คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : #fictober ( 7 ) ex-boyfriend
#fictober2019
Drabble fiction
Pairing lucas & marklee
Rate PG
no. 7 (ex-boyfriend)
ใบหน้าคมเข้มที่มักจะมีรอยยิ้มประดับหน้าอยู่ทุกครั้งบัดนี้กำลังขมวดคิ้วอย่างเคร่งเครียดจากการสรุปงานเพื่อที่จะปิดโปรเจกต์งานสุดท้ายของเดือนนี้
เสียงเพลงไทยนอกกระแสที่เจ้าตัวมักจะเปิดฟังทุกครั้งเมื่ออยู่คนเดียวดังคลอไปกับเสียงพรมนิ้วลงบนแป้นพิมพ์แล็ปท็อปตัวเก่งของตน
‘ลีออน’เหลือบไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังก็พบว่าตอนนี้เวลาเป็นเวลา
4ทุ่มกว่าแล้ว เขาถอดแว่นสายตาทรงกลมสีดำสนิทออกและวางไว้บนโต๊ะตัวเล็กแล้วเอื้อมมือไปบีบที่บริเวณสันจมูกเพื่อบรรเทาความเครียดก่อนจะเหลือบไปเห็นสมาร์ทโฟนของตนที่กำลังสั่นอยู่ใกล้
ๆ กับแว่น
มือหนาคว้าสมาร์ทโฟนขึ้นมาดูว่าเป็นใครติดต่อมาในช่วงเวลาแบบนี้
ก่อนจะทำหน้านิ่งออกมาเมื่อเห็นว่าคนที่โทรมาเป็นใคร เขามองเบอร์ที่โชว์อยู่บนหน้าจออย่างช่างใจอยู่ครู่หนึ่งจึงสไลด์ปลายนิ้วเพื่อรับสาย
(ไม่ว่างเหรอ?)
“เปล่าน่ะ”
(อ๋อ
เห็นว่าลีรับช้าเลยนึกว่าโทรมารบกวน) ปลายสายยังคงพูดด้วยน้ำเสียงติดเกรงใจเช่นเดิม
“เปล่า
เราเพิ่งไปกินน้ำมาน่ะเลยเพิ่งได้รับ”
ลีออนโกหกเพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ “เมล์ก็รู้ มันไม่ได้รบกวนเราเลยนะถ้าเป็นเรื่องของเมล์”
(อื้อ
เข้าใจแล้ว ขอบคุณนะ)
“ครับ ว่าแต่เมล์โทรมามีอะไรหรือเปล่า”
(…)
“เมล์ครับ?” ลีออนเรียกอีกฝ่ายที่เงียบไป
(เราทะเลาะกับเขาอีกแล้วลี)
“เมล์” ร่างสูงยืดตัวขึ้นตรงและทำหน้าเครียดกว่าเดิมเมื่อปลายสายน้ำเสียงไม่สู้ดีนัก
(เราทะเลาะกับพี่
ฮึก คิมอีกแล้ว)
“เมล์อย่าร้อง”
เป็นอีกครั้งที่ลีออนปลอบโยนคนตัวเล็กผ่านโทรศัพท์ หัวใจของเขารู้สึกบีบทุกครั้งเมื่อได้ยินเสียงร้องไห้และเสียงอีกคนที่เล่าเรื่องราวของตนเองกับคนรัก
และเป็นอีกครั้งที่หัวใจของลีออนกำลังเจ็บปวด
(พี่เขาไม่ฟังเราเลยลี
เรากำลังบรีฟงานกับลูกค้าคนใหม่ ละ-แล้วเขามาเห็นตอนที่ลูกค้ากะ-กำลังเล่าเรื่องตลกให้เราฟังอยู่พอดี ฮึก พี่เขาบอกเรากำลังตัวระริกระรี้กับชายคนอื่น
ฮึก เราควรทำยั-ไง ดะ-ดี ลี)
ทุกครั้งที่เขาฟังอีกคนโทรมาระบาย
เขารู้สึกว่าเขาทำอะไรให้อีกฝ่ายไม่ได้เลย
อยากเข้าไปโอบกอดแต่ก็ไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะทำแบบนั้นได้ ลีออนต้องเก็บความรู้สึกภายในใจเอาไว้และพยายามปลอบโยนอีกฝ่ายในฐานะเพื่อนคนหนึ่งแทน
“เมล์ครับ”
(…)
“เมล์เหนื่อยไหม?” ลีออนถามปลายสายออกมาทั้ง ๆ ที่จริงเขาไม่ได้อยากรับรู้เลยสักนิด…
(เหนื่อยสิ) ปลายสายตอบด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น
“…”
(แต่เราก็รักเขาไงลี
เรารักพี่คิม)
และประโยคที่ลีไม่ได้อยากได้ยินที่สุดก็ยังเป็นคำตอบเดิมของคนตัวเล็ก
คำตอบที่ว่า เมล์รักคนอื่นที่ไม่ใช่เขา
“เมล์ฟังลีนะ” คนตัวสูงที่แทบจะหมดแรงในตอนนี้พยายามคุมน้ำเสียงให้นิ่งที่สุดก่อนจะพูดกับคนตัวเล็ก
“เราเชื่อนะว่าพี่คิมก็รักเมล์เหมือนกัน … ไม่งั้นพี่คิมคงไม่หึงเมล์แบบนี้ ถูกไหมครับ”
(...)
“ถ้าเมล์รักเขา
เมล์ควรลองคุยกับพี่คิมอีกสักรอบนะ พี่คิมเขาโกรธเมล์ได้ไม่นานหรอก”
(…)
“เมล์คนเก่งของลีต้องสู้นะรู้ไหม
ถ้ารักเขาเราก็ต้องลองคุยอีกครั้งนะ”
(ลียังคงเป็นที่ปรึกษาที่ดีของเราในทุก
ๆ เรื่องเลย)
เมล์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดีขึ้นกว่าเมื่อกี้ ทำให้ลีออนยิ้มออกมาบาง ๆ อย่างให้กำลังใจอีกคน
ทั้ง ๆ ที่ปลายสายไม่ได้เห็นมันด้วยเลย
“แค่นี้เราก็ดีใจแล้วเมล์
ที่เมล์ยังคงคิดถึงเราเสมอ” เหมือนกับที่เราคิดถึงเมล์ตลอดเวลา
(ก็เพราะว่าลีออนยังเป็นคนที่เข้าใจเราที่สุดไงไม่ว่าจะตอนที่เราคบกันหรือตอนนี้)
“…”
(ขอบคุณนะลี
ขอบคุณที่ยังติดต่อกับเราอยู่ทั้ง ๆ ที่เราทำลีออนเจ็บ…)
“เมล์
ลีไม่ได้เป็นอะไรแล้วครับ” เขาโกหกอีกแล้ว
(จริง ๆ นะ)
“ครับ
ไม่เชื่อเพื่อนคนนี้ของเมล์หรอ”
ช่วยเชื่อหน่อยได้ไหมว่าเพื่อนคนนี้สบายดีแล้ว
ร่างสูงปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเงียบ
ๆ
ในขณะที่พูดกับอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงที่ปกติแต่แฝงไปด้วยความหนักแน่นเพื่อหลอกอีกฝ่ายว่าตนเองนั้นโอเค
เพราะว่าเขาทิ้งคนตัวเล็กไปไม่ได้ ทิ้งไม่ได้จริง ๆ
7
เดือนที่ผ่านมาที่เขาเลิกกับคนตัวเล็ก
พูดตามตรงว่าไม่มีวันไหนที่เขาไม่เคยเสียใจเพราะว่ารักมากจนเทใจให้อีกฝ่ายไปหมดหน้าตักแต่สุดท้ายคนตัวเล็กก็บอกว่าความรักของพวกเขามาถึงทางตัน
แล้วเขาทำอย่างไรได้ล่ะ?
ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมาที่เขาและเมล์คบกัน
ไม่เคยมีวันไหนที่เขาทำให้อีกฝ่ายเสียใจเลยสักครั้ง
เพียงแต่อะไรบางอย่างที่บอกว่าความสัมพันธ์ของเรามันเป็นเพียงเส้นเรียบ ๆ
ที่แค่ขนานกัน ไม่ใช่เส้นทางที่สุดท้ายแล้วมาบรรจบกันได้ ทำให้เมล์ตัดสินใจปรับระดับความสัมพันธ์ของพวกเราลดลงจนเหลือแค่คำว่า
“เพื่อน”
ลีออนไม่เคยโกรธเมล์เลยสักครั้ง
ไม่เคยเลยสักนิด
เพราะว่ารักคนตัวเล็กมาก ก็เลยไม่รู้ว่าจะโกรธอีกคนไปทำไม
(อื้อ
เมล์เชื่อแล้ว)
“เก่งมากครับ”
(บนโลกนี้ต้องมีคนที่เหมาะสมกับลีมากกว่าเมล์
เชื่อสิว่าลีต้องได้เจอความรักดี ๆ แน่นอน เมล์เอาใจช่วยนะ)
ลีออนไม่เคยรู้สึกตื้อมากขนาดนี้มาก่อน
เมล์เป็นคนที่น่ารักกับเขาแต่ก็ใจร้ายมากเหมือนกัน
เขาไม่เคยคิดที่จะมองหาความรักดี ๆ จากไหนเลย เพราะว่าความรักที่ดีสำหรับเขามันหลุดลอยไปแล้ว
แต่คนที่เขารักก็ยังพูดให้เขามองหาความรักที่ดีกว่าตัวเองนี่สิ
เมล์แม่งโคตรใจร้ายฉิบหาย
“อ่า…ครับ ขอบคุณนะเมล์” แต่ก็ตอบอีกฝ่ายไปแล้ว
(เช่นกันลี
พรุ่งนี้เราจะลองคุยกับพี่เขาใหม่นะ)
“ครับ ลองดูนะ ใจเย็น ๆ
แล้วค่อย ๆ พูดกันนะ”
(อืม
ขอบคุณจริง ๆ เราวางดีกว่าเนอะ รบกวนลีมามากพอแล้ว ฝันดีนะ)
“ฝันดีครับเมล์”
วางไปแล้ว… เมล์วางสายเขาไปแล้ว
น้ำเสียงที่อบอุ่นยามปลอบโยนคนตัวเล็กกลับร้องไห้ออกมาอย่างสุดเสียงและไม่อายใคร
หมดเวลาที่ลีออนคนนี้จะเข้มแข็งแล้ว เหลือทิ้งไว้เพียงลีออนคนที่อ่อนแอและไม่ยอมปล่อยมือไปจากคนตัวเล็ก
มือหนาที่เคยถือสมาร์ทโฟนเครื่องสวยบัดนี้กำลังทุบลงที่โซฟาอย่างบ้าคลั่งอยู่อย่างนั้น
จะบอกว่าเขาโง่ก็ได้ที่ยอมปล่อยคนตัวเล็กไปและไม่ยอมมูฟออน
แต่ทำอย่างไรได้ล่ะ?
ในเมื่อนั่นเป็นสิ่งที่เขาจะสามารถทำให้คนที่เขารักได้
ในฐานะอดีตคนรักและเพื่อนสนิทของเมล์
ended
comment and
scream on #serendipitylm
talk ลงฟิคติดต่อกัน 7 วันแล้วค่า ตกใจเหมือนกัน 5555 เขียนใหม่ทุกอันด้วยนะ
ภูมิใจในตัวเอง! ส่วนเรื่องนี้จริง ๆ
ตอนแรกลังเลว่าจะให้ใครเจ็บดี แต่ก็นะคะ 555
ลูคัสพี่ขอโทษน้า ;;;
ความคิดเห็น