ไดอารี่ผู้ป่วยมะเร็ง

ลำดับตอนที่ #1 : ก่อนป่วย

บางครั้งคนที่อยู่ใกล้กัน หากเราป่วยเล็กน้อยๆเราก็ไม่สนใจใช่ไหมคะ? แค่ปวดท้องก็แค่หาพลาสเตอร์ร้อนมาแปะ หายามากิน
แค่นี้คิดว่าจะหายใช่ไหมคะ?

อาของเรานั้นทำอาชีพรับข้าราชการอยู่หน่วยงานแห่งหนึ่ง แกเป็นที่รักของคนทุกคน ด้วยนิสัยที่ร่าเริงแจ่มใสเป็นกันเอง
อามีลูกชายคนหนึ่ง ซึ่งไม่ค่อยมีเวลาเท่าไรนัก เพราะต้องทำอาชีพอิสระ อาจึงเหมือนคนที่อยู่โดดเดี่ยวมาตลอดเวลา

ถ้าคนเราป่วย เราก็คงไม่อยากรบกวนคนอื่นใช่ไหมคะ? ก็จริงอยู่ที่ทุกคนคงคิดแบบนั้น
แต่ถ้าคิดว่าตนคงทนความเจ็บปวดนั้นไม่ไหว ก็ควรไปพบแพทย์เสียแต่เนิ่นๆ ไม่อย่างนั้นคุณอาจสูญเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต
นั่นคือ
....
ชีวิตของคุณเอง

โรงมะเร็งนั้นบางคราก็รักษาหายหากมีร่างกายที่พร้อม กำลังใจที่พร้อม สู้ไปกับมัน
คนที่อายุมากแล้ว คงไม่ต้องบอกนะคะว่าร่างกายจะทรุดโทรมขนาดไหน

เมื่อย้อนไปอาของฉันได้ผ่านการเป็นมะเร็งมาแล้วครั้งหนึ่ง
แต่ก็ฝันฝ่ามันมาได้ โดยตัดอวัยวะนั้นทิ้งไป
เป็นมะเร็งโดยกรรมพันธุ์ค่ะ ...

ใครที่มีญาติเคยเป็นมะเร็งก็เตือนไว้นะคะ
เมื่ออายุเข้าถึง30ขึ้นไป
ควรได้รับการตรวจอย่างละเอียด หากอายุยังไม่ถึง
ควรกินผักออแกนนิค หรือ กินผักที่ปลูกเอง จะช่วยลดปริมาณสารฆ่าแมลงได้ค่ะ
ไม่กินของที่มีสารก่อมะเร็ง เช่นของปิ้งๆ ย่างๆ
หรือจะทำให้ชัวร์ว่าฉันจะเป็นหรือไม่?
ควรไปตรวจยีนหาพันธุ์กรรมมะเร็งนะคะ ได้ข่าวว่าทางจุฬาเคยทำวิจัยอยู่
แต่ไม่ทราบว่าตอนนี้ยังทำอยู่ไหม

สมัยนี้สารก่อมะเร็งเยอะนะคะ ระวังตัวเอาไว้ก่อนที่จะสายเกินไปนะคะ ^^

ขอบคุณที่อ่านบทความจบค่ะ ;D