คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Part Intro
Title: Tragedy Love
Part: Intro
Author: HyunNyeow
ค่ำของวันหนึ่ง ชายหนุ่มร่างบางที่ชื่อว่า อีฮยอกแจ เดินกับเข้ามาที่อพาร์ตเม้นท์ที่เขาพัดอยู่อย่างทุกวัน หลังจากที่กลับบ้านแล้ว
“ไม่นะ อย่าๆ นั่นของลูกชายฉัน อย่าเอาไปเลยนะ” เสียงผู้เป็นแม่ของฮยอกแจดังขึ้นที่ห้อง ร่างเล็กๆของฮยอกแจค่อยๆก้าวเข้าไปในห้องนั้น ก่อนที่จะพบภาพที่ทำให้เขาแทบทรงตัวไว้ไม่อยู่
“แม่” ฮยอกแจร้องขึ้น เมื่อพบว่าผู้เป็นแม่ของตนกำลังกอดขาชายทวงหนี้แล้วร้องไห้ออกมา
“มาแล้วเหรอ อีฮยอกแจ ไหนบอกมาสิ ว่าวันนี้มีเงินมาจ่ายฉันเท่าไหร่” ชายหน้าตาหน้ากลัว ที่เป็นคนทวงหนี้พูดขึ้น
“ฮยอกแจลูก” ผู้เป็นแม่พูด ก่อนที่จะร้องออกมา
“ฉันไม่มี” ฮยอกแจพูดพร้อมกับส่ายหัว ก่อนที่จะวิ่งเข้าไปประคองตัวแม่ขึ้น เมื่อเห็นแม่ร้องไห้ น้ำตาใสๆก็เริ่มไหลออกมาด้วยเช่นกัน
“หึ ไม่มี ถ้างั้น สร้อยอันนี้ ฉันขอละกัน” คนทวงหนี้พูดพร้อมกับโชว์สร้อยคอของรักของฮยอกแจขึ้นมา จำได้ว่า นี่คือสิ่งเดียว ที่คนที่เป็นรักแรกของเขาทิ้งไว้ก่อนจากไป เป็นสิ่งเดียว ที่เมื่อตอนเด็กๆ เขายังจำเรื่องราวทุกอย่างที่เกี่ยวกับสร้อยเส้นนี้ได้
“ไม่ได้นะ ขอร้องเหอะ นายจะเอาอะไรไปก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่สร้อยเส้นนี้” ฮยอกแจพูดพร้อมกับคุกเข่าขอร้องคนตรงหน้า ในใจก็คิดว่า ช่างน่าสมเพชอะไรเช่นนี้ นี่เหรอ เขาเป็นผู้ชายจริงๆเหรอ ทำไมเขาไม่กล้าแม้กระทั่งที่จะลุกขึ้นต่อยคนที่ทำร้ายแม่เลยสักนิด นี่สินะ อีฮยอกแจ คนขี้ขลาด
“หวงนักเหรอ จำไว้ ถ้าพวกแกยังไม่มีเงินมาใช้นี่ฉัน พวกแกก็ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรทั้งนั้น” ตาถึกทวงหนี้พูดพร้อมแสยะยิ้ม
“จะให้ฉันทำอะไรก็ได้นะ ฉันขอร้อง” ฮยอกแจคุกเข่าขอร้อง น้ำตาที่ไหลออกมา เหมือนเป็นการตอกย้ำ ว่าเขาอ่อนแอมากแค่ไหน
“หึ นายคิดว่าอะไรมีค่าล่ะ เงิน สร้อยเส้นนี้” ตาถึกทวงหนี้พูดต่อ (เริ่มเปลี่ยนสรรพนามและ)
“ฉันไม่รู้” ฮยอกแจพูดพร้อมส่ายหัวเบาๆ
“เจ้านายครับ เอาไงดีครับ” ตาถึกทวงหนี้หันไปถามชายหนุ่มอีกคนที่เดินเขามาในห้อง แววตาที่เชี่ยวคน ใบหน้าที่หล่อเหลา แต่บางทีก็ดูน่ากลัว
“นายจะยอมขายตัวนายมาทำงานในผับฉันมั๊ย” ชายหนุ่มพูดขึ้น
“แล้วถ้าฉันทำอย่างงั้น นายจะยกหนี้ให้พวกเราใช่มั๊ย” ฮยอกแจพูด
“ไม่ขนาดนั้น ฉันก็แค่จะสั่งให้ลูกน้องเลิกรังควานครอบครัวนาย นายต้องทำงานใช้หนี้ในผับฉัน จนกว่าหนี้จะหมด” ชายหนุ่มพูดต่อ
“จะดีเหรอครับคุณฮัน ผมว่า ซื้อเจ้านี่ไปก็ไม่มีประโยชน์” ตาถึกทวงหนี้แสดงความคิดเห็นแก่เจ้านาย
“เงียบไป” ฮันกยองหันไปพูดกับลูกน้อง “ตกลง นายยอมรับข้อเสนอมั๊ย” ฮันกยองหันมาพูดกับฮยอกแจ
“คืนสร้อยของฉันมา” ฮยอกแจพูดขึ้น ก่อนที่จะรับสร้อยที่ฮันกยองเป็นคนส่งให้
“เอาไง” ฮันกยองเน้นถาม
“ได้ ฉันจะทำ” ฮยอกแจตอบ
เป็นเวลานานเกือบจะยี่สิบปีแล้ว ที่ชายหนุ่มเจ้าของโรงแรมชื่อดังอย่างโจวคยูฮยอน ไม่ได้กลับมาเหยียบบ้านเกิดที่โซล เพราะเขา ย้ายไปใช้ชีวิตอยู่ที่อังกฤษตั้งแต่เขาอายุเพียงแค่ห้าขวบ ทำให้เรื่องราวและช่วงเวลาที่เขาเคยอยู่ที่เกาหลีเมื่อตอนเด็กๆนั้นค่อยๆจางหายไป จนถึงกับลืมไปในที่สุด
“คุณชายโจวครับ ต้องการให้ผมรับใช้อะไรอีกรึเปล่าครับ” คนขับรถพูดขึ้น เมื่อมาส่งคยูฮยอนถึงบ้านหลังโตแล้ว
“ไม่ต้อง มีงานอะไรก็ไปทำซะ” คยูฮยอนพูดพร้อมกับโบกมือปัดๆ
“ครับ” คนขับรถตอบพร้อมกับโค้งให้คยูฮยอน แล้วเดินจากไป
นานมาแล้วสิ ที่คนอย่างโจวคยูฮยอนไม่ได้มาเหยียบบ้านหลังนี้ นานแล้วสิ ที่เขาห่างจากไออุ่นของพ่อแม่ นานแล้วที่ห่างจากอ้อมกอดที่อบอวลอยู่ที่บ้านหลังนี้
“ความรัก” ร่างสูงพูดขึ้นเมื่อหันไปเห็นรูปถ่ายของเขากับผู้หญิงคนนึง เมื่อตอนที่เขายังอยู่อังกฤษ เขาหยิบรูปนั้นขึ้นมาดู ก่อนที่จะแสยะยิ้ม
“ไม่มีจริงในโลกหรอก มีแต่ ผลประโยชน์ และความเห็นแก่ตัว” พูดจบ คยูฮยอนก็เอารูปนั้นไปทิ้งถังขยะ
-----------------------------------------------------------------------
ย้ายฟิคมา คงไม่ว่าไรเตอร์นะ เดี๋ยวไรเตอร์จะมาอัพต่อ
ถ้าไรเตอร์สามารถ
ความคิดเห็น