คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่ 16 แค่นี้ก็พอ
ตอนที่ 16 แค่นี้ก็พอ
กร๊าซซซซ พ่นไฟ อยากจะพ่นไฟใส่ไอ้ตาสีแดงตรงหน้าซะจริงๆเล้ย โถ่ เว้ย !!
หลังจากทำแผลให้ฉันแล้วอ่าน๊ะ พอพี่แกทำหน้าตาสำนึกผิดจนหนำใจแล้ว ก็ไปนั่งเกากีตาร์อย่างสบายอารมณ์ต่อ ปั๊ดโธ่เอ๊ย!! คนเจ็บจะตายยังจะมาเกากีตาร์สบายอารมณ์ อีก
เจ็บๆๆๆ เครียดๆๆๆ
“หากใจเธอมีสองใจ ก็คง แบ่ง ไป เท่าๆกัน แต่มันคงมีสักวันที่เธอต้องเลือกใคร”
จึก!! ฆ่ากันให้ตายเลยเถอะร้องเพลงนี้น่ะ เจ็บจี๊ดๆแปลกๆชอบกล
“ถ้าเธอจะมีหัวใจให้ใครสักคน แค่เพียงคนเดียวได้ไหม เมื่อมีแค่หนึ่งใจก็รักใครไปสักคน”
ฮึ่ม!!ตอนนี้ฉันโมโหจนแทบจะกระทืบช้างตายได้แล้วนะ
ขวับ!!
ฉันหันไปมองหน้าอย่างเอาเรื่อง
“ขอโทษคร๊าบ” คนตาสีแดงทำหน้าเหมือนลูกหมาตัวน้อยๆครางหงิงๆ
แหมว่าจะไม่ใช้สายตาพิฆาตมองใครแล้วเชียว ก็คนมันตาโตนี่เน๊าะ เวลามองใครๆก็เลยมักจะกลัวน่ะ
“ริบบิ้น ไปข้างนอกกันมะ?” ไอ้นี่เอาไรคิดฉันเจ็บอยู่นะเฟ้ย
“ไม่!!”
“เตี้ยใจร้าย!!”
“นายนี่ ฉันเจ็บนะ”
“น่านะ ขี่หลังฉันไปก็ได้ ไปเดินเล่นตรงสวนหน้าหอกัน สวยนะ”
ในที่สุดฉันก็มาอยู่บนหลังของคนตัวสูงตาสีแดง บ๊ะ!! ฉันตอบตกลงมาได้ไงเนี่ย
“เอ้า นั่งนี่นะ เตี้ยเอ้ย!!” แล้วทำใมต้องต่อท้ายว่าเอ้ยด้วยว้า
“ดาวสวยเน๊อะ” สวยจริงๆน้า ฉันชอบมองดาวมองท้องฟ้าตอนกลางคืนแล้วก็โดยเฉพาะ...
“พระจันทร์น่ะ สวยกว่านะ วันนี้เต็มดวงซะด้วยสิ”
“เอ๋!!” เขารู้ได้ยังไงกันว่าฉันชอบมองพระจันทร์น่ะ
“จริงไหม? ยัยเตี้ย!”
“จะ...จริง” เอ๋ แปลกจัง ทำใมถึงพามาดูพระจันทร์ได้นะ มองพระจันทร์ทีไร ก็คิดถึงอัศวินทุกทีเลย
“คิดถึงใครเหรอ ริบบิ้น” ตานี่มาอยู่ในหัวฉันรึไงนะ ทำใมถึงเข้าใจไปซะทุกอย่างเลยว่าฉันกำลังคิดอะไรทำอะไร
“อะ..อัศวินน่ะ”
“คิกๆๆๆ”
“นายหัวเราะอะไรไม่ทราบ”
“เปล่าหรอก”
อะไรของเค้ากันนะ สับสนจริงๆเชียว
“วันนี้ขอโทษนะ ที่ทิ้งเธอจนเธอต้องเจอเรื่องแบบนี้น่ะ”
“นายขอโทษฉันมาสามรอบได้แล้วมั้งวันนี้น่ะ ฉันไม่เป็นไรมากซักหน่อย”
“ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ”
คนตัวสูงเขยิบเข้ามาใกล้ฉันก่อนจะสวมกอดอย่างแผ่วเบา ราวกับว่าจะปแฃกป้องฉันไว้อย่างนั้นแหละ
พอฉันเงยหน้าขึ้นไปสบตากับเขา เขาเองก็เอาริมฝีปากบางๆของเขาทาบลงบนหน้าผากอย่างแผ่วเบา ฉันอบอุ่นทุกครั้งที่เขาทำแบบนี้เลย
“เธอรักฉันบ้างไหมนะ ริบบิ้น”
“เอ๋”
“เธอว่าไงริบบิ้น เธอรักฉันมากขึ้นบ้างรึยัง?”
“ก็.....ก็อาจจะ”
“แค่นี้ก็พอแล้วล่ะ สำหรับฉันน่ะ”
ฮึ่ย!! ฉันสะบัดหัวตัวเองเท่าไหร่ๆ ก็ไม่สามารถจะลบภาพๆนั้น ที่เขาพูดกับฉันได้ นี่ฉันไปสารภาพรักกับเขาได้ยังไงกันนะ เอ๋ ไม่สิ ฉันยังไม่ได้บอกรักนิ แค่บอกวาอาจจะ หวังว่าเขาคงยังไม่คิดไปไกลนะ ฉันเองยังกลัวเหลือเกิน
ติ๊ด ติ๊ด ตี่ ดิ ดิ๊ด
เบอร์ของกาวน์สิ เขาโทรมาทำใมกันนะ
“ฮัลโหล”
(ริบบิ้น ริบบิ้นใช่ไหม?)
“ค่ะ”
(ฟู่!! กว่าจะหาเบอร์ได้ แทบตายเน่ะ ยัยตัวแสบ เอ่อ กาวน์หมายถึงเรนโบว์น่ะ ทำเอากาวน์เกือบตาย)
“เรนทำอะไรกาวน์เหรอ?”
(ก็ นิดหน่อย ไม่มีไรหรอก ว่าแต่ริบบิ้น เป็นไงบ้างเจ็บมากไหม?)
“เปล่านิ ไม่เป็นไรมากแล้วล่ะ”
(ดีจัง กาวน์ขอโทษด้วยนะ)
“ไม่ใช่ความผิดของกาวน์ซักหนอยนี่”
(ริบบิ้นขอโทษแทนพาสต้าด้วยนะ)
“ไม่เป็นไรหรอกนะ กาวน์น่าจะดูแลเค้าดีๆนะ จะได้ไม่เป็นแบบนี้”
(ไม่มีใครเหมือนริบบิ้นนี่นา)
“ไม่เอาน่ากาวน์ “
เฮ้อ พอฉันวางสายจากกาวน์แล้ว ฉันก็ปวดจี๊ดๆในหัวจังเลย ต่อไปนี้ฉันจะต้องเจออะไรอีกนะ เหนื่อยจริงๆ
ความคิดเห็น