(ฟิคห้าคำ)Lucky

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

THE MAZE RUNNER

MINHO X NEWT

LUCKY

WARNIN'-- THIS FICTION IS BOYS LOVE IF YOU DON'T LIKE PLEASE PRESS [X]

เนื้อเรื่อง

วันที่ท้องฟ้าสดใสม๊ากกกกกวันหนึ่ง ย้ำ ว่ามาก ร่างหนาของชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาตามแบบคนเอเชียได้เดินเลาะริมทางไปเรื่อยๆ เพื่อหาสถานที่สำหรับพักผ่อนหย่อนใจ.... แหวะ บรรยายได้เลี่ยนมาก เขาไม่ได้มาหาที่พักผ่อนหย่อนใจอะไรหรอก เขามาหาคนที่นัดไว้ต่างหาก ส่วนเรื่องหล่อ ก็ไม่ขอเถียงหรอกนะ ก็รู้ๆกันอยู่ เขาชื่อมินโฮ หนุ่มหล่อเชื้อสายเกาหลี บ้านรวย ตอนนี้แค่เดินมาหาอะไรทำเล่นๆ ส่วนเรื่องร่างหนานั่น ผมขอยืนยันว่านั่นกล้ามนะ ไม่ใช่พุง เพราะเหมือนได้ยินลอยๆมาว่าเขาเริ่มขึ้นอืด เอ้า เข้าเรื่อง ตอนนี้เขากำลังนัดคนที่มีเรื่องต้องคุยกับเขาอยู่…นิวท์

 

“นายมาช้าว่ะ มินโฮ รากจะงอกพันกับต้นโอ๊คข้างๆละ”เริ่มมาด้วยการทักทายแบบปกติชน เขาหย่อนตัวลงนั่งเก้าอี้ข้างๆนิวท์ รู้สึกเหมือนได้ยินเสียง กร๊อบ แต่อย่าสนใจมันเลย เขาออกจะผอม นิวท์จิกตาใส่ทีนึง ก่อนจะก้มลงกดโทรศัพท์ ไอโฟน 9plusอยู่

 

“เออ เอาเถอะมีไรว่ามาดิ๊”เขาตอบปัดๆไป นิวท์เงยหน้าขึ้นมามองแล้วเก็บโทรศัพท์ลงไป ตาใสๆมองค้อนนิดๆ แต่ก็ไม่ได้บ่นอะไร

“เราเลิกกันเหอะ”นิวท์บอกด้วยหน้าตาเฉยประหนึ่งต้นโอ๊คข้างๆ แต่ประโยคนั้นเหมือนฟ้าผ่ากลางหัวเขา เลิกกันเหรอ 

 

อันที่จริงเขาก็คิดไว้ตั้งแต่วันแรกที่คบกันแล้วล่ะ แต่พอได้ยินจริงๆก็อดแปลกๆไม่ได้

 

 

“เลิกทำไมอ่ะ”เขาถามด้วยหน้ามึนๆกลับไป อันที่จริงเขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากนะ ก็อย่างว่าแหละ ตอนเป็นแฟนก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ตอนเลิกกันก็คงไม่มีอะไร อืม ถ้าพูดถึงตอนคบกันก็…

 

วันหนึ่งในฤดูร้อน วันเปิดเทอมวันแรกอันแสนสดใส เอ่อ ดูโลกสวยไป ก็นั่นแหละวันเปิดเทอมวันแรก ไม่รู้ผีสงเทวดานางไม้ทีไหนดลใจให้เขามาโรงเรียนแต่เช้า เพื่อนก็ยังไม่มา เขาจึงเอาของไปเก็บที่ล็อคเกอร์ 

 

แล้วเดินเล่นไปเรื่อยๆ สักพักเขาก็ได้กลิ่นน้ำหอมลอยมาจากไหนไม่รู้ แต่เขาชอบกลิ่นนี้มาก เขาเดินตามไปเรื่อยจนพบกับนิวท์นี่แหละ

 

แบบเจอครั้งแรกก็ปิ๊ง หน้าตาน่ารัก แถมอะไรก็ดูเป็นใจ เพราะนิวท์หันมาพอดี เขาเดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆ จนกระทั่ง...

 

"ไอ้โรคจิต!!!!"เสียงนิวท์ดังทะลุโสตประสาทเขาเข้ามาขณะที่กำลังคิดถึงวันแรกที่พบกันอยู่

 

"นายพกถุงยางแม้กระทั่งตอนมาโรงเรียนเนี่ยนะ!"เขาหันไปมองตรงพื้นตามที่นิวท์ชี้ แล้วพบถุงยางสีหวานตกอยู่

 

"ก็เขาบอกให้ยืดอกพกถุง แต่นายยังไม่ได้ตอบฉันเลยนะ" เขาก้มลงเก็บมันขึ้นมาหน้าตาเฉย ก่อนจะทวงคำถามที่ไม่รู้ว่าจะรู้ไปทำไม

 

"ก็ฉันเบื่อ อยากหาอะไรใหม่ๆ"นิวท์บอก ซึ่งนั่นมันอดทำเขาขมวดคิ้วไม่ได้ 

 

"รวมถึงหาคนใหม่ๆ?"เขาถาม นิวท์พยักหน้า เขาคงไม่ถามอะไรต่อแล้ว เลิกคือเลิก จบคือจบง่ายดี

 

"อืม เลิกก็เลิก"เขาตอบแบบหน้าตาย นิวท์ก็แค่มอง แล้วเดินออกไป

 

ตามสเต็ปเขาควรจะร้องไห้ แล้วมีฝนตกลงมาใช่ไหม แต่นี้ฟ้าใส อากาศดี จะเอาที่ไหนมาตก เพราะฉะนั้นก็นั่งตากลมแทนละกัน

ให้ตายเหอะ เขาต้องเป็นมนุษย์โลกที่โชคร้ายที่สุดแน่นอน เขาขอสาปแช่ง ซุส โพไซดอน ฮาเดส เฮอร์มีส  เทพเจ้าทุกองค์ที่ทำให้เขาโชคร้ายขนาดนี้

 

ขนาดอกหักยังไม่มีแม้กระทั้งเอฟเฟคให้ ชิ

 

"มินโฮคะ ฉันขอนั่งด้วยคนนะคะ"เสียงหวานของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นข้างเขา และเธอรู้จักเขาเสียด้วย เขาหันไปมองก่อนจะพบกับ....โต๊ะเครื่องแป้งเดินได้ ก็จริงนี่ ทั้งลิปสติก อายแชโดว์ บลัชออน แถมขนตาอันยักษ์นั่นอีก

 

เขาเชื่อละที่มีคนบอกว่าผู้หญิงคือประติมากรรมของพระเจ้า แต่องค์ไหนนั่นค่อยว่ากันอีกทีนะ บางทีอาจจะเป็นประติมากรรมของแอรีสก็ได้ ให้ตายสิ

 

"ครับ"แต่เขาก็ตอบแค่นี้ เธอขยับตัวมานั่งข้างเขา และแนบชิดมากเสียด้วย เขาก็ไม่เข้าใจว่าเพื่ออะไร ที่นั่งตั้งมากมายก็ไม่นั่ง

 

"ขอบคุณค่ะ แล้วทำไมมินโฮมานั่งคนเดียวล่ะ"สาวเจ้าถามด้วยความ(แกล้ง)ฉงน ดูก็รู้ว่าเธอไม่ได้บังเอิญเจอ แต่เธอตั้งใจมาต่างหากล่ะ

 

แต่ช่างเถอะ ตอนนี้เขาไม่สนใจอะไรแล้ว

 

"มินโฮคะ ไปทานอาหารเย็นด้วยกันไหมคะ?"เธอถาม ตาสีเทามองมา อันที่จริงตอนแรกเขาก็คิดจะปฎิเสธไป แต่พอเอาเข้าจริง เขาว่าตอบรับไปก็ไม่เลว

 

"ได้สิ แต่ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณ"เขาตอบไป อันที่จริงหน้าเธอก็คุ้นๆอยู่ แต่นึกไม่ออกว่าชื่ออะไร แต่ที่แน่ๆเธอต้องเป็นหนึ่งในสาวฮอทของรร. แน่ๆล่ะ

 

"Felix Haze"เธอตอบ เขาพยักหน้ารับ พวกเขาคุยกันเรื่อยเปื่อย ก่อนเขาจะชวนเธอไปด้วยกันที่ร้านประจำของเขา...ที่นิวท์

ทำงานอยู่

*********************

Reaturant

"คุณสั่งเลยเฟลิกซ์"เขาให้เธอสั่งก่อน เขารู้แล้วเธอคือใคร เฟลิกซ์ เฮซหนึ่งในสาวฮอทของโรงเรียน เปลี่ยนแฟนอาทิตย์ละคน ไม่รู้ว่าเธอบอกเลิกเอง หรือพวกนั้นทนไม่ไหวกันแน่

 

"ค่ะ ฉันเอา!&_€&£(^$=$",×@ แค่นี้พอค่ะ"เธอหันไปสั่งกับบริกร เท่าที่ฟังเธอสั่งแต่เมนูปลา เขาก้มลงมองที่เมนูบนมือตนเอง แล้วเขาจึงพบว่าทำไมพวกนั้นถึงเลิกกับเธอเร็วนัก

 

ก็ดูราคาแต่ละอย่างที่เธอสั่งสิ ปลาแซลมอนแอตแลนติด คาร์เวียร์รัสเซีย ปาทังก้าป่าดงดิบ อะไรก็ไม่รู้ แต่ละอย่างถ้าไม่ใช่เขาก็มีหมดตัวเป็นเดือนอ่ะ

 

แต่พอดีเป็นเขา แค่นี้ไม่กระทบเท่าไหร่

 

เมื่ออาหารมาเสิร์ฟ เขาก็ทานเงียบๆ จนหันไปเจอสายตาของใครบางคนที่มองมาจากเคาน์เตอร์ แล้วเจอนิวท์มองมา

 

เขาจ้องตาใสๆนั่นกลับไป นิวท์หลบตาแล้วเดินหนีเข้าไปหลังร้าน แต่เขาไม่สนใจอยู่แล้ว ในเมื่อนิวท์บอกเลิกเขาเอง...

*********************

"เฮ้ ได้ข่าวว่าเมื่อวานไปกับยัยเฮซมาเหรอ?"โทมัสทัก เขาตอบไป ว่าไปโทมัสก็น่าอิจฉานะ มีแฟนที่คบกันมาตั้งนาน ถึงเทเรซ่าจะโหดไปหน่อย แต่ก็รักกันดี ไม่เหมือนเขา

 

"ให้ตายสิ ยัยนั่นน่ะตัวปอกลอกเลย สนุกอ่ะได้ แต่อย่าเอาจริง"อันนี้ต่อให้โทมัสไม่บอกเขาก็รู้อยู่ดี เพราะสำหรับเขา ยังไม่มีใครดีเท่านิวท์สักคน

 

"อืม"เขาครางตอบไปเบาๆ 

 

"เออ ไปเหอะ"โทมัสตอบ อันที่จริงเรื่องที่เขาคบกับนิวท์ยังไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำไป.... เขาพยักหน้าตอบโทมัสไป แล้วเดินตาม ก่อนจะรู้สึกเหมือนใครมองอยู่

 

ตอนแรกเขาคิดว่าเป็นเฟลิกซ์ แต่ไม่ใช่ กลับเป็นนิวท์ที่มองมาจากมุมล็อคเกอร์ เขาหลบตานิวท์ก่อนจะเดินออกไป

 

อืมมมม...เขาไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองนะ แต่เขาว่านิวท์กำลังคิดเรื่องเขากับยัยเฟลิกซ์นั่นอยู่

*****************

เสียงกริ่งหมดเวลาดังขึ้น เขาเตรียมของเพื่อจะกลับบ้าน แต่พอนึกไปนึกมาเขากลับไม่อยากกลับ จึงไปเล่นบาสที่สนามจนถึงเย็น

 

แล้วก็ไปที่ร้านประจำเพื่อหาอะไรทาน อันที่จริงปกติแล้วเขาก็มีแม่บ้านทำให้แหละ แต่บางทีก็เบื่อเลยออกมาหาอะไรทานข้างนอกแทน

 

ซึ่งวันนี้มันแปลกไป เพราะเขาไม่เจอนิวท์ที่นี่ แต่เขาไม่ได้สนใจอะไร เขารีบทานและรีบกลับ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเขาลืมหูฟังและที่ชาร์จแบตสีชมพูสุดน่ารักเอาไว้ที่โรงเรียนเลยกลับไปเอา

*************

เขามาถึงโรงเรียนตอนที่มืดสนิท ถึงแม้จะมีแสงไฟบ้างแต่ก็ยังน่ากลัวอยู่ดี

 

"เอาก็เอา"เขาบอกกับตนเองก่อนจะเดินเข้าไปในโรงเรียน แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวเข้าไปในเขตรั้วโรงเรียน เขาก็ได้ยินเสียงจากซอยข้างๆ 

 

ซึ่งถ้าเขาไม่ได้หูฝาด เขาว่านั่นคือเสียงนิวท์ พอคิดได้แบบนั้นเขาเลยรีบวิ่งไปดู แล้วเจอกับนิวท์ที่กำลัง....ต่อสู้กับโจรอยู่ จนพวกนั้นสลบราบคาบ- - 

 

ตอนแรกก็นึกว่าจะได้มาเป็นพระเอกละ แต่ผิดคาด เขากลับเป็นตำรวจซะงั้นที่มาหลังจากเรื่องทุกอย่างจบ และยืนทำหน้ามึนๆ

 

"ถ้านายมาเร็วกว่านี้มันจะดีมาก มินโฮ"นิวท์หันมาบ่น แล้วปัดเสื้อผ้าตัวเองเบาๆ คิ้วเล็กขมวดมุ่น เขาเองก็อยากจะตอบว่าถ้ามารู้ก่อนหน้านี้คงมาแล้ว แต่นี่คงไม่ใช่เวลา

 

"และถ้านายจะยินดี ช่วยพาฉันไปโรง'บาลหน่อย ฉันคิดว่าฉันหัวแตก"เสียงนิวท์ทำให้เขาหลุดจากภวังค์ เขารีบจูงมือนิวท์ออกมาก่อนจะพาไปโรงพยาบาล

 

ซึ่งนิวท์โดนไป6เข็ม เพราะฉะนั้นตรงศรีษะข้างซ้ายก็มีรอยเย็บแผลอยู่

 

เขาแตะที่ไหมเย็บแผลที่ติดอยู่เบาๆ นิวท์มองตามนิ้ว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

 

"เจ็บไหม"เขาถาม เออ เขารู้ว่ามันเป็นคำถามงี่เง่าโดนมาขนาดนั้นไม่เจ็บก็ไม่ใช่คนแล้ว แต่ไม่รู้จะถามอะไรนี่นา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจนมุมเลยนะ

 

"เจ็บดิ หิวด้วย อยากกินพิซซ่า"นิวท์บ่น ทำปากยู่เบาๆ เหมือนตอนที่ยังคบกัน และเขาอยากให้เป็นแบบนั้นไปตลอด

 

"เลิกกันแล้วไม่ใช่รึไง"เขาถาม นิวท์ส่ายหัว แล้วซบไหล่เขาเบาๆ หัวเล็กๆถูไปมาเบาๆเหมือนลูกแมว

 

หน้าเขาร้อนขึ้นแบบไม่รู้สาเหตุ อาจจะเพราะนิวท์ไม่ใช่คนขี้อ้อน และยิ่งอ้อนแบบนี้นี่เป็นครั้งแรก

 

"ไม่เลิกแล้ว ดีกันนะ"นิวท์บอก แล้วเอานิ้วก้อยเขาไปเกี่ยวนิ้วก้อยของตัวเองแทน นิวท์ช้อนตาขึ้นมามอง เขาพยักหน้า แล้วยิ้ม 

 

บางทีพระเจ้าอาจจะได้ยินคำสาปแช่งของเขาละมั้ง ถึงได้โชคดีบ้าง อันที่จริงก็โชคดีมากเลยล่ะ

********

 

"แล้วยัยนั่นใคร?"เขากับนิวท์ขึ้นรถด้วยกันเพื่อไปหาอะไรกิน(อีกรอบ) เหมือนนิวท์จะเพิ่งนึกออกเลยถามเสียงขุ่น

 

"ยัยนั่นแค่มาจีบ เลยชวนทานข้าวด้วยกัน ไม่มีอะไร"เขาปฎิเสธไป นิวท์หรี่ตามองแบบไม่ไว้ใจ เขาล่ะไม่เข้าใจ คนอย่างเขาออกจะน่าไว้ใจ

 

"แน่นะ"นิวท์ถามย้ำอีกรอบ เขาก็พยักหน้า เขาได้ยินเสียงบ่นเบาๆ

 

"อืม ฉันมีแค่นายคนเดียวน่า"เขาบอกนิวท์ยิ้มกว้าง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาเล่น เขาแอบมองคนข้างๆไปตลอดทาง

 

อันที่จริงถึงนิวท์จะไม่ใช่คนน่ารักมาก แต่เขาก็รักของเขานี่เนอะ 

 

อันที่จริง เขาว่าเขาโชคดีนะที่ได้นิวท์มาเป็นแฟน อันที่จริงเขาอยากจะบอกว่าเขาโชคดีที่สุดในโลกด้วยซ้ำไป

*****************

"เฮ้ นายมาทำอะไรตรงนี้น่ะ"เขาฝืนใจทักมินโฮ ทั้งที่ในใจมันเจ้นแรงจะแย่ นี่มินโฮนะ คนที่เขาชอบมาตั้งนาน

 

"เปล่า ฉันแค่เดินตามกลิ่นน้ำหอมนายมาน่ะ"มินโฮปฎิเสธ กลิ่นน้ำหอมเขาเนี่ยนะ แค่คิดก็อดหน้าแดงไม่ได้ อยากอยู่นานๆจัง

 

"เหรอ อืม"เขาตอบเบาๆ อันที่จริงก็อยากชวนคุยมากกว่านี้นะ แต่ไม่รู้จะคุยอะไร

 

"นั่งคุยกันสักพักไหม?"มินโฮถาม เขาพยักหน้าตอบแบบไม่ต้องคิด แล้วจึงนั่งคุยกันไปเรื่อยๆ แต่ไม่นานนักมินโฮก็ขอเขาเป็นแฟนทั้งที่เพิ่งคุยกันครั้งแรก ด้วยเหตุผลที่บอกว่าเขาน่ารักดี

 

เขาตอบตกลงแบบหน้าตายเหมือนไม่แคร์อะไร แต่จริงๆเขินจนแทบจะไปฝังตัวเองข้างต้นข้าวโพด

 

อืม ปกติเขาไม่ได้ชอบมาโรงเรียนเช้านะ แต่วันนี้ไม่รู้อะไรดลใจ 

 

เขาว่าวันนี้เขาต้องเป็นคนที่โชคดีที่สุดแน่เลย ที่ได้เป็นแฟนกับคนที่ตัวเองแอบชอบมาตั้งนาน

 

เขาโชคดีจัง^^

*******************