลังผลักพวกนั้นตกถังขยะ หรือไม่ก็ แกล้งทำให้ลื่นสะดุดหกล้ม ด้วยท่าทางอุบาทว์ๆ ทำให้คนแถวนั้นกระทั่งแฮร์รี่ส่งเสียงหัวเราะออกมา

สอนกันตั้ง 4 ปี รู้จักกันอยู่แค่ชื่อ เธอจะไว้ใจคนง่ายไปแล้วแอนนา!

"อือ นั่นสิ.. งั้นวันนี้ฉันจะถามเขาล่ะ! ไม่แน่เขาอาจจะรู้จักพ่อหรือแม่แท้ๆของฉันก็ได้นะ!"

แอนนาลิสยกยิ้มออกมา ก่อนจะหยุดคิดแล้วเล่นกับเพื่อนชายของเธอต่อ

IN ANNALIST'S DREAM

"ลุงโลกิ น้ารู้จักกับแม่หรือพ่อของหนูมั้ย?"

' โลกิ ' ที่กำลังจะแสดงทริคเล็กๆให้กับหลานตัวน้อยของเขา เกิดอาการชะงัก โลกิก้มหน้านิ่งเงียบอยู่ซักพักนึงก่อนที่จะตอบเธอ

"แม่ของเจ้า เป็นน้องสาวของข้าเอง" โลกิตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งๆแต่เจือปนไปด้วยความคิดถึง และโหยหา

"แล้ว.. แล้วแม่ไปไหนหรอคะ ทำไมถึง.."

"แม่ของเจ้าน่ะตายไปแล้ว!"

โลกิตอบด้วยน้ำเสียงแข็งขัน ทำให้แอนนาลิสถึงกับคอตกพลางช็อคกับสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

"เฟรย่าน่ะ.. คือน้องสาวที่ข้ารักมากเลยรู้มั้ย แม่ของเจ้าน่ะคอยอยู่เคียงข้ามาตลอด แม้ในตอนที่ข้าไม่มีใคร ตอนที่ท่านพ่อเอาแต่รัก และห่วงใยธอว์มากกว่าใครๆ! ทำให้มีแค่ข้า กับเฟรย่า จนเธอตัดสินใจผิด หนีมาอยู่โลกแล้วไปแต่งงานกับไอ้หมาสกปรกนั้น!"

โลกิหันหลังให้กับแอนนาลิสพร้อมกัดฟันเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับแม่ของเธอ แอนนาลิสที่ฟังอยู่เงียบๆ โลกิหันมามองหน้าของเธอซักพัก ก่อนจะยิ้มบางๆออกมา แล้วพูดออกมาเบาๆ แต่เธอก็ยังได้ยิน

"เจ้าน่ะ เหมือนเธอมากเลยนะ เฟรย่าน่ะ ทั้งสีผม หน้าตา หรือแม้แต่นิสัย หึ ก็จะมีอยู่แค่สีตานั้นแหละที่เหมือนกับไอ้หมาสกปรกนั่น"

ประโยคแรกโลกิพูดได้น้ำเสียงอ่อนโยน ก่อนจะเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นเชิงรังเกียจ เชิงโกรธแค้น เมื่อพูดถึงคนที่เธอคิดว่าน่าจะเป็นพ่อแท้ๆของเธอ

"เจ้าก็ดูจะควบคุมพลังได้คล่องแล้ว หลังจากนี้ข้าก็คงไม่มาสอนแล้วล่ะ"

"หมายความว่า คุณลุงจะไม่มาหาหนูแล้วหรอคะ!?" แอนนาลิสเบิกตากว่า ก่อนถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน

"อือ ใช่" โลกิพูดนิ่งๆ

"แต่.. แต่"

"อย่าเสียใจไปเลยหลานข้า ข้าเชื่อว่าซักวันเราสองคนจะได้เจอกันอีก ในแบบที่ไม่ใช่ในฝันด้วย" โลกิลูบหัวหลานของเขาเบาๆ ก่อนที่แอนนาลิสจะตื่นขึ้นเพราะเสียงเคาะประตูห้องของเธอ