Last Dirary

.....เคยมีคนบอกว่าคนเราจะรู้ค่าของสิ่งใดก็ต่อเมื่อได้สูญเสียมันไป

แล้ว ผมเคยคิดว่ามันไม่จริง มันจะจริงได้ยังไงในเมื่อเรารู้ค่าของมันอยู่

แล้ว เสียงค้านจากใจของผมเมื่อวันวาน แต่ในวันนี้ผมรู้แล้วว่ามันเป็น

ความจริง เมื่อผมสูญเสียสิ่งที่มีค่าที่สุดของผมไปจริงๆ

 

 

          
......วันนี้ผมนั่งเพียงลำพังในมุมเหงาๆเหมือนทุกวัน ที่นี่เงียบงันจนได้

ยินแม้เสียงกระซิบของสายลม ใบไม้ค่อยๆร่วงโรยลงจากยอดต้นไม้

คล้ายกับกำลังส่งสัญญาณของการจากลา โต๊ะไม้ตัวเก่าๆที่ผมนั่งอยู่

บ่งบอกถึงความวังเวง ความอ้างว้างเริ่มเกาะกินหัวใจของผมทีละนิด น้ำ

ใสๆเริ่มเอ่อล้นออกมาจากดวงตาของผม.....