ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    University in Love รักในรั้ว(มหาวิทยาลัย) (ฺBL)

    ลำดับตอนที่ #1 : STORY ONE

    • อัปเดตล่าสุด 28 เม.ย. 57


    © Tenpoints!
     

    STORY ONE

    บทนำ

     

     

    "คาบต่อไปมึงเรียนที่ไหนวะ" ผมถามไอ้ตอง เพื่อนจากตอนม.ปลายที่ติดมหาวิทยาลัยเดียวกันแต่คนละคณะหลังจากเดินออกมาจากห้องเรียนวิชาศึกษาทั่วไปพร้อมกับนักศึกษากลุ่มใหญ่

    "เรียนตึก SH" ผมขมวดคิ้ว ถามกลับไปด้วยความสงสัยเพราะเห็นแวบๆในตารางสอนว่ามีเรียนที่ตึกนั้นด้วย

    "ตึกอะไรวะ?"

    "เห็นเพื่อนกูบอกตึกสังคมฯ มึงอ่ะ?"

    "ตึก NS" คราวนี้มันขมวดคิ้วบ้าง

    "ตึกอะไรวะน่ะ?"

    "กูก็ไม่รู้ว่ะ แม่งมีแต่ตัวย่อ จะบอกชื่อเต็มๆกูก็ไม่ได้นะ"

    พวกผมเดินไหลไปกับคนกลุ่มใหญ่ที่ส่งเสียงจอแจอยู่รอบตัวจนถึงทางแยกของทางเดินเชื่อมอาคาร ก่อนไอ้ตองจะหันมาโบกมือให้ผมแล้วเดินแยกไปกับเพื่อนใหม่ที่มันผูกมิตรไว้เมื่อคาบที่ผ่านมา

    "มึงก็เดินๆตามเพื่อนไปนะ ซักคนที่เรียนเซคเดียวกับมึงอ่ะ เจอกันตอนกินข้าวเย็น"

    สุดท้ายผมเลยต้องเดินตามเพื่อนที่จำได้ว่าเรียนเซคเดียวกันคนหนึ่งไปตามระเบียบเพราะไม่รู้ว่าจะหาทางไปห้องเรียนถัดไปได้ยังไง

    วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันที่สองครับ คาบบ่ายวันอังคารมีวิชาศึกษาทั่วไปกับภาษาไทยที่แยกเรียนตามเซค แถมมหาวิทยาลัยนี้ยังใช้ตัวย่อห้องเรียนกันสนุกสนาน EN NS NR PT SH เลยเกิดปัญหาหาห้องเรียนกันไม่เจอ และหลังจากเดินจากห้องเรียนวิชาศึกษาทั่วไปมาโคตรไกล ผมก็มาถึงตึก NS จนได้ แต่กว่าจะหาห้อง 210 เจอก็สายไปแล้วเกือบยี่สิบนาที เพราะหาทางขึ้นทางลงตึกโคตรยาก

    "ชุดสุดท้ายมาถึงแล้ว.." คำพูดสำเนียงติดจะกวนๆดังขึ้นจากเครื่องขยายเสียงทันทีที่ผมกับเพื่อนกลุ่มที่เดินตามๆกันมาเดินเข้าไปในห้องเรียนที่มีนักศึกษานักอยู่เกือบเต็มห้อง

    "นักศึกษาเดินทางมาไกล ครูเข้าใจ แต่คาบหน้าห้ามสายอย่างนี้นะคะ หาที่นั่งเลย แต่อย่านั่งไกลครูมาก ครูเหงา" คำพูดของอาจารย์สาวท่าทางเซี้ยวๆที่ถือไมค์อยู่หน้าห้อง ทำให้ผมและคนส่วนใหญ่ในห้องหัวเราะ

    โต๊ะในห้องเรียนภาษาไทยไม่ใช่โต๊ะเล็คเชอร์ แต่เป็นโต๊ะตัวยาวหนึ่งตัวและมีเก้าอี้สองตัว นั่งได้สองคน เรียงกันเป็นระเบียบประมาณห้าสิบตัว ส่วนใหญ่มีคนนั่งเป็นคู่หมดแล้ว ผมกวาดตามองหาที่นั่งให้ตัวเองเร็วๆเพราะไม่อยากยืนเป็นจุดเด่น มันมีที่นั่งหนึ่งว่างข้างๆผู้ชายตัวสูงผิวคล้ำที่นั่งหน้านิ่งอยู่คนเดียวตรงประมาณกลางๆห้อง กับโต๊ะวางสองที่ตรงมุมหนึ่งซึ่งอยู่ไกลที่สุด

    ผมเดินไปที่โต๊ะตรงกลางห้อง กำลังจะนั่งลงตรงที่ว่างข้างเพื่อนใหม่อยู่แล้ว ถ้าไม่ติดว่าเขากำลังตีสีหน้าเรียบสนิทมองมาที่ผมแบบกดดันสุดๆ..แปลความหมายได้อย่างเดียวว่า

    ..ไปนั่งไกลๆสัส..

    ..ก็ถ้ามองไล่ขนาดนี้ กูไปก็ได้..

    ผมลุกขึ้นจากที่ตรงนั้น เลื่อนเก้าอี้เก็บไว้ใต้โต๊ะอย่างดี และจะเดินออกไปที่อื่นแล้วถ้าไม่ติดเสียงสำเนียงกวนๆที่ดังมาตามลำโพงเสียก่อน

    "จะไปไหนคะนักศึกษา?"

    ทั้งห้องที่กำลังจ้อกแจ้กด้วยเสียงพูดคุยเงียบลง แถมสายตาของคนทั้งห้องยังหันมามองที่ผมอีกต่างหาก

    "ไปนั่งข้างหลังครับอาจารย์"

    อาจารย์ประจำวิชาที่ยังไม่รู้จักชื่อสั่นหน้ายิ้มๆ ชี้ปลายนิ้วมาที่ผมแล้วลากไปตรงพื้นที่ข้างๆที่ว่างที่เดิมที่เพิ่งจากมาได้แค่สองก้าว

    "นั่งเป็นเพื่อน เพื่อนตรงนั้นแหละค่ะ มานั่งเลย ครูจะได้เริ่มสอน"

    ผมพยักหน้ารับอย่างไม่มีทางเลือก สุดท้ายก็ต้องมานั่งอยู่ข้างคนที่มองมาด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตรตั้งแต่วินาทีแรกที่สบตา

    "เอาล่ะค่ะ อาจารย์ชื่อเก๋ นะคะ เก๋ เหลืองสกุล" เสียงอาจารย์เก๋ดึงความสนใจของคนทั้งห้องให้มองไปตรงหน้าห้อง เธอเป็นหญิงสาวร่างเล็ก สวมแว่นตากลม แต่งตัวเหมือนยิปซี และดูวัยรุ่นสุดๆ

    "วันนี้เป็นวันแรก แต่เราจะเริ่มเรียนกันเลย" มีเสียงโห่ดังขึ้นจากนักศึกษาตรงหลังห้อง อาจารย์เก๋ยกมือขึ้นแทนการบอกให้เงียบด้วยสีหน้ายิ้มๆเหมือนเดิมก่อนจะเริ่มต้นพูดอีกครั้ง

    "เปิดหนังสือหน้าเจ็ดค่ะนักศึกษา" เกิดความวุ่นวายขึ้นเล็กน้อยเพราะนักศึกษาส่วนใหญ่ในห้องไม่มีใครเอาหนังสือขึ้นมาวางบนโต๊ะ ผมดึงหนังสือเล่มสีฟ้าออกมาจากกระเป๋าเป้แล้วเปิดหน้าตามที่อาจารย์เก๋บอก

    มันมีตารางเก้าช่องแบบตารางบิงโกปรากฏอยู่พร้อมข้อความอธิบายเล็กๆในแต่ละช่อง

    ชื่อเล่น คณะ วันเกิด เดือนเกิด สีที่ชอบ กิจกรรมยามว่าง อาหารโปรด สัตว์เลี้ยง

    และช่องสุดท้ายมุมล่างขวาเป็นช่องว่างที่มีเพียง......?

    "วันนี้บทเรียนแรกของนักศึกษาคือทำความรู้จักกับเพื่อนที่นั่งข้างๆกันค่ะ ครูให้เวลาเจ็ดนาที เริ่มเลย" เกิดความวุ่นวายขึ้นรอบๆเมื่อแต่ละโต๊ะแข่งกันถามคำถามเพื่อนร่วมโต๊ะของตัวเอง ผมหันไปมองคนที่นั่งตีหน้าโหดอยู่ทางขวา เขาเงยหน้ามองผมโดยไม่พูดอะไร แต่เคาะนิ้วลงบนหนังสือตรงตารางพอดี

    ..นั่นจะแปลว่าอะไรวะ? มึงไม่ต้องมาพูดกับกูนะหรือว่าตอบคำถามกูมาเร็วๆ?

    ผมนั่งมองท่าทางนั้นด้วยความตัดสินใจไม่ถูก สุดท้ายเขาดูจะขี้เกียจคอยเลยขยับปากพูด เสียงเขาดูเบากว่าที่คิด

    "ชื่อ.."

    "อ้อ เอ่อ เราชื่อยุทธ"

    เขาผงกศีรษะรับ หันไปเขียนชื่อผมลงในตารางช่องแรกก่อนจะพึมพำเบาๆแทบไม่ได้ยินเสียงโดยไม่ได้หันมามองหน้า

    "..ปอนด์"

     

     

    TBC

     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×