คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4
Title: [KyuHyuk] Heartless
Chapter 4
Author: HyunNyeow
หลังจากที่คยูฮยอนคุยงานเสร็จแล้ว ก็ตัดสินใจแวะไปที่กรมตำรวจ เพื่อนดูว่าคดีของแบล็กฮาร์ทเทดเป็นไปถึงไหนแล้ว เมื่อมาถึงก้เห้นเพื่อนรักสองคนที่กำลังนั่งปลอบกัน โดยที่ซีวอนกำลังปลอบเพื่อนรักอย่างคิบอมที่หน้าเครียดบ่งบอกว่าบรรยากาศมันตึงเครียดแค่ไหน
มีอะไรกันวะ หน้าเครียดเชียว” คยูฮยอนเอ่ยถามขึ้นเมื่อเดินเข้ามาใกล้เพื่อนรักทั้งสอง ซีวอนเงยหน้ามองคยูฮยอนที่ยืนอยู่เล็กน้อย ก่อนที่จะลากคยูฮยอนไปคุยกันไกลๆคิบอม
“คยูฮยอน ช่วงนี้เมิงเจอแบล็กฮาร์ทเดบ้างรึเปล่าวะ” ซีวอนถามหน้าเครียด คำถามดังกล่าว ทำเอาคยูฮยอนยกยิ้มเล็กน้อย เจอสิ ก็ฆาตกรที่เมิงถามถึงอยู่กับกูนี่นา
“กูจะไปเจอได้ไง แมร่งหายหัวเร็วอย่างกะเป็นลิงลม ว่าแต่ทำไมวะ” คยูฮยอนยังคงแถต่อไป
“เฮ้อ ถ้าเมิงเจอหรือจับได้น่ะ เอามาที่กรมเลยนะมึงพวกกูจะได้ดูว่าตัวจริงรึเปล่า” ซีวอนพูดพลางหันไปมองคิบอมที่ยังนั่งนิ่งเหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่าง
“ทำไมต้องดูด้วยวะ หน้าอย่างงี้ นิสัยอย่างงี้ มันยังจะมีใครบนโลกที่เหมือนอีก”
“เออ ยังไงก็อย่าสุ่มสี่สุ่มห้า กูไปดูไอบอมมันดีกว่าวว่ะ” ซีวอนพูดก่อนที่จะเดินไป แต่ถูกคยูฮยอนดึงคอเสื้อจนคนที่กำลังจะเดินไปแทบหงายหลัง “ไอเชี่ยดึงกูแบบนี้เมิงกระทืบกูเลยดีมั๊ย”
“ไอบอมมันเป็นอะไร”
“น้องไอบอมหาย” ซีวอนพูดพลางมีสีหน้าที่เครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“ไอบอมมันมีน้องด้วยเหรอวะ ทำไมกูไม่รู้”
“น้องมันอยู่อเมริกาตั้งแต่เด็กๆ นานๆทีกลับมาที่เกาหลีที เมิงจะไปเคยเห็นได้ไง”
“แล้วมึงเคยเห็นมั๊ย”
“เคยว่ะ เจอกันโดยบังเอิญน่ะตอนกลับจากงานศพพ่อแม่ของมึง” ซีวอนพูดจบ นั่นทำเอาคยูฮยอนฉุกคิดอะไรได้บางอย่าง ก่อนที่จะรีบเร่งวิ่งออกไปท่ามกลางความงุนงงของซีวอน
ร่างสูงขับรถกลับมาที่รีสอรทด้วยความเร็วมาก จึงทำให้ตอนนี้ คยูฮยอนกำลังขึ้นเรือ เพื่อตรงไปยังเกาะที่เขาทิ้งงานศิลปะชิ้นเอกไว้อยู่
ทางด้านฮยอกแจที่ใกล้จมน้ำเพราะระดับน้ำขึ้นมาจนถึงคอ
‘จบๆไปสักที’ ร่างบางคิดในใจก่อนที่จะต้องสะดุ้งกับสัมผัสเย็นเชียบที่ไหล่บางของตน ฮยอกแจเงยหน้าขึ้นเพื่อมองที่มาของสัมผัสนั้น ก็ต้องตกใตเพราะ
“ฮยอกแจ” เสียงใสดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าของชายหนุ่มอีกคนที่ใบหน้าเหมือนกับเค้าราวกับเป็นคนๆเดียวกัน
“พี่อึยฮยอก” เพราะแน่ใจว่าคนที่เหมือนเค้ามีแค่อึนฮยอก พี่ชายฝาแฝดของเขา ทำเอาหัวใจดวงน้อยๆกระตุกขึ้นมา หยดน้ำใสๆรื้นขอบตาคู่สวยก่อนที่จะหยดลงมาหยดแล้วหยดเล่า อึนฮยอกมองผู้เป็นน้องชายฝาแฝดของตัวเอง ถึงแม้จะไม่มีน้ำตา แต่ก็บ่งบอกได้ว่าเค้าก็รู้สึกไม่ต่างอะไรไปกับความรู้สึกของฮยอกแจตอนนี้ เสียใจในโชคชะตาที่คอยกลั่นแกล้งคู่พี่น้องนี้ตลอด เสียใจที่ต้องกลายเป็นฆาตกรเป็นพี่ที่ป้ายความผิดให้น้อง คนน้องต้องรับผิดทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้ทำ แต่กลับมาจากการกระทำของอึนฮยอกก็เพราะ สัญญา
“พี่เฝ้ามองนายอยู่ตลอดนะฮยอกแจ ขอโทษที่พี่ต้องทำให้นายเจ็บปวด พี่ไม่สามารถกลับไปเป็นพี่อึนฮยอกให้นายได้อีกแล้ว” อึนฮยอกพูดก่อนที่จะกอดผู้เป็นน้อง เป็นเรื่องยากที่เขาจะยกเลิกสัญญาที่น้องของเขาสัญญาไว้ เพราะอะไร ไม่มีใครรู้ รอแค่สักวัน ความจริงทั้งหมด ก็จะเปิดเผย
“ไม่จริงใช่มั๊ย พี่ไม่ได้เป็นแบล็กฮาร์ทเทดใช่มั๊ย” แม้ว่าความหวังของฮยอกแจเองจะหริบหรี่ว่าพี่ชายของเขาคงไม่ใช่ฆาตกรที่โหดเหี้ยม แต่เขาก็จะหวัง เพียงแค่อึนฮยอกบอกว่าไม่ใช่ อีฮยอกแจคนนี้ก็จะเชื่อ เชื่อเพียงอึนฮยอกเท่านั้น
“พี่คือแบล็กฮาร์ทเทดจริงๆ อ๊ะ ตอนนี้ตำรวจคนนั้นกำลังมาพี่ไปก่อนนะ” ยังไม่ทันที่ฮยอกแจจะพูดอะไรต่อกับผู้เป็นพี่ ร่างบองอึนฮยอกก็หายวับไปกับตา เหลือเพียงแค่กลุ่มหมอกสีเลือดจางๆที่ลอยอยู่แทนที่ที่อึนฮยอกเคยยืน
ระดับน้ำตอนนี้สูงจนตอนนี้มิดหัวร่างบางเลยก็ว่าได้ ตอนนี้ใต้สะพาน หลงเหลือแต่ความว่างเปล่าเพราะระดับน้ำที่สูงขึ้นได้กลืนกินเอาร่างบอบบางของคนที่อยู่ใต้สะพานลงไปใต้ทะเล คยูฮยอนที่ขับเรือมาจอดที่ท่าลงจากเรืออย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะวิ่งมาตรงริมตะหลิ่งใต้สะพาน ตาคมกวาดหาร่างของฮยอกแจที่ถูกน้ำทะเลกลืนกินไป
“ปล่อยไว้ให้ทรมานอีกนิด น่าจะดีไม่น้อย” ร่างสูงยืนกอดอกมองพื้นน้ำทะเลที่ว่างเปล่าสักพักก่อนที่จะสาวเท้าลงดำน้ำเพื่อฉุดรั้งร่างกายอ่อนปวกเปียกที่โดยยึดอยู่กับเสาจากความตาย
คยูฮยอนใช้มือตบใบหน้าที่ซีดเผือดเบาๆเพื่อเรียกสติ แต่คงน้อยเกินไป เพราะตอนนี้ร่างบางไม่ได้มีลมหายใจเป็นของตัวเอง สภาพร่างกายที่เย็นเชียบบ่งบอกว่ากำลังใกล้ตายเต็มที ทำเอาร่างสูงมองใบหน้าขาวซีดอย่างพิจารณา ร่างสูงยกยิ้มอย่างคนกำชัยชนะในมือ จะเลือกอะไรระหว่างข่วยชีวิต กับปล่อยให้ตาย คยูฮยอนเลือกช่วยชีวิต เพราะว่าถ้าปล่อยให้ตายมันก็ไม่คุ้มกับความแค้นที่ฝังลึกในใจของเขาน่ะสิ
ร่างสูงใช่วิธีการปฐมพยาบาลเบื้อต้นโดยการปั๊มหัวใจ แต่มันคงจะยากเกินไปสำหรับคนจมน้ำแล้วใกล้ตายอย่างฮยอกแจตอนนี้ หนทางสุดท้ายคือการผายปอด
ริมฝีปากหนาประกบเข้ากับริมฝีปากอิ่มสีซีด ก่อนที่จะปล่อยลมร้อน พื่อแบ่งปันลมหายใจให้แก่ร่างบาง
“แค่กๆๆ”
ลมหายใจที่ได้รับมาจากร่างสูง ทำให้ร่างบางสามารถหายใจได้อีกครั้ง ทำเอาคยูฮยอนที่มองผลงานตัวเองเงียบเผลอยิ้มออกมา ยิ้มที่ไม้ได้มาจากความโกรธแค้น ยิ้มที่ไม่ได้แฝงไปด้วยความเกลียดชัง ร้ายกาจ แต่เป็นยิ้มที่เจ้าตัวเองก็คงไม่รู้ว่ายิ้มแบบนี้ มันทำทุกอย่างดูอบอุ่นมากแค่ไหน ซึ้งเจ้าตัวเองจะรู้บางรึเปล่า
“ยังไม่จบหรอก ชีวิตของนายน่ะ เพราะนาย ต้องอยู่ให้ฉัน ทรมาน อีกนาน” แต่จะไปหวังอะไรกับแค่รอยยิ้ม เพราะหัวใจที่ฉาบไปด้วยความโกรธแค้น กำลังทำหน้าที่เผาผลาญทุกสิ่งที่สวยงาม
“จริงๆเลย” ร่างสูงพูด ก่อนที่จะอุ้มร่างบางขึ้นพาดไหล่แล้วเดินเข้าไปในเคหะสถานริมทะเล
ร่างเล็กๆบอบบางของฮยอกแจถูกวางลงบนเตียงสีขาวบริสุทธิ์ ก่อนที่ร่างสูงจะปลดกระดุมเสื้อผ้าที่เปียกชื้นของร่างบางออก เผยให้เห็นผิวขาวเนียนที่ตอนนี้ถูกบดบังไปด้วยสีแดง เพราะการกัดกร่อนของน้ำเค็มๆของทะเล ร่างสูงจัดการเช็ดตัวร่างที่ไร้สติ ด้วยอารมณ์ที่นิ่งเฉยไม่สะทกสะท้าน ก่อนที่จะจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ร่างบาง
เมื่อเพ่งพิจารณามองร่างบอบบางหน้าทะนุถนอมดีๆ ความคิดและรอยยิ้มร้ายกปรากฏขึ้น ร่างสูงดึงผ้าห่มหนาที่คลุมร่างบางออกไปกองลงกับพื้น ก่อนที่จะเดินไปเร่งความเย็นจากเครื่องปรับอากาศ จนอุณหภูมิในห้องลดต่ำลงเรื่อยๆ
“ก็อย่างที่ว่า ฆาตกรเลือดเย็นอย่างนาย ไม่สมควรได้รับความเมตตาจากใครทั้งสิ้น อีฮยอกแจ”
------------------------------------------------ ------------------------
TBC
สาปแช่งไรเตอร์กันอยุ่ใช่มั๊ยเนี่ย
หุหุ ขอโทษที่เอามาลงช้า
เมื่อวานก็อัพไม่จบ
อะๆ มาต่อให้จบแล้ว
เมื่อวานไรเตอร์ย้ำแย่ไม่ได้นอนตั้งแต่กลางคืน
แถมงานเข้าทั้งวัน
ตอนนี้ก็ครบแล้วจ้า
สู้เพื่อรีดเดอร์ อิอิ
ความคิดเห็น