คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : บทที่ 13 สหายอธรรม เราเชื่อใจท่าน
อนมา,หยาหล,หยาหู่และมาัไ้ออเินทาาสำนัอาาสิทธิ์มัรทอมาสัพัหนึ่แล้ว อนนี้พวมันอยู่ที่ทุ่ห้ารอบเมือเป่ยหลา ระหว่าทาเ้าเมือมีมอนส์เอร์ระับ 30 – 40 โผล่มามามายแ่เพียไม่ี่วินาทีพวมัน็ลับบ้านเ่าไปโยฝีมืออาบอสรพิษู่หยโลหิ
“นี่ มาั” หยาหลเอ่ย
“หืม”
“เ้าระับเท่าไหร่แล้ว”
“อนนี้็ 61 ไ้”
“โอ้โห” เป็นหยาหู่ที่ร้อออมา
“มาั ั้นเ้า็อยู่ลาสสอแล้วหรือ” หยาหู่ถาม ปิแล้วผู้เล่นที่เลือฝ่ายธรรมะ-อธรรมะสามารถเลื่อนั้นเป็น ุนพลธรรมมะ หรือ อธรรมไ้อนระับ60
“เปล่าหรอ เพราะันยัไม่สััฝ่ายเลย” ทันทีที่มาัอบ อสรพิษู่พลันส่เสียร้อออมา
“็ ลุันไม่อบที่ะเห็นสรามเิึ้นน่ะ แ่เมนี้ไม่่อยเน้นสิลนี่ แถมรู้สึว่า่วหลัๆนี่ สิลระบออัน็แรใ่เล่นเหมือนันนา” มาัโอ้อวให่ แู่เหมือนหยาหลหยาหู่ะให้วามสนใมาเป็นพิเศษและแล้วเหมือนับสวรร์ะรู้ใมันเมื่อเสียอระบบัึ้น
“สัว์อสูร ลิยัษ์าเียว มอนสเอร์ระับ 50 ุิแล้ว”
บัเิเป็นัวลิยัษ์สูประมาสามร้อยเนิเมร ถือว่าเป็นนาเล็สำหรับลิยัษ์แ่ถ้าเทียบับเมือนี้มอนสเอร์ระับนี้ถือว่าสูมาแล้ว สายาอมันับ้อมาที่ะออนมา มาัียิ้มึ้น
“เี๋ยวะแสใหู้”
มาัำระบอู่ใแน่น มันหลับาล่อนบัเิไฟอบลุมระบอู่ใ
วิทยายุทธเสริมพลั อัีศัราั้น 3
มาัเหวี่ยระบอไปมา่อนนัยาอมันะเปิึ้น มันรีบทะยานไปที่ลิยัษ์าเียวที่ำลัวิ่มา
เพลวิทยายุทธประำสำนัระบอระับ 60 ะวันเปิมัรพุ่
มาัแทระบอไปบริเวลาออลิยัษ์บัเิเป็นแผลที่มีไฟลุโนอยู่
ฟุบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ทันทีที่มาัเอาพลออนลับไป ไฟยายให่ึ้นทั่วร่าอลิยัษ์ เห็นมันแผร้อ่อนสิ้นีพและในที่สุเสียอระบบ็ัึ้น
“ผู้เล่นมาัสัหารลิยัษ์าเียว มอนสเอระับ50 ไ้รับ่าประสบาร์
“ว้าว” หยาหลและหยาหู่ร้อ แม่แ่อนมายัา้า มันมิไ้า้าที่มาัเอานะลิยัษ์าเียวไ้แ่มันา้าที่มาัลับสัหารลิยัษ์นี่ลไ้ในแ่ระบวนท่าเียว
“มาั” อนมาเรีย
“มีอะไร ทายาทำมะลอ” มาัอบอย่าออนบาทาเหมือนเิม
“ทำไมนายไม่ใ้ท่านั้นอนสู้ับัน”
มาัมอหน้าอนมาพัหนึ่็ล่าว
“ไม่ใ่ไม่อยาใ้ แ่ไม่มีโอาสใ้ อนที่ะใ้เ้านั่น็ันโผล่มาเสียนี่” แน่นอนำพูอมาั มีอนมาเพียนเียวที่เ้าใ หยาหลหยาหู่ยัมิรู้ว่ามาัเป็นอ์อเห้เียและอนมาเป็นอ์ออสูรฟ้า
“เรียนอมยุทธในเมือเป่ยหลาและบริเวโยรอบ อให้ทุท่านหลีเลี่ยารเ้าเมือเป็นเวลาพัหนึ่ เนื่อาพวเราในนามแห่ศิษย์พรรสรารมย์มีเรื่อที่ะ้อสะสาับบรรามารแห่ป่าอธรรมวิเว อให้พวท่านหลบไป่อน หาท่านใิ่วยเหลือมัน พรรเราะถือเป็นศัรู”
นี่เป็นำู่าใบประาศิราสีห์ำรามอพรรสรารมย์ หาเป็นอธรรมนไหนไ้ยินรีบหัวหรีบวิ่ออเมือ แ่มิใ่ะออนมา ใบหน้าอแ่ละนียิ้มึ้น่อนทะยานเ้าเมืออย่าพร้อมเพีย
รื่นเริบันเทิใผู้เป็นผู้นำมือปราบอพรรสรารมย์ำลันำมือปราบยอฝีมือนับสิบล้อมรถเวียนันหนึ่ที่มีบุรุษุ้มันอยู่ห้าหน รื่นเริบันเทิใถือไ้ว่าเป็นสุยอฝีมือแห่สมาพันธ์ฝ่ายธรรมมะ ารที่มันออศึเอ แสว่าในเวียนย่อมมีสิ่ใที่มันหมายปออยู่แล้วมัน็เอ่ยวาาึ้น
“หาล้าศีรษะำ ถ้าวันนี้เ้ายอมมอบอ์หิหส์วิเวมาล่ะ็ รับรอพวเ้าะไ้ลับไปที่ป่าวิเวอเ้าอย่ารบถ้วนรบสามสิบสอแน่นอน” รื่นเริบันเทิใล่าววาา
“หึ รื่นเริบรรเทิใ ท่านหัวหน้านั้นมอบหน้าที่ให้พวเราุ้มันุหนู ถ้าะเอาัวุหนูไปล่ะ็อเิ้ามศพเรา หาล้าศีรษะำไป่อน” บุรุษผู้แ่าย้วยอาภร์าวเหมือนพวพราห์มในศาสนาฮินูและสวมที่าศีรษะสีำลั่นวาา
“นับถือๆ วันนี้เรารื่นเริบันเทิใอนำเพียศิษย์สำนัหนรวมัว้าพเ้า่อสู้ับท่าน อเิเรียมรับระบี่” สิ้นเสียารื่นเริบรรเทิใ ศิษย์พรรสรารมย์พลันถอยพลัไปนับสิบหลเหลือเพียห้าน ส่วนหาล้าศีรษะำ็ยวานู่อมันึ้น รวมถึบรราอรัษ์รอบเวียน็ัระบี่อมันึ้น
“สมาิพรรสรารมย์ับุมัวพวมันเสีย หาผู้ใันืนอนุาิให้สัหาร”
ฟิ่ว ฟิ่ว ฟิ่ว
ริ้วระบี่สามเส้นแผ่ระยะรมาที่อรัษ์รอบเวียนแ่ละนรนรานรับมือ รื่นเริบันเทิใทะยานรเ้าไปปะทะับหาล้าศีรษะำทันที
เพ้
เสียระทบเมื่อระบี่อรื่นเริบัเทิใระทบับวานอหาล้าศีรษะำ อนนีู้าสถานาร์โยรวมฝ่ายที่เสียเปรียบือพวป่าอธรรมลี้ลับ พวศิษย์สรารมย์เหมือนับว่ามันฝึปรือมาอย่าี ูาารลมือ มันูท่าทาล่อแล่วว่ามา
ัวะ
บรราอรัษ์รอบเวียนบานโนแทลบนลาอ ที่เหลือพาันวัหายแ่็ยัฝืนรับมือ หาล้าศีษะำพลันรนรานนรื่นเริบันเทิใระแทฝ่ามือลบนหน้าอ
อั่
ล้าหาศีรษะำะอัเลือออมาำนึ มันิะลุึ้นไปแ่อนนี้รื่นเริบันเทิใทะยานมาอยู่้าเวียนแล้ว อนนี้แถบริ้วระบี่อรื่นเริบันเทิใผ่าผ้าม่านเวียนออ เผยให้เห็นหิสาวในุลุมปปิใบหน้า รื่นเริบันเทิใหมายเ้าไปับสรีในเวียนออมาแ่ระนั้นเอมันรู้สึถึพลับาอย่าที่พุ่เ้ามา
วานอสูรฟ้าผ่าปพี
โรมมมมมมมมมมมมมมมมม
รื่นเริบันเทิใใ้ระบี่ปัพลัไปทา้าน้ายนับบ้านเรือนหลัหนึ่ ส่ผลให้มันหัระาย อนมาเร่ทะยานเ้ามาปะทะับรื่นเริบันเทิใ อนที่มันทะยานเ้าไปนั้นมันเผลอไปสบสายาับสรีในเวียนอยู่แวบนึ อนมารีบเบนหน้าหนีแล้วรับมือรื่นเริบันเทิใ่อ อนนี้บรราอรัษ์รอบเวียน็เหลือเพียสอนแล้ว ส่ผลให้ศิษย์พรรสรารมย์ที่ว่าานทะยานเ้ามาารอบทิศทาเวียน
เปรี้ย เปรี้ย
โรมมมมมมมมมมม
ระบอศัสิทธิ์อมาัยืออไประแทับบรราาบู๊อพรรสรารมย์ ส่ผลให้พวมันระเ็นไปไลพอสมวร ปราเห็นบุรุษสามนายทะยานลมาั้ท่ารับศึ พวศิษย์พรรสรารมย์ที่เผ้ามอยู่พาันลั่นวาาอย่าะลึ
“พะ พะ พวนั้นมัน าบอสรพิษู่หยโลหิ”
เหล่านับู๊พรรสรารมย์พาันรนรานเมื่อผู้ที่ถือว่าเป็นยอฝีมือรุ่นเยาว์อฝ่ายอธรรมพลันปราัว สัเไ้าาบที่สลั้วยูสีแและสีเียว เนื่อาเหนือวามาหมายพวนับู๊สิบว่านที่เอาแ่เฝ้ามอ็ทะยานเ้าร่วมาร่อสู้ ส่วนอนมาเอศึหนัับรื่นเริบันเทิใ อนนี้รื่นเริบันเทิใปล่อยแถบริ้วระบี่นับสิบออมาอย่ารวเร็ว อนมาเร่รับมือ้วยลมปราฟ้า
“ฝีมือีนี่ มิทราบอมยุทธ์น้อยมีนามว่าระไร”
“ทายาทอสูรฟ้า อนมา” อนมาอบ้วยสีหน้าเรียบๆ สีหน้าออีฝ่ายูใมิน้อย
“เห้อ ยัมิทันาย้วยน้ำมืออมือสัหาร ้อาย้วยน้ำมือเราระมั” สิ้นเสียามัน รื่นเริบันเทิใร่ายรำระบี่อย่า่อเนื่อ อนมาที่อ่อน้อยประสบาร์็ล่าถอยอย่ามิสามารถอบโ้ไ้
“สหายอธรรม ทานี้เรารับมือเอ” เสียอบุรุษที่ทะยานมา้าหลัอนมาัึ้น นั่นือล้าหาศีรษะำนั่นเอ อนนี้มันพร้อมวานู่ไ้เ้าไปปะทะับรื่นเรืบันเทิใแล้ว อนมาเร่หลีทา ูท่าว่าล้าหาศีรษะำะเ่ไม่น้อย อนมาที่ปลีัวออมาเร่เปลี่ยนทิศทาไป่วยทาหยาหลหยาหู่ทันที
“นี่ เ้าไปับมือับพวนี้้วยหรือ ล้าหาศีรษะำ” รื่นเริบันเทิใล่าว
“เปล่า สหายผู้นี้มิสามารถทนวามเลวทรามอพรรเ้าระมั”
สิ้นเสียาล้าหาศีรษะำ รื่นเริบันเทิใพลันระเบิโทสะร่ายรำระบี่นับร้อยใส่ล้าหาศีรษะำ ฝ่ายหยาหลหยาหู่, มาัและบรราอรัษ์อป่าอธรมมวิเว็โนล้อม้วยนับู๊อพรรสรารมย์นับสิบ
‘ถ้าพวมันบุมาพร้อมัน ายโหแน่’ มาัรุ่นริ แ่ยัมิทันาำ นับู๊นับสิบ็ทะยานเ้ามาแล้ว
วายุลั่อสรพิษู่
หยาหลหยาหู่ผสานร่ายรำาบบัเิเป็นพายุสีแานใส่ศิษย์สำนัสรารมย์ ส่ผลให้เ้าในสิบล่าถอยไป ส่วนนที่เหลือถูส่ลับบ้านเ่าไป อนมาพลันลึ ไม่ิว่าหยาหลหยาหู่ะแ็แร่ใ่เล่น ริๆแล้วมัน็ยัมิเยเห็นทั้สอลมือเ็มที่เลย แ่ยัมิทันไ้ีใ พวศิษย์พรรสรารมย์็ทะยานเ้ามาใหม่
“วิทยายุทธเสริมพลั อัีศัราึ้น3” มาัลั่นวาา่อนทะยานถือระบอรเ้ารับมือนับู๊สี่น
ฝนาว ะวันลั่
ระบอู่ใอมาัระมฟาใส่พวศิษย์พรรสรารมย์ ศิษย์พรรพลันล่าถอยแู่เหมือนว่าพวมันหาเรลัว ทะยานลับมาเมื่อระบวนท่าบ
แนวระบี่เปลี่ยนวายุสุสำรา
ศิษย์พรรสรารมย์ร่วใ้ระบวนท่าแนวระบี่เปลี่ยนวายุสุสำรา มาัเร่ป้อันแ่หาทันไม่เมื่อระบี่หนึ่แทเ้าที่แนวาอเาและปราแถบริ้วระบี่อีหนึ่เ้ามา้าพลั
เท้าอสูรฟ้าร่าเทวรา
โรมมมมมมมมมมมมมมมม
อนมาระแทาลบนปพีทำให้พวาบู๊พรรสรารมย์ระเ็นไปนละทิศนละทา แู่เหมือนว่ามันะสามารถฟื้นัวไ้อย่ารวเร็วเมื่อมันทะยานเ้ามาอีรอบและหนึ่ในนั้นรเ้าไปในเวียน
“พี่น้ออธรรม ทายาทอสูรฟ้า เราเื่อใท่านอให้เร่นำุหนูในเวียนออมาแล้วรีบหลบหนีไป อีสามวันเวลา่อนอรุรุ่พบันที่ปาทาเ้าถ้ำปพี” อนมาไ้รับ้อวามมาที่นาฬิา้อมือาล้าหาศีรษะำ หลัาั้สิไ้มันเร่วิ่เ้าไปในเวียนแล้วอุ้มัวสรีในนั้นมา่อนทะยานไปทาทิศะวันแล้วหลบหนีไป”
“มาั ามพี่ให่ไป ทานี้เรารับมือเอ” หยาหู่ลั่นวาา ฝ่ายมาั็พยัหน้าเป็นอันลแล้วทะยานิามอนมาไป
“อย่าให้มันหนีไปไ้เร่ิาม” รื่นเริบันเทิใลั่นวาา ลูสมุนสี่นพลันเร่ิามมาัไปแ่มันมิไ้่ายายถึเพียนั้น เมื่อปราหยาหลหยาหู่เบื้อหน้าพวมัน
วายุลั่อสรพิษู่
โรมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
“ิ” รื่นเริบันเทิใสบแล้วพยายามหลบหนีเร่ิามอนมาไป
“สนใทานี้ีว่าระมั” ล้าหาศีรษะำเอ่ยวาา เมื่อรื่นเริบันเทิใหันไปมอทิศทาอผู้พู ปราพลัลมปราสีทอรมาหามัน
วานมารมัรบิน
ความคิดเห็น