คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5
Title: [KyuHyuk] Heartless
Chapter 5
Author: HyunNyeow
Rrrrrrrrrrrrrrrrrr >>>เสียงโทรศัพท์ของร่างสูงดังขึ้น
“อะไร” ทันทีที่รับโทรศัพท์ ร่างสูงก็กรอกเสียงลงไป
(เฮ้ย ไอคยู เมิงอยู่ไหนวะมึง) เสียงปลายสายของซีวอนดันขึ้น
“ก็กูอยู่ที่ไหนสักแห่งแหละ ว่าแต่เมิงโทรมาทำไม”
(กูจะโทรมาบอกว่า อีกสองอาทิตย์เราจะมาสรุปคดีของแบล๊กฮาร์ทเทดกันว่ะ)
“สรุปคดี ยังหาคนร้ายไม่ได้เลยแล้วจะสรุปอะไรวะ” คยูฮยอนพูดพลางขมวดคิ้ว เพราะว่าการที่จะต้องสรุปคดี ต้องหาตัวคนร้ายเจอก่อน แล้วเพราะอะไรถึงต้องรีบสรุปทั้งๆที่ยังหาคนร้ายไม่เจอ
(เอาน่า เอาเป็นว่าอีกสองอาทิตย์เมิงเข้ากรมมาด้วย แต่ตอนนี้ เมิงจะไปทำห่าไรของเมิงก็ไปซะ) ปลายสายพูดจบก่อนที่จะตัดสายไป
“ไอเชี่ย รู้เชี่ยไรไม่เคยบอกกูหรอกเมิง” คยูฮยอนบ่นออกมา ก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูห้องของฮยอกแจ
ความรู้สึกแรกที่เปิดประตูออกมา คือไอเย็นที่ปะทะหน้าจนทำเอาร่างสูงสะดุ้ง คยูฮยอนต้องรีบเดินไปปิดแอร์ ทันที ก่อนที่จะตรงไปยังร่างบางที่นอนขดอยู่บนเตียง ถึงแม้ว่าอากาศจะหนาวเอามากๆ แต่ใบหน้าของร่างบางกับมีเหงื่อผุดเต็มหน้าไปหมด ร่างสูงรู้ทันทีว่าคนที่นอนอยู่บนเตียงกำลังไข้ขึ้น
“ฮึก พี่อึนฮยอก” เสียงละเมอในลำคอดังขึ้นเบาๆ ทำเอาร่างสูงขมวดคิ้วมองดูร่างเล็กที่ส่ายหน้าไปมาเล็กน้อย
“อะไรของนายอีกอียอกแจ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะนั่งบนเตียงมองใบหน้าขาวซีด มือหน้าไล้ตามโครงหน้าขาวเนียนดั่งผู้หญิงนั้นอย่างลืมตัว
“อย่าทิ้งผมไป” ร่างบางพูดพลางควานหาอากาศ คยูฮยอนมองภาพนั้นด้วยแววตาและอารมณ์ที่คนมองไม่สามารถบ่งบอกได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ก่อนที่จะโน้มตัวลงนอนข้างๆร่างบางพลางใช้แขนลอดใต้ของของร่างบางเพื่อช้อนตัวคนป่วยมาใกล้ๆ ก่อนที่จะโอบกอดร่างเล็กที่หนาวสั่น ส่วนร่างบางก็กอดตอบเช่นกัน โดยที่เปลือกตายังคงปิดสนิท ซุกหน้าหวานเข้ากับอกแกร่งเหมือนหาที่พึ่งทางจิตใจ
แสงแดดสาดส่องเข้ามาจากหน้าต่าง คยูฮยอนค่อยๆลืมตา ก่อนที่จะมองหาร่างที่กอดเมื่อคืนแต่ก็พบกับความว่างเปล่า ภาพที่เห็นนั้น ทำเอาโทสะของคยูฮยอนเพิ่มขึ้นเป็นสบเท่าตัว คยูฮยอนลุกขึ้นจากเตียง ก่อนที่จะสาวเท้าหาทั่วบ้าน แต่ก็ไม่พบฮยอกแจแม้แต่เงา
“อีฮยอกแจ” เสียงลอดตามไรฟันบ่งบอกถึงอารมณ์ที่พร้อมจะเผาผลาญทุกสิ่งที่ขวางหน้าได้เป็นอย่างดี
ทางด้านฮยอกแจ
ร่างบางหอบสังขารของตัวเองกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาจนถึงชายหาดว่างเปล่า ตากลมไล่มองทุกหนทางที่จะสามารถทำให้เขาออกจากเกาะนี้ได้ แต่ก็ไม่มีเลยสักทาง
“อีฮยอกแจ!!!!” เสีบงอันดังที่บ่งบอกอารมณ์ของคนเรียกชื่อเขาเป็นอย่างดีดังขึ้น พร้อมกับปรากฏร่างของคยูฮยอนที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ฮยอกแจมองภาพที่กำลังเคลื่อนเข้ามาด้วยความหวาดกลัว ก่อนที่สมองจะประมวลผลให้ขาวิ่งหนีออกไปอย่างไร้จุดหมาย ถึงแม้ว่าสายตาจะพร่ามัวเพราะพิษไข้เต็มทน แต่สัญชาติญาณการเอาตัวรอดบอกให้วิ่งหนี ขาเล็กก็พาตัวเองวิ่งไปข้างหน้าเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย โดยที่มีร่างสูงวิ่งตามมาติดๆ
“หนีไปไม่พ้นหรอกอีฮยอกแจ” เสียงทุ้มตะโกนตามหลงมา
“พี่อึนฮยอกช่วยฮยอกแจด้วย พี่อึนฮยอก” ร่างบ่งร้องลั่น เพื่อหวังว่าเจ้าของชื่ออึนฮยอกจะได้ยินมัน แต่คนที่ได้ยินกลับไม่ใช่อึนฮยอกเจ้าของชื่อ หากแต่เป็นคยูฮยอนที่วิ่งตามมา ร่างสูงขมวดคิ้วมองดูแผ่นหลังบางที่วิ่งอย่าเอาเป็นเอาตาย
‘อึนฮยอกเป็นใครกัน’
“นายจะเรียกใครให้ช่วยก็ไม่มีประโยชน์หรอกอีฮยอกแจ” ร่างสูงพูดก่อนที่จะเดินเข้ามาหาร่างบางที่ล้มลงไปกองกับพื้นทราย
“ฮึก..ฮือ พี่อึนฮยอก” ร่างบางร้องก่อนที่จะค่อยๆยันตัวขึ้นมาอย่างยากลำบาก
หมับ!!
ร่างสูงคว้าของมือเล็กของร่างบางและบีบแน่นซะจนมือของฮยอกแจไม่มีเลือดไหลผ่าน
“ปล่อยฉันนะ ปล่อย!!!” ร่างบางหลับหูหลับตาพูด
“จะหนีไปไหน นักโทษที่ยังไม่ได้รับคำพิพากษารู้มั๊ยถ้าหนีแล้วบทลงโทษจะเป็นยังไง” ร่างสูงพูดพลางแสยะยิ้ม
ตุบ!!!
ร่างบางใช้พลังเฮือกสุดท้ายผลักร่างสูงล้มลง โดยที่ตัวเองก็ทรงตัวไม่อยู่ล้มไปอีกทาง ฮยอกแจพยายามลุกขึ้นวิ่งหนี แต่ก็ถูกมือหนาจับข้อเท้าไว้ก่อนที่จะจะดึงเข้าหาตน แล้วลุกขึ้นลากร่างบางให้ไถลไปกลับพื้นทรายหยาบกร้าน
ตูม!!!!
ร่างของฮยอกแจถูกโยนลงในสระน้ำ ก่อนที่ร่างสูงจะลงตามมาด้วย พร้อมกับกดหัวร่างบางลงไปในน้ำ ฮยอกแจที่ขากอากาศหายใจกระเสือกกระสนขึ้นมารับอากาศตามสัญชาติญาณการเอาตัวรอดของมนุษย์
“จำไว้อีฮยอกแจ ผลของการที่ทำให้ฉันโกรธมันจะเจอแบบนี้” ร่างสูงพูดก่อนที่จะดึงร่างบางให้พ้นผิวน้ำ ยังไม่ทัที่ร่างบางจะหายใจเอาอากาศเข้าสู่ปอด ร่างสูงก็ประกบปากเข้ากับปากอิ่ม ช่วงชิงลมหายใจของร่างบาง
ริมฝีปากหยักบดขยี้ริมฝีปากอิ่มอย่างรุนแรง ไร้ความปราณีจนรู้สึกถึงคาวเลือดที่ซมออกมาจากกลีบปากที่แตก ลิ้นชื้นเข้าไปสำรวจความผิดในโพรงปากของร่างบาง
“อือ” ร่างบางทุบอกแกร่งพลางดิ้นพล่าน น้ำตาเอ่อล้นที่ขอบตา ตัวสั่นเพราะความกลัว
“ทำไมแบล็กฮาร์ทเทดอ่อนแออย่างงี้เนี่ย ไม่สมกับชื่อของฆาตกรที่ใครๆต่างก็กลัวเลย” ร่างสูงพูดเยาะเย้ยร่างบางหลังจากที่ถอนริมฝีปากออก มองร่างที่สั้นเทิ้มอย่างสมเพชแต่ไม่เวทนาก่อนที่จะขึ้นจากสระเดินเข้าบ้าน โดยไม่ใส่ใจร่างบางที่ยืนตัวแข็งเลยสักนิด
ฮยอกแจได้แต่ยืนอึ้งกับการกระทำของร่างสูงเมื่อครู่ๆ อยู่ๆก็ปวดหนึบบริเวณขมับทั้งสองข้าง ก่อนที่สติจะดับวูบ ร่างของร่างบางจมดิ่งลงก้นสระทันที
เยซองที่กำลังจะเดินมาคุยงานกับคยูฮยอนสังเกตความผิดปกติภายในสระน้ำ เมื่อเพ่งไปยังก้นสระดีๆ ก็ต้องเบิกตาโพลงเพราภาพที่เห็นคือคนกำลังจะจมน้ำตามคาสระ เยซองรีบกระโดดลงไปช่วยชีวิตคนที่หมดสติอยู่ใต้น้ำ
“คุณครับ คุณ!!!” เมื่อขึ้นจากสระ เยซองก็ปลุกคนที่หมดสติอยู่ พลางตบใบหน้าหวานที่ไม่มีการตบสนองใดๆ
“เป็นอะไนเยซอง โวยวายอะไรนักหนา” คยูฮยอนที่เดินออกมาจากตัวบ้านพูดขึ้น พลางปรายตามองร่างบางที่นอนนิ่งบนพื้นเล็กน้อย ก่อนที่จะหันกลับมามองหน้าลูกน้อง
“คุณคนนี้เค้าจมน้ำนะ คุณคยูฮยอน” เยซองเอ่ยบอกคยูฮยอน ก่อนที่จะหันไปสนใจร่างที่นอนนิ่ง
“ปลล่อยให้ตายไว้อย่างงั้นแหละ” น้ำเสียงเย็นเชียบเอ่ยขึ้นพลางหันหน้าไปทางอื่นโดยที่ไม่สนใจในสิ่งที่เยซองพูดเลยสักนิด
“แต่ว่า เราจะทำแบบนี้ได้ยังไง เขาน่าสงสารออก นายไม่คิดจะช่วยเขางั้นเหรอ”
“หึ ทีมันฆ่าพ่อแม่ฉันล่ะ มันเคยสงสารพ่อแม่ฉันบ้างมั๊ย!!!!”
------------------------------------------- ----------------------
TBC
กรี๊ด ลงอีกตอน
Happy New Year รีดเดอร์ทุกคนนะจ๊ะ
และก็ HBD ซองมินโอป้าด้วย
และก็ของให้ทุกคนมีความสุขมากๆ
เป็นกำลังใจให้ฟิคของไรเตอร์ตลอดไป.........
ความคิดเห็น