คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 รักครั้งแรก รักแรกพบ และ รักแท้
ตอนที่ 1 รักแรกพบ
สวัสดีค่ะ ทุกคน ฉันน่ะมีชื่อว่า จริงจริง จริงๆ ที่ได้ชื่อนี้มา เพราะพ่อกับแม่ฉันบอกว่าจะได้เจอรักจริงเหมือนกับที่พ่อกับแม่ต่างเจอกันและกัน ด้วยความที่พ่อกับแม่น่ะ เชื่อในรักแท้ และทั้งคู่ยังเป็นรักแรกพบของกันและกัน ทำให้ทั้งคู่อยากทำให้คนอื่นสมหวังอย่างเช่นคู่ของท่าน ท่านทั้งสองจึงตัดสินใจเปิดร้านที่รับจัดงานแต่งงานครบวงจรตั้งแต่ออกแบบชุดแต่งงาน ตัดเย็บ และ ครีเอทจัดรูปแบบภายในงานแต่งงาน ฉันเนี่ย แสนจะเบื่อแสนเบื่อที่ต้องมานั่งในงานแต่งงานของใครต่อใครที่พ่อกับแม่พามา ตั้งแต่เล็กจนโต แหม ฉันไม่เคยจะมีความรักกับใครจริงๆจังๆสักที จะไปเข้าใจอะไรในความรักของคนอื่นๆเขาล่ะ
ติ๊งต่อง!!
มีคนเข้าร้านค่ะ ฉันคงต้องไปทำหน้าที่ก่อนนะ เดี๋ยวแม่จะหาว่าอู้
“สวัสดีค่ะ” ฉันเอ่ยขึ้น แล้วก็เห็น ชายหนุ่มคนหนึ่ง เดินเข้ามากับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ผู้ชายหน้าตาน่ารักเชียว คมเข้ม ตาสีเขียวของเขาช่างน่าค้นหาอะไรเช่นนี้ โอ๊ย นี่ฉันถึงขนาดเพ้อเลยเหรอเนี่ย? ใจฉันเองก็เต้นตูมตามแบบไม่เป็นจังหวะเลย แถม ร้อนหน้าผ่าวเชียว ฉันเขินเขาเหรอเนี่ย? หรือว่า .... ความรู้สึกแบบนี้จะเป็นรักแรกพบที่พ่อกับแม่บอกกันอ่ะ
“คุณ....คุณ.......คุณคะ!!” เสียงของผู้หญิงที่มากับเขา เรียกฉันเป็นครั้งที่สาม ฉันถึงจะรู้สึกตัว ว่าฉันมองจ้องเขาคนนั้นอยู่นานมาก แต่ฉันรู้สึกว่ามันแปปเดียวแหะ
“เอ่อ ค่ะๆ” ฉันตอบกลับแก้เขิน แล้วก็หันหน้าหลบนายนั่นที่ส่งสายตาดุๆมาให้กับฉันก่อนจะเปลี่ยนเป็นสายตาที่แสนจะเย็นชาอย่างรวดเร็ว
“ร้าน เวดดิ้ง ของเรายินดีต้อนรับค่ะ ไม่ทราบว่า มีอะไรให้รับใช้รึเปล่าคะ?” แม่ฉันสอนเองแหละ คำพวกนี้น่ะ
“เรามาดูชุดแต่งงาน น่ะคะ แล้วก็ว่า จะ ให้ที่นี่ ออกแบบทุกอย่างให้เราด้วย ได้ข่าวว่าที่นี่ เก่งเรื่องครีเอทงานแต่งมากน่ะคะ” ผู้หญิงคนนี้พูดจาฉะฉานดีจัง น่าอิจฉา มีแฟนก็แสนจะหล่อเหลา มาดแมน คมเข้ม บวกกับขรึม สุดๆ และเธอก็สวยเอามากๆด้วย
“ค่ะ เขิญด้านในค่ะ” ฉันพูดก่อนจะเดินนำคนทั้งคู่เข้าสู่ด้านในอีกส่วนของร้าน ก่อนจะบอกให้เด็กๆในร้านไปหยิบชุดแต่งงานที่สวยๆมาให้ให้พวกเขาทั้งสองคนดู
“เป็นไงคะ? ถูกใจกันบ้างรึเปล่า แต่ถ้ายังไม่ถูกใจ จะให้ทางร้านครีเอทให้ หรือจะดูตามอัลบั้มชุดของทางร้านก็ได้นะคะ” ฉันพูดอย่างฉะฉาน หลังจากที่คนที่กำลังจะเป็นเจ้าสาว เอาชุดมาทาบกับตัวเองในกระจกชุดแล้วชุดเล่า แล้วปากก็พร่ำถามคนข้างๆว่า ชุดนี้สวยไหม ชุดนี้กับชุดนั้น ไหนสวยกว่ากัน อะไรทำนองนั้น
ส่วนคนข้างๆก็ทำหน้าตาเฉยชา และ พูดว่าสวยซะทุกชุด คนหน้ากระจกก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ อยู่หน้ากระจก เออ...แปลก ทำไมคนที่จะเป็นเจ้าบ่าว ถึงทำหน้าตาเศร้า ไร้แววแห่งความสุขแบบนั้นนะ สงสัยคลุมถุงชนแหงๆ เฮ้อ สมัยนี้ ยังมีแบบนี้อีกเหรอเนี่ย
“คุณเจ้าบ่าวไม่ลองชุดด้วยเหรอคะ พอใส่คู่กันแล้ว จะดูน่ารักดีนะคะ”ฉันเสนอความคิดออกไป
คุณเจ้าบ่าวหันมา มองหน้าฉัน เหมือนเดิม ไร้อารมณ์ หรือวี่แววใดๆออกมาจากดวงตาสีเขียวมรกตคู่นั้น
“เค้าไม่ใช่เจ้าบ่าวหรอกค่ะ”
“อ้าว”
“เอ่อ คือ ว่า เค้าเป็นเพื่อนของฉันเอง เราสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆน่ะคะ” ออ มิน่าล่ะ ถึงได้เหมือนคู่บ่าวสาวขนาดนั้น แต่ก็แอบโล่งอกนิดๆนะ เหมือนหัวใจจะพองโตด้วยล่ะ อิอิ กิ๊วๆ
และแล้วคู่บ่าวสาว ไม่ใช่ๆ ทั้งสองคนก็เดินออกไปจากร้านฉัน พร้อมกับบอกว่าจะกลับมาอีกทีพร้อมกับเจ้าบ่าวตัวจริง
ฉันว่า รักแรกพบทีว่านั้นน่ะ อาจจะมีจริงก็ได้นะ และฉันเองก็อาจจะเจอรักแรกพบอย่างที่พ่อกับแม่ว่าแล้วจริงๆก็ได้
เอาว่ะ จริงๆคนนี้ขอสู้ตาย ยังไงๆ ก็ขอลองดูสักตั้ง
จะต้องทำให้รักครั้งแรกพบ และแรกพบ สมหวังให้ได้เลยคอยดู นี่คือคำปฏิญาณ
ความคิดเห็น