คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่6 เทพบุตรจำเป็น100%
โหมด กาวน์
หลังจากที่ผมทราบข่าวจากพ่อกับแม่ว่าผมต้องหมั้นกับใครก็ไม่รู้ที่ผมไม่เคยแม้แต่จะเห็นหน้า ผมก็โมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่ตั้งนาน ก็ใครจะไปคิดว่า นายแบบหล่อเลือกได้อย่างผมน่ะ จะมาจนตรอกเรื่องผู้หญิงถึงกับขนาดให้พ่อกับแม่มาหาคู่ครองให้ ผมก็มีสิทธิ์ที่จะเลือกผู้หญิงที่ผมต้องการเหมอืนกันนะ อีกอย่างผมก็ยังมีสิทธิ์ที่จะควงผู้หญิงเท่าที่ผมอยากจะควง และอีกอย่างที่ผมรับไม่ได้คือ ผมก็อดควงสาวๆ ที่ผมอยากจะควงหากผมต้องหมั้นแล้ว อย่างผมน่ะ จะควงสักกี่คนก็ได้
วันที่ผมไปเจอหน้าผู้หญิงที่ผมต้องหมั้นนั้น เธอผิดกันกับที่ผมคิดไว้มากเลยทีเดียว ผมคิดว่าเธอคงจะ ไม่สวยหน้าตาบูดเบี้ยว หรือ ไม่ก็อ้วนเป็นโอ่ง จนต้อง หาผู้ชายสักคนมาหมั้นด้วย แต่เพราะหน้าที่ ที่พ่อกับแม่ยัดเยียดให้ ผมจึงต้องทำดีกับเธอเข้าไว้ ผมของเธอยาวจรดกลางหลังเหยียดตรงเรียงตัวกันอย่างสวยงาม และ ผิวพรรณของเธอก็ผุดผ่องเกินที่ผมคิดไว้ ขาวนวลเนียนจนผมแทบจะอดใจไว้ไม่ได้ ที่จะแตะต้องสัมผัสผิวที่แนบเนียนของเธอ ตาก็กลมโตสวย ปากก็เรียวได้รูป แถมจมูกนิด นั้นก็ เข้ากับใบหน้าเป็นอย่างดี ทำให้ผมทราบว่า เธอถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี หากผมทำอะไรให้เธอไม่พอใจล่ะก็ พ่อกับแม่เธอคงเล่นงานผมกับพ่อและแม่หนักแน่ๆ
"สวัสดีค่ะ ฉันริบบิ้นนะคะ คุณคือกาวน์รึเปล่าคะ?" เธอถามตอบผมอย่างซื่อๆ ผมเองก็ นึกสงสัยว่าทำใมเธอถึงยังร่าเริงได้ ทั้งๆที่เธอกำลังจะถูกคลุมถุงชนอยู่มะร่อมมะร่อผมเคยเห็นแต่นางเอกทีวีที่พอรู่ว่าตัวเองจะโดนคลุมถุงชนก็จะตีโพยตีพายซะอีก แต่เธอกลับยิ้มอย่างสดใส เหมือนกับจะบอกกับผมว่า ปัญหาทุกอย่างเป็นโลกนี้มีทางแก้เสมอซะอีก
"ครับ ผมเอง" เธอยิ้มให้ผม และผมก็ไม่รู้จะทำอะไร นอกจากยิ้มกลับไป
ติ๊ดๆๆ...........
มือถือของผมดังขึ้น ผมขอตัวออกมจากบทสนทนาระหว่างฉันกับเธฮ และกดรับโทรศัพท์
"ฮัลโหล ดาร์ลิ่ง โทรมาทำใมครับ" นางเอกสาวสวยที่กำลังเป็นข่าวอยู่ตอนนี้ที่ผมกำลังกิ๊กด้วยโทรมา
(คุณอยู่ไหนคะกาวน์ ไปดูตัวอะไรนั่นรึยัง?)
"ครับดูแล้ว"
(เป็นไงคะ สวยสู้ฉันได้รึเปล้า กาวน์)
"แหมจะไปสู้คุณได้ไงล่ะ ดาร์ลิ่ง ของผมน่ะ ทั้งสวยทั้งหอมหวาน คืนนี้ผมไปหานะที่รัก" ผมพูด ออดออ้นตามประสาเพลย์บอย ควงสาวไม่เลือกหน้า แล้วกดวางก่อนจะถอนหายใจ
หลังจากวันนั้นผมก็โดนพ่อและแม่บังคับให้ ไปหาริบบิ้นทุกวันๆ จนผมเบื่อ ตอนแรกก็พาไปนังร้านกาแฟ กะ ให้เธอเบือ เพราะผมคิดว่าผู้หญิงคงอยากจะช็อปปิ้งอะไรประมาณนั้น แต่เธอกลับยิ้มแป้นสดใส และ อยู่ที่ร้านได้อยางไม่เบื่อ ผมคิดในใจว่า ผู้หญิงคนนี้แปลกจริงๆ
ผมพาเธอเที่ยวเรื่อยๆ จนความสัมพันธ์ของเราคืบหน้าไปได้มาก ผมคิดว่าเธอคงตกหลุมรักผมซะแล้วล่ะ และแล้ววันทีี่ผม ไมได้รอคอยก็มาถึง วันที่ผมต้องหมั้น กับเธอ เธฮแต่งตัวสวยราวกับเจ้าหญิง แต่ผมเองก็ยังไม่ได้ตกหลุมรักเธอ อาจเป็นเพราะทิฐิ ที่ผมถือว่าเธอเป็นคนที่พ่อกับแมต้องบังคับผม
งานของเราดำเนินไปท่ามกลางแขกเหรื่อมากมายทางสังคม ก็เธอถือว่าเป็นไฮโซระดับแนวหน้านี่ แต่ไม่ได้หวือหวา เซ็กซี่ เย้ายวน อวดรวยอะไรประมาณนัน เธอออกจะเรียบร้อยตามแบบฉบับคุณหนูเสียมากกว่า และมันก็ทำให้เธอดูดีมากทีเดียว แต่สำหรับผม ผมไม่ชอบคุณหนูหรอก ผมน่ะชอบแบบนางแบบเปรี้ยวจี๊ดอะไรแนวนั้นมากกว่า เพราะ เร่าร้อนและน่าค้นหามากกว่าคุณหนูอารมณ์ดี ที่ยิ้มเป็นคนบ้าทั้งวันหรอก
หลังจากวันที่ผมหมั้นกับเธอได้สองสามวัน พ่อกับแม่ของเธอก้มาหาผมถึงบ้าน ผมนึกสงสัยเล็กน้อย ว่าทำใมท่านถึงไม่รอให้ผมไปรับลูกสาวของเขาที่บ้าน
"ตากาวน์ น้ามีอะไรอยากจะคุยด้วยน่ะจ๊ะ" แม่ของเธอเป็นคนพูดก่อน และถือแขนผมออกไปหาพ่อของเธอที่รออยู่ที่สนามหน้าบ้าน ก่อนเราจะนั่งลง คุยกันอย่างเป็นทางการ
"น้าขอบอกก่อนนะว่า น้าทราบว่าตากาวน์ไม่พอใจนักกับการหมั้นครั้งนี้" ผมตกใจเล็กน้องเนื่องจากกลัวการทำผิด ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่จะเดือดร้อนหรือเปล่า และผมเองไปทำอะไรให้ยัยคุณหนูนั่นไม่พอใจ
"น้าเอง ก็แค่อยากขอร้อง" จากสีหน้าตกใจ ผม เปลี่ยนเป็นหน้าที่มีคำถามมากมาย
"น้าอยากขอให้ตากาวน์ ทำเป็นรักหนูริบบิ้นของน้าจะได้ไหม?"
"ทำใมล่ะครับ ทำใมคุณน้าถึงทำอย่างนี้?"ผมนึกสงสัย
"หนูริบบิ้นเป็นมะเร็งในเม็ดเลือดขาวจ๊ะ ทางรอด มีแค่ หาคนที่บริจากฃคไขกระดูกสันหลังที่มีเซลล์เข้ากันได้กับหนูริบบิ้นแต่โอากาศมีเพียง 1 ใน ห้าล้าน เท่านั้น " ผมตกใจมาก หลังจากที่ทราบว่ายัยคุณหนูนั่นอาการหนักถึงเพียงนี้ ทั้งพ่อและม่เธอตอนนี้กอดกันกลม แม่ของเธอสะอื้นไปพักใหญ่ ก่อนพ่อของเธอจะกล่าวกับผม
"น้าแค่อยากให้พ่อกาวน์ ทำให้หนูริบบิ้นมีความสุย ก่อนที่เธอจะไมได้อยู่กับพวกเรา"
ผมตกปากรับคำกับพ่อแม่ของเธอซึ่งทั้งสองก็มีสีหน้าพอใจ และรับปากว่าจะช่วยเหลือเรืองธุรกิจครอบครัวของผม หากผมทำให้ลูกสาวท่านมีความสุขได้ก่อนตาย และแม้ว่า เธอจะไม่ได้อยู๋บนโลกใบนี้แล้วท่านทั้งสองก็จะยังคงสนับสนุนพ่อของผมต่อไป
ต่อหน้าผมจะทำตัวเป็นพี่ชายที่แสนดี ปรนิบัติพัดวี ให้กับน้องสาวที่แสนน่ารัก ซึ่งผมเองก็ต้องยอมรับจริงๆว่า เธอเองก็เป็นน้องสาวที่ดีจริงๆไม่เคย โกรธหรืองอนให้ผมต้องง้อ เธอเป็นคนง่ายๆ กินง่าย อยู่ง่าย และผมเองก็ต้องคอยไปส่งเธอที่โรงพยาบาลเพื่อไปตรวจอาการกับหมอ และบ่อยครั้งที่ค่พาร์ทเนอร์ของผมโทรมาระหว่างที่ผมอยู่กับเธอ ผมก็จะขอตัวออกมาคุยโทรศัพท์ตามลำพังเสมอ ถ้าเป็นผู้หญิงทั่วไป เธอก็คงจะ วีนแตกถามว่าใครโทรมาและซักไซร้จนผมรำคาญแต่เธอไม่ เธอพูดเสมอว่ามั่นใจในตัวของผม มันทำให้ผมไม่ต้องหาข้อแก้ตัว หรือคำพูดที่ดีๆให้ปวดหัว เพราะพูดอะไรออกไปเธอก็เชื่อ เธอไม่ถามด้วยซ้ำว่าใครโทรมาหรือ โทรมาทำใม เธอยิ้มและยิ้ม อย่างร่าเริง จนผมอดไมได้ที่จะยิ้มแบบเธอบ้าง
จนวันหนึ่งผมพาเธอมาที่ทะเล ที่เราสองคนชอบมาด้วยกัน ผมทราบว่าเธอชอบทะเลมากแม้เธอจะไม่รู้ตัว ผมอดเสียดายแทนเธอที่ผม ไม่สามารถให้เธอเล่นน้ำทะเลได้ เธอก็ไม่ได้ ร้องอ้อนวอนขอ หรือ ดื้อดึงที่จะลงไปสัมผัสแต่อย่างใด เธอเอาแต่มองน้ำทะเลอย่างมีความสุขใจ และเอียงตัวซบกับอกของผมซึ่งรอรับให้เธอมาซบอยู่แล้ว ความจริงผมก็เริ่มจะชินกับหน้าที่เทพบุตรจำเป็นนี่ซะแล้วล่ะ หากใครมาขอให้ผมยกเลิกผมคงตอบปฏิเสธไป เพราะผมคิดว่าเธอเป็นนางฟ้าตัวน้อยๆของผมซะแล้ว และคงไม่มีใครจะดูแลเธอไปได้ดีกว่าผม
ผมชะงักเล็กน้อยเมื่อเธอถามผมว่าผมจะอยู่กับเธอตลอดไปไหม? ผมมองที่ดวงตาของเธอซึ่งเต็มเปี่ยมไปด้วยความคาดหวังว่าผมจะตอบว่า "ผมจะอยู่กับเธอ" และผมเองก็ตอบไปอย่างนั้น พร้อมกับสัญญา และภายในใจของผมเองก็คิดว่า แค่ตอนที่เธอเองมีลมหายใจอยู่เท่านั้นที่ผมจะอยู่กับเธอ เพราะผมคงแต่งงานกับเธํอไม่ได้ ในเมื่อ ผมไม่ได้รักเธอ แต่เธอเป็นเพียงน้องสาวที่ผมอยากจะดูแล ก็เท่านั้น...............................
วันนี้อัพให้สองตอนรวดเลยนะคะ ส่วนที่เหลือจะค่อยๆทยอยมาค่ะ หวังว่าทุกคนคงยังไม่ทิ้งกันไปไหนน๊าาาาา
ความคิดเห็น