คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : (SF) Checkmate | intro
มาร์คลีเกลียดช่วงเวลานี้ที่สุด
เขาเกลียดการที่ทุกสายตามองมาอย่างเหยียดหยามในขณะที่ก้าวเท้าออกไปยังด้านหน้าเพื่อกำหนดโชคชะตาของตัวเองในโรงเรียนนี้ที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้นในอีกไม่กี่นาทีนี้ เขาพยายามควบคุมสีหน้าให้เป็นปกติมากที่สุด ทั้งๆ ที่ในใจก่นด่าถึงความน่ารำคาญของพวกด้านหลังที่มองเขาอยู่
นัยน์ตากลมที่ทุกคนในนี้ต่างเห็นพ้องต้องกันว่าถือดีและทระนงตัวกำลังมองไปที่ไพ่ใบดำขลับที่วางคว่ำอยู่บนโต๊ะตรงหน้าเพื่อรอให้นักเรียนห้องนี้เลือกมันเพื่อกำหนด”วรรณะ”ของตัวเองต่อจากนี้
“มาร์ค”
“อืม”
“หยิบใบที่ตัวเองเลือกขึ้นมาแล้วคว่ำมันไว้กับฝ่ามือ แล้วก็ห้ามเปิดจนกว่าจะได้รับอนุญาตนะ” หัวหน้าห้องอย่างนาแจมินพูดย้ำประโยคเดิมกับทุกคนในห้องทุกครั้งเมื่อมีคนเดินมายังจุดนี้
“อืม” มาร์คลีไม่ได้ตอบอะไรมากไปมากกว่านี้ เขากวาดสายตามองไพ่ทุกใบก่อนจะหยิบไพ่ใบริมสุดด้านขวาขึ้นมาวางคว่ำบนฝ่ามือตัวเองอย่างที่แจมินบอกและเดินกลับไปนั่งยังที่ของตน
“ต่อไป ลูคัส ตานายแล้ว” นาแจมินขานชื่อสมาชิกในเกมนี้คนถัดไป
ร่างสูงสมส่วนดันเก้าอี้ออกจากตัวแล้วเดินตรงไปยังโต๊ะตัวเดิมที่มาร์คเพิ่งเดินออกมา สิ้นสุดประโยคเดิมที่แจมินได้พูดไว้กับทุกคน หลังจากจบประโยคของแจมิน ลูคัสก็หยิบไพ่ขึ้นมาไว้ที่ฝ่ามืออย่างไม่ลังเลก่อน ดวงตาดำขลับจะเหลือบไปมองยังผู้ร่วมเกมก่อนหน้าเขาที่กำลังมองลอดหน้าต่างออกไป ไม่รู้ว่าข้างนอกมันมีดีอะไร ทำไมมาร์คลีถึงไม่สนใจหรือตื่นเต้นกับเกมที่เป็นที่โจษจันของเด็กมัธยมโรงเรียนแห่งนี้ ใบหน้าคมเข้มกระตุกยิ้มก่อนที่จะเดินล้วงกระเป๋ากลับไปนั่งที่ของตน
เวลาล่วงเลยผ่านไป คนร่วมห้องทั้งหมดก็มีไพ่ใบดำขลับที่กำหนดอนาคตของตนเองเอาไว้อยู่ในมือเรียบร้อยแล้ว แจมินพูดย้ำสิ่งที่บอกไปในตอนต้นอีกครั้ง มาร์คลีก็ยังคงนั่งฟังหูไว้หูเหมือนเดิม เพราะเขาคิดว่า ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะต้องฟังมัน ในเมื่อเขาก็ไม่ได้เต็มใจจะเข้าร่วมเกมนี้อยู่แล้วตั้งแต่แรก
“อย่างที่บอกปีนี้อำนาจเด็ดขาดเป็นของคิง ถ้าคิงสั่งอะไรทุกคนต้องทำตาม ส่วนคนที่เป็นควีนกับแจ็คจะไม่มีสิทธิ์ออกคำสั่งกับใคร ส่วนชนชั้นธรรมดาก็ไม่มีสิทธิ์ไปแกล้งควีนกับแจ็คนะ เข้าใจตรงกันนะ ขอให้ทุกคนสนุกกับเกมนี้” เมื่อแจมินพูดจบ ทุกคนในห้องก็หงายไพ่ในมือออกมาดูวรรณะของตนมาร์คถอนหายใจก่อนจะพลิกไพ่กลับมาดูบ้าง
ดวงตากลมโตมองไปที่ไพ่ในมือของตัวเอง มาร์ครู้สึกเหมือนโดนค้อนใหญ่ๆทุบหัวจนตื้อไปหมด สติที่มีอยู่ค่อยๆหลุดลอยไปจนกลายเป็นว่าตอนนี้มาร์คไม่รับรู้สิ่งต่างๆที่อยู่รอบข้างแล้ว เขานั่งคิดไม่ตกกับสิ่งที่จะต้องทำต่อจากนี้ไป ความหวาดกลัวที่ไม่เคยมีค่อยๆกัดกร่อนเข้ามาในจิตใจ ความรู้สึกต่างๆมันตีรวนเข้ามาภายในจิตใจของมาร์คหมด
จะทำยังไงต่อไป?
นี่คงเป็นคำถามเดียวที่มาร์คคิดออกในตอนนี้
ถึงมาร์คจะเป็นคนรอบคอบและระแวดระวัง แต่ตัวเขาไม่เคยวางแผนเกี่ยวกับสถานการณ์แบบนี้มาก่อนเลย เขาพยายามควบคุมสีหน้าไม่ให้แสดงออกว่าวิตกหรือหวาดกลัวมากเกินไป ดวงตากลมโตไล่มองไปทางคนในห้องทีละคน บ้างยิ้มออกมาอย่างยินดี บ้างบ่นระงมว่าเสียดาย
แล้วทำไมโชคชะตาถึงได้เล่นตลกกับเขาถึงเพียงนี้
“…. มาร์ค มาร์ค” มาร์คลีหลุดออกจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงเรียกของแจมิน
“อือ”
“มาร์คได้อะไร”
“…” ความเงียบเป็นคำตอบของมาร์คลี
“มาร์ค”
“โจ๊กเกอร์” เมื่อถูกถามรอบที่สองมาร์คลีก็ต้องจำใจตอบออกไป ทันทีที่เขาพูดจบ ผู้คนมากมายต่างพากันส่งเสียงจอแจเพื่อพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวของเขา เขารู้ว่าทุกคนไม่ได้เห็นใจเขาหรอก ทุกคนกำลังหัวเราะร่าและพากันสะใจที่เขากำลังจมดิ่งทุกจุดที่ต่ำที่สุดของชีวิตในรั้วโรงเรียนแห่งนี้ ก็รู้อยู่หรอกว่ามีคนมากมายกำลังรอเหยียบย่ำซ้ำเติมเขาอยู่
เขาเมินเสียงนกเสียงกาและแสร้งทำเป็นไม่สนใจกับเกมนี้เท่าไหร่นัก โดยการมองออกไปนอกหน้าตาที่แสงอาทิตย์กำลังทอประกายสีแดงอยู่บนฟากฟ้า
ถ้าพูดกันตามตรงแล้วคนอย่างเขาไม่จำเป็นต้องกลัวคนพวกนั้นเลยด้วยซ้ำ เขาไม่ได้อยากเล่นเกมเพราะว่ากลัวที่จะต้องตกอยู่ในสถานะแบบนี้หรอกนะ เขาแค่เบื่อเวลามีคนจับจ้องราวกับเขาเป็นตัวประหลาด เขาไม่อยากมีประเด็นเลยด้วยซ้ำ
“แล้วใครเป็นคิงล่ะ” หวงเหรินจวิ้นเพื่อนร่วมห้องถามขึ้นมาอย่างสงสัย
“นั่นสินะ เรายังไม่เจอคิงเลยนี่” แจมินตอบกลับไปพลางไล่สายตามองคนที่ยังมีไพ่อยู่ในมือ
“ฉันเองแหละที่เป็นคิง” ไม่รอให้แจมินมองหาคิงไปมากกว่านี้ เจ้าของไพ่คิงที่เป็นไพ่ชี้ชะตาคนก็โยนไพ่ลงบนโต๊ะก่อนจะหันมาสบตากับมาร์คที่หันมาตามเสียงพูดของคิงในเกมนี้
“โอเค งั้นคิงก็คือลูคัส”
ลูคัสยกยิ้มขึ้นมาขณะที่ยังไม่ละสายตาออกจากมาร์ค ทำให้มาร์ครู้สึกหวาดระแวงว่านี่ไม่ใช่สัญญาณที่ดีต่อตัวเขาแน่ ๆ มาร์คไม่รู้ว่าต่อไปนี้เขาจะต้องปรับตัวกับสถานะใหม่ในโรงเรียนอย่างไรหรือจะต้องรับมือกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นมากน้อยเพียงใด เขาไม่มีทางรู้เลยจริง ๆ
ตอนนี้สิ่งที่มาร์ครู้เพียงอย่างเดียวก็คือตัวเขาอยู่ในวรรณะที่ต่ำที่สุดในเกม
#serendipitylm
ความคิดเห็น