คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1: ได้เปรียบกับเสียเปรียบ
★ My destiny : ลิขิตรักจากฟ้า โชคชะตาเล่นกล < D/Hr >
Chapter 1 : ได้เปรียบกับเสียเปรียบ
"ก็ผมบอกแล้วไง...ถ้าคุณต้องการ...ผมก็จะให้ แล้วคุณยังจะเรื่องมากอีก"ชายหนุ่มผมสีบลอนด์ ดวงตาสีฟ้าอ่อนจนซีดพูดขึ้นอย่างสบายอารมณ์
"ฉันต้องการป่าที่อุดมสมบูรณ์ มีต้นน้ำลำธารเพียงพอ แต่นี่มันอะไรกัน คุณมัลฟอย ป่าที่ฉันซื้อมาตั้ง 25 ล้านกว่าๆ มัน...มัน เหมือนกับ...มันไม่ใช่อย่างที่ฉันต้องการ"หญิงสาวผมสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาสีน้ำตาลของเธอที่เคยสดใส ตอนนี้มันเต็มไปด้วยความเคียดแค้น
"ก็คุณบอกผมว่าคุณต้องการป่าแถบอาริโซน่า เท่านั้นเองนะ คุณคงคิดไปเองล่ะมั้งว่าอริโซน่าคงไม่มีป่าแห้งๆอย่างนั้น....แต่นี่มันคือการค้า มันต้องก็ต้องมีการแข่งขันเป็นธรรมดานะ คุณเกรนเจอร์"มัลฟอยพูดขึ้น อันที่จริงก็ถูก เพราะเฮอร์ไมโอนี่คิดไปเองว่าแถบคงอริโซน่าจะมีแต่ป่าที่สมบูรณ์ แต่ไม่เลย...เธอไม่คิดว่าเค้าจะทำอย่างนี้ เพราะว่าตอนที่เค้ามาเสนอขาย เค้ากลับให้น้องสาวของเค้ามาติดต่อ และเมื่อเธอกับน้องชายจะไปดูที่ตรงนั้น ก็ปรากฎว่ามันเป็นแค่ป่าที่แห้งแล้ง ไม่มีอะไรเลย...
"แต่ที่คุณทำอย่างนี้มันก็ไม่ถูกนะ คุณมัลฟอย คุณเอารัดเอาเปรียบฉันมากเกินไป"เฮอร์ไมโอนี่พูดด้วยน้ำเสียงที่ขุ่นมัว
"ผมก็บอกคุณแล้วไง...ว่าการค้าหน่ะ มันต้องแข่งขันกัน ... ยังไงก็ขอให้คุณโชคดีนะจ๊ะ ที่รัก"มัลฟอยพูดแบบหวานเลี่ยนๆกับเธอ ก่อนที่จะส่งยิ้ม<<แบบเจ้าเล่ห์>>ให้เฮอร์ไมโอนี่ และออกไปจากห้องทำงานของเธอ
"มัลฟอย...แล้วนายจะได้เห็นดีกัน คอยดูเถอะ"เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้น แววตาของเธอสะท้อนไปด้วยความเคียดแค้น
---------------------------------------------------- >______________________< -----------------------------------------------------
หลังจากที่นายและนางเกรนเจอร์เสียชีวิตลงเพราะอุบัติเหตุทางเครื่องบินเมื่อปีที่แล้ว เฮอร์ไมโอนี่ ลูกสาวคนโตของตระกูลเกรนเจอร์ ที่เพิ่งเรียนจบมาหมาดๆ ก็ต้องแบกภาระอันหนังอึ้ง สำหรับเด็กผู้หญิงอายุ 18 ปีคนหนึ่ง ที่ต้องทำงานทุกอย่างแทนผู้เป็นบิดามารดา โดยมีน้องชายของเธอคือ มาร์ค เกรนเจอร์ มาช่วยแบ่งเบาภาระนี้อีกแรงนึง แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะไว้วางใจใครได้ โดยเฉพาะ เดรโก มัลฟอย คู่กัดของเธอและเพื่อนๆตั้งแต่เรียนฮอกวอร์ตด้วยกัน เฮอร์ไมโอนี่รู้ดีแก่ใจ ว่ามัลฟอยมีแผนที่จะฮุบบริษัทของเธอไปรวมในเครือของเค้า โดยแย่งลูกค้ารายใหญ่ๆและสำคัญของบริษัทเธอและน้องชายไปหมดและหลอกให้เธอซื้อที่ดินที่ไม่ดีในราคาแพง ทำให้บริษัทของเธอขาดทุนเป็นอย่างมากในช่วงไตรมาสที่ 2
"อ้าว !! มาร์ค มีธุระอะไรเหรอ"เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้น เมื่อเห็นมาร์คเข้ามาในห้องนอนของเธอ
"นิดหน่อยน่ะ"เด็กชายผมสีน้ำตาลอ่อนๆเอ่ยขึ้น พร้อมยื่นไปรษณีย์บัตรสีขาวให้พี่สาวของเค้า เฮอร์ไมโอนี่รับมาแล้วอ่าน
"งานสังสรรค์ศิษย์เก่าประจำปีของฮอกวอร์ต"เออร์ไมโอนี่อ่านมันช้าๆ แล้วยิ้มขึ้นมา
"มาร์ค เธอช่วยไปงานนี้กับพี่ทีนะ"เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้นมาเหมือนกับเธอจะนึกอะไรออก
"นี่มันงานเลี้ยงของศิษย์เก่าฮอกวอร์ตนะเฮอร์มี่ ศิษย์เก่าเดิร์มสแตรงค์อย่างชั้นคงไม่เกี่ยวล่ะมั้ง"มาร์คพูด
"เถอะน่า...งานมีพรุ่งนี้ วันนี้เธอก็ไปหาชุดก็แล้วกันนะมาร์ค"เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้นแกมบังคับ
"ได้ๆ เฮ้อออ เธอนี่นิสัยไม่เคยเปลี่ยนเลยนะเฮอร์มี่"มาร์คพูดแบบเหนื่อยๆ ก่อนที่จะออกจากห้องของเฮอร์ไมโอนี่ไป
---------------------------------------------------------+___________________________+---------------------------------------------
ภายในห้องนอนที่ถูกประดับประดาโดยเฟอร์นิเจอร์สุดหรูราคาแพง โคมไฟระย้าที่แกว่งไปมาตามลมที่พัดอ่อนๆ เตียงนอนขนาดคิงไซส์ที่ตั้งกลางห้อง ชั้นวางหนังสือที่สูงจนจรดเพดาน แต่ห้องนั้นถูกแต่งด้วยโทนสีดำ !!!! ปรากฎชายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งคุณสมบัติของเค้าครบทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเงิน ซึ่งเค้ามีห้องเก็บเกลเลียนที่กริงกอตเป็นร้อยๆห้อง ส่วนเรื่องการงาน เค้าก็เป็นนักธุรกิจหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรงซึ่งใครๆก็ต่างยอมรับเค้า และเรื่องหน้าตาของเค้าซึ่งหล่อเหลาไม่แพ้ใคร กำลังนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานของเค้าอย่างสบายอารมณ์
"ก๊อกๆๆ !!!"
"เข้ามา !"มัลฟอยพูด
"อ้าว !! เคที่ มีอะไรเหรอ ?"เค้าพูดขึ้นกับแคทเธอริน มัลฟอยน้องสาวของเค้า
"ก็มีจดหมายน่ะค่ะ"เด็กสาวหน้าตาสวย ซึ่งมีแววตาสีฟ้าซีดและผมสีบลอนด์เหมือนพ่อและพี่ชายของเธอพูดขึ้น
"ไหนเอามาดูหน่อยสิ...อื้ม งานสังสรรค์ศิษย์เก่าประจำปีของฮอกวอร์ต"มัลฟอยมันช้าๆและเพ่งพิจารณากระดาษแผ่นนั้นครู่นึง
"เคที่ไปด้วยได้ไหมคะ? เดรก"แคทเธอรินพูดขึ้น
"ได้สิ !! เดี๋ยวเคที่ไปหาชุดสวยๆมาใส่นะ เพราะงานจะเริ่มพรุ่งนี้"มัลฟอยพูด
"ค่ะ เดรกเนี่ย !! น่ารักที่สุดเลย"แคทเธอรินพูดพร้อมเข้าไปหอมแก้มมัลฟอย 1 ที แล้ววิ่งออกจากห้องไป
"ให้มันได้อย่างนี้สิ น้องสาวฉัน"มัลฟอยพูด และยิ้มให้กับความเด็กของน้องสาวตัวเอง
ความคิดเห็น