คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1
[KyuHyuk] Angela
Chapter 1
Author: HyunNyeow
“หวัดดี” เสียงของผู้มาเยือนอีกคนนึงดัง รูปร่างกำยำแข็งแรง แต่ใบหน้าหล่อเหลาเอาการเช่นกัน
“ใครอ่ะพี่ทึก” ฮยอกแจพูดพลางมองหน้าผู้มาเยือน ไม่คุ้นหน้านี่หว่า
“อ๋อ นี่คังอิน” อีทึกแนะนำชายหนุ่มผู้มายืน ทั้งคยูฮยอนและฮยอกแจหันหน้าไปมองชายหนุ่มร่างกำยำที่กำลังยิ้มจนตาหยี
“พี่เป็นแฟนกะทึกกี้น่ะ” คนที่ชื่อคังอินพูดขึ้น
“หา” คยูฮยอนถึงกับตาโต ต่างจากฮยอกแจ
“^^ เย่ๆๆๆ” ฮยอกแจกระโดดโลดเต้นเป็นเด็กๆ ก่อนที่จะยักคิ้วกวนประสาทให้ร่างสูงที่เริ่มขมวดคิ้ว
“อะไรของนายเจ้าฮยอก” อีทึกพูดพร้อมกับขยี้หัวของฮยอกแจอย่างเอ็นดู
“พี่ชายผมขายออกแล้ว ดีครับ จะได้ไม่ต้องมีคนอื่นมาคอยขายขนมจีบให้พี่” ร่างบางพูดพร้อมกับยิ้มซะจนออกนอกหน้านอกตา
“555+” คังอินหัวเราะพร้อมกับมองว่าที่น้องเมีย (- -“) อย่างเอ็นดู
“คยูฮยอนทำไมมองฉันอย่างงั้นล่ะ” ร่างบางหันไปพูดกับร่างสูงที่กำลังมองหน้าเขาด้วยสีหน้าที่เขาชอบมองประจำ
“ฉันมองนายแบบไหน” ร่างสูงเลิกคิ้วถามแต่ยังไม่หนุดสายตาแบบนั้น
“เลิกมองฉันด้วยสายตาแบบนั่นได้แล้ว ฉันไม่ใช่แมลงนะเว้ย” ร่างบางพูดพร้อมกับเท้าเอวมองคนตัวสูง
“พี่ครับ ว่างๆพาน้องชายพี่ไปเช็คสมองด้วยนะครับ” ร่างสูงหันมาพูดกับอีทึก
“พี่คังอินต่อยมันเลย” ร่างบางพูดพร้อมกับชี้คยูฮยอน
“555+ นี่อย่าโหดสิน้องฮยอก” คังอินหัวเราะออกมาในท่าทางที่เหมือนเด็กของฮยอกแจ
“เจ้ารี่ว่าผมว่าปัญญาอ่อนนิครับ” ร่างบางพูดพร้อมกับทำหน้ามุ่ย ซึ่งร่างสูงที่ยืนมองอยู่กทำหน้าประมาณว่า โห ทำหน้าอย่างงี้คิดว่าน่ารักรึไงฟะ
“มันมีคำว่าปัญญาอ่อนหลุดออกจากปากฉันบ้างรึยังหะ” ร่างสูงพูดพร้อมกับมองร่างบางด้วยสายตาที่เหมือนกำลังมองแมลง - -‘
“น่านไง ก็เมื่อกี้นายพูด” ร่างบางพูดพร้อมกับทำหน้าจริงจัง(ที่เหมือนเด็กๆเขาทำกัน)
รีดเดอร์ครับ ตอนนี้คุณอยู่ในโหมดของโจคยูฮยอนนะครับ ด้วยความที่ว่าไรเตอร์คงจะบรรยายความรู้สึกของผมไม่ละเอียด เดี๋ยวหาว่าผมไปหลงรักเจ้าบ้านี่อีก ผมเลยของพากย์เอง
ผมละนับถือความติ๊งต๊องของคนตรงหน้าจริงๆ เท่าที่เรียนห้องเดียว นั่งข้างๆซึ่งผมก็ไม่อยากนั่งหรอก แต่ด้วยความที่ว่าเจ้านี่อ่อนวิชาเลข ครูเลยจัดให้ผมนั่งข้างๆเจ้านี่ อ่ะนะ เท่าที่ผมรู้จักเจ้านี่มา ผมยังไม่เคยเห็นสาระในตัวของเจ้านี่เลยจริงๆ
“คิดอะไร นายด่าฉันในใจใช่มั๊ย” น่านรู้อีกว่าผมด่าเขาในใจ
“เปล่าสักหน่อย ทำไมฉันจะต้องด่านายด้วยล่ะ” ผมตอบไปด้วยสีหน้านิ่งๆ แต่ก็ทำเอาฮยอกแจถึงกลับอยู่นิ่งไม่ไหว
“กลับบ้านนายไปเลยไป” นอกจากจะชอบหาเรื่องแหย่ให้ผมโมโห เจ้านี่ชวนผมทะเลาะแทบทุกวัน แถมภาพลักษณ์ที่บ้าๆบอๆนี่ ผมล่ะอยากจะจับเจ้านี่เตะส่งไปดวงอังคารจริงๆ
“อย่ากวนประสาทได้มั๊ย” ผมพูดพลางเดินไปนั่งที่โต๊ะในร้าน
“นายนั่นอหละที่กวนประสาทฉัน ชิ” ฮยอกแจพูดพร้อมกับสะบัดหน้าใส่ผม เอาเหอะ ไปไกลๆผมเป็นพอ ไม่อยากจะต่อล้อต่อถียงกะเจ้านี่แล้ว เดี๋ยวจะยาว
ผมเพียงแต่เสมองไปทางอื่น ก่อนที่จะหยิบนั่งสือมาอ่านเล่น
“นี่ ไม่บาดตาบาดใจเหรอ” อยู่ เสียงที่ผมไม่อยากได้ยินก็ดังขึ้นพร้อมกับเจ้าของเสียงที่นั่งอยู่ตรงข้ามผม ก่อนที่จะพยักหน้าไปทางพี่อีทึกและพี่คังอินที่กำลังจู๋จี๋ดู๋ดี๋กันได้ที่
“ว้า ขอโทษด้วยนะ ฉันไม่อยากได้นายเป็นพี่เขยน่ะ” พูดเข้าไปสิ ทำหน้ากวนตรีนนนนใส่ผมอีก คอยดู ผมจะแตะส่งมันไปดาวอังคาร
“หุปปากน่า เจ้าไก่เน่า” ผมพูดขึ้น แต่ยังไม่หันไปมองคนตรงหน้า
“โห ไอหมาบ้า ออกจากร้านฉันไปเลย” ฮยอกแจพูดพลางฉุดกระชากลากถูกผมให้ยืนขึ้น แต่ทำยังไง แรงอันน้อยนิดของเจ้านี่ก็ไม่มีทางสู้แรงผมได้หรอก ออกกำลังกายซะบ้างนะไอน้อง แรงไม่ค่อยจะมีระวังลมพัดปลิวล่ะ
“ไออ้วนลุกขึ้น” ฮยอกแจพูดด้วยเสียงอันดัง จนคนทั้งร้านหันมามอง แต่ผมเห็นลูกค้ารูปร่างอ้วนท้วนคนนึงยืนขึ้น
“เอ่อ มีอะไรเหรอน้อง” คนร่างท้วมพูดพลางเกาหัวแกร๊กๆๆ ประมาณว่า นี่กรูทำไรผิดว่ะ ผมล่ะฮาเลยตอนที่ฮยอกแจทำหน้าแหยเก สม
“อ๋อ ขอโทษครับ คือผมเล่นกะเพื่อนน่ะ” ฮยอกแจพูดพลางชี้มาที่ผม ก่อนที่จะหยิกแขนผมไปซะเต็มเหนี่ยว
“โอ๊ย” เจ็บน่ะเว้ย ผมร้องออกมา ก่อนที่จะเบิร์ดกะโหลกเล็กๆของคนที่หยิกผม
“อ๋อๆๆ จ๊ะ” พี่ร่างท้วมพูดก่อนที่จะนั่งลงคุยกะพี่ตาตี่ที่อยู่โต๊ะเดียวกะพี่ร่างท้วม
“หยิกฉันทำไมเนี่ย”
“โทษฐานที่ทำให้ฉันอาย” ฮยอกแจพูดพลางเดินออกไป
ให้มันได้อย่างงี้สิ คอยดูผมจะไม่สอนมันทำโจทย์เลขยากๆๆ
“เทอมนี้นายตกเลขแน่” ผมตะโกนไล่หลังเจ้านั่นไป ก่อนที่เจ้านั่นจะหยุด แล้วหันมามองผม
“ห๊ะ” เอาละสิ ไก่งงหน้าตามันเป็นอย่างงี้นี่เอง
“ฉันจะไม่สอนเลขนายแล้ว” ผมพูดพลางยิ้มอย่างมีชัย
“ถ้านายไม่สอน ฉันจะบอกเรื่องที่นายคิดกะพี่ชายฉัน” งานเข้า ซวยแล้ว
“เฮ้ย พูดให้มันเบาๆหน่อย”
“มีอะไรกันเฮ้ย สองคนนั่นน่ะ เสียงดังปานอยู่ตลาดสด” แล้วเสียงของนางฟ้าที่โผล่ออกมาจากเคาท์เตอร์ก็ดังขึ้น ไม่ใช่พี่คังอินนะ ถ้าเป็นพี่เค้าล่ะก็ อุแหวะ อ้วกแตกเลยทีเดียว
“พี่ทึกครับ คือว่าคยูฮยอน” อยู่ๆฮยอกแจก็พูดขึ้น แต่ผมต้องรีบตัดไฟซะแต่ต้นลม
“เอาการบ้านนายมาสิฉันจะสอน” ผมรีบพูดแทรกทันที ถ้าพี่อีทึกรู้ว่าผมชอบพี่เค้ากมีอันซวยกันพอดีสิ อีกอย่าง มีหวังพี่คังฆ่าผมตายแน่
“หืม เมื่อกี้จะพูดอะไรห๊ะฮยอก” พี่อีทึกเอ่ยถามน้องชาย
“อ๋อ คือว่าคยูฮยอนเค้าจะสอนการบ้านผม” เจ้านั่นพูดพร้อมกับหันมายิ้มแป้นให้ผม ถึงใครๆจะบอกว่ารอยยิ้มนี้น่ารักและสดใส แต่สำหรับผม มันก็นรกดีๆนี่เอง จะอ้วก
“เออ ไอเราก็นึกว่ามีเรื่องอะไรเห็นพูดซะดัง” พี่อีทึกตอบ ก่อนที่จะเอาหัวกลับเข้าไปจู๋จี๋กะพี่คงอิน ฮึ่ย!
“นี่ นายโง่หรือนายโง่เนี่ย ก็บอกว่าใส่ครอบรูท ทำแบบนี้จะได้คำตอบมั๊ยเล่า” ผมพูดพลางชี้ๆๆตรงที่เจ้าไก่โง่นี่ทำผิด ถึงว่าโจทย์เลขง่ายๆแค่รี้ทำไมมันหาคำตอบไม่ได้สักที
“แล้วมีอะไรให้ฉันเลือกล่ะ ก็โง่ทั้งสองตัวเลือก” ฮยอกแจพูด เจ้านี่ก็คงอารมณ์เสียเหมือนกัน เพราะผมเริ่มเห็นมันวาดรูปแปลกลงบนกระดาษทดแล้ว
“เออๆ ทำไปข้อนี้เล่นทำเป็นชั่วโมง” ผมพูด จริงๆนะครับ ข้อนี้เพิ่งข้อแรกและง่ายที่สุดด้วย แต่สมองไก่ๆอย่างเจ้านี่ เนอะ
“ก็มันยากนี่หว่า” ฮยอกแจพูดพลางขมวดคิ้ว
“ทำไปๆ เดี๋ยวก็ได้เองแหละ” อ๋อ ผมรู้และวาสาระของเจ้านี่อยู่ตรงไหน ก็ตรงที่กำลังตั้งใจทำอะไรให้สำเร็จนี่แหละครับ ดูหน้านี่สิ เครียดมากๆ
“โว้ยๆๆๆๆ อยากผูกคอตายกะสแคว์รูท” อยู่ฮยอกแจพูดพูดขึ้น พลางขย๋ำกะดาษทดแล้วขว้างใส่หัวผม แล้วทำไมต้องหัวผม
ผมค่อยๆเก็บกระดาษนั่นแล้วคลี่ออกดู ภาพที่เห็นทำเอาผมหัวเราะแทบตกเก้าอี้ ก็ฮยอกแจน่ะสิ วาดรูปผูกคอตายใต้สแคว์รูท เป็นอะไรที่น่าเห็นใจและฮาไปพร้อมๆกัน
“หัวเราะไร”
“โห ไม่ต้องถึงขนาดผูกคอตายก็ได้ มาเดี๋ยวฉันสอน” ผมพูดพลางย้ายไปนั่งข้างๆฮยอกแจ ก่อนที่จะเริ่มบอกวิธีทำ วิธีคิด การใส่โน้นนี่นั่น จนเจ้านี่เริ่มเก๊ต
“เข้าใจยัง” ผมหันไปถามฮยอกแจที่เริ่มยิ้มออกมาบ้าง
“ก็พอรอดอ่ะนะ” ฮยอกแจพูดพลางยิ้ม ก่อนที่จะลงมือทำข้อถัดไป
“นี่ฮยอกแจ”
“หืม”
“ทำไมต้องเอาจริงเอาจังกะวิชาเลขด้วยล่ะ” ผมเอ่ยถามคนข้างๆ นอกจากบุคลิกที่บ้าๆบ๊องๆของเจ้านี่ที่แสดงออกมาอย่างเหลือล้น กับการที่ต้องนั่งเครียดนี่ มันดูต่างกันมาก
“ก็เลขเป็นวิชาที่ฉันอ่อนที่สุดไง”
“ไม่ต้องเครียดมากหรอก ทำไม่ได้ตรงไหนก็ถามฉันเซ่” จะเครียดไปใย ในเมื่อก็ยังมีผมที่คอยให้เจ้านี่ลอกอยู่แล้ว
“แน่ๆๆ นายกลัวฉันบอกเรื่องที่นายชอบพี่ทึกขนาดจะยอมให้ฉันลอกเลยเหรอ” เออ ไม่น่าพูดเลยตรู ไปเราอุตส่าห์เป็นห่วงกลัวเส้นเลือดในสมองมันจะแตกตาย แต่ดูมันคิด
“- - อยากจะบ้าตาย” ผมพูดพลางกรอกตาไปมา
“^^” ยังจะมาตีหน้าชื่นมื่น
“เสร็จยัง มันดึกแล้วฉันจะกลับบ้านแล้วเนี่ย” ผมพูดขึ้นพลางมองนาฬิกาข้อมือ ตอนนี้บ่งบอกว่าเป็นเวลาสองทุ่มครึ่งแล้ว
“อ่ะๆๆ นายกลับไปก่อนก็ได้”
“อืม” ผมพูดพลางเก็บของ
“คยูฮยอน พรุ่งนี้เจอกัน ถ้าฉันทำข้อสุดท้ายไม่ได้ ฉันจะไปลอกนายพรุ่งนี้^^”
“เออ”
----------------------------------------- -------------------------------
TBC
เป็นไงบ้างอ่ะ ถูกใจป่ะ
แต่ไรเตอร์ถูกใจ
เม้นๆๆจ้า
ความคิดเห็น