The other side.

ข้อมูลเบื้องต้น

ผู้แต่ง :: จุนซุอินะ มาโคโตะ (มากิ)

เนื้อเรื่อง

บางครั้ง การที่อยากจะสารภาพคนเธอคนนั้นว่า “ ชอบ ”  มันก็ไม่ง่ายเลย

“นี่.... พรุ่งนี้จะมาเยี่ยมอีกนะ...”       ผมพูดผ่านกำแพงกระจกบานใหญ่ เธอยู่ในนั้น ในห้องปลอดเชื้ออย่างดี เธอเป็นเพื่อนสนิทสมัยประถมของผมเอง...เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารัก ใจดี แต่ เธอป่วยนัก..โรคหอบขั้นร้ายแรงจนไม่สามารถสู้อากาศภายนอกได้ เธอต้องอยู่ในโรงพยาบาลมาถึงเก้าปีเต็ม  ไม่สามารถสัมผัสผู้คน หรืออากาศจริงๆได้เลย อ่านแต่หนังสือเล่มเดิมๆ....มองท้องฟ้าผ่านกรอบสี่เหลี่ยมของหน้าต่าง...เธอ อาจจะลืมไปแล้วก็ได้ว่าท้องฟ้าจริงๆกว้างแค่ไหน

ผมเดินเตะฝุ่นออกมาด้านนอกโรงพยาบาล  เงยหน้ามองท้องฟ้ากว้าง

อยากให้เธอได้เห็นจริงๆเลยนะ...ท้องฟ้ากว้างๆ กับลมเย็นๆด้านนอกนี่น่ะ

ผมมาเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาลอีกครั้ง  พร้อมอัลบั้มภาพเล่มหนึ่ง ถ้าเป็นหนังสือล่ะก็...คุณหมออนุญาตให้เอาเข้าไปให้...

ผม นั่งลงที่เก้าข้างกำแพงกระจกที่ปิดกั้นเธอจากภายนอก  แล้วหย่อนอัลบั้มลงที่ช่องเล็กๆมันจะเชื่อมกับข้างใน เธอหยิบมาขึ้นมามอง ผมได้ยิ้มกว้าง

“เปิดดูสิ รูปของข้างนอกน่ะ..”    เธอเปิดดูภาพข้างในไปเรื่อยๆ ด้วยสีหน้าที่ดูสดใสขึ้นรอยยิ้มของเธอดูกว้างขึ้นกว่าทุกครั้ง

ผม ดีใจนะที่เห็นรอยยิ้มแบบนี้อีก   เธอยังคงดูรูปถ่ายไปเรื่อยๆ ภาพท้องฟ้า ต้นไม้ ทางเดิน ผู้คน สุนัข แมว รถรา..โลกข้างนอกที่ไม่รู้อีกนานแค่นั้นถึงจะได้ออกไปพบ.. จนถึงรูปใบสุดท้าย มันเป็นรูปสมัยประถมที่เธอยังวิ่งเล่นได้เหมือนเด็กคนอื่นๆ.   ผมหวังมากกับรูปใบนี้...เธอจะว่ายังไงนะ 

“อื้อ....เข้าใจแล้วนะ ฉันคิดว่าฉันคิดไปคนเดียวซะอีก...ฉันก็คิดเหมือนนายนั่นแหละ”   เธอยิ้มให้ผม  ก่อนรอยยิ้มนั้นจะหุบลง

“...แต่ ฉันคงจะ เดินเล่นกับนายบนทางเดินไม่ได้ ไม่ได้แม้แต่จะจับมือกับนาย..ในตอนนี้ อยากเป็นผู้หญิงที่ดีกว่านี้จัง...”     เธอก้มหน้าต่ำ น้ำเสียงฟังดูเศร้า ผมได้แต่ยิ้ม ให้เธอ  ผมเคาะที่กระจกสองสามที

“คุณ ผู้หญิงที่อยู่นั้น อย่าเศร้าสิขอรับ  คุณผู้หญิงต้องยิ้มนะขอรับ ไม่งั้นไม่สวยเลยนะขอรับ เหมือนยัยป้าทึนทึกที่สามีนอกใจเลยขอรับ”     ผมเอาหน้าแนบกระจก และพูดด้วยเสียงอู้อี้  มันคงดูพิลึกไม่น้อยถ้ามองจากอีกฟาก เธอเงยหน้ามองแล้วหัวเราะออกมา   นั่นแหละ...ที่เหมาะกับเธอ.      

  บนรูปถ่ายที่พวกเราถ่ายด้วยกันสมัยประถม มีข้อความสั้นๆ “ชอบนะ...”