คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : (OS) Two of us ♡
Title: Two of us
Pairing: lucas x mark
Rate: PG
Genre: Fluffy
วันนั้นเป็นวันที่มีแสงแดดอ่อนๆทอประกายคู่กับท้องฟ้าสีครามสดใสไร้กลุ่มเมฆบดบังฝูงนกที่กำลังบินอพยพจากที่หนึ่งไปยังอีกที่ที่แสนไกล สายลมอ่อนๆโชยมาพร้อมกับกลิ่นทุ่งหญ้าโล่งๆที่ห่างจากสนามเด็กเล่นและลานกว้างของโรงเรียนอนุบาลแห่งนี้ไม่เท่าไหร่
เพราะว่าวันนี้เป็นวันที่อากาศสดใส คุณครูโดยองเลยให้เด็กๆในห้องตัวเองออกมาวิ่งเล่นเร็วขึ้นจากเวลาปกติที่เคยพาออกมา เสียงกรี๊ดเจี๊ยวจ๊าวผสมกับเสียงหัวเราะของเจ้าเด็กตัวน้อยๆห้องทานตะวันทำให้คุณครูประจำชั้นหนุ่มอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาพร้อมกับหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องสวยขึ้นมาเก็บบรรยากาศที่แสนอบอุ่นนี้ไว้เพื่ออวดเพื่อนร่วมงาน หรือแม้กระทั่งคนรอบข้างให้ดูถึงความน่ารักของเด็กๆของเขา
โดยองไล่มองไปยังเด็กน้อยแต่ละคนก่อนจะไปหยุดที่เด็กชายลูกครึ่งตัวน้อยที่นั่งอยู่บนชิงช้าสำหรับเด็กเล็กอยู่เพียงลำพัง โดยองอดสงสัยถึงความผิดปกตินี้ไม่ได้ เขาจึงเดินไปยังเด็กชายอีที่กำลังแหงนมองท้องฟ้าราวกับครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
“น้องมาร์คครับ” โดยองเรียกเด็กชายตัวน้อยๆด้วยเสียงนุ่มๆ
“คับ” ทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกของคุณครู เด็กชายมาร์คก็หันมาทางเสียงเรียกทันที ก่อนจะยิ้มกว้างให้คุณครูเหมือนทุกครั้ง เพราะว่าคุณครูสอนไว้ว่าถ้าเจอหน้าผู้ใหญ่ให้ยิ้มกว้างๆใส่
“มานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียวครับ”
“มัคแค่เล่นชิงช้าเฉยๆ” เด็กน้อยตอบ
“ไม่นะ ครูว่าน้องมาร์คไม่ได้มาเล่นชิงช้านะครับ ครูเห็นน้องมาร์คนั่งเฉยๆน้า ปกติต้องไกวชิงช้าโยกไปโยกมาสูงๆแล้วนี่หน่า” โดยองแกล้งทำเป็นครุ่นคิดและแกล้งพูดราวกับกำลังทายปัญหาอะไรสักอย่าง
“มัคแค่คิดเฉยๆคับ” จู่ๆมาร์คก็พูดประโยคแปลกๆออกมา ทำให้โดยองขมวดคิ้วด้วยความงุนงง
“ไหนน้องมาร์คลองเล่าให้ฟังหน่อยสิครับว่าน้องมาร์คคิดอะไรเอ่ย”
โดยองแกล้งพูดตะล่อมๆใส่เด็กนักเรียนของตัวเอง ก่อนจะสังเกตเห็นท่าทางและรอยยิ้มแปลกๆจากเด็กนักเรียนคนโปรดของตน เด็กชายมาร์คเริ่มไกวชิงช้าพร้อมกับเล่าสิ่งที่ตัวเองสงสัย แต่ว่าไกวชิงช้าได้ไม่กี่ที โดยองก็หยุดชิงช้าของเด็กน้อยก่อน เพราะขืนเล่าไปไกวไปแบบนี้ เขาคงฟังไม่รู้เรื่องแน่ๆ
“น้องมาร์คต้องเล่าให้ครูฟังก่อนนะครับค่อยเล่นทีหลัง ไม่อย่างครูจะเวียนหัวเนอะ”
“ก็ได้คับ!”
“ไหนน้องมาร์คลองเล่าให้ครูฟังใหม่ซิว่าน้องมาร์คกำลังสงสัยอะไร”
“มัคสงสัยๆ เมื่อกลางวันอะ ตอนกินข้าว มัคได้นั่งกับแฮชานกับลูคัสแล้วก็เจโน่ใช่มั้ยคับคุณครูพิโดยอง แล้วมัคนั่งข้างๆลูคัส แล้วทีนี้มัคกำลังคุยกับแฮชานเรื่องการ์ตูนคุณหมีพูห์อยู่ ลูคัสก็มาสะกิดมัคแล้วก็ยื่นช้อกแย้ตมาให้ มัคก็ถามลูคัสว่าเป็นไรอะ ลูคัสบอกมัคว่าลูคัสซื้อให้มัค แต่ว่ามัคก็ยังสงสัยอยู่ว่าลูคัสกิงไม่หมดหรอ ลูคัสถึงเอามาให้มัคกิง"
เด็กน้อยเล่าไปทำมือทำไม้ราวกับกำลังจำลองเหตุการณ์จริงให้โดยองดู เรียกรอยยิ้มกว้างจากโดยองได้เป็นอย่างดี เขาลูบหัวมาร์คอีไป ก่อนจะอธิบายให้เด็กช่างสงสัยฟัง
“อืมมม ครูว่าลูคัสไม่ได้กินช็อกโกแลตไม่หมดหรอกครับ ลูคัสอยากซื้อให้น้องมาร์คเพราะว่าน้องมาร์คเป็นเด็กดีล่ะมั้งครับ”
“มัคเป็นเด็กดีใช่ม้ายยยๆๆ” เด็กน้อยทำเสียงตื่นเต้นก่อนจะ กระโดดลงจากชิงพร้อมกับวิ่งมาเกาะที่หัวเข่าของโดยองที่กำลังนั่งย่อๆคุยกับเด็กชายมาร์คอยู่เมื่อครู่
“ใช่แล้วครับ แต่เดี๋ยวคุณครูจะไปถามลูคัสให้อีกทีว่าทำไมลูคัสถึงซื้อให้น้องมาร์คนะครับ”
“โอเคเลยคับ!! แต่ๆๆๆ แต่ว่ามันมีอีกคับ!”
“หืม? มีอะไรอีกเหรอครับ?”
“หลังจากนั้น มัคก็แกะช้อกแย้ตกิง แล้วทีนี้ๆ ลูคัสก็เรียกมัคอีก มัคเลยหันไปหาลูคัส แล้วลูคัสก็จุ๊บๆมัคคับ! แฮชานกับเจโน่รีบปิดตาเลยคับ! แล้วก็ๆแก้มแดงด้วย คุณป้าฮายอนต้องใส่มะเขือเทศลงไปในอาหารเยอะแน่ๆเลยคับคุณครูพิโดยองงงง”
เด็กหนอเด็ก…
โดยองคิดในใจก่อนจะยิ้มอ่อนๆออกไป ป้าแม่ครัวหรือคุณป้าฮายอนของเด็กน้อยใส่มะเขือเทศลงไปซะเมื่อไหร่ล่ะ! ก็ในเมื่อวันนี้คือบกกึมบับ(ข้าวผัดเกาหลี)กับไข่ตุ๋น ซึ่งมันไม่มีส่วนผสมของแครอทเลยด้วยซ้ำ ที่เด็กน้อยแฮชานกับเด็กน้อยเจโน่ปิดหน้าปิดตาแถมยังแก้มแดงแบบนี้ก็คงเพราะเขินเจ้าเด็กแก่แดดสองคนที่จุ๊บกันต่อหน้าเพื่อนแหละมั้ง
ก็อย่างว่าไม่ว่าจะเป็นเด็กคนไหนหรือทำอะไรก็ดูไร้เดียงสาไปหมด เห็นแล้วรู้สึกเอ็นดูในความน่ารักของทุกๆคน ซึ่งโดยองคิดว่านี่อาจจะเป็นข้อดีของการเป็นเด็กที่เห็นได้ชัดที่สุด
แต่ว่าเขาจะบอกกับเด็กชายมาร์คอย่างไรเรื่องที่ตัวเองถูกเพื่อนตัวโตขโมยจุ๊บกัน
“แต่ว่ามัคจำได้ว่าคูมแม่บอกว่าคนที่จุ๊บๆกันคือคนที่รักกันแบบคูมแม่กับแด๊ด”
ยังไม่ทันที่โดยองจะคิดหาคำตอบเก่าได้ คำถามใหม่จะเด็กตัวเล็กก็มาอีกแล้ว เด็กชายตัวน้อยมองเขาด้วยความสงสัย ดวงตาใสแจ๋วจดจ้องเขาราวกำลังรอคำตอบจากคุณครูคนเก่ง โดยองรู้สึกเหมือนถูกกดดันไปในตัว จริงๆคำถามมันก็ไม่ได้ยากอะไร แต่เขากำลังคิดว่าอธิบายยังไงให้พอดีกับสิ่งที่เด็กอายุห้าขวบต้องรู้และง่ายต่อการเข้าใจ
“ตัวเล้กกกกก”
ความวัวยังไม่หายความควายเข้ามาเยือน โดยองถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะหันไปยังต้นเสียง เขาเหลือบมองปฏิกิริยาของเด็กชายคนโปรดของตน ก็เห็นว่าแก้มอ้วนๆของเด็กชายมาร์คขึ้นสีระเรื่อน้อยๆ เมื่อเด็กชายลูคัสวิ่งเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างๆกัน
“เป็นยังไงบ้างครับน้องลูคัส เล่นกับเพื่อนๆสนุกไหมครับ” โดยองหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาก่อนจะซับหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดเล็กๆของเด็กชายลูคัส
“สนุกคับ! แต่ว่าอยู่กับม้ากตัวเล็กเล้กกน่าจะสนุกกว่าคับ!” เด็กชายลูคัสพูดเสียงดัง ก่อนจะยิ้มกว้างออกมา
“โอเคครับ งั้นน้องลูคัสมานั่งคุยกับคุณครูแล้วก็มาร์คดีกว่าเนอะ” โดยองจูงมือเด็กทั้งสองก่อนจะพาไปนั่งตรงที่ระเบียงทางเดินด้านห้องเรียนที่ยกขึ้นสูง เขาอุ้มเด็กน้อยทั้งคู่ขึ้นไปนั่งก่อนที่จะนั่งตาม
“มะกี้ ตัวเล้กคุยลัยกับคุงคูอ่อออ” ลูคัสลากเสียงยาวถามมาร์ค
“เลาสงสัยมากๆก็เลยถามคุณครูพิโดยองแต่คุณครูพิโดยองยังไม่ตอบเลยยย”
“โอเคๆ งั้นครูตอบแล้วเนอะ” โดยองถามลองเชิง ซึ่งเขาได้รับปฏิกิริยาจากมาร์คเป็นพยักหน้ารัวๆ ส่วนลูคัสที่ยังไม่รู้เรื่องก็ทำตาเป็นประกายราวกับเจอสิ่งที่น่าสนุก “ที่น้องมาร์คถามคุณครูว่าทำไมน้องลูคัสถึงซื้อช็อกโกแลตให้น้องมาร์ค ครูจะถามลูคัสแล้วนะครับ น้องลูคัสซื้อช็อกโกแลตให้มาร์คทำไมครับ”
“อ๋ออออ ลูคัสซื้อให้เพราะว่าม้ากน่ารัก! ม๊าบอกลูคัสว่าถ้าชอบใครให้แบ่งขนมให้กิน แต่ลูคัสไม่มีขนม ลูคัสเลยซื้อช้อกแย้ตให้เพราะม้ากชอบ”
“อ๋อ เข้าใจแล้วครับ” โดยองพยักหน้าเข้าใจก่อนจะหันไปถามเจ้าหนูจำไมเมื่อสิบนาทีที่แล้วอย่างมาร์คว่าเข้าใจหรือแล้วใช่ไหม ซึ่งมาร์คก็พยักหน้ารับเช่นกัน
“แล้วก็..ที่น้องมาร์คบอกว่าคุณแม่บอกว่าจุ๊บๆกันคือคนรักกันเหมือนคุณแม่กับคุณพ่อน้องมาร์ค มันก็ใช่ครับ แต่ว่าการจุ๊บๆเป็นการแสดงความรักที่ไม่ใช่แค่คุณพ่อกับคุณแม่จุ๊บๆกันนะครับ น้องมาร์คเคยจุ๊บๆกับคุณแม่ไหมครับ?”
“เคยคับ!”
“นี่ไงครับ จุ๊บๆเป็นการบอกอีกคนว่าชอบเพราะว่าน่ารักก็ได้นะครับ ลูคัสจุ๊บๆเพราะว่าน้องมาร์คน่ารักนั่นแหละครับ” โดยองถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อตอบคำถามเลี่ยงประเด็นไปได้
“อ๋ออออ มัคเข้าใจแล้วคับๆๆ”
“งั้นลูคัสหอมม้ากทุกวันดั้ยชั่ยมั้ยยยๆๆๆ” ลูคัสถามพร้อมกับเขย่าแขนคุณครูหนุ่ม
เดี๋ยวนะ…
“เอ่อ.. ไม่ได้นะครับน้องลูคัส เรายังไม่โตเลยนะ”
“แต่ว่าม้ากน่ารักนี่หน่า ตัวเล็กเล้ก ลูคัสชอบ!” แก่แดด! โดยองบ่นในใจ ก่อนจะเลือกคำตอบที่ดีที่สุดที่ดีต่อตัวเขาและเด็กชายมาร์ค
“ไว้น้องลูคัสโตกว่านี้อีกสักปีสองปีแล้วน้องลูคัสกับน้องมาร์คจะรู้เองนะครับ ถ้ามาร์คยังน่ารักในสายตาน้องลูคัสอยู่ ค่อยมาถามครูใหม่นะครับ ดีไหม?”
“แต่ว่าม้ากน่ารักตลอดเวลานะคับ!” เด็กชายสีผิวแทนเถียง
“งั้นอีกสองปีเดี๋ยวครูถามน้องลูคัสอีกครั้งนะครับ จนถึงตอนนั้นจะไม่เปลี่ยนใจใช่ไหมครับ?”
“ไม่ๆๆๆ ลูคัสชอบตัวเล้กจริงๆๆ”
“ครับๆ ครูเชื่อ” เชื่อว่าตัวแค่นี้ก็คิดไม่ซื่อกับเพื่อตัวเองแล้วนะเด็กน้อยเอ๊ยยย
“อีกสองปีเลาจะน่ารักเหมือนเดิมชั่ยมั้ยลูคัสสส” เด็กชายมาร์คเอื้อมมือไปจับมือเด็กชายลูคัสก่อนจะแกว่งไปแกว่งมา
“อื้อ!”
“โอเค!! มัคจะรอนะ!!”
เฮ้อ มาถึงวันนี้โดยองก็เพิ่งรู้ว่าห้องทานตะวันมีเด็กแก่แดดแก่ลมสองคน ชื่อลูคัสหว่องกับมาร์คอี จนกว่าจะสองปีเขาก็ภาวนาให้เจ้าเด็กสองคนนี้ไม่รู้อะไรไปมากกว่านี้นะ ความรักแบบปั๊บปี้เลิฟนี่เดี๋ยวนี้เขามีกันเร็วจังแหะ โดยองเครียด!
END
เอาเรื่องนี้มาคั่น checkmate ก่อนค่ะ ไม่นึกว่าช่วงนี้ตัวเองจะยุ่งขนาดนี้ เลยไม่มีเวลามาต่อฟิคเลย แง ; - ; คิดว่าเลยกลางเดือนหน้าเป็นต้นไปจะพอมีเวลามาลงฟิคนะคะ ระหว่างรอก็อ่านไปพลางๆเน้อออ อยากลองแต่งมาร์คกับลูคัสเป็นเด็กบ้าง 555 ไม่รู้ว่าถูกใจทุกคนไหม แต่ที่เลือกให้โดยองมาบรรยายเพราะว่าตัวมาร์คกับลูคัสในเรื่องยังเด็กเกินไปที่จะอธิบายมุมมองต่างๆได้ เราเลยนำเสนอมุมมองผู้ใหญ่ที่มองเด็กสองคนนี้อยู่ในสายตาตลอด;;; อาจจะมีภาคต่อในอายุที่โตขึ้นหรืออาจจะไม่มีก็ได้ค่ะ ขอคิดก่อน 555 เอนจอยรีดดิ้งค่ะ
ความคิดเห็น