คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 9
Title: [KyuHyuk] Heartless
Chapter 9
Author: HyunNyeow
“เอ่อ คุณเย เอ๊ย เยซองคือว่า ถามจริงๆเลยนะ นายรู้ทางออกจากที่นี่รึเปล่า”
“นายจะหนีเหรอฮยอกแจ ฉันว่าคงยาก เพราะเกาะนี้เป็นเกาะที่ตัดขาดจากโลกภายนอกน่ะ โอกาสน่ะ แทบเป็นศูนย์ที่นายจะหนีออกจากที่นี่” เยซองพูดพลางทำหน้าจริงจัง ทำเอาร่างบางใจเสีย
“เอาตามตรงนะเยซอง ฉันไม่อยากตายอยู่ที่นี่ ฉันรู้ว่าเขาเกลียดฉันแค่ไหน เขาอาจจะฆ่าฉันเมื่อไหร่ก็ได้ แต่เรื่องตายฉันไม่กลัวอยู่แล้ว ฉันกลัวแค่ว่า ฉันจะตายอยู่ที่นี่”
“อืม ถ้านายอยากจะหนีนะ ฉันคิดว่ามีอีกทางนึง แต่มันเสี่ยงมากๆ ฉันแนะว่าอย่าเลย เพราะทางเดียวที่จะหนีจากที่นี่ได้ คือไปที่หลังเกาะ ที่หลังเกาะ นานๆทีถ้าโชคดีจริงจะมีชาวประมงขับเรือผ่านน่ะ แต่ก็อย่างว่า ที่นั่นมีทั้งเหวลึก และก็สัตว์มีพิษมากมายเลยแหละ ฉันว่านายเลิกล้มความคิดเถอะ รอให้คยูฮยอนเขาหายโกรธหรือคิดได้ เขาก็ปล่อยนายไปเองแหละ”
“คงไม่มีวันนั้นหรอก เยซอง” ร่างบางพูดก่อนที่จะขวางขวดพลาสติกในมืออกจากสระ
“หน้านายมันไม่ใช่แบบคนที่ท้อแท้อะไรง่ายๆน้า สู้ๆสิ”
“อย่าตัดสินคนที่หน้าตาสิ เจ้านายของนายก็พลาดจากจุดนี้แล้วเหมือนกัน” คำพูดของฮยอกแจ พอจะทำให้เยซองระแคะระคายใจบ้าง แต่ก็เก็บไว้ดีกว่า เยซองมองดูฮยอกแจสักพัก ก่อนที่จะกระโดดลงสระด้วยท่าทางปัญญาอ่อนเต็มที่ ทำเอาร่างบางในสระมองด้วยความไม่เข้าใจ
“ฮีโร่คนนี้จะช่วยน้องสาวเก็บเอง” เยซองพูดก่อนที่จะส่งยิ้มตาหยีให้ฮยอกแจก่อนที่จะดำผุดดำว่ายเก็บขยะ
“ขอบคุณนายมากนะ เยซอง” ร่างบางพูดเบาๆ พลางมองภาพมิตรภาพให้ที่อย่างน้อยมันก็เกิดขึ้นท่ามกลางความรุนแรงโหดร้ายอย่างที่เขาต้องพบเจอ
เวลาผ่านไปไม่น้อย ที่กว่าขยะทั้งหมดจะหายไปจากสระ ความเหนื่อยเมื่อยล้าเริ่มเข้ามา เพราะในกล้ามเนื้อมีกรดแลกติกปะปนอยู่ จากการสลายกลูโคสแบบไม่ได้ใช่ออกซิเจน เพราะร่างกายต้องการพลังงานกะทันหัน(เฮ้ย ชีวะเริ่มมาแล้ว ขอโทษ ช่วงที่แต่งตอนนี้อยู่เพิ่งสอบชีวะเสร็จ)
“ขึ้นเถอะฮยอกแจ ตัวนายซีดเป็นไก่ต้มแล้ว” เยซองพูด ก่อนที่จะผายมือเปิดทางให้ร่างบอบบางเดินขึ้นไปจากสระ แต่คงเป็นเพราะกรดแลกติกที่ทำให้เมื่อยล้านั่น และบวกกับการที่กล้ามเนื้อขาดออกซิเจน จึงทำให้ร่างบาง กล้ามเนื้อบริเวณขาเกิดอาการเกร็งขึ้นมา เค้าเรียก ตะคริวแหละ
“อ๊ะ” ไวเท่าความคิด เยซองที่สังเกตฮยอกแจตลอดรีบเขาไปประคองทันที เพื่อไม่ให้ร่างบางต้องจมน้ำไปอีกรอบ
“เป็นอะไรน่ะ” เยซองเอ่ยถาม ตอนนี้ดูเหมือนว่าเยซองจะโอบซะมากกว่า เพื่อเพิ่มพื้นที่ผิวในการสัมผัส ? ไม่ใช่ๆ เพื่อให้สามารถยันกายร่างบางให้ยืนอยู่ได้ต่างหากเล่า!!!!!!!!!!!!
“ตะคริวน่ะ” ร่างบางเอ่ยตอบ พลางหันไปมองหน้าเยซองที่อยู่ใกล้หน้าเขาไม่ถึงคืบ
“ทำอะไรน่ะ!!!!!!!!!!!!!!” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นด้วยเสียงอันดัง บ่งบอกว่าเจ้าของเสียงนี้ ทั้งโกรธและรู้สึกอย่างไร ความมืออึมครึมค่อยๆเข้ามาปกคลุมทั่วบริเวณ เยซองทที่หันไปเห็นเจ้าของเสียงต้องขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ
“ฉันไม่อยู่ไม่กี่ชั่วโมง หว่านเสนอคนของฉันแล้วเหรอ” คยูฮยอนพูดขึ้น ก่อนที่จะลงมาดึงเอาร่างบางออกจากเยซองที่โอบอยู่ ทำเอาร่างบางล้มคะมำหน้าจุ้มลงไปในสระ เนื่องจากขาที่ไม่มีแรงยืน
“ไม่ใช่อย่างงั้นนะครับนาย ฮยอกแจแค่....” เยซองพยายามที่จะอธิบายให้ร่างสูงแต่ว่า
“ไม่ต้องมาแก้ตัวแทนมัน!!!!!!! เยซองนายหลงคนๆนี้แล้วเหรอ ห๊ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกเยซอง” เสียงของร่างบางดังเบาๆ แต่ก็ดังพอที่จะทำให้บุคคลทั้งสองได้ยิน เพราะไม่อยากให้คนที่ยื่นมือเข้ามาช่วยต้องเดือดร้อน
“ก็ดี งั้นขึ้นมา” ร่างสูงพูดก่อนที่จะกระชากเอาร่างบางขึ้นจากน้ำแล้วลากเข้าไปในห้องโดยที่ไม่สนใจสภาพร่ายกาย (และจิตใจ) ของร่างบางที่กำลังย่ำแน่เลยแม้แต่นิดเดียว
ร่างบอบบางถูกเหวี่ยงลงบนพื้นแข็ง ความเจ็บปวดบริเวณขาที่เป็นตะคริวยังคงไม่หายไป ทำเอาร่างกายอยากจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
“หึหึ ถึงขนาดเอาตัวเข้าแลกเลยเหรอ” น้ำเสียงที่เหยียดหยามของร่างสูงดังขึ้น พร้อมกับแววตาที่ร่างบางทั้งเกลียดและกลัวเป็นที่สุด แววตาที่มีแต่เพลิงแค้นอยู่ในนั้น ไฟแค้นที่สามารถจะเผาผลาญทุกอย่างจนไม่เหลือซาก แม้กระทั่ง หัวใจ
“นายอย่าคิดว่าคนอื่นเขาจะทำอะไรต่ำๆอย่างนายลิ” ร่างบางพูดขึ้น ต้องเก็บซ่อนความอ่อนแอนั่นให้ลึกที่สุด
“โอ๊ะ เดี๋ยวนี้รู้จักต่อปากต่อคำแล้วเหรอ” ร่างสูงพูดพลางย่อลงนั่งข้าง ก่อนที่จะบีบที่ข้อเท้าเล็กอย่างแรง เพราะรู้ว่า ร่างบางเป็นตะคริว จึงอยากเพิ่มความเจ็บปวดมากขึ้น จนใบหน้าขาวใสนิ่วด้วยความเจ็บปวด
“คนเลวๆอย่างนาย ไม่สมควรที่จะได้รับคำพูดดีๆหรอก”
“คำนี้ฉันหน้าจะพูดมากกว่านะ อีฮยอกแจ” ร่างสูงพูดอย่างเย้ยหยัน
“นายรู้มั๊ย ยิ่งนายพูดเหมือนกับว่าฉันเป็นคนชั่ว คนเลว มันยิ่งทำให้ฉันเห็นความโง่เขลาเบาปัญญาขาดการไตร่ตรองของนายมากขึ้น น่าสมเพช”
เพี๊ยะ!!!!
ใบหน้าหวานหันไปตามแรงตบจากร่างสูง กลิ่นความเลือดบริเวณมุมปาก บ่งบอกได้ดี ว่าร่างสูงไม่ได้ตบเขาเบาๆ แต่มันแรงมาก แรงถึงขนาดเลือดกบปากเลยทีเดียว
“รางวัลสำหรับคนปากดี” ร่างสูงพูดน้ำเสียงเย็นชา
“ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” และแล้ว ความอ่อนแอที่พยายามเก็บซ่อนมาตลอดก็ไม่สามารถปิดบังได้ ร่างบางร้องออกมาอย่างเสียไม่ได้ ทั้งความรู้สึก ร่างกายที่ทนรับกับความโหดร้ายนี้ไม่ไหว ทำเอาใบหน้าขาวตอนนี้แดงไปเพราะการร้องไห้ น้ำตามากมายไปออกมาไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ร่างกายบอบบางสั่นเล็กน้อย นั่นทำเอาร่างสูงมองร่างบางที่ตัวสั่นด้วยความรู้สึกที่สับสน รู้สึกผิดที่เผลอไปตบหน้าของฮยอกแจ ทำไมต้องรู้สึกแบบนี้
“เงียบเดี๋ยวนี้” ร่างสูงพูดก่อนที่จะดึงร่างบางเข้ามากอดไว้
“ฮือๆๆๆ ไปตายซะ ไอ่ X” ร่างบางหลับหูหลับตาพูด คำหยาบครั้งแรกในชีวิตของเขาถูกเอ่ยออกมา ทำเอาร่างสูงถึงกับทำอะไรไม่ถูก
“หึหึ ไปอาบน้ำซะ” ร่างสูงพูด ก่อนที่จะดึงร่างบางให้ลุกขึ้น ก่อนที่จะส่งร่างบางเข้าไปในห้องน้ำ
หลังจากที่ร่างบอบบางเดินเข้าไปในห้องน้ำ พร้อมกับประตูห้องน้ำที่ปิดลง คยูฮยอนมองดูประตูห้องน้ำ ความคิดทุกอย่างดูสับสนปนเปไปหมด
เพราะอะไรถึงเป็นแบบนี้ หรือว่า หินจะเริ่มกร่อนซะตั้งแต่น้ำยังไม่หยดลงหินซะแล้ว
= =+ ------------------------------------------------------------------------------------------------- = =+
อึนฮยอก ถูกฮันกยองส่งตัวเขากองสืบสวนพิเศษ ร่างบางที่ถูกคุมขังอยู่ในคุกของกรม ข้อเท้าเล็กมีโซ่ตรวนหนักใหญ่ล่ามขาไว้ ฮันกยองที่อาสาสอบปากคำ กำลังนั่งมองร่างบางตรงหน้า สะท้อนใบหน้าของอีกคนที่หน้าเหมือนอึนฮยอก รู้สึกหวั่นๆเหมือนกันที่เห็นภาพนี้
“เอาล่ะ อึนฮยอก บอกฉันมาว่านายฆ่ามากี่ศพแล้ว” ฮันกยองพูดขึ้น บนโต๊ะที่ใช้สอบปากคำคนร้าย ตอนนี้ ร่างสูงกำลังมองใบหน้าขาวซีด ตัดกับเรือนผมสีแดงสดอย่างเจาะลึก
“เป็นตำรวจประสาอะไร ไม่รู้ว่าฉันฆ่ามากี่คน ห๊ะ!!” ร่างบางพูดอย่างไม่สบอารมณ์ พลางเบนหน้าไปทางอื่นอย่างเบื่อหน่าย
ฮันกยองมองเจาะเข้าใปในแววตาสีดำสนิทของร่างบาง บางทีแววตาก็ดูมีอะไรมากมาย เหมือนความคิดของอึนฮยอกกำลังตีกันอยู่ บางทีก็ว่างเปล่าจะจนเวิ้งว้าง
“เพราะฉันเกรงว่า เลวๆอย่างนาย อาจจะฆ่ามามากกว่าที่ประวัตินายบอกน่ะสิ” ร่างสูงพูดพลางแสยะยิ้มร้าย
“......”
“เอาล่ะอึนฮยอก นายซ่อนอะไรไว้ในใจ บอกฉันมา”
--------------------------------------------- ----------------------------
TBC
แล้วอึนฮยอกซ่อนอะไรล่ะ
เฮ้อ ถอนหายใจแรงๆ
ติดตามค่ะ สู้ๆๆๆ(เรียกกำลังใจตัวเอง)
รักทุกคนนะจ๊ะ จ๊วฟ = =”
เน็ตอืด งานเข้าเยอะ
อัพช้าหน่อยนะ
อยากให้รวมเล่มมั๊ย ถ้าไม่ ไรเตอร์รวม ของไรเตอร์คนเดียว หุหุ
ความคิดเห็น