Footballer Fiction

ลำดับตอนที่ #4 : (TERRY×GERRARD)Enemy

เขาใส่เสื้อสีแดง และเขาใส่เสื้อสีน้ำเงิน

เขาอยู่ลิเวอร์พูล และเขาอยู่ที่ลอยดอน

เขาคือกัปตันของลิเวอร์พูล และเขาคือกัปตันของเชลซี

พวกเขาเป็นศัตรูกันมาตลอดยกเว้นในทีมชาติ

แต่บางที่พวกเขาอาจจะมีหัวใจดวงเดียวกัน

"สวัสดี สตีวี่ สบายดีไหม??

"ไม่ดีเท่าไหร่ นายล่ะ"เขาตอบและถามจอห์นกลับ หน้าของเขาแสดงชัดเจนว่าที่เขาบอกว่าไม่ดีนักนั่นคือความจริง

"โอ้ แต่ฉันคิดว่านายจะสบายดีใช่ไหมล่ะ? นายเป็นแชมป์นีท แล้วทำไมนายถึงมาทักฉัน นายจะเยาะเย้ยฉันใช่ไหมล่ะ?"ท่าทางที่สตีวี่มองมา มันทำให้เขาเจ็บเหมือนหัวใจแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

"ใช่ ฉันมีความสุขดี เพราะทีมฉันชนะ แต่ฉันไม่ได้มาเพื่อเยาะเย้ยนายหรืออะไรทั้งนั้น ฉันแค่อยากมาหานาย"จอห์นตอบกลับ แต่ดูเหมือนสตีวี่จะไม่สนใจสิ่งที่เขาพูดแม้แต่นิดเดียว

"นายมันคนโกหก ทุกอย่างที่นายพูดออกมามันโกหก นายพยายามจะผลักฉันให้ล้มลง และทำให้ฉันเป็นเหมือนคนโง่"สตีวี่พูดอย่างเจ็บปวด และโกรธ จอห์นไม่เข้าใจว่าทำไม่สตีวี่คิดแบบนั้น เพราะเขาคิดมาตลอดว่าระหว่างเขากับสตีสี่มันดีไปหมดทุกอย่าง

"ทำไมนายคิดอย่างนั้น เรารักกันไม่ใช่เหรอ?"จอห์นถามเศร้าๆ เขาแค่ไม่เข้าใจ

"เพราะเวลาเพื่อนร่วมทีมนายพูดแย่ๆเกี่ยวกับฉัน นายไม่เคยเตือนพวกนั้น และบางครั้งนายก็หัวเราะไปกับพวกนั้นด้วย"จอห์นเงียบไปพักหนึ่ง ใช่ เพื่อนร่วมทีมเขาพูดแย่ๆเกี่ยวกับสตีวี่ แต่เขาสาบานได้เลยว่าเขาไม่เคยหัวเราะไปกับพวกนั้น และเขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากเตือนเพราะนั่นก็เป็นสิทธิ์ของพวกนั้นเหมือนกันที่จะพูดอะไรก็ได้ตราบใดที่ไม่พูดออกสื่อ

"มันคือสิทธิ์ของพวกเขาสตีวี่ ฉันพยายามจะห้ามแล้วแต่ฉันหยุดพวกเขาไม่ได้ และฉันสาบานได้เลยว่าฉันไม่เคยหัวเราะเกี่ยวกับเรื่องแย่ๆที่พวกนั้นพูดกับนาย"เขาสาบาน นั่นคือเรื่องจริง เขาไม่เคยหัวเราะเรื่องแย่ๆของสตีวี่

"ชัวร์?"สตีวี่ถาม และจอห์นพยักหน้าตอบรับ

จอห์นเดินเข้ามากอดสตีวี่ และทั้งคู่ก็กอดกัน

แต่ตอนนี้สตีวี่ดูอ่อแอ และเหนื่อยมากกว่าที่เขาเคยเห็น

"เฮ้ มีอะไรรึเปล่า นายรู้ นายสามารถบอกฉันได้ทุกอย่าง"จอห์นบอกอบ่างอ่อนโยน และพยายามจะทำให้สตีวี่รู้สึกดีขึ้น

"ฉันไม่รู้สิ แค่....รู้สึกแย่ และบางครั้งฉันรู้สึกว่าฉันไม่เหลือใคร"สตีวี่พูดเบาๆ และกอดเขาแน่นขึ้น

"ฉันอยู่ตรงนี้เพื่อนายสตีวี่ และฉันจะอยู่ตรงนี้เสมอ ฉันไม่มีวันทิ้งนายไป ที่รัก ถ้านายคิดว่านายไม่เหลืออะไร เชื่อเถอะฉันอยู่ตรงนี้เพื่อนายเสมอ"จอห์นบอก ถึงแม้สตีวี่จะคิดว่ามันเลี่ยนไปบ้าง แต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันทำให้เขารู้สึกดีขึ้น

"นายพร้อมสำหรับเกมส์นี้ไหม,love?"

"อาจจะ อันที่จริงฉันต้องพร้อมนี่"สตีวี่บอกก่อนหลับตาลงพีกหนึ่งในอ้อมกอดของจอห์น

"โอเค"

______________________

หลังเกมส์

"เฮ้ สตีวี่ ฉันขอโทษ"จอห์นขอโทษเกี่ยวกับประตูที่เขาทำได้ ถึงแม้ว่าเขาจำเป็นต้องทำมันก็ตาม

"ไม่ๆ นายไม่จำเป็นต้องขอโทษฉันหรอก นั่นมันคือสิ่งที่นายต้องทำนี่"สตีวี่ตอบกลับ จอห์นพยายามไม่คิดมาก แต่เขาก็ทำไม่ได้

"นายโกรธฉันไหม"เพราะนายต้องการ3ปต้มเพื่อไปUCLและฉันทำลายความหวังของนาย จอห์นไเแต่พูดต่อในใจ

"ไม่ๆ ฉันเข้าใน อย่าห่วงเลย"

"แน่ใจนะ"ไม่ ฉันไม่แน่ใจ อันที่จริงฉันอยากจะฆ่านายซะ สตีวี่ได้แต่ตะโกนอยู่ในใจ

"อืม"แต่เขาตอบแค่นั้น และจอห์นยิ้ม โอเค เขาจะพยายามไม่คิดมากก็ได้

"รักนายนะ"จอห์นบอก สตีวี่มองกลับมาอย่างสงสัย

"ทำไมอยู่ดีๆถึงมาบอกล่ะ?"

"แค่อยากบอก"จอห์นตอบหลับ เขาไม่รู้หรอกทำไมเขาถึงอยากพูด แต่เขาแค่อยากทำเท่านั้น ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นศัตรูกัน แต่พวกเขายังคงรักกัน และรักมากกว่าที่คนอื่นๆเห็น

"รักเหมือนกัน"สตีวี่บอกเขากละบ และเดินเข้ามาเพื่อกอดจอห์น

"ฉันอยากกอดนายแบบนี้ตลอดไปเลย"จอห์นรู้สึกแบบนั้นจริงๆ เขาอยากกอดสตีวี่แบบนี้ กอดสตีวี่'ของเขา'แบบนี้

"นายกอดฉันอยู่นี่"

"แต่บางทีสักวันฉันอาจจะต้องปล่อยนายไป"จอห์นพูดเศร้าๆ แต่นั้นคือความจริง บางทีเมื่อถึงจุดๆหนึ่งพวกเขาต้องปล่อยมือกันและกัน ไปใช้ชีวิตของพวกเขา และเดินต่อไปข้างหน้า

"ไม่ ฉันรู้นายไม่มีวันปล่อยฉันไปหรอก แต่ถ้านายปล่อยฉันจริงๆ ฉันก็ไม่ยอมปล่อยนายไปอยู่ดี อีกอย่างนายทนไม่ได้หรอกถ้าเห็นฉันไปหาคนอื่น"สตีวี่พูดยิ้มๆแล้วกอดจอห์นแน่นขึ้นไปอีก

จอห์นหัวเราะ

"รักนาย"จอห์นบอกรักสตีวี่อีกครั้ง

"ฉันรู้น่า"สตีวี่ตอบกลับอย่างเขินๆ จอห์นผละตัวเขาออก ก่อนจะขยับเข้าเข้ามาใกล้ขึ้น และพวกเขาจูบกัน

แบบDeep kiss เสียด้วย

.

.

.

.

.END^^