รักในรอยหยัก
เป็นไปได้หรือที่เราจะรักใครสักคนโดยปราศจากเหตุผล แม้กระทั่งหนึ่งในนิยามของคนส่วนมากที่ว่าความรักคือความเข้าใจ แต่ผมรักไปแล้วแบบไม่เข้าใจ
ยอดวิวรวม
35
ยอดวิวเดือนนี้
0
ยอดวิวรวม
35
แท็กนิยาย
รักในรอยหยัก
เป็นไปได้หรือที่เราจะรักใครสักคนโดยปราศจากเหตุผล แม้กระทั่งหนึ่งในนิยามของคนส่วนมากที่ว่าความรักคือความเข้าใจ แต่ผมรักไปแล้วแบบไม่เข้าใจ
ยอดวิวรวม
35
ยอดวิวเดือนนี้
0
ยอดวิวรวม
แท็กนิยาย
@
ผมยืนนิ่งกลางถนนยางมะตอยชำรุดแล้ว โบกมือให้กับรถกระบะกลางเก่ากลางใหม่ที่ดูเล็กลงไปเรื่อยๆ จนหายลับไปกับทางโค้ง
เหลือเพียงผมกับเพิงมุงจากและถนนโดดเดี่ยวกลางดงป่าที่ซึ่งทิวเขาซับซ้อนที่ล้อมรอบไม่ได้ช่วยให้ความกระจ่างกับผมเลยว่าผมเป็นใครและมาทำอะไร สิ่งเดียวที่รู้คือ ผมต้องเดินทาง
เมื่อนึกถึงคำว่าเดินทาง ใบหน้าของหญิงสาวที่คุ้นเคยแต่ไม่รู้จักก็ผุดขึ้นมายิ้มเศร้าให้ผม
ดูเหมือนว่าเธอจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีเสียง ผมเลยจ้องตาแทนการฟังเธอพูดอยู่ครู่ใหญ่ก่อนที่เธอจะหายไปเพราะเสียงแตรรถ
ผมเดินมาที่ข้างถนนกางแขนโบกมือด้วยความเคยชิน
คนขับหน้าหนวดจอดรถมองผมอยู่ครู่หนึ่ง และจากไปด้วยดวงตาเฉยชา
ผมยืนรับแสงแดดและสายลม มองรถที่พึ่งผ่านไปแล้วตัดสินใจเข้ามาในเพิง เอนตัวลงบนแคร่ไม้ไผ่
ในความเงียบงัน ผมเริ่มดำดิ่งลงไปในความทรงจำเพื่อตามหาเธออีกครั้งด้วยคีย์เวิร์ดการเดินทาง
เหมือนฉายหนังซ้ำ เธอออกมาพูดโดยไม่มีเสียงอีกครั้ง
แต่คราวนี้เมื่อเธอพูดจบ ผมพึ่งรู้ตัวว่าเธอยืนอยู่บนทุ่งหญ้า ไม่สิ เราต่างหาก เราจับมือกันเดินเล่นในบรรยากาศที่มีแต่ความสุข
ผมแกล้งดึงแขนเธอเข้ามาแล้วกอดเธอไว้ เรามองตากันและกัน ผมจูบเธอด้วยความรักหรืออะไรก็ไม่แน่ใจ แต่นาทีนี้ใครจะไปสนล่ะ
ความเป็นจริงที่โหดร้ายกระชากผมกลับมาด้วยเสียงลมพัดแรง ความรู้สึกของผมที่ติดอยู่ระหว่างความฝันกับความจริงถูกบดขยี้เป็นผุยผงและกระจายหายไปกลางอวกาศด้วยพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ของความสุดโต่งทั้งสองขั้ว
เธอเป็นใคร ผมถามคุ้นเคยในตัวด้วยความมืดบอดแห่งความทรงจำ และดูเหมือนความเงียบจะเป็นคำตอบ
ผมกำลังนึกถึงสถานที่ที่เราจูบกันครั้งแรก ทุ่งหญ้าสีทองไกลสุดตา ที่ซึ่งแผ่นดิน สายลม ท้องฟ้า และเมฆหมอกมาบรรจบกัน ที่ซึ่งผู้คนต้องมารอพระอาทิตย์ขึ้นและตก แสงจันทร์แสงดาวที่ไหนๆ ก็ไม่สวยเท่าที่นี่ และในยามทิวา ผืนผ้าใบของพระเจ้าก็เต็มไปด้วยงานศิลปะที่ไม่หลับไหล
ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร แต่ผมรู้ว่าผมรักเธอ สารเคมีหลากนิยามในสมองบอกผมเช่นนั้น
เป็นไปได้หรือที่เราจะรักใครสักคนโดยปราศจากเหตุผล แม้กระทั่งหนึ่งในนิยามของคนส่วนมากที่ว่าความรักคือความเข้าใจ
แต่ผมรักไปแล้วแบบไม่เข้าใจ ไม่รู้จัก ไม่อาจสัมผัส หรือนี่คือความมหัศจรรย์ของชีวิต
ผมดึงสติกลับมา และเดินออกมาจากเพิง
เมฆสีเข้มเกาะกลุ่มกันแต่ไม่อาจปิดบังความสดใสของท้องฟ้าได้หมด ต้นไม้ในป่าโปร่งกำลังเต้นรำจากการเชื้อเชิญของแรงลม บนถนนมีรถเก๋งคันหนึ่งกำลังมาทางนี้
ผมทบทวนข้อมูลใหม่ล่าสุดที่ได้รับ รถคันนั้นก็เข้ามาใกล้แล้วชะลอรถจนกระทั่งจอดสนิทโดยที่ผมไม่ต้องโบก
ถ้ามีใครสักคนมองลงมาจากข้างบนก็จะเห็นว่า ชายคนหนึ่งขึ้นรถไปนั่งข้างคนขับ และรถก็ออกตัวแล่นไปตามทางจนหายลับไป
และมีโดรนสี่ใบพัดบินตามไปห่างๆ
.....
....
...
..
.
ชายหน้าหนวดดึงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง กดจอยุกยิกแล้วเอาแนบหู
"เขาขึ้นรถเอปซีลอนแล้วครับ"
เสียงจากปลายสาย "ฉันเห็นแล้ว เอปซีลอนไว้ใจได้ใช่ไหม"
"ไว้ใจได้แน่นอนครับ เชื่อมือเขาได้"
"นี่ถ้าร่างทดลองทำสำเร็จ เขาจะมีมูลค่าที่ประเมินไม่ได้เชียวนะ เข้าใจเรื่องนี้ใช่ไหม"
"เข้าใจครับ ถ้าการปลูกถ่ายสมองได้ผล ทีมเก็บเกี่ยวเตรียมพร้อมแล้วครับ"
"ดีมาก แกมม่า เลิกติดต่อ"
* สารเคมีหลากนิยาม คือ ความรัก
* ความสุดโต่งทั้งสองขั้ว คือ ความฝันกับความจริง
* ผืนผ้าใบของพระเจ้า คือ ท้องฟ้า
ผลงานอื่นๆ ของ Endo
ผลงานอื่นๆ ของ Endo
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้