คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : YEARBOOK! : Chapter3
“ไอ้มาร์ค!!!”
ร่างเล็กเอ่ยดังลั่นก่อนจะเบิกตาโพลงแต่ยังดีที่มีสติรีบคว้าพวงกุญแจนั่นแต่ดูเหมือนเขาจะช้าไปหนึ่งก้าวในเมื่อ...ตอนนี้พวงกุญแจที่แบมแบมอยากได้มากและตั้งใจมาซื้อโดยเฉพาะนั่นตกไปอยู่ในมือของบุคคลที่เขาเกลียดเข้ากระดูกไขสันหลัง!! แถมเดือนหนุ่มแห่งพยับหมอกยังทำหน้าทำตาในชนิดที่แบบโคตรจะวินเนอร์ เหอะ!
“เอามานะ!”
“อะไร” มาร์คเอ่ย “มาช้าก็อดไปดิ่วะ” บอกเลยสภาพบุรุษมีปีกสีขาวของสาวๆนี่หายไปหมดเหลือแต่บุรุษที่มีปีกสยายเป็นสีโคตรจะดำเพื่อกันต์พิมุกโดยเฉพาะ
“ไม่! ก็เห็นอยู่ว่านายแย่งมันไป” ไอ้ลูกหมาพันธุ์เล็กนี่ก็ไม่ยอมง่ายๆครับ!
ดูแบมแบมมันจะโกรธแล้วล่ะครับ มันถลาเข้าไปหาพี่มาร์คก่อนจะคว้าเจ้าพวงกุญแจดังกล่าวแต่ดูเหมือนหนุ่มช่างกลจะยื่นมันหลบไปมาได้อย่างคล่องแคล่ว ไม่ว่าแบมจะแย่งมาแค่ไหนก็ไม่สำเร็จแถมพี่เขายังดันหน้าผากมันออกมาอีก โอ้ย! ตายๆๆๆๆ ดูเจ้าแสบสิฮะ ตอนนี้ควันแทบจะออกมาจากหูได้อยู่แล้ว ผมเหลือบมองพี่บีดูเหมือนว่ารายนั้นเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องห้ามศึกใหญ่นี้ยังไง
ถ้าไม่ห้ามมีหวังร้านบ้านพี่มีหนังได้กลายเป็นร้านบ้านนี้มีพังแน่เลย
“แบมไม่เอาหน่า~” ผมพยายามห้ามเพื่อน
“มึงเข้าข้างมันหรอ” อ่าว~ กูซวยละ ผมโบกมือใหญ่โตก่อนจะพยักเพยิดหน้าว่าเรื่องของมึงเหอะ เอาเลย เอาที่สบายใจเลยมึง เต็มที่ไปเลยยยยยยยยย!! (T_____T) “แล้วนั่นจะไม่ยอมให้จริงๆใช่ป่ะ นี่มาก่อนนะเว่ย ทำไมต้องแซงวะไอ้มาร์ค นิสัยแซงคิวเนี่ยเป็นแบบนี้ทั้งหมดเลยหรอไง” ขุดครับ แบมมันเริ่มจะขุดครับ
“น้อง~! อย่าปากดี” พี่มาร์คชี้หน้า “ให้มันน้อยๆหน่อยนะ”
“ใครน้องนาย” แบมสวนกลับทันทีเช่นกัน “อย่ามานับญาติได้ป่ะ คือไม่ได้อยากมีพี่หน้าตาแบบนี้ไง”
“แล้วอยากมีผัวหน้าตาแบบนี้ไหมล่ะ” (O___O) เงิบบบบบบบ ถึงกับเงิบทั้งคณะเลยครัช! ผมนี่ทนไม่ได้ต้องเปิดแอพสนทนาขึ้นมาพิมพ์หาไอ้พี่บีเลย โอ้ยย ไอ้พวกฝั่งนั้นก็นิ่งจั๊งงง ห้ามเพื่อนบ้างเด่!
‘ทำไงดีปล่อยไว้แบบนี้พังแน่เลย’
mister.B
‘จะให้พวกพี่เข้าไปยังไง รอจังหวะแทรกยังไม่ได้เลย’
‘ใส่กันน้ำไหลไฟดับขนาดนี้’
‘คงต้องปล่อยยย’
“ไอ้...!” แบมจะด่าพี่มาร์คแต่แล้วก็ต้องสงบปากลงเมื่อพี่เขาขัดประโยคขึ้นมาก่อน
“เรียกไอ้อีกคำโดนตบปากแตกจริงนะ”
คนอะไรหน้าตาออกจะน่ารักทำไมถึงได้โหดขนาดนั้นนนนน โอ่ยย~ ออตอเค~~
“อ...ไอ...ไอ้!” มือไม้อยู่ไม่สุข ตอนนี้ผมรู้เลยว่าแบมแบมมันแทบจะระเบิดตัวเองได้อยู่แล้ว นี่แทบจะพลีชีพได้เลยครับดูหน้ามันดิ่ สงสารมันนะ มันอ่ะสู้พี่มาร์คไม่ได้เลยจริงๆ (T___T)
“อ่อ แล้วไอ้นี่อ่ะ” พี่มาร์คชูเจ้ามังกรน้อยสุดที่รักของแบมแบม
ผมมองเพื่อนผม ไอ้แสบนี่กำหมัดแน่นเลยครับ ปากเปิกนี่กัดไว้สุดริดสุดเดช บังคับอารมณ์กันสุดๆ ที่สำคัญมันตั้งใจเพื่อมาซื้อตัวนี้โดยเฉพาะ เลยไม่แปลกที่จะโกรธพี่มาร์คมากขนาดนั้น
“...”
“ถ้าอยากได้ก็ไปเอาที่บ้านพี่นะครับ....น้องแบมแบม”
บึ้มม! พี่มาร์คมันปล่อยระเบิดลูกใหญ่เลยครับ โฮกกกก โคตรเหนืออ่ะ
ไอ้แบมแทบอกแตกตายเลยครับ มันเกร็งนิ้วจนหงิกงอก่อนจะก้มหน้าลงชิดอก ผมรู้ว่าถ้าอยู่ที่บ้านป่านนี้มันแหกปากร้องอ๊ากจนฝาบ้านมันสะเทือนไปแล้วฮะ แต่นี่คือมันทำอะไรไม่ได้เลยแน่นอนว่ามันไม่ชอบที่จะแพ้พี่มาร์คแต่ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ทะเลาะกันก็จะเป็นมันเสมอที่ต้องแพ้ มันเถียงพี่เขาไม่ได้แล้วกำลังก็สู้ไม่ได้เช่นกัน (-__-;;) แบมแบมกระทืบเท้าย่ำๆเพื่อระบายอารมณ์อยู่สักพักก่อนมันจะหันมามองผมตาเขียวปั๊ดเลย อ...อะไรมึงแบม?
“กู...ไป...รอ...ที่...ลาน...ดนตรี...นะ” มันพยายามใช้เสียงปกติกับผมก่อนจะเดินแหวกกลุ่มเด็กหนุ่มจากพยับหมอกไป โดยไม่วายจะเดินชนไหล่พี่มาร์คด้วย
หลังจากคล้อยหลังไอ้กันต์พิมุกไปแล้วพี่มาร์คก็เอาแต่ขำร่วนจนบางทีผมว่ามันก็น่าหมันไส้นะ (=__=) ผมทำท่าจะเดินตามแบมไปแต่เหมือนไอ้พี่บีจะไม่ให้ผมไปครับ ผมเลยมองหน้ามันแบบเคืองๆ ก็แหม เมื่อกี้ไม่คิดจะห้ามเพื่อนเลยสักนิดนี่หน่า ตั้งใจให้พี่มาร์คเล่นแบมล้วนๆ
“งอนหรอ?”
เอาอีกละ ผมเบื่อพี่มันที่อ่านหน้าผมออกจริงๆ
“เปล่า~” ผมส่ายหน้า งอนหรอ? ก็ไม่ได้งอนอ่ะ แต่ผมก็ทำใจชอบไม่ลงหรอกที่เพื่อนผมโดนแกล้ง
“ขอโทษนะน้องแจ แต่พี่...อดไม่ได้จริงๆ” พี่มาร์คบอกกับผม
“พวกพี่ด้วย” พี่แจ็คเอ่ยเช่นกัน
“ไม่เป็นไรฮะ” ผมตอบยิ้มๆ ก็ไม่รู้สิ่ครับ โกรธนะแต่ก็เหมือนจะโกรธไม่ได้เต็มร้อยก็คนของเราน้อยซะทีไหนล่ะ
“อ่ะ” พี่มันยัดถุงอะไรสักอย่างมาให้ผมก่อนจะกระตุกยิ้มตามสไตล์เขาล่ะ ผมขมวดคิ้วก่อนจะก้มลงมองพลางจะหยิบออกมาดูแต่ก็โดนห้ามไว้ซะก่อน “เอ~ เอาไว้ดูที่บ้านสิ่”
“อะไรของพี่เนี่ย”
“หน่า~” เขาลากเสียงยาวก่อนจะยีผมของผมเบาๆแบบที่เขาชอบทำ “แล้วนี่กลับยังไง?“
“ลุงลีมารับครับ” พี่มันพยักหน้าเข้าใจ
“นี่จะไปลานดนตรีกันใช่ไหม” ผมพยักหน้าก่อนจะถามพี่มันเหมือนกันว่าจะไปไหนต่อ “พี่หรอ? ก็คงลานดนตรีอ่ะแหละ”
“(O___o)”
“ฮ่าๆ ไม่ไปตรงที่แจอยู่หรอกครับ” พี่มันพูดหลังจากเห็นหน้าผม “พี่คงอยู่แถวหลังๆน่ะ”
“จริงอ่ะ” ผมเริ่มจะไม่เชื่อพี่มันแล้วหลังจากสถานการณ์เมื่อกี้
“ไม่เชื่อใจพี่หรอ?” วลีเด็ดที่พี่มันชอบใช้กับผมเลย! เขาพูดยิ้มๆ แล้วเสียงแซวเสียงโห่ก็ตามมาทันทีเลยครับ “(^___^) ไปหาเพื่อนได้แล้ว คนเยอะเดี๋ยวจะหากันไม่เจอซะก่อน ป่านนี้ไปนั่งร้องไห้แล้วมั้ง”
“พี่บี!” ผมขึ้นเสียงแต่เขาก็ยังแค่ยิ้มมุมปากเหมือนเดิม ชิส์! หมันไส้จริง หล่ออยู่ได้
ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากผมเดินออกมาจากตรงนั้นแต่เหมือนว่าจะโดนมองอยู่แน่ๆ รู้สึกถึงสายตาคมๆนั่นจัง ผมได้แต่อมยิ้มกับตัวเอง ไม่ว่าตอนไหนพี่เขาก็มักจะห่วงผมเสมอทั้งๆที่ผมก็โตแล้ว แต่ก่อนผมไม่ค่อยต้องการให้ใครมาห่วงเลยไม่ว่าเมื่อไหร่ แต่พอได้รับความรู้สึกห่วงจากพี่มันก็เริ่มจะติดจนเป็นนิสัยแล้วครับ แย่จังเลยผมเนี่ย...
“น้องๆ ยังไม่จ่ายตังค์พี่เลย” เจ้าของร้านเอ่ยทักพวกเด็กหนุ่มที่กำลังจะพากันเดินออกไปจากหน้าร้าน
“อ่าวพี่ ฮ่าๆๆ โทษทีพี่ ผมลืม” มาร์คเอ่ยกลั้วขำก่อนจะยื่นธนบัตรให้กับคนขายตามราคา บีกับแจ็คมองหน้ากันก่อนจะส่ายหน้าให้กับเดือนหน้าหล่อของโรงเรียน
“เกือบซวยแล้วไหมล่ะ มัวแต่แกล้งเด็กนะไอ้มาร์ค” แจ็คเอ่ยแซวก่อนจะยกก๊วนกันไปที่ลานดนตรี
ณ ลานดนตรี
ตอนนี้ผู้คนเริ่มทยอยเข้ามาจับจองที่กันแล้ว กล้องโปรฯก็เตรียมพร้อม กล้องโทรศัพท์ก็มา ไหนจะไอแพด แท็บเล็ตก็มีอยู่ทุกส่วน แสงไฟสีนวลๆกับเวทีเล็กๆดูน่ารักและโรแมนติดจริงๆในค่ำคืนนี้ บนเวทีเองก็นักดนตรีก็เริ่มจะมาเตรียมพร้อมแล้วเช่นกัน เด็กหนุ่มจากลาเฟลอร์สองคนยืนอยู่ทางริมเวทีตรงบริเวณต้นไม้ที่ประดับไฟหลากสีซึ่งไกลจากเด็กช่างจากพยับหมอกเป็นอย่างดี เพราะหนุ่มๆพวกนั้นยืนอยู่ด้านหลังกันหมด จริงๆไม่จำเป็นต้องมาดูหรอกแต่เพราะยองแจ บีเลยต้องมา
โรแมนติกไม่ค่อยถนัดถ้านัดมาเพื่อชีวิตนี่หน้าเวทีเลยครัช!
“แบมไม่เอาดิ่วะ หน้างอเป็นตูดเลย”
“แล้วมึงจะให้กูฉีกยิ้มกว้างเหมือนนางงามตอนได้มงเลยไหม?” มันพูดจบก็ฉีกยิ้มแบบที่มันว่าก่อนจะหุบยิ้มลงอย่างรวดเร็ว เล่นเอาผมขำ “เพื่อนแฟนมึงเนี่ยกวนตีนฉิบหาย!”
“ไม่เอาหน่า เดี๋ยวซื้อใหม่ก็ได้ พี่เขาคงเห็นว่ามีคนชอบเดี๋ยวก็คงทำออกมาอีกแหละ”
“ไม่!” อุ่ย!! ไอ้ห่ านิ เสียงดังทำจริงจังทำไมวะ กูตกใจ
“กูจะซื้อแบบใหม่ เอาให้น่ารักกว่าไอ้มังกรนั่น”
“เออๆ” เอาที่มึงสบายใจเลยครับกันต์พิมุก “นั่นๆ พี่แตมป์มาแล้วๆๆๆ”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!
เสียงกรี๊ดดังลั่นไปทั่วบริเวณเมื่อปรากฏชายหนุ่มหน้าตี๋มีสเน่ห์เวลายิ้มบนเวที เสียงกรี๊ดเรียกความสนใจจากคนเดินไปเดินมาในงานให้หันมาสนใจมินิคอนเสิร์ตได้ไม่ยากเลยรวมไปถึงเพื่อนผมข้างๆนี่ด้วย ตอนนี้มันลืมไปหมดแล้วว่ามันกำลังโมโหเดือนสุดแจ่มของพยับหมอกไปหน่ะ ดูๆดูมันครับรีบยกกล้องขึ้นมาทันทีเลยนะ แหม่...
อินโทรเพลง ‘ความคิด’ ดังขึ้นก็เรียกเสียงกรี๊ดอีกระลอก ผมยอมรับเลยว่าเพลงไทยเพราะจริงๆบางประโยคผมก็ไม่ค่อยเข้าใจมากนักแต่ก็ทำให้ผมสามารถอมยิ้มตามได้ เพลงนี้แบมเคยอธิบายให้ผมฟังซึ่งผมว่ามันเพราะมาก ทั้งทำนองและเนื้อร้องมันชวนให้ต้องเสียน้ำตาสำหรับคนที่ต้องห่างกัน
ผู้คนร้องตามกันได้ทั้งเพลง
และเสียงปรบมือก็ดังขึ้นเมื่อเพลงจบลง พี่ชายบนเวทีได้แต่ยิ้มตาหยีเป็นขีดก่อนจะเอ่ยทักทายสวัสดีตามประสา และแน่นอนชายหนุ่มอารมณ์ดีคนนี้ก็ต้องเอ่ยแซวและหยอดแฟนคลับเป็นธรรมดา นั่นล่ะนะเสน่ห์ของเขาเลย แบมแบมก็ได้แต่อมยิ้มตาม บางครั้งก็ส่งเสียงเชียร์ไปด้วย ปล่อยมันครับ มันชอบของมัน (^___^)
“เดี๋ยวๆ นี่งานสตรีทนะไม่ใช่ลานเบียร์ แซวกันจนเซแล้วเนี่ย” พี่เขาว่า “เป็นไงซื้ออะไรติดไม้ติดมือมาฝากกันบ้าง?”
พี่เขาเป็นงานครับ เอาอกเอาใจแฟนคลับสุดๆ น่ารักดี ผมไม่ได้เป็นแฟนคลับพี่เขายังรู้สึกดีกับการเอนเตอร์เทนของเขาเลยนี่ไม่ต้องพูดถึงเพื่อนตัวแสบของผมครับ นี่ถ้าลงไปดิ้นได้มันทำแล้วติดตรงพื้นที่ไม่พอไงฮะ ฮ่าๆๆ
“โอเค ไม่พูดมากเนอะ เดี๋ยวมาเล่นเพลงต่อไปเลยดีกว่า”
อ๊ายยยยยย~ กรี๊ดดดดดด~~!!!!
“เห็นมากันเป็นคู่ๆเยอะนะ เพลงนี้เหมาะกับคนที่ไม่ค่อยกล้าพูดต่อหน้า” เสียงกรีดร้องนี่ลอยมาทันทีที่จบประโยคเลยครับ “แล้วไอ้คนที่ยืนๆข้างกันเนี่ยมีใครแอบรักแล้วไม่กล้าบอกหรือเปล่า ใช้เพลงนี้ก็ได้นะเอ้อออ~”
“โหยยย มึงง พี่เขานี่จริงๆเลยว่ะ (>//////<)” แบมเริ่มออกอาการแล้วครับ
“ส่วนใครที่มากับแฟน ยืนข้างๆกันก็เกี่ยวก้อยฟังเพลงนี้ด้วยกันก็ได้ มาเอาใจช่วยพวกคนไม่กล้าพูดกันดีกว่า โอเค๊! เริ่มกันเลยดีกว่า เป๊าะ!” พี่แสตมป์ดีดนิ้วก่อนที่อินโทรจะเริ่มขึ้น ผมมองภาพเมื่อกี้คือพี่เขาเท่มาก ว้าว!
เพลงนักเลงคีย์บอร์ดนี่หน่า~
เพลงนี้ตอนออกมาแรกๆแบมแบมมันตั้งเป็นเสียงรอสายเลยครับ ผมฟังเพลงนี้จนร้องตามได้ภายในไม่กี่วัน ก็แหมไอ้เพื่อนตัวดีเล่นพรีเซ้นต์แล้วพรีเซ้นต์อีก ฟังตอนแรกผมไม่เข้าใจเท่าไหร่ เมโลดี้มันใสมากๆ คงจะเป็นเพลงที่หวานมากเลยใช่ไหมกับครั้งแรกที่ฟัง พอแบมแบมอธิบายเนื้อเพลงแบบละเอียดแล้วยิ่งชอบ มันเป็นอะไรที่ต้องโดนใจใครหลายคนแน่นอน
ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาบ้างกะว่าจะเก็บบรรยากาศหวานๆนี้ไว้เป็นที่ระลึก แต่ยังไม่ทันได้กดเข้าไปที่กล้องถ่ายรูปเลยก็ดั๊นนนนนนนนน! มีข้อความส่งเข้ามาเสียก่อน
mister.B
‘ถามพี่แตมป์ให้หน่อยได้ไหม’
‘ว่าถ้าแฟนไม่ได้อยู่ข้างๆนี่ต้องทำไง?’
ฉ่า~~!!!
‘ผมจะไปรู้ได้ไงเล่า!!’
mister.B
‘งั้นเดี๋ยวคงต้องหาคนเกี่ยวก้อยข้างๆ’
‘อยากเหลือแค่เก้านิ้วใช่ป่ะ’
‘พี่นี่มัน!’
mister.B
‘มันยังไงครับ?’
‘มันหล่อมาก มันน่ารักมาก หรือว่า...’
‘มันน่ากอดมาก??’
‘อี๋!! จะอ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก’
‘자뻑이 심하다!’
mister.B
‘แปลด้วย =___= ’
‘ม่ายยยยยยยยย’
mister.B
‘เร็วๆ’
ผมเงียบครับ อิอิอิ ไม่บอกหรอก คนอะไรกวนประสาทชะมัด!!! (>/////<)
mister.B
‘ถ้าไม่แปลจะไปหาเดี๋ยวนี้แหละ’
‘อยากให้พี่ไปเอาคำตอบถึงที่หรือเปล่าครับชเวยองแจ?’
โหยยยยยยยยยยยยยยย!!! ต่อยกันไหมไอ้พี่บ้า ดูมันขู่ครับ เดี๋ยวนี้มีขู่หรอ มีหรอผมจะไม่ยอม (_ _’)
‘ง่ะ อย่า ไม่ต้องเลย’
‘แปลว่าหลงตัวเอง’
‘พอใจยัง ไม่ต้องมานะ’
‘ไม่คุยด้วยแล้ว’
mister.B
‘หลงตัวเองยังดี อย่าให้พี่หลงแจนะ’
‘เดี๋ยวจะไม่รอด’
หื้มมมมมมม ช่างกล้า!!! ผมนี่แทบจะกระโดดม้วนตัวสามรอบบนอากาศแล้วลงมาตบปากพี่มันสักทีเลยครับ ต่อหน้าไม่ค่อยจะหวานหรอกครับ แต่เรื่องพิมพ์นี่ขอให้บอก พี่บีนี่มัน...นักเลงคีย์บอร์ดที่สุด!! ผมไม่คุยกับพี่มันแล้ว ผมปิดหน้าแอพลงก่อนจะยัดโทรศัพท์ลงกระเป๋าทันทีเลย บ้าจริงเบื่อคนชอบหยอด (-////////-)
หลังจากมินิคอนเสิร์ตจบลงผู้คนก็เริ่มทยอยกลับบ้านกันแล้ว รถประจำทาง รถไฟฟ้า แม้แต่ใต้ดินก็เต็มแน่นไปด้วยประชากรที่หนาแน่นเพราะทุกคนเลือกที่จะกลับเวลาเดียวกันหมด แต่ไม่ต้องห่วงเด็กลาเฟลอร์ขึ้นชื่อว่าเป็นโรงเรียนคุณหนูอันดับต้นๆอยู่แล้วไม่ต้องเป็นกังวล แน่นอนว่าต้องมีรถมาจอดเทียบรับกลับบ้านอย่างปลอดภัย
ผมใช้เวลาถึงบ้านไม่นานมากต้องขอบคุณลุงลีพ่อบ้านสุดที่เคารพของผมครับ ตั้งแต่เด็กจนโตป่านนี้แล้วลุงก็ยังเอ็นดูผมเหมือนตอนเป็นเด็กเสมอ ลุงเป็นจ่าที่อยู่กับพ่อมานานครับ คอยดูแลพ่อมาตลอดจนผมมาอยู่ที่ไทยพ่อเลยส่งลุงมาดูแลผมแทน เอาจริงๆลุงเป็นเดอะแก๊งค์เดียวกับผมด้วยครับ พ่อจะคอยสืบว่าผมไปไหนนอกลู่นอกทางบ้างหรือเปล่า ผมก็ได้ลุงลีนี่แหละครับคอยช่วย แต่ผมไม่ได้เหลวไหลนะก็แค่อยากไปเที่ยวเล่นบ้าง อิอิ
“ขอบคุณนะครับ” ผมเอ่ยกับลุงลี แต่ก่อนมักจะพูดกันด้วยภาษาบ้านเกิดแต่พออยู่นานๆไปก็เริ่มคุยกันเป็นภาษาไทยแล้วครับ (^___^)
“คุณหนู~~ ไหนป้าดูสิ่เหนื่อยไหมคะเนี่ย” ป้าลออครับ เป็นหัวหน้าแม่บ้านที่นี่แล้วก็คอยดูแลผมตั้งแต่เด็กๆฮะ ป้าวิ่งถลาเข้ามาหาทันทีที่เห็นผม “กินข้าวมาหรือยังคะ?”
“กินแล้วครับ” จริงๆยังหรอกฮะ แต่มันไม่หิวแล้วอ่ะ “นี่ครับ” ผมยื่นถุงที่ซื้อมาจากงานสตรีทให้กับป้าลออ ในนั้นเป็นพวกกระเป๋าเงินใบเล็กๆที่ทำมาจากหนังหน่ะฮะ หญิงวัยกลางคนขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถามผม
“อะไรคะเนี่ย?”
“ของฝากครับ” ผมยิ้ม “ของทุกคนเลยนะ ไม่น่าจะตกหล่นของใคร ฝากป้าให้พวกนูน่าด้วยนะครับ”
“ไม่เห็นต้องลำบากเลยค่ะคุณหนู”
“ป้ากับพวกนูน่าลำบากกว่าอีกครับ ที่ต้องดูแลผมหน่ะ” ก็จริงนะ ผมรักทุกคนในบ้านไม่ว่าเขาจะอยู่ในฐานะไหนแต่เพราะเขาอยู่ร่วมชายคาบ้านเดียวกันกับผม ผมต้องดูแลเขาอย่างดีครับ “ผมขึ้นห้องแล้วน้า~”
ผมก้มหัวให้ป้าลออก่อนจะวิ่งขึ้นบันไดซึ่งก็ไม่วายจะมีเสียงบ่นตามหลังมาว่า ‘อย่าวิ่งขึ้นแบบนั้นสิคะคุณหนู เดี๋ยวหกล้มหกลุกไปจะแย่เอา’ ตั้งแต่เด็กจนโตก็เป็นแบบนี้เสมอแหละฮะ แต่ผมมันติดนิสัยวิ่งขึ้นวิ่งลงบันไดเลยทำให้โดนบ่นแบบนี้ประจำ
กิจวัตรประจำวันของผมเมื่อถึงห้องก็จะเฟสไทม์หาแม่ก่อนเลยครับ ถามว่าเหนื่อยไหม? เป็นยังไงบ้าง? แล้วผมก็จะเล่าเรื่องในหนึ่งวันของผมให้แม่ฟังตลอด แต่กับพ่อน้อยครับส่วนใหญ่จะฝากแม่ไปบอกว่าคิดถึงมากกว่า ผมกับพ่อเราค่อนข้างจะไม่สนิทกันเท่าไหร่ (-___-;;;) พ่อผมเจ้าระเบียบเลยทำให้เข้าถึงยากครับ
นอกจากจะเฟสไทม์หาแม่แล้วก็มีอะไรเพิ่มเติมขึ้นมาจากเดิมหนึ่งอย่าง
“ผมถึงบ้านแล้วนะ” ครับ! อีกหนึ่งอย่างที่เพิ่มมาคือโทรรายงานพ่อคนที่สองนั่นเอง (- o -) พี่มันถามถึงของที่มันให้มาว่าเปิดดูหรือยัง “ยังเลย ผมพึ่งถึงห้องเลยยังไม่ได้ทำอะไรสักกะอย่าง ก็เฟสไทม์หาแม่แล้วก็โทรหาพี่เลย”
ก่อนจะวางสายพี่บีมันไม่ลืมที่จะกำชับของที่พี่เขาให้มา ผมก็ได้แต่รับปากย้ำๆอยู่แบบนั้นว่าไม่ลืมหรอก ชิ! ย้ำอยู่ได้ ผมวางโทรศัพท์แล้วก็คว้าชุดนอนเข้าไปในห้องน้ำเลยครับ บอกเลยว่าวันนี้เพลียมาก!! ไอ้แบมลากไปโน่นมานี่แบบไม่พักเลยครับ ไหนตอนท้ายยังไปเย้วๆที่มินิคอนเสิร์ตอีก โฮ้ยยยยยยยย!! เหนื่อยยยยยยยยยย (T___T)
ร่างกายต้องการสายน้ำที่สุด!
ไม่นานนักผมก็ออกมากับชุดนอนลายการ์ตูนสุดเท่! บอกเลยเท่มากเป็นลายโดเรมอนแต่ใช้โทนขาวดำเหมือนลายเส้นน่ะครับ : ) มีเหล่าเพื่อนพ้องของโนบิตะด้วย เท่สุดครับ! พูดเลยยยย
ผมเดินไปทิ้งตัวลงปลายเตียงก่อนจะเอาผ้าขนหนูขยี้ผมที่พึ่งสระมาหมาดๆเบาๆ ผมปรายตาไปมองถุงของไอ้พี่บีที่วางอยู่คู่กับกระเป๋าเรียนของผมก็อดจะสงสัยไม่ได้ ดูหน่อยก็ได้วะ! จริงๆแล้วด้วยความอยากรู้อยากเห็นของผมเองอ่ะ ผมหยิบขึ้นมาดูก่อนจะเจอกับกล่องไม้สี่เหลี่ยมเล็กๆ ในใจนี่โคตรเต้นรัวเลย โอ้ย แม่จ๋า~~~ พี่มัน....พี่มันจะซื้อแหวนให้ผมหรอ~~~???
ว๊ากกกกกกกกกกก ไอ้บ้า!!! ไอ้พี่บี!! คนบ้าาาา~~!!!
ผมนี่ถึงกับกลิ้งตัวไปมาบนที่นอนเลยครับโดยในมือนี่ยังไม่ปล่อยไอ้กล่องเจ้าปัญหานะ (>/////<) เขินอ่ะ ทำไงดี ว๊ากกกกก แล้ว...แล้วต้องทำตัวยังไงหรอครับ ผมต้องใส่ด้วยใช่ป่ะ? โหยยยยย แล้วทีนี้ไม่โดนล้อมากกว่าเดิมหรอ ยิ่งไอ้กันต์พิมุกผมไม่โดนแขวะเช้าเย็นเพิ่มเวลาก่อนนอนอีกหรอฮะ? หึ้ยยย!! ไอ้พี่คนนี้คิดบ้างไหมก่อนจะซื้ออะไรให้เนี่ยยย
“ใจเย็น ใจเย็นนะยองแจอ่า” ให้กำลังใจตัวเองเป็นภาษาบ้านเกิดเลยครับ
พอเปิดเท่านั้นแหละก็เจอเลยครับ!
กำไลข้อมือ... แทบเงิบตกเตียง! ผมคิดอะไรอยู่นะก่อนหน้านี้ (-____-) ไม่ได้หวังอะไรเลยใช่ป่ะครับ ทีหลังได้ของมาเปิดก่อนแล้วค่อยมโนนะฮะไม่งั้น...จะเป็นเหมือนผม ไม่ได้ผิดหวังอะไรมากหรอกฮะ เออออ!! ผมให้กำลังใจตัวเองไงอย่างน้อยพี่มันก็ตั้งใจซื้อมาให้ป่ะ
ผมหยิบเจ้ากำไลข้อมือขึ้นมาพิจารณาก่อนจะอดระบายยิ้มออกมาไม่ได้ ตลกตัวเองเหมือนกันครับเมื่อกี้นี้ท่าทางคงจะ ‘เยอะ’ น่าดูเลยให้ตาย เจ้ากำไลที่ว่านี่เป็นสายหนังสีน้ำตาลเข้มฝังหมุดสีเงินไว้เป็นดีไซน์ทั่ววง อีกทั้งยังแซมด้วยหนังเส้นเล็กสีเขียวน้ำทะเลเพิ่มความน่ารักด้วยลูกปัดสีเขียวและสีเหลืองหม่นๆ ตบท้ายด้วยการประดับจี้ที่เป็นรูปลูกกุญแจเล็กๆ
โดยรวมแล้วกำไลนี่ไม่หวานแล้วก็ไม่ห้าวจนเกินไป มันดูลงตัวไปซะหมดไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็ใส่มันได้ครับ ว่าแต่...ทำไมต้องเป็นลูกกุญแจอ่ะ???
“หื้อ?” เสียงโทรศัพท์มันร้องแจ้งเตือนอะไรสักอย่าง ผมเอี้ยวตัวไปหยิบมันขึ้นมาก่อนจะกดเปิดดูเห็นว่าเป็นการแจ้งเตือนของโซเชียลเน็ตเวิคชื่อดัง ผมวางกำไลลงบนตักก่อนจะหันมาสนใจเจ้าเครื่องมือสื่อสารที่อยู่ในมือ
THEJACK Tawich ได้กล่าวถึงคุณ ในความคิดเห็น...
พี่แจ็คหรอ...?
ถูกใจ • แสดงความคิดเห็น • แชร์
ผมกดเข้าไปดูก่อนจะต้องตกใจ มิสเตอร์บีพึ่งเปลี่ยนดิสเพลย์ของเขาใหม่แต่ดูเหมือนจะได้รับความนิยมมากมายไม่ว่าจะเป็นสาวๆหรือเพื่อนช่างกลของพี่มันก็ตาม คนกดถูกใจรูปมันเกือบครึ่งร้อยแล้วทั้งที่พึ่งอัพเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา แหมมมม~ พ่อเซเลป!!! หมันไส้จริง รูปพี่มันก็ไม่เห็นมีอะไรเลยก็ตามสไตล์เขาเลย ชอบทำรูปเป็นสีขาวดำ เพื่อ!?!! ผมพูดไปหลายรอบแล้วแต่เขาชอบของเขาแบบนั้น
ผมไล่อ่านความคิดเห็น ส่วนใหญ่ก็เข้ามาแซวที่พี่มันเปลี่ยนรูปแหละครับ ประมาณว่า สึกแล้วสิ่มึง? หมดช่วงจำศีลแล้วหรอ? ร้อยวันพันปีไม่เห็นคิดจะเปลี่ยนไหงถึงได้ฤกษ์วันนี้ แล้วก็แซวเรื่องกำไลข้อมือในภาพมันแหละฮะ ด...เดี๋ยวนะ! ก...กำไลหรอ!?!!!
THEJACK Tawich ฮิ้ววววววววววว~~~!! เพื่อนเราโดนล๊อคแขนซะแล้ววุ้ย ยังไงๆ แล้วใครถือกุญแจล่ะ ใช่ 최영재 หรือเปล่าหนอออออออ
ถูกใจ • ตอบกลับ •
(O____________________O!!!!) โอ.มาย.ก๊อต!!!!!!
หน้าผมตอนนี้แทบจะระเบิดให้ได้ ภาพที่พี่มันเปลี่ยนดิสฯกับกำไลที่เป็นประเด็นท๊อปฮิตติดลมบนอยู่ตอนนี้ มัน...มันเหมือนกับของผมไม่มีผิดเลย เพียงแต่จี้นั่นเป็นรูปแม่กุญแจ! แล้วมันจะไม่มีอะไรเลยถ้าพี่แจ็คแม่ งไม่เปิดประเด็นไง!! แล้วดูตอนนี้คือทุกคนเข้ามาคอมเม้นในข้อความของพี่แจ็คแบบชนิดที่บ้านนี่ใช้ 5G กันหรอไง? ทำไมถึงเม้นกันเร็วขนาดนี้คือไม่มีใครยอมใครเลย แล้วดูไอ้พี่มาร์ค!!!!
Remark Suttipong อ๋อ กระทู้นี้ช่วยมึงได้สินะประธาน!
กระทู้ที่พี่มาร์คมันแนบมาด้วยคือ น่ารักไม่เบา...ภาพคู่รักเกาหลีที่ใช้สิ่งของคู่กันเพื่อบ่งบอกถึงการเป็นเจ้าของกันและกัน อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก!!! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันนนนนนนนนนนนน มันจะเกินไปแล้วนะไอ้ผู้ชายบ้าระห่ำพวกนี้ หน้าผมจะระเบิดแล้วววว ฮือออออออ
พี่แจ็คแม่ งตัวชง ตามมายกซดนี่พี่มาร์คเลย! โอ้ยยย เพลีย!!
misterB Jirakitt ใครติดแท็กก่อนหน้านี้มึงเจอกูแน่พรุ่งนี้!
THEJACK Tawich อุ่ย! #เดินออกจากสิ่งรบกวนทางโลกและหันไปไหว้พระสวดมนต์
Remark Suttipong เคลียตัวเองด่วน มึงซวยละ พ่อโมโห THEJACK Tawich
THEJACK Tawich มึงไม่ต้องห่วงเดือน! กูวิ่งเร็ว....
และเพื่อนอีกเกือบจะทั้งสาขาเลยมั้ย? ที่เข้ามาสมน้ำหน้าพี่แจ็ค อ่าาาา~ พี่พวกนี้ตลกกันจัง
ผมกดออกจากโพสดังกล่าวขืนยังตามอ่านในนั้นมีหวังตัวผมได้ระเบิดแน่นอน แค่นี้ก็อมยิ้มจนปากจนเมื่อยปากแล้วฮะ นี่เป็นของชิ้นแรกที่พี่มันซื้อให้ผมเลยนะ ส่วนใหญ่พี่บีจะพาผมไปหาอะไรกินมากกว่าเพราะทั้งผมและพี่มันชอบกินครับ ไม่ว่าจะของคาวหรือของหวาน วันนี้ผมมีความสุขจริงๆนะยิ่งกว่าการได้แหวนตามที่ผมคิดไว้ซะอีก
ผมวางโทรศัพท์ลงก่อนจะหยิบกำไลเจ้าประเด็นขึ้นมา ผมไม่รีรอที่จะใส่มันเลยฮะ (>_____<) พอนึกถึงคำของพี่แจ็คว่าผมเป็นคนถือลูกกุญแจก็อดที่จะเขินไม่ได้ ผู้ชายหน้าตาโคตรชิคที่ใครๆต่างก็ต้องกลัวแบบนั้นมีมุมน่ารักสำหรับผมเสมอ พี่เขาถึงจะเย็นชาไปบ้างแต่ก็ไม่ได้เป็นคนหยาบกระด้างเลยสักนิด
เขาน่ารักมากจนผม...จะบ้าแล้ว
“ย่าห์!!! มิสเตอร์บี!!! ชักจะเกินไปแล้วนะ”
to be continued.
#ฟยบ
เค้าอ่านคอมเม้นทุกอันเลยนะ : )) ขอบคุณมากๆเลยนะคะที่ติชมเข้ามา
มีแต่คนบอกน้องแจไวไฟอ่ะ 55555555555555 จริงๆไม่ไวหรอกน้าา
เดี๋ยวเค้าจะมีสเปฯก่อนหน้านี้ด้วยเห็นมีคนขอมา อิอิ เดี๋ยวเค้าจัดให้นะจ๊ะ
ยังไงต้องติดตามนะคะ : ) ช่วงนี้เค้าว่างๆ ยังไงจะแวะมาอัพบ่อยๆนะคะ
ถ้าชอบก็อย่าลืม #ฟยบ มั่งนะ
สำหรับใครอยากเห็นกำไลคู่ จิ้มๆ เลยจ้า
im'choi
ความคิดเห็น