[Sunday]หนุ่มหล่อร้ายขอมัดใจยัยพริกขี้หนูอัพตอนที่17 100%จ้า

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่5 ต้นเหตุของการเริ่มต้น100%

เมื่อปีก่อน...................

ฉันกำลังรอกาวน์มารับฉัน เขาเป็นคู่หมั้นฉันเอง เป็นคนที่พ่อกับแม่ แนะนำให้ เนื่องจากธุรกิจของครอบครัว เขาทำหน้าที่เป็นแฟนที่ดี่จริงๆ และฉันก็รักเขามากๆเลยด้วย

"แฮ่กๆ ริบบิ้นรอกาวนฺ์นานไหม นี่กาวน์รีบสุดชีวิตเลยนะเนี่ย" เค้าวิ่งมาเหมือนเหนื่อยมากๆ

"ไม่หรอก ริบบิ้นเพิ่งออกมาน่ะ" ฉันตอบกลับไป

"หมอว่ายังไงบ้าง ริบบิ้น กาวน์มาไม่ทันได้ฟังหมอเลย"  

ใช่ฉันกำลังอยู่ที่โรงพยาบาล ฉันยังไม่ได้บอกทุกคนใช่ไหมคะ ว่าฉันเป็นโรคมะเร็งในเม็ดเลือดขาว ตัวฉันก็เลยซีดๆ และก็ต้องเข้าออกโรงพยาบาลบ่อยๆ ก็มีแต่กาวน์ นี่แหละ ที่ไม่หนีฉันไปไหน ทั้งๆ ที่ฉัน ก็ไม่รู่ว่า จะต้องอยู่บนโลกใบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่

"เหมือนเดิมแหละ ไม่มีอะไรหรอก" ฉันบอกเขาพลางยิ้มแป้นใส่เขา เหมือนที่เคยทำ

"ริบบิ้นต้องดูแลตัวเองมากๆนะ กาวน์เป็นห่วง" เขาเอื้อมมือมาจับที่ผมฉัน แล้วขยี้เบาๆ

"จ๊ะๆ ริบบิ้นเข้าใจแล้ว กาวน์เล่นพูดทุกๆครั้งหลังจากที่ริบบิ้นทานอาหารนี่" ฉันหัวเราะแหะๆให้เขา แล้วเขาก็หัวเราะกลับ เราสองคนเดินกันไปที่ รถ เขาพาฉันกลับที่บ้าน ซึ่ง มีพ่อกัแม่รออยู่

"ขอบใจนะพ่อกาวน์ ที่มาส่งลูกน้า" แม่ฉันออกหน้าอีกแล้ว

"ไม่เป็นไรครับ ผมต้องดูแลคู่หมั้นของผมอยู่แล้ว" เขายิ้มกว้าง อย่างที่เขาทำเป็นประจำ และทำให้ฉันหลงใหลได้

"แล้วนี่จะกลับเลยรึเปล่า หรือว่าจะเข้ามาทานน้ำทานท่าก่อนล่ะ" พ่อฉันถามอย่างอารมณ์ดี

"ไม่ล่ะครับ พรุ่งนี้ผมจะมารับริบบิ้นแต่เช้า ผมกลับก่อนนะครับ" เขาก้มหัวให้พ่อกับแม่ฉัน 

แล้วก็หันมาหาฉัน

"ริบบิ้นกาวน์กลับก่อนนะ พรุ่งนี้เราไปเที่ยวกัน" เขาหันมายิ้มให้ฉัน และฉันก็ยิ้มตอบ

"จ๊ะ" ฉันตอบ

"บ๊ายบายครับ" เขาโบกมือบ๊ายบาย เหมือนเด็กๆให้กับฉัน น่ารักจริงๆเลย ฉันก็โบกมือกลับไปให้เขา

ฉันขอตัวพ่อับแม่ขึ้นไปบนห้้อง และนอนลงบนเตียง โชคดีแค่ไหนกันนะ ที่ฉันได้ครอบครองหัวใจของเขา กาวน์คอยดูแลฉันเป็นอย่างดีเสมอมา ตั้งแต่ ตอนที่ฉันกับเขาเริ่มหมั้นกันใหม่ๆ ก็สมัย ม.ปลาย ต้นๆนี่แหละมั้ง ฉันจำไม่ได้สว่านานเท่าไหร่ เขาทำหน้าที่ เป็นคู่หมั้นที่ดีเสมอมา ตอนแรกๆฉันก็ไม่สนใจเขาหรอก แต่ก็แพ้ ความดีที่เขามอบให้ฉัน ฉันหลงรักเขาเข้าเต็มเปาแล้วล่ะ เขาคอยเป็นห่วงเป็นใย คอยไปรับไปส่ง และพาไปเที่ยวไหนต่อไหน และดูแลฉันเสมอ เขาไม่เคยทำให้ฉันเสียใจเลยซักครั้งล่ะ

วันต่อมา..............

"ริบบิ้น ตื่นหรือยังลูก กาวน์มารับแล้วน่ะ"  ฉันที่กำลังแต่ตัวเสร็จ ตะโกนกลับไป

"เสร็จแล้วค่ะแม่ ริบบิ้นกำลังจะลงไปค่ะ" 

แล้วฉันก็เดินลงไปหากาวน์ ซึ่งนั่งรอ ฉันอยู่ภายในห้องรับเขกของบ้าน เขาหันมาหาฉันและยิ้มกว้างอีกแล้ว นายกำลังจะทำฉันใจละลายนะกาวน์

"ริบบิ้นสวยจังวันนี้ กาวน์จะพาริบบ้ินไปอวดผู้ชายทุกคนเลย ว่า กาวน์มีแฟนสวย"

ฉันยิ้มอย่างเขินอายและไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เขาคว้ามือฉันไปเกาะแขนเขาไว้ ฉันตกใจเล็กน้อย เขาหันมาย้ิมให้ฉันอย่างอบอุ่น ฉันตกหลุมรัก รอยยิ้มแบบนี้ของเขาล่ะ แล่้วฉันก็เกาะแขนเขาไปขึ้นรถ

เขาพาฉันไปที่ทะเล มาไปนั่งที่โขดหิน ที่เรามานั่งเป็นประจำ

"ริบบิ้น รู้ไหม ว่ากาวน์ รักริบบิ้นนานเท่าไหร่แล้ว" ฉันหันไปมองหน้าเขา และส่ายหน้าอย่างช้าๆ

"กาวน์ก็จำไม่ได้" อ้าว ฉันก็ทำหน้าเสียไปพักหนึ่ง

"แต่กาวน์รู้ ว่ากาวน์รักริบบิ้นมากขึ้นทุกวันเลย" เค้ายิ้มกว้างอีกแล้ว ฉันก็เผลอยิ้มไปโดยไม่รู้ตัว 

เขาเอาหัวฉันไปซบกับไหล่ของเขาเรามองออกไปยังท้องฟ้า ทะเลที่นี่ช่างสวยงามจริงๆ ฉันอยากจะอยู่ที่นี่จัง โดยเฉพาะ กับ เขา กาวน์คู่หมันของฉันคนนี้แหละ

"แค่กๆ " ฉันเริ่มไอ เพราะวันนี้ลมมันแรงมากมายเลย ฉันยิ่งเป็นหวัดง่ายๆอยู่ด้วย
กาวน์ถอดเสื้อคลุมของเขา มาคลุมให้ฉัน ฉันเริ่มอุ่นขึ้นมาแล้วล่ะ

ติ๊ดๆๆ...............มือถือของเขาดังขึ้น

"กาวน์รับโทรศัพท์ก่อนนะ"

50%....................................

พูดแล้วกาวน์ก็เดินห่างจากฉันออกไป แล้วหาที่สงบๆ ใต้ต้นไม้ใหญ่ พอที่ฉันจะไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไร และฉันก็ไม่ได้คลางแคลงใจ ว่าเขาจะพูดอะไรกับใคร เพราะฉันไว้ใจเขาเสมอ ผู้ชายคนนี้แหละที่ฉันจะมอบชีวิตทั้งชีวิตไว้ให้เขา แม่้ว่าชีวิตของฉันมันจะสั้นก็ตาม

สักพัก กาวน์ก็เดินกลับมาหาฉันพร้อมกับรอยยิ้ม เหมือนเดิม รอยยิ้มนั้นที่ทำให้ฉันหลงรัก และใครหลายๆคนก็คงหลงรักด้วยเช่นกัน ถ้าได้เห็นรอยยิ้มที่เขามอบให้ฉัน

"ริบบิ้น กาวน์กลับมาแล้วนะ รอกาวน์นานมั้ย?" เขาว่า

ฉันไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เพียงแต่ยิ้มและส่ายหน้าช้าๆให้เขารู้ว่าฉันไม่ได้ตั้งใจรอเขา

เราเหม่อมองทะเลเบื่องหน้า และเขาก็โอบฉันไว้ข้างกายเขา ได้สักพัก ฉันก็นึกอยากจะถามคำถามกับเขาขึ้นมา

"กาวน์...กาวน์จะอยู่แบบนี้กับริบบิ้นไปตลอดหรือเปล่า"

ฉันมองหน้าเขา เขาส่งสายตาที่มีคำถามมากมายกลับมาให้ฉัน และตอบกลับมาว่า

"ริบบิ้นถามกาวน์แบบนี้ทำไม"

แล้วเขาก็เริ่มเอามือมายีผมของฉันเล่นเบาๆ

"ก็ริบบิ้นกลัวว่ากาวน์จะเปลี่ยนใจ"ฉันตัดสินใจพูดออกไป

"ทำใมเหรอริบบิ้น ทำใมพูดแบบนั้น" เค้าถามฉัน เขาคงจะสงสัยมากเลยล่ะ

"กาวน์ก็รู้ว่าริบบิ้น ไม่รู้ว่าจะอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่ ริบบิ้นแค่ไม่อยากให้กาวน์เสียใจ"

เขาหัวเราะเบาๆ และส่ายหน้า  เหมือนระอาที่ฉํนถามคำถามเป็นเด็กๆ

"ไม่หรอก กาวน์จะอยู่กับริบบิ้นตลอดไป และถ้าริบบิ้นยังมีลมหายใจอยู่ กาวนฺ์ก็จะอยู่ข้างๆริบบิ้นจ๊ะ กาวน์สัญญาน เด็กดี" กาวน์พูดพร้อมกับยื่นนิ้วก้อยมาให้ฉัน 

เราเกี่ยวก้อยสัญญากันแบบที่เด็กๆทำกัน ฉันยิ้มให้เขา แล้วเขาก็ยิ้มตอบกลับมา ฉันไม่รู้เลยว่าฉันมีความสุุขมากเพียงใดที่มีเขาอยู่ข้างๆ ในทุกๆวันที่ฉันยังหายใจอยู่อย่างนี้ และฉันก็คิดว่า ฉันจะมีเขาอยู่อย่างนี้ตลอดไป ในทุกๆวันที่ฉันยังหายใจ พอนึกแล้วน้ำตาก็เริ่มจะไหล

กาวน์ดูจะมีสีหน้าตกใจเล็กน้อยที่เห็นน้ำตาของฉันไหลออกมา 

"ริบบิ้นร้อยไห้ทำไม กาวน์ทำอะไรให้รึเปล่า?" เขาถาม

"ไม่หรอก ริบบิ้นแค่รู้สึกตื้นตันใจที่ตอนนี้ได้มีกาวน์อยู่ข้างๆ"

เป็นอีกครั้งที่เขาหัวเราะใส่ฉัน และส่ายหน้าอีกครั้งพร้อมกับยีผมของฉํนเล่น่ ผมฉันมันน่าเล่นนักหรือไงนะ ยีได้ยีดี หัวฉันจะกลายเป็นรังนกแล้วนะ นี่ถ้าเป็นรังนกขึ้นมาจริงๆ นกมันคงมาวางไข่สร้างครอบครัวบนหัวฉัน แล้วฉันก็คงเป็นแมวขโมยไข่นกไปต้มกินทุกวัน เพระเขาจริงๆเลยเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย

เรานั่งกันได้สักพัก ฉันก็เพิ่งจะรู้ตัวว่า ฉันเองก็ชอบทะเลมากเลยนะเนี่ย อยากจะรู้จังว่าน้ำทะเลมันเป็นยังไง เกิดมายังไม่เคยได้สัมผัสเลยสักครั้ง เพราะโรคที่ตัวเองเป็นอยู่ ทำให้ไม่มีใครกล้าให้ฉันลงไปเล่นน้ำทะเล แม้แต่พื้นดินยังแทบจะไม่ได้ตะเลยเนี่ย

กาวน์พาฉันกลับบ้านด้วยรถสปอร์ตคันหรูคันเดิมที่พาฉันมา หลังจากที่เขาทักทายพ่อแม่ฉันเสร็จ เขาก็ไม่ลืมที่จะหันหน้ากลับมา บ๊ายบาย!!! ฉันเหมือนทุกครั้งที่เคยทำแล้วเขากขับรถจากไป

หลังจากที่ฉันมองเขาขับรถ่ออกไปจนลับตาแล้ว ฉันก็ถอนหายใจเบาๆก่อนที่จะเดินไปที่ห้องของตัวเองและล้มตัวลงนอนช้าๆ พลางคิดไปว่า ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ที่ฉันจะได้ไม่ได้เจอกับเขาอีก และ เขาจะเสียใจมากไหม ที่ไม่มีฉันอยู่ข้างๆเขา .........................................................................



มาอัพแล้วนะค๊าาาา หลังจากวันนี้คงจะมาอัพช้าหน่อยอ่าน๊ะ  เพราะว่า ติดงานทีี่บ้านค่า แต่จะมาอัพให้เท่าที่เป็นไปได้และ สมองแล่นน๊ะจ๊ะ  อิอิ ยังไง ถ้าเข้ามาอ่านแล้ว ติดใจอะไรตรงไหน สามารถคอมเม้นต์บอกกันได้นะคะ  ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านน้า และ จะเก็บเอาทุกๆคอมเมนต์เป็นกำลังใจในการอัพต่อไปนะคะ ขอให้ทุกคนมีความสุขในวันปีใหม่ค่าาาาาาาาาา