คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พี่สาวครับ (บังชาน)
พี่สาวครับ
m u s i c _ c u t ; พี่สาวครัว - จรัล มโนเพ็ชร
"ยงกุกดูนี่สิ" เสียงของพี่ฮิมชานเรียกผม
"ฮับ อะไรหยอ??"
"หอยทาก.. เค้าเรียกว่าหอยทาก" พี่ฮิมชานหยิบสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าหอยทากมาวางไว้บนมือผม
คิ... น่ารักจังเลย
พี่ฮิมชาน
พี่ฮิมชานเป็นพี่ชานข้างบ้านผม เราเล่นด้วยกันมาตั้งแต่ผมจำความได้ เราอยู่ด้วยกันในหมู่บ้านเล็กๆตรง
เชิงเขา พี่ฮิมชานเหมือนพี่ชายแท้ๆของยงกุกเลย^^
"พี่ฮิมชาน.. ไอ้นั่นอะไรหยอ" ผมชี้ไปที่สัตว์มีปีกที่บินได้
"ไอ้นั่นเรียกว่าผีเสื้อนะยงกุก ผีเสื้อ" พี่ฮิมชานยิ้มให้ผม
"ผีเสื้อ.....สวยจัง.... พี่ฮิมชานสวยเหมือนผีเสื้อ"
คิ.......พี่ฮิมชานสวย
"พูดอะไรยงกุก พี่เป็นผู้ชาย พี่ต้องหล่อสิ" คนน่ารักอมลมแก้มป่อง งอนน้องชายตัวเอง
"คิคิ....พี่ฮิมชานสวย ยงกุกรักพี่ฮิมชาน"
{y o n g g u k ' p a r t}
มันเป็นเรื่องของบังยงกุกตอนวัย5ขวบ ผมกับพี่ฮิมชาน
เรารักกัน
มั้ง!
ไม่รู้สิ หลังจากนั้นอีก1เดือน ผมกับครอบครัวก็ย้ายมาที่กรุงโซล และผมไม่ได้กลับมาที่นี่อีกเลยจนถึงวันนี้
บังยงกุก อายุ18ปีแล้วนะครับ
พี่ฮิมชานก็อายุประมาณ 23
เป็นแม่ของลูกผมได้แน่นอน
ผมเดินตามทางสายเล็กเข้ามาในหมู่บ้าน ถึงจะเปลี่ยนไปบ้าง แต่บรรยากาศในวันเดิมๆย้อนกลับมาหาผม
บ่อน้ำหน้าหมู่บ้านที่ผมกับพี่ฮิมชานชอบมาเดินเล่น
ร้านขนมเล็กๆที่มีคุณป้าใจดีแบ่งขนมให้ผมกับพี่ฮิมชานกิน
หรือจะเป็น หอนาฬิกากลางหมู่บ้านที่ผมกับพี่ฮิมชานมานั่งดูพระอาทิตย์ตกดินกันเมื่อตอนเด็กๆ
ผมเดินมาเรื่อยๆจนถึงบ้านของผม มันดูโทรมลงไปบ้าง แต่ภายในยังสะอาดอยู่ เพราะแม่ของผมฝากให้บ้านพี่ฮิมชานดูแลอยู่เสมอ
ผมเดินออกไปทางหลังบ้าน สอดสายตาไปบ้านหลังข้างๆกัน
บ้านพี่ฮิมชาน
ผมเห็นร่างเล็กเดินหอบผ้าห่มผืนโตออกมา ผมรีบตะโกนออกไปทันที
"พี่ฮิมชาน!!!" คนที่โดนเรียกชื่อสะดุ้ง
"พี่จำผมได้มั้ย?"
"??"
"ยงกุก" ผมยิ้มให้พี่ฮิมชาน คนตัวเล็กตาโตรีบทิ้งผ้าห่ม แล้ววิ่งมาหาผมทันที
"ยงกุกจริงๆหรอเนี่ย ไม่เจอกันนานเลย เป็นยังไง แล้วจะกลับมาอยู่เลยรึเปล่า ดูสิโตแล้วหล่อเลยนะ"
พี่ฮิมชานพูดยาวเหยียด ผมได้แต่ยิ้มกับความน่ารักของพี่ฮิมชาน
"พี่ค่อยๆถามผมก็ได้" ผมยิ้มเขินๆ พี่ฮิมชานเอามือมาลูบหัวผม เมื่อก่อนพี่ฮิมชานสูงกว่าผม แต่ตอนนี้กลายเป็นผมที่สูงกว่า
"ฮิมชาน!! คุยกลับใครน่ะ" เสียงทุ้มต่ำดังมาจากด้านหลัง
ผมมองคนที่มาใหม่ผู้ชายผิวสีแทน รูปร่างสูงกำลังเดินมาหาพี่ฮิมชาน
แฟน
หรอ
"พี่ฮิมชาน คือ ผมมีธุระน่ะครับ ขอตัวก่อน" ผมพูดเร็วๆแล้วรีบหันหลังเข้าบ้านทันที
#แฟนพี่ฮิมชานโคตรน่ากลัวอ่ะ
เฮ้ออออออ~~~
{ e n d p a r t}
ตกเย็นยงกุกปั่นจักรยานออกมาหลังหมู่บ้าน มันเป็นลำธารสายเล็ก รอบๆเป็นป่า ร่างสูงกับพี่
ฮิมชานเคยมาด้วยกันตอนเด็ก
ยงกุกลงบนก้อนหินใหญ่ บรรยากาศเย็นสบาย ผิดกลับเมืองกรุง หูฟังอันโปรดถูกยกขึ้นมาใส่ เปิดเพลงที่ร่างสูงชอบฟัง
จึกๆ
จึกๆ
เหมือนมีอะไรบางอย่างสะกิดที่ไหล พอยงกุกหันไปดู เป็นฮิมชานนั่นเองที่ยิ้มโชว์ฟันกระต่ายอยู่
"หนีพี่ทำไม" พี่ฮิมชานเปิดประเด็นทันที
"พี่พูดเรื่องอะไร"
"เรื่องเมื่อตอนกลางวัน นายเพิ่งมาถึงจะมีธุระได้ไง" พี่ฮิมชานถามเสียงสูง
"พี่ไม่รู้หรอก" ยงกุกพูดนิ่งๆ "ผมกลัวแฟนพี่" แต่ประโยคท้ายกลับเบาจนแทบไม่มีเสียง
ฮิมชานได้ยิน!!!!!
อยากจะขำให้ฟันหลุด พี่ดูจุน = แฟนฮิมชาน
โนว์!!!!!!!!!!
ฮิมชานไม่ชอบหญ้าแก่นะ
"แฟนพี่ ใครหรอ??" น้ำเสียงทะเล้นถูกส่งไปทำเอายงกุกทำอะไรไม่ถูก
"ปะ...เปล่าครับ"
บังยงกุก อยากกระโดดน้ำให้หัวกระแทกหิน
"เปล่าจริงอ่ะ ?? คนที่เห็นเมื่อกลางวัน..... เค้าเป็น....."
ยงกุกลุ้นยิ่งกว่าเดอะสตาร์
"เป็น......."
คนสวยยังแกล้งต่อไป
"เป็นนนนนนน..... อุ๊บ!"
หมดแล้วซึ่งความอดทน
บังยงกุกคว้าคนช่างแกล้งเข้ามาจูบหนักๆเป็นการลงโทษ
ต่อให้ผู้ชายคนนั้นจะเป็นแฟน พ่อ พี่ หรืออะไร บังยงกุกไม่สนแล้ว
ริมฝีปากหนาถอนจูบออก มองหน้าพี่ชายที่นั่งหอบอยู่ข้างๆ หน้าเรียวขึ้นริวแดงๆที่แก้มใส อดใจไม่ไหวจริงต้องไปขอหอมแก้มอีกที
"ไอ้น้องบ้า!" พออากาศเต็มปอด ฮิมชานเริ่มแว๊ดใส่น้องทันที
"พี่ลีลาเอง"
"ไปแล้ว ไม่ยุ่งแล้ว" ฮิมชานรีบลุกหนี
กลัวโดนจับจูบอีกอ่ะ!!!
"พี่ฮิมชาน" เสียงทุ้มตะโกนไล่หลังมา
"ผมไม่อยากเป็นน้องพี่แล้วนะ !!!!"
ประโยคสั้นๆที่ทำเอาแม่กระต่ายน้อยแทบกระโดดไปกัดต้นแครอท
ไอ้น้องบ้า!!!!!! พูดแล้วไม่มาขอแม่จะเอาฟังเฉาะหน้าให้
พูดแล้วเขินอ่ะ ฮิมชานฟิน~//////~
กลับไปทางด้านยงกุก
ร่างหนายังนั่งอยู่ที่เดิม ริมฝีปากยกยิ้มขึ้นมา พูดคำหนึ่งที่ทำให้ใครได้ยินก็ต้อง เขิน
"พี่ครับ ยงกุกรักพี่ฮิมชาน"
คำพูดคพเดียวกัน ในเวลาต่างกัน แต่ความหมายยัง ฟิน เหมือนเดิม
*คิมฮิมชาน ไม่ทน คิๆ*
เจอกันเมื่อสองสามปีก่อน
ผมยังละอ่อน และซนแก่น
ฮักเป็นพี่สาว บ่ได้มาเอาเป็นแฟน
พี่ก้อฮักผมเป็นน้องชาย
พี่สาวครับ ตอนนี้ผมฮักพี่แล้วครับ
จะฮักพี่บ่มีหน่าย
บ่อยากเป็นน้องชายแล้วหละ ลัลลาลัลลา~
-f i n-
{ อ ย า ก ใ ห้ ฟั ง เ พ ล ง ไ ป ด้ ว ย จ ริ ง ๆ ;_____;}
ความคิดเห็น