คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 แผนจู่โจมหัวใจ 1
ตอนที่2 แผนจู่โจมหัวใจ 1
อย่างแรก การจะทำให้รักครั้งแรก และรักแรกพบ สำเร็จให้ได้นั้น ฉันจะต้องสืบหาก่อนว่าเขาเองเรียนอยู่ทีไหน และ ยังไง ฮ่าๆๆ
ว่าแต่ชื่อเสียงเรียงนามก็ยังไม่รู้จัก แถมไม่ได้ถามไว้ซะด้วยสิ เห็นแค่หน้าตา จำหาข้อมูลได้ไหมเนี่ย.......................ฮือๆๆ จริงๆอยากร้องไห้ แง้ๆๆๆ
ติ๊ด ติ๊ด ตี่ ดี ดิ๊ด.......
ฉันหยิบโทรศัพท์มาดูชื่อที่โทรมาก่อนจะกรอกเสียงลงไป
“ว่าไงยะ”
(โห แก พูดดีๆไมได้รึยังไง)
“อ่ะ ว้อแว่น เพื่อนเลิฟ”
(ให้อภัย) เอ๊ะ ง่ายจัง
“มีอะไรอ่ะแก”
(เปล่า อยากโทรมาเฉยๆ) อ้าว ไหนๆก็โทรมาละ ฉันขอถามหน่อยละกัน
“นี่ เทอร์โบ ถามไรแกหน่อยสิ” เทอร์โบเนี่ย ชื่อเพื่อนฉันเองแหละ เรารู้จักกันตั้งแต่อนุบาลแล้วลล่ะ
(ว่ามา เพื่อนเลิฟ) อี๊ .... เลี่ยน
“นายพอจะรู้จักใครที่หล่อๆ หล่อมากๆบ้างป่ะ”
(อ้าวก็ฉันไง แกจะไปหาไกลทำม้ายยยยย)
“ไอ้บ้า ก็ถ้ามันใช่แก ฉันจะถามทำพระแสงอะไรเล่า?”
(แง้ ใจร้าย) เพื่อนฉันมันปัญญาอ่อนค่ะ
“เออ ว่าแต่รู้จักไหม”
(แกจะเอาแบบไหนล่ะ มีเยอะแยะไป)
“อือม...มีคนที่ตาสีเขียวมะ แบบดาราเกาหลีเลยอ่ะแก แบบหล่อไม่บันยะบันยังอ่า”
(รู้!!)
“ห๋า จริงดิ”
(อือ เท่าที่ฟังก็มีอยู่คนเดียวอ่ะแหละ คงเป็นไอ้ซีเคร็ต ที่อยู่คณะเดียวกันกับฉัน ตาสีเขียวคงมีไม่กี่คนมั้ง)
“เหรอแก อิอิ ฉันขอบใจนะ แล้วจะรู้ได้ไงอ่ะ ว่าคนเดียวกัน”
(งั้น ฉันส่งรูปมันให้ดูเอาป่ะ พอจะมีอยู่บ้าง)
“ดีสุดๆไปเล้ย”
(ว่าแต่ แกจะเอาไปทำอะไรวะ? อย่าทำมิดีมิร้ายมันนะเว้ย ยิ่งเงียบๆอยู่ ไม่รู้เป็นพวกพูดน้อยต่อยหนักรึเปล่า)
“เออ น่า ฉันไม่ทำอะไรหรอก ก็แค่ จะขอเป็นแฟน”
(ขอเป็นแฟน!!)
“ใช่ เพราะเค้าคือรักแรกพบของฉัน!”
หลังจากที่วางสายจากเทอร์โบแล้วฉันก็รีบเปิดคอมพิวเตอร์ทันทีเพื่อเช็คอีเมล์ดูว่ารูปที่นายเทอร์โบส่งมาจะเป็นคนเดียวกันกับรักแรกพบของฉันรึเปล่า
กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ใช่แล้ว ใช่จริงๆด้วย” ฉันกระโดดโลดเต้นไปรอบๆเตียงอย่างดีใจที่สุด ว้ายๆๆๆ อะไรโลกมันจะกลมขนาดนี้นะ
ชื่อ ซีเคร็ต งั้นเหรอ อื้ม......เข้ากันกับเรามากเลย จริงๆ กับ ซีเคร็ต
ซีเคร็ต กับ จริงๆ
อ้ายๆๆๆ เกิดมาเพื่อเป็นคู่แท้ของกันและกัน อิอิ
ฉันจะดำเนินแผนการแล้วนะ ในเมื่ออยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันแล้ว คงหาตัวไม่ได้ยากนักหรอก โฮะๆๆๆ
พรุ่งนี้เจอกันนะจ๊ะ ที่รัก ซีเคร็ต
และแล้วฉันก็หอบเอาตัวเองมายืนอยู่หน้าคณะสถาปัตย์จนได้ ว่าแต่รอนานแล้วนะเนี่ย ยังไม่เห็นซีเคร็ตเลย ว้ายๆๆ นั่นไงๆ เจอแล้ว แผน A เริ่มได้
ฉันพาตัวเองเดินดุ่มๆไปทางซีเคร็ตแล้วทำเป็นหอบหนังสือเล่มโตหลายๆเล่มเผื่อเค้าจะสนใจ พอใกล้ๆ จะถึงเค้าแล้วฉันก็....
ตุ๊บ!!
“โอ๊ย!!”
แผนนี้ได้ผลแน่นอน ก็ฉันมาล้มแทบเท้าเค้าเลยนี่นา
วืด!!
เค้าเดินผ่านฉันไปแล้ว ผ่านไปแล้ว ฮือๆ แม้แต่สายตาเค้ายังไม่มองฉันเลย ฮือๆ ฉันจะทำยังไงดีอ่ะ
“เฮ้ย ไอ้จริง ไปจับกบอะไรตรงนั้นวะ”
“แกหยุดพล่ามแล้วมาช่วยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ” ฮึ่ย!! โมโห โมโห
“เออๆๆ แล้วเอาหนังสือมาทำใมตั้งเยอะแยะเนี่ย แกเรียนด้วยเหรอ นี่มันหนังสือเกี่ยวกับแพทย์นี่ เท่าที่จำได้ แกเรียนมนุษย์อิ้งนี่หว่า!!”
มันจะประจารเพื่อนให้ได้อะไรฟะ
“ไม่ต้องพุดมากเลย ฮือๆ ซีเคร็ตเดินหนีฉันไปแล้วอ่ะแก แม้แต่ตายังไม่ชายมองเลย แง้ๆๆ”
“โอ๋ๆๆๆ แกไม่ต้องร้องหรอก ฉันไม่เคยเห็นมันมองใครหรอก นอกจากหนังสืออ่ะ”
เทอร์โบเอามือมาลูบๆหลังฉัน เหมือนโอ๋เด็กน้อย
“ฉันจะทำยังไงดีอ่ะแก”
ความคิดเห็น