คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1
ค่ำคืนที่มืดมิด ท้องถนนที่เงียบสงัด มีเพียงรถคันเดียวที่วิ่งผ่านตลอดสองข้างทาง
"พ่อ มันอีกไกลไหม ไอ้มหาลัยของพ่อเนี๊ยะ"
"อีกแป๊บเดียวลูก พ่อว่าเดี๋ยวคงถึงแล้วล่ะ"
"เดี๋ยว! เมื่อกี้พ่อก็พูดอย่างนี้นะ...."
"อ่ะ! นั่นไง ป้ายมหา`ลัย ถึงแล้วล่ะมั้ง"
ทางเข้ามหา`ลัย มีป้ายมหาลัยที่ดูเก่าแก่ตั้งอยู่ ถูกล้อมรอบด้วยแมกไม้ที่ดูหนาตา
ทำไม? ไม่มีใครคิดจะดูแลมหา`ลัยนี้ให้มันน่าดูชมกว่านี้รึไง...
นิวคิดเช่นนั้น ก่อนรถจะวิ่งผ่านเข้าไปในมหาวิทยาลัย....
……………………...
"พ่อส่งลูกแค่ตรงนี้น่ะ นี่เป็นหอพักของลูก นี่กระเป๋าสัมภาระอย่าลืมเอาไป แล้วรีบหาเพื่อนใหม่ให้ได้ล่ะ..."
พอพ่อพูดจบ ก็ออกรถไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้เฟรชชี่หนุ่มต้องเดินเข้าหอพักในความมืดมิดแต่เพียงผู้เดียว.......
"เธอ...! ยืนทำอะไรตรงนั้นน่ะ......ไม่เข้าหอล่ะ?"
เสียงๆ หนึ่งลอดผ่านมาจากด้านหลัง ขณะที่นิวกำลังมองดูตึกที่สูงใหญ่ รอบๆมหาวิทยาลัย
นิวจึงหันกลับไปมอง......ก็พบผู้หญิงคนหนึ่ง ตัวผอมสูง ไว้ผมยาว หน้าตาดีพอควร ทักทายเค้าด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง....
"อ่ะ! สวัสดีครับ"
"อยู่หอไหนล่ะ...ห้องไหนล่ะ...."
"หอ 3 ห้อง 304 ครับ"
"ว้า....แล้วเจอกันนะ แนน ก็อยู่หอ 3 เหมือนกัน เดี๋ยวแนนจะออกไปซื้อของหน่อยน่ะ ยินดีที่ได้คุยด้วยนะ"
แล้วแนนก็เดินจากไปในความมืด.....
น่าจะเป็นปีหนึ่ง หรือไม่ก็รุ่นพี่เรามั้ง.....เอ๊ะยังไง....
ก่อนที่ความคิดฟุ้งซ่านจะแล่นเข้ามาในสมอง
นิวรีบหยิบสัมภาระใบโต แบกเข้าหอไปอย่างรวดเร็ว
เค้าหยุดยืนหน้าหอ แล้วครุ่นคิดในใจ.....อีกตั้ง หนึ่งสัปดาห์กว่าจะเปิดเทอม...
พ่อจะรีบให้เรามาทำไมก็ไม่รู้ เฮอ.......ยังไม่มีใครมาซักคน.......
ทั้งมืดทั้งเงียบ....นิวคลำหาสวิตท์ไฟตามทางเดินขึ้นบันได ที่เป็นเพียงบันได ไม้เก่าๆ มีเสียงดัง อ๊อดแอ๊ด เมื่อเดินไปแต่ละก้าว.....
เฮอ....ในที่สุดก็ถึงห้องซักที หวังว่าเปิดเทอม หอคงจะครึกครื่นกว่านี้
เค้าบ่นอุบอิบในใจ ก่อนที่จะคว้ากุญแจห้องที่พ่อให้มา ไขเปิดประตู เข้าไปภายใน....
"โห....รกชะมัด...."
คงเป็นคำเดียวที่แทนความรู้สึกทั้งหมด ขณะที่นิวย่างก้าวเข้ามาภายในห้องของตัวเอง....
นิวไม่ได้สนใจอะไรมากนัก รีบจัดกระเป๋าสัมภาระ จัดเข้าตู้เสื้อผ้า ที่นอน โต๊ะหนังสือ ฯลฯ
เมื่อจัดเสร็จ นิวก็ฟุ่บลงบนที่นอนของตัวเอง....มองนาฬิกา.....นี่มันห้าทุ่มแล้วหรือเนี๊ยะ เฮอ....เร็วจริง......
ตึง! ตึง! ตึง! ตึง!
นิวสะดุ้งตื่นขึ้นมา เพราะเสียงเหมือนคนวิ่งขึ้นลง บันไดเล่น......
นิวลุกขึ้นมองดูนาฬิกาที่แขวนอยู่ภายในห้อง " ตี 1 " ใครบ้าที่ไหนจะออกมาวิ่งเล่นแถวนี้กันฟ่ะ....
สงสัยเราหูฝาดไปเอง.....ช่างมันเถอะ......
ว่าแล้วนิวก็นอนหลับฟุ่บลงไปอีกครั้ง......
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
นิวสะดุ้งเพราะเสียงเคาะประตูอีกครั้ง...........
"ใครบ้าที่ไหนมาเคาะประตูว่ะ....." นิวครุ่นคิดในใจ......ตี1เนี๊ยะนะ.....ใครมันจะมาเคาะประตู........
ว่าแล้วด้วยอาการที่เก็บความสงสัยไว้ไม่อยู่ จึงเดินออกไป ปลดกลอนประตู ......
แอ๊ด!..........
ว่างเปล่า..........ไม่เห็นมีใครซักคนเลย.........แล้วใครกันล่ะที่แกล้งเรา..............
ขณะที่นิวยืนครุ่งคิด เรื่องที่เกิดขึ้น ซักพักในใจ............
ก็มีเงาดำๆ เงาหนึ่งพุ่งมาจากผนังด้านนอกของประตู
ด้วยความตกใจ นิวก็ได้งับประตูเข้ามาเต็มแรง.....
ปึง!....."โอ้ย!!!! เจ็บ.........มันเจ็บนะ เล่นอะไรเน๊ยะ......"
เมื่อนิว สังเกต เงาดำๆ ที่อยู่ในความมืดนั้น ก็พบว่าเป็นร่างของชายคนหนึ่ง......รูปร่างสูงใหญ่พอๆกับเค้า
"คนนี่หว่า........."
"เออ.....ก็คนน่ะซิ....."
"อ่ะ....ขอโทษๆ......ไม่ได้ตั้งใจ นึกว่า.........."
"ผี......มันมีจริงที่ไหนกันละโว้ย.......555+ เออ....ลืมแนะนำตัวไป.....เราชื่อเจฟ แล้วนายล่ะ...."
"นิว.....ยินดีที่ได้รู้จัก....ว่าแต่มีอะไรว่าเคาะประตูดึกๆ......"
"อ้าว....แล้วห้องที่นายอยู่ เค้าให้อยู่คนเดียวรึไง......"
นิวคิดในใจอีกครั้ง....อ่ะ!......ห้องนึงอยู่ได้ 3 คนนิ พ่อบอกว่า เค้าจับสลากให้อยู่....รึว่า....!
"เจฟ นายอยู่ห้องเดียวกับเราหรือ?"
"ก็เออ....นะซิ เข้าไปๆ......จะยืนคุยกันอยู่หน้าห้องรึไงกัน....."
นิวปิดประตู ใส่กลอนลง อีกครั้ง แล้วก็มานั่งคุยกับเจฟ เรื่องจิปาถะ.......
"เออนี่ เมื่อตอนเรามา เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง เค้าบอกเค้าชื่อแนน เค้าบอกอยู่หอ 3...เหมือนกัน"
"หาาาาา บ้าน่า....นี่มันหอชายล้วนนะ 555+ สงสัยนายจะโดนอำเข้าเต็มเปาเลยล่ะ....555+ "
เออ.......นั่นนะซิ หอชายล้วน แล้วมันจะไปมีหญิงได้ไงล่ะฟระ......โอ๊ย งง -*-
"แล้วตอนนี้ หออยู่กันกี่คนล่ะเนี้ยะ"
"4-5 คนมั้ง ไม่รู้ซิ ก็ทยอยมากันเรื่อยๆน่ะ"
"แล้วทำไมกลับมาดึกจังเลย"
"ไปนั่งเล่นเกมส์มาน่ะ....."
"อ้อ......อืมๆ...."
แล้วนิวกับเจฟก็คุยเรื่องจิปาถะ ต่างๆ อีกมากมาย......
ทั้งคู่เพลียๆ......จนหลับไป...................................
__________________________________________________________
ความคิดเห็น