คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบท : คืนวันพลิกผัน 100%
ปมบท: ืนวันพลิผัน
เสียสอเท้าเปล่าเินผ่านึ้นบันไไปยัั้นสอ ท่ามลาวามเียบันภายในบ้านหลัให่ เพานสูโปร่ ีไน์ร่วมสมัย้วยพื้นที่แบบสูิโอ ผนัระใสบานให่เื่อมพื้นที่หลายห้อเ้า้วยัน พ้นออไปรายรอบัวบ้าน ้วย้นไม้ให่ แสา้านนอลอผ่านเ้ามาในทาเินเป็นระยะ
เ็สาวร่าบาในุนอนผ้ายืมออ เินริ่ผ่านทาเื่อมาส่วนหลัไปยัอีส่วนหนึ่อบ้าน โยมีประูบานหนึ่เป็นุหมาย ในมืออเธอมีถาอาหารเย็นสำหรับนายผู้เป็นเ้าอบ้าน แืเ้าหู้และไ่เียวหมูสับพร้อม้าวสวยร้อนๆ ส่ลิ่นหอมฟุ้ไปทั่วบริเว
เธอหยุยืนหน้าห้อและเาะประูเพื่อให้สัาับน้านใน ทุนที่นี่่าทราบีว่าห้ามใรรบวนหรือเ้าไปในห้อทำานอ ‘นายแพทย์ภัทร วรุล’ นัีววิทยาื่อัเ้าอบ้านหลันี้ โยไม่ไ้รับอนุาโยเ็า
“ท่านะ”
“ลิเอ่ะ ลิเอาอาหาร่ำมาให้่ะ”
…าลิ เธอเาะห้ออีรั้ ยัไม่มีเสียอบรับา้านใน …อะไรเนี่ย ไปไหนอเาัน เธอพูับัวเอึ้นมาอย่าหุหิ นอาแม่ะใ้ให้เธอเอา้าวมาให้นายอนที่เธอำลัูละรหลั่าวเรื่อโปรแล้ว นายให่นเียวในบ้านนี้ยัทำให้เธอรู้สึหุหิึ้นมาอย่าอไม่ไ้ เพราะเหมือนเาะไม่ไ้ยินเสียเรียอเธออีทั้เธอยั้ออยประอถาอาหารไว้้วยมือเียวอย่าทุัทุเล้วย เ็สาวเอาหูแนบประูพยายามหาวามเลื่อนา้านในอย่าสสัย แ่อี้านยัเียบสนิท ะที่เธอำลัรุ่นิลัเลว่าเธอะทำอย่าไรับถาอาหารในมือี
พรึบ...
ไฟภายในบ้านทั้หลัับล รอบายเียบสนิทไปั่วอึใ เธอรีบหันัวหมุนวนเรียมเินลับไป้วยวามใ
บึ้ม!!
วินาทีนั้นร่าบอบบาพุ่ระเ็น้วยแรระเบิที่ประูา้านหลั รอบัวสว่าวาบ้วยประายไฟ วามร้อนระอุรายรอบ หูเธอไม่ไ้ยินเสียอะไรอีแล้ว มูไ้ลิ่นไหม้าเสื้อนอนและผิวหนั้านหลัอัวเอ หรือว่าเธอำลัะายในหัวอเธอว่าเปล่า ไ้แ่รีร้อในใแสบร้อนไปทั่วร่า นอนหมอบพร้อมลมหายใรวยริน
แม้เ็บเียนายแ่าลิยัมีสิสุท้าย สายาพร่ามัวับ้อไป้านหน้า เธอพยายามยับัวเปล่เสีย ยืแนอวาม่วยเหลือ
“ …มะ แม่” ในวามพร่าเลือนท่ามลาเปลวเพลิและลุ่มวัน มีายในุสีำสนิทและอาวุธแบบในหนัสราม ที่เธอุ้นเย วิ่้ามร่าเธอรไปในห้อแล็ปอนายแพทย์ ท่ามลาอเพลิ โสประสาทอเธอลับมาทำานอีรั้พร้อมเสียยิปืนสนั่นไปหม
มีารยิสวน่อสู้ออมาา้านในพร้อมเสียโหวเหวเธอเห็นเาอายวัยลานทีุ่้นเย ยิ่อสู้ับายเหล่านั้น ่อนทุอย่าเลือนลาท่ามลาเปลวเพลิ เสียรอบัวเริ่มห่าไลออไปพร้อมสิที่ับวูบล
ท่ามลาเปลวเพลิที่ใล้ับมอ ลุ่มวัน โมยายัวมาึ้นหลัาพายุแห่ารปะทะันสบล ายร่าสูให่ในุปิบัิาร์สีำสนิทพร้อมปืนสราม ่อยๆเลื่อนไหวออมาาวามมือี้านหนึ่อัวบ้าน ใล้เ้ามาหน้าประูห้อแล็ปที่ถูแรระเบิทำลายเป็นรูพรุน ในนั้นมืสนิทมีเพียวันำพวยพุ่
เลื่อนที่อย่าเียบเียบ้วยวามำนาและหยุล้าร่าเ็สาวที่นอนหมอบอยู่ ่อนับัวเธอพลิอย่า ระมัระวัเพื่อรวสอบบาอย่า
“R ยืนยัน เธอไม่ใ่เป้าหมาย เรามาถึ้าไป” บทสนทนาภาษาอัฤษเริ่มึ้นทำลายวามเียบัน
“—หมายวามว่ายัไ---“ เสียหิสาวอบลับผ่านมาทาวิทยุสื่อสาร
“เธอไม่ใ่ ไม่เหมือนในรูปแ่เธอมีรหัส… J นายเ้าไปเ้านใน” เาล่าวแ้ผ่านสมาิทีมผ่านเรื่อมือสื่อสารัวิ๋วที่สวมอยู่ให้อีนามหลัมา เ้าไปเภายในห้อแล็ป
“---เอัวเาไหม---”
“ไม่ เาไม่อยู่ที่นี่ ไม่มีร่อรอยวัีน เอาไ่อ” เาอบ พร้อมวัมือถือออมาาระเป๋าเสื้อเราะ้านหน้าเพื่อเ้อมูลบาอย่า หน้าอแส้อมูลใบหน้าเ็สาวผิวสาว ผมถัเปียในุนัเรียน ปราื่อ ‘พลอยภัทร วรุล’
“เหลือเ็ผู้หิรอนเียว เธอไม่ใ่ ‘พลอยภัทร’ แ่เธอสวมเรื่อส่สัาอเรา” เาับ้อมือเธอึ้นมาเพื่อรวูำไลโลหะเส้นบาที่เธอสวมอยู่ มีุสีแระพริบเล็ๆ อบรับสัาเรื่อิามอเา
ปลายทาวิทยุสื่อสารเียบหายไปั่วะบ่บอว่าเธอำลัรุ่นิัสินใ ่อนเอ่ย
“---เอาัวเธอลับมา---”
-----------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น