คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2
Title: [KyuHyuk] Heartless
Chapter 2
Author: HyunNyeow
ผ่านไปเกือบๆอาทิตย์แล้ว ที่การฆาตรกรรมดูเหมือนจะลงลดลงเรื่อยๆ เหมือนกับว่า แบล๊กฮาร์ทเทด กำลังรองานใหญ่อยู่ ทุกๆคืน ประชาชนต้องนอนหวาดผวาเพราะไม่รู้จะจะถูกสังเวยชีวิตให้กับฆาตกรคนนี้รึเปล่า แบล๊กฮาร์ทเทดที่ลดการฆ่าคนลงไปบ้าง ทำให้หน่วยสืบสวนพิเศษได้หยุดพักผ่อนบาง เพราะวันๆเอาแต่นั่งทำคดีฆ่าสยองขวัญมันก็ทำเอาเหนื่อยใช่เล่น ซึ้งช่วงนี้คงจะเป็นช่วงที่หลายๆคนตักตวงเอาความสงบสุขและได้ผ่อนคลายความเหนื่อยอ่อนไปบ้าง เว้นเสียอยู่เพียงคนเดียว คยูฮยอน ที่ทุกๆวัน ยังคงสืบหาร่องรอยของฆาตกรที่ฆ่าพ่อแบะแม่ของขา ด้วยความแค้นที่มันกำลังจะเกินขีดสุด เขาสัญญากับตัวเองว่า จะเป็นคนทรมานและบีบแบล็กฮาร์ทเทดให้ตายช้าๆคามือเขาเอง
ปรี๊น!!!!~ ร่างสูงบีบแตรรถเสียงดังพลางเหยียบเบรกกะทันหัน เนื่องจากมีบางสิ่งตัดหน้าเขา และสิ่งๆนั่นก็ล้มลงไปกองอยู่กับพื้น
เมื่อร่างสูงเห็นผู้ชายผิวขาวตัวเล็กๆ ที่ยังมีสติครบถ้วนนั่งก้มหน้าอยู่ก็เบาใจขึ้นมานิดหน่อย เพราะอย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ทำให้คนอื่นบาดเจ็บ
“เดินประสาอะไรของนาย เห็นมั๊ยว่านี่มันถนนใหญ่ไม่ใช่สนามเด็กเล่น แล้วถ้าฉันเบรกไม่ทัน ป่านนี้นายจะเป็นยังไง ไม่ตายกลายเป็นผีเฝ้าถนนนี้ไปแล้วเหรอ” ร่างสูงติติงคนที่นั่งก้มหน้าก้มตา ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองเขา
“เงยหน้าขึ้นมาซิ” ร่างสูงพูดก่อนที่จะย่อลงนั่งยองให้อยู่ระดับเดียวกันกับร่างเล็ก ก่อนที่คนตัวเล็กนั่นจะค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา เมื่อเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยนั้น ทำเอาความรู้สึกที่มีอยู่พรุ่งปรี๊ดขึ้นมา แววตาดูโหดร้ายกว่าเก่า นั่นทำเอาคนตัวเล็กหลบตาอย่างรวดเร็ว
“หึหึ ในที่สุด ปลาก็ติดเบ็ดจนได้ นี่ขนาดยังไม่ได้ใส่เบ็ดเลยนะเนี่ย” คำพูดของคยูฮยอนทำเอาคนที่นั่งอยู่ถึงกับต้อง งง เลยทีเดียว ไม่รอช้าคยูฮยอนกระชากบุคคลที่แสนจะบอบบางนั้นอย่างรุนแรง พลางบีบแขนเล็กจนคนบอบบางนิ่วหน้า
“คุณจะทำอะไรผมน่ะ” เสียงหวานถูกเปล่งออกมาจากปากอิ่ม แววตาสีหน้าดูตกใจไม่น้อย
“หึหึ แบล๊กฮาร์ทเทดมีมุมที่ขี่ขลาดด้วยเหรอ ฉันก็นึกว่าอย่างนาย ฆ่าคนมาได้เยอะขนาดนั่น คงจะด้านไม่กลัวอะไรแล้วซะอีก” คยูฮยอนกล่าว ก่อนที่จะลากคนตัวเล็กยัดใส่รถสปอร์ตคันหรู พลางหยิบเชือก มามันทั้งแขนและขาของคนตัวเล็ก
“นี่ นายจะทำอะไร!!!” คนที่ถูกจับดิ้นพล่านแหกปากเสียงดัง ก่อนที่คยูฮยอนจะดึงเทปกาวมาปิดปากเพื่อไม่ให้ส่งเสียงรบกวน
“อือๆๆ อ่วยอ้วย” ร่างบางร้องลั่นพลางหาทางทุกวิถีทางให้ได้ออกจากรถคันนี้ให้ได้ ภายที่เห็นทำเอาคยูฮยอนแสยะยิ้มร้าย ก่อนที่จะเดนไปขึ้นรถฝั่งคนขับโดยที่ไม่สนใจคนที่กำลังดิ้นพล่านอยู่ในรถที่เอาแต่แหกปากลั่น จนต้องหันไปมอง
“หุบปากซะ รำคาญ” ร่างสูงตะคอกเสียงดังใส่ร่างบาง ที่อึ้งไปสักพักก่อนที่จะดิ้นต่อโดยที่ไม่สนคยูฮยอนที่ทำสายตาแบบจะกินเลือดกินเนื้อเขาเลยสักนิด
“ถ้าไม่เงียบ ฉันยิงหัวนายกระจุยมันตรงนี้แหละ” ร่างสูงพูดก่อนที่จะชักปืนขึ้นจ่อหัวร่างบาง ซึ่งเป็นผล ร่างบางจากที่ดิ้นพล่านเมื่อกี้ กลับนิ่งลงไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะค่อยๆลอบมองร่างสูงที่จ้องมาที่เขาเช่นกันเมื่อได้สบตากับดวงตาคมที่แฝงไปด้วยความโหดร้าย เลือดเย็นนั้น ทำเอาน้ำหูน้ำตาร่างบางแตกออกมาอย่างกับเขื่อนแตก
“หึหึ กลัวเหรอ แค่นี้ร้องไห้แล้ว นี่มันยังไม่เริ่มต้นเลยนะ เก็บน้ำตาของนายไว้ร้องไห้ตอนที่ชดใช้ให้กับพ่อแม่ของฉันดีกว่า” ร่างสูงพูดก่อนที่จะหันไปสตาร์ทรถแล้วเหยียบคันเร่งมิด บึ่งสู่คฤหาสน์ตระกูลโจ
คฤหาสน์ตระกูลโจ
รถคันหรูจอดเทียบลานหน้าบ้าน ร่างสูงลงจากรถก่อนที่จะอ้อมไปเปิดประตูฝั่งที่ร่างบางนั่งมา ร่างสูงกระชากคนตัวบางปลิวออกมาจากรถ พร้อมกับอุ้มพาดบ่าตัวเองไว้ ทำเอาคนโดนอุ้มดิ้นพล่านอีกระรอก เพราะอุ้มอย่างงี้มีสิทธิ์เลือดลงหัวตายแน่ๆ
“อยู่เฉยๆ!!!” ร่างสูงตะคอกใส่ร่างบางอีกรอบ ก่อนที่ร่างบางจะตัวแข็งเป็นหิน เพราะกลัวเสียงดังๆของร่างสูง
“เจ้านายครับนั่น” เยซอง คนสนิทของคยูฮยอนที่เดินมาเพื่อต้องรับเจ้านายพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าเจ้านายแบกคนตัวเล้กผิวขาวผมแดงมาด้วย
“ปิดเรื่องให้เงียบว่าฉันพาคนมาที่นี่” คยูฮยอนสั่งเยซองที่พยักหน้าเข้าใจพลางโค้งให้ร่างสูงทีหนึ่ง ก่อนที่จะกลับไปสะสางงานที่ยังทำค้างอยู่
“อ่วยอ้วย” เสียงอี้ของร่างบางถูกเปล่งออก เยซองที่ได้ยินมันก็ต้องกลับมามองคนตัวเล็ก
“ไม่ต้องสนใจ เออ เยซอง เตรียมเรือให้ฉันด้วย เย็นนี้ฉันจะไปเกาะฮานึน” ร่างสูงพูดก่อนที่จะแบกร่างบางเข้าไปในบ้าน
ตุบๆๆๆ>> ร่างบางทุบหลังของคยูฮยอน
“ถ้านายยังไม่หยุด ฉันจะไม่ปล่อยให้นายอยู่รอดจนกว่าจะโตแน่” ร่างสูงพูด ซึ่งเป็นผล ร่างบางนิ่งไปอย่างรวดเร็ว ร่างสูงยิ้มร้าย ก่อนที่จะตรงไปที่ห้องเก็บของเก่าของตัวบ้าน
ตุบ >>>ร่างของร่างบางกระทบลงพื้นอย่างจัง พิ้นที่เย็นเชียบ แถมแข็งอีกต่างหาก ทำเอาร่างบางระบมไปทั่วทั้งตัว
“แกเป็นใคร” ร่างบางพูดขึ้นทันทีหลังจากที่คยูฮยอนแกะเทบกาวออกจากปาก
“หึหึ ผู้พิพากษาชีวิตนายมั๊ง” ร่างสูงตอบใบหน้าหล่อเหลายิ้มร้าย ถึงจะหล่อ แต่มันก็ดูนี่กลัวเป็นที่สุด
“นายจับฉันมาทำไม”
“ฉันน่าจะถามนายมากกว่ามั๊ง ว่านายฆ่าพ่อแม่ฉันทำไม!!!” ร่างสูงตะอกเสียงดังทำเอาร่างบางถึงกลับสะดุ้ง
“ฆ่าพ่อแม่นาย” ร่างบางทวนคำอย่างไม่เข้าใจ
“ยังมีหน้ามาทำหน้าไม่รู้เรื่องอีกเหรอ แบล๊กฮาร์ทเทด” ร่างสูงพูดก่อนที่จะใชมือหนาบีบคางมน
“ฉันไม่ได้ชื่อแบล็กฮาร์ทเทด ฉันชื่อฮยอกแจ อีฮยอกแจ” ร่างบางตอบเสียงดังฟังชัด
“นี่คงเป็นชื่อจริงของนายงั้นสิ หึหึ อีฮยอกแจ เอาล่ะ นายคิดไว้รึยัง ว่านายอยากจะตายแบบไหน” ร่างสูงพูดขึ้น พลางมองสีหน้าที่ซีดเผือดของร่างบาง ฮยอกแจมองร่างสูงอย่างหวั่นๆ ยอมรับว่ากลัวคนตรงหน้าเหลือเกิน
“นายปะ..เป็น..พะ..พวกอุ้ม..ฆ่าเหรอ”
“ไม่ต้องมายัดเยียดพฤติกรรมเลวทรามแบบนายให้ฉัน เอาล่ะ ฉันอยากจะฆ่านายเต็มทีแล้ว ฮยองจุน เข้ามาได้” คยูฮยอนตะโกนออกไปนอกห้อง สักพักก็ปรากฏร่างของชายหนุ่มที่เดินเข้ามาพร้อมกับกล่องใส่อะไรบางอย่าง กล่งนั้นถูกเปิดขึ้นช้าๆโดยฝีมือของฮยองจุน คยูฮยอนหยิบของภายในกล่องนั้นขึ้นมา ซึ่งก็ทำเอาฮยอกแจหน้าถอดสี เพราะสิ่งที่คยูฮยอนถืออยู่คือเข็มฉีดยา ภายในบรรจุของเหลวสีใส ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันคงไม่ได้ให้ผลดีแกร่างบางแน่นอน
“นายจะทำอะไรน่ะ” ฮยอกแจพูดพลางเขยิบหนี คยูฮยอนกระชากแขนของร่างบางเข้ามาใกล้ตัวก่อนที่จะฝังเข็มแบะปล่อยสารเข้าสู่ร่างกายของร่างบาง ความรู้สึกของร่างบางหลังจากได้รับสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในกระแสเลือด ทำเอาร่างบางปวดหนึบบริเวณขมับทั้งสองข้าง ก่อนที่สติจะค่อยดับวูบลง
“รับประกันได้เลย ว่าชีวิตของนายที่กำลังเริ่มต้นกับฉันในวันพรุ่งนี้ จะมีแต่ความทรมาน แบล๊กฮาร์ทเทด ไม่ใช่สิ ตอนนี้ฉันกำลังทรมานตัวตนที่แท้จริงของแบล๊กฮาร์ทเทดอยู่ อีฮยอกแจ”
--------------------------------------------------
TBC
จนปัญญาแต่งให้มันยาวอ่ะรีดเดอร์
เอาเป็นว่า ไรเตอร์จะปรับปรุงนะ
ฟิคนี้กว่าจะลงได้ไรเตอร์แต่งตั้งสองรอบ
แต่ในสมุด แล้วลอกลงคอม
เฮ้อ รู้สึก ฮ่วย!!! เซงเว้ย
จะอะไรกันนักกันหนา SM เนี่ย
หวังว่าปี2010 ทุกอย่างจะดีขึ้นนะ
อีก 8 วันวันเกิดไรเตอร์
อยากให้แกรมมี่ซื้อกรุ๊ปของSuper Junior มาอยู่ในสังกัดเลย
ไม่ต้องไปพึ่งมัน SM
อีกใจก็สงสารSM แต่อีกใจก็หมันไส้
ตอนนี้ เหมือน เอล์ฟ ต้องคอยหวาดระแวงอยู่เรื่อยเลยว่า
ใครจะมาพรากโอป้าแยกจากกัน SJ จะอยู่สบายมั๊ย
ไม่กล้าข่มตานอน เพราะกลัวว่าจะไม่สามารถดูแลพี่ชายได้
เศร้าเว้ย TT
++
ความคิดเห็น