คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : What make you beautiful -liam
“(ชื่อคุณ) เอาคุกกี้ไปให้คุณลุงหน่อยสิลูก” แม่พูดพร้อมนั่งลงบนโซฟาที่ฉันกำลังนอนอยู่
“ไม่เอาอะ หนูเขินน” ฉันกดหน้าลงกับหมอน ฉันเป็นคนที่ขี้อายมากๆมาตั้งแต่ประถมแล้วละ แม่เพิ่งจะย้ายมาทำงานที่ประเทศอังกฤษได้เพียงสัปดาห์เศษๆเท่านั้น ทำให้ฉันไม่ค่อยรู้จักใครในละแวกนี้
“เขินอะไรละลูก ลูกเขินคุณลุงเนี้ยนะ” แม่พูดปนขำ
“ไม่ใช่สักหน่อย แม่จำไม่ได้หรอ ลูกชายเขากลับมาแล้ว” ใช่ คุณลุงมีลูกชายอยู่คนหนึ่ง ฉันไม่เคยเจอหน้าเขาหรอกแต่แม่บอกกับฉันว่าลูกชายของเขามักจะไปทำงานต่างประเทศบ่อยๆ การที่แม่เพิ่งย้ายมาที่นี้ทำให้ฉันไม่เคยเจอหน้าพวกเขาเลย
“เอาเถอะน่า เดียวแม่ซื้อแผ่นเพลงวันไดเร็คชั่นให้เลย” แม่ก็อย่างนี้ละ เข้าใจเอาของล่อฉันมากเลย
“ก็ได้ค่ะ แม่อย่าลืมสัญญาก็แล้วกัน” ฉันตอบรับแบบทันที ฉันยื่นมือหยิบขวดโหลคุกกี้จากมือของแม่แล้วออกจากบ้านไป
บ้านของคุณลุงค่อนข้างใกล้บ้านของฉันมาก เดินแป๊ปเดียวก็ถึงแล้ว
‘ออด ออด’
ฉันก้มหน้าลงทันทีหลังจากกดกริ่ง ฉันตื่นเต้นจัง ลูกชายคุณลุงจะหล่อไหมนะ 5555555 สักพักฉันก็ได้ยิ้นเสียงคนเดินมาทางที่ฉันยืนอยู่
“อรุณสวัสดิ์ครับ มีอะไรรึเปล่า” สำเนียงของเขาค่อนข้างคุ้นหูเหลือเกิน เหมือนฉันเคยได้ยินมาจากไหนนะ
ฉันเงยหน้ามองเขาก่อนจะยื่นคุกกี้ให้
“เฮ้ยย! เลียม เลียม เพย์น” เลียมรับคุกกี้ไปแล้ว ฉันค่อนข้างตกใจนิดหน่อยไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นเลียมจากวงวันไดเร็คชั่นเลย ฉันตบหน้าตัวเองเบาๆเพราะคิดว่าคงฝันไป จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะเล็กน้อยจากเลียม
“ฮ่าๆ คุณตลกจังเลย” เลียมพูดจบก็ยิ้มตาหยี ดวงตาของเขาเหมือนสระอิแหนะ
“ขะ ขอโทษนะคะ ฉันตื่นเต้นนิดหน่อย ฉันต้องไปแล้วละฉันทำซุปไว้น่ะ” ให้ตายสิมันน่าอายมากๆเลยนะเมื่อเจอไอดอลตัวเอง แต่ฉันกลับเขินจนพูดติดอ่าง ฉันตัดบทสนทนาทันทีแล้วรีบวิ่งกลับบ้านไป จริงๆแล้วเรื่องซุปอะไรนั้นมันไม่มีจริงๆหรอก ฉันแค่คิดไม่ออกว่าจะออกมาจากตรงนั้นยังไงต่างหาก แต่อีกใจนึงฉันก็คิดว่าฉันมันงี่เง่า ฉันควรจะคุยกับเลียมให้มากกว่านี้สิ ฉันเป็นแฟนคลับเขานะ
22.00
หลังจากทานอาหารค่ำเสร็จฉันก็ขึ้นมาเช็คทวิตเตอร์บนห้อง นั่งเล่นซักพักก็มีเสียงก้อนหินกระทบกับหน้าต่าง ด้วยความสงสัยฉันจึงไปเปิดหน้าต่างดูด้านล่าง เลียมนั่นเองที่อยู่ตรงนั้น เมื่อเลียมเห็นฉันเขาก็รีบวิ่งเข้าบ้านไป เลียมต้องการสื่ออะไรวะ..
“เฮ้! (ชื่อคุณ) ผมถามชื่อคุณจากคุณน้าน่ะ” เขาขึ้นมาอยู่บนห้องตรงกันข้ามกับห้องของฉัน ฉันคิดว่านั้นน่าจะเป็นห้องนอนของเขานะ ว่าแต่เขาจะบอกฉันทำไมว่ารู้ชื่อฉันจากไหน
“ผมบอกไว้ก่อน เผื่อคุณจะสงสัยว่าผมรู้ชื่อคุณได้ไง” เลียมตอบทันทีหลังจากมองหน้าฉัน เขาอ่านความคิดฉันออกรึไง
“เลียม อย่าเสียงดังสิลูก” เสียงคุณพ่อของเลียมดังมาจากด้านล่าง
“อีก5นาทีครับพ่อ” เลียมตอบกลับพ่อของเขาไป แล้วหันมาพูดกับฉัน
“ขอแอคเคาท์ทวิตเตอร์เธอหน่อยสิ” เขาพูดพร้อมแกว่งโทรศัพท์ไปมา
“(ชื่อทวิตเตอร์คุณ) คุณจะเอาไปทำอะไรน่ะ” เขาไม่ตอบกลับมา แต่ก้มหน้าเล่นกดโทรศัพท์
‘ครืด ครืด’
โทรศัพท์ของฉันสั่นไปมา มันขึ้นแจ้งเตือนทวิตเตอร์ แจ้งเตือนที่หนึ่งเลียมฟอลโล่ฉัน แจ้งเตือนที่สองเขาส่งดีเอ็มมา
‘คุยกันในนี้ก็ได้นะ มันเงียบดี’ พระเจ้าไม่อยากจะเชื่อ เลียมทักฉันเนี้ยนะ หลังจากนั้นเราก็ทำความรู้จักกันผ่านทางทวิตเตอร์ ฉันรู้เรื่องราวของเขาเยอะแยะมากมายในแบบที่เขาไม่ได้เปิดเผยในinterview
หลายวันผ่านไป
ฉันกับเลียมสนิทกันมากขึ้น เลียมมักจะชวนฉันไปดูรายการทีวีที่บ้านของเขา วันนี้ที่บ้านของเลียมจะจัดปาร์ตี้อะไรสักอย่าง ฉันและเลียมจึงอาสาไปซื้ออาหารและของตกแต่ง เมื่อไปถึงห้างคนค่อนข้างน้อยทำให้เลียมเดินซื้อของได้อย่างสะดวก วังว่าคงจะไม่มีการก่อม็อบขึ้นนะ เเลียมรู้เรื่องอาหารมากกว่าฉันทำให้ฉันเป็นฝ่ายซื้อของตกแต่งปาร์ตี้แทน ส่วนเขาก็เลือกซื้ออาหาร
Liam part
เมื่อผมเลือกซื้ออาหารและวัตถุดิบเสร็จเรียบร้อย ผมจึงตัดสินใจโทรหา(ชื่อคุณ) ผมคิดว่าเธอเลือกซื้อของนานนะ เธอควรจะเลือกเสร็จก่อนผมสิ กดโทรไม่นานเธอก็รับโทรศัพท์
‘ว่าไง ฉันกำลังจะโทรหาคุณพอดี’ เธอพูดขึ้น
“คุณซื้อของเรียบร้อยหรือยัง”
‘ฉันเลือกไม่ถูกน่ะ คุณมาช่วยฉันเลือกหน่อยสิ’ เธอบอกสถานที่ที่เธออยู่จบผมก็เดินไปหาเธอ แต่เธอไม่ได้อยู่ตรงนั้นคนเดียวนะสิ เธอกำลังเลือกซื้อไฟกระพริบอยู่แต่ผู้ชายคนนั้นกำลังก่อกวนเธอ ผมคิดว่างั้นนะ
“นิ้วนั่น..” หมอนั่นเอ่ยขึ้นทำให้เธอตกใจ คนอะไรละจะไปทักคนอื่นเรื่องนิ้ว
“นิ้วฉัน นิ้วฉันทำไมคะ” เธอตอบกลับเขาด้วยน้ำเสียงตกใจ
“นิ้วโซค้อง น้อง so cute” ไม่ได้การละ หมอนั่นจีบผู้หญิงของ.. ไม่สิหมอนั่นจีบลูกสาวของคุณน้าอยู่ ผมต้องดูแลเธอ
ผมแกล้งเดินเนียนๆไปโอบ(ชื่อคุณ)ไว้ที่ไหล่ และพูดเรื่องเสื้อที่เธอใส่อยู่
“เสื้อตัวนี้สวยดีนะ ที่ผมซื้อให้คุณใช่ไหม คุณชอบรึเปล่า” เมื่อพูดจบผมก็มองหน้าผู้ชายคนนั้นด้วยสายตาไม่สบอารมณ์
จนเขาเริ่มไม่มั่นใจและถอยกลับไปในที่สุด เยสส เขาควรจะรู้ไว้ว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร
“เสื้อตัวนี้ คุณก็ซื้อให้ฉันน่ะสิ จำไม่ได้รึไง” เธอตอบกลับมาด้วยเสียงขุ่นๆ เธอโกรธอะไรกัน
“คุณโกรธอะไรผมรึเปล่า” ผมถามเธออกไปด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ แต่มือก็ยังคงโอบเธอไว้ เนียนๆไว้ครับ
“ฉันโกรธที่คุณจำมันไม่ได้ มันไม่สำคัญเลยรึไง” โถ่ ผมก็นึกว่าเรื่องอะไร
“จำได้สิ ผมถามไว้เพราะผมอยากซื้ออีกตัวน่ะ แฮะๆ” ผมเค่นหัวเราะ เกือบไปแล้วไหมละ
End liam part
หลังจากปาร์ตี้จบลง วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ฉันมาบ้านของเลียม เลียมชวนฉันมาดูหนังเรื่องหนึ่ง แน่นอนมีหนังก็ต้องมีป๊อปคอร์น ฉันกำลังจะเดินไปหยิบป๊อปคอร์นแต่ดันสะดุดขาเลียมที่ยื่นออกมา ส่งผลให้ฉันล้มลงไปทับเลียมที่นั่งอยู่บนโซฟาจมูกของเขาและฉันแตะกันโดยอัตโนมัติ ฉันผลักเขาออกทันที
“ฉันลืมไป วันนี้ฉันต้องช่วยแม่จัดบ้านน่ะ ขอตัวนะเลียม” ฉันรีบวิ่งออกมาจากบ้านของเลียมทันที ให้ตายสิเมื่อกี้หัวใจของฉันเต้นแรงมากๆ ฉันคิดไว้แล้วละว่ามันต้องเกิดแต่ฉันทำใจรับมันไม่ได้ซะที ฉันชอบเลียมมาตั้งนานแล้วยิ่งเราสนิทกันมากขึ้น มันทำให้ฉันยิ่งชอบเขามากขึ้น ฉันขังตัวเองไว้ในห้อง ถ้าเลียมรู้ว่าฉันชอบเขา เขาจะยังเป็นเพื่อนกับฉันไหมนะ
“(ชื่อคุณ) เป็นอะไรหรือเปล่าลูก เปิดประตูให้แม่หน่อย” ได้ยินดังนั้นฉันจุงเดินไปเปิดประตูให้แม่
เมื่อแม่เข้ามาแม่ก็ถามฉันทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
“หนูกำลังชอบเพื่อนสนิทตัวเอง ทำไงดีคะแม่”
“โถ่ลูกรัก เรื่องแค่นี้เอง อย่าคิดมากสิ “ แม่ไม่ได้บอกกอะไร แม่ออกจากห้องไปทันที สักพักไม่นานก็มีคนมาเคาะประตูห้องอีกครั้ง ฉันเปิดประตูทันทีเพราะคิดว่าเป็นแม่
“เฮ้ คุณเป็นอะไรน่ะ” ไม่ใช่แม่แต่เป็นเลียม เขาเข้ามาในห้อง ถามว่าฉันเป็นอะไรเมื่อฉันไม่ตอบเขาก็เอาแต่ถามคำถามนั่นซ้ำๆ ฉันคิดว่าฉันคงต้องบอกเขาสินะ
“ฉันชอบเพื่อนสนิทตัวเองเลียม และเพื่อนสนิทฉันดันเป็นคุณ” พูดจบฉันก็หันหลังให้เลียมทันที ไม่เสียงอะไรออกมา ฉันคิดว่าเลียมคงจะออกไปแล้ว แต่เปล่าเลยฉันรู้สึกถึงแรงกอดจากด้านหลัง
“ผมคิดว่า ผมก็ชอบคุณนะ” อะไรนะ เขาบ้าไปแล้วหรอ เขากำลังรักษาน้ำใจฉันใช่ไหม
“อย่ารักษาน้ำใจฉันเลยเลียม ฉันไม่สวย ชอบคิดเล็กคิดน้อย คุณจะชอบคนแบบฉันหรอ” ฉันถามเขาพร้อมก้มหน้าลง
“ที่รัก ผมชอบคุณ ไม่มีเหตุผลมาห้ามมันได้หรอกนะ และการที่คุณคิดว่าคุณไม่สวยนะ มันทำให้คุณสวยมากๆเลยนะ” เลียมพยายามหันหน้าฉันเข้าหาเขา และโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ฉัน
“เป็นแฟนกันไปเลยเป็นไง” เขายิ้มตาหยีก่อนจะจูบเบาๆที่ริมฝีปากฉัน ฉันยิ้มเบาๆให้เขาก่อนจะพยักหน้า
ความคิดเห็น