คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ผิดสัญญา
Boom
กรี๊ดดดด
วันนี้ตอนเย็นโรงเรียนมีการจัดการแข่งขันฟุตซอลกันขึ้นครับ มีการจัดการแข่งขันขึ้นทุกๆปีอยู่แล้ว ปีนี้เพื่อนๆในห้องก็มีลงแข่งด้วย ไอเติ้ล ไอเปรม ไอเกอร์
ก็เลยมาเชียร์ซะหน่อย แต่คนเยอะมาก แต่ดีที่ยังพอมีแสตนชั้นล่างสุดไว้ให้นั่ง
“ฝนตกแน่เลย ไอสองตัวนี้มาเชียร?” >>ไอเติ้ล
“มั่วแล้วววว มาเชียร์ฝั่งโน่นหรอก”
“อ้าวววววว”>>ไอสามตัวประสานเสียง
“ฮร่าๆ ล้อเล่น มาเชียร์พวกมึงสามตัวแหละ สู้ๆ!!!!” พร้อมชู้สองนิ้วให้มันไป
“แล้วพวกไออาร์ตล่ะ?”
“มันบอกขี้เกียจ รอรู้ผลค่อยไปบอกมัน ถ้าชนะมันจะเลี้ยง”>>ไอเปรม
“พวกมึงไปวอร์มได้แล้วววววว” >>ไอเกอร์ ไอนี่เป็นการเป็นงานเรื่องฟุตซอล มันจะจริงจังเป็นพิเศษ
“ดูให้จบด้วย”>>ไอเติ้ล
“โอเค กูจะดูให้จบ”
“ดีมากกกกกกกกก”>>ไอเติ้ล
“ฮึ้ยยยยย อย่าเล่นหัว”
“อีกนานไหม????” เสียงไอมาร์คครับ
“อะไร?”>>ไอเติ้ล
เอิ่ม......ปะทะกันอีกแล้ว พวกมึงสองตัวนี่เกิดมาเพื่อขัดกันจริงๆ
“มั่วแต่คุย ไม่ไปวงไปวอร์มร่างกายหรอว่ะ?” >>ไอมาร์ค
“เรื่องของกู!” >>ไอเติ้ล
“หึ ขอให้แพ้”
“กวนตีนนนนนน”
“เฮ๊ยๆ ใจเย็นๆ”
รับห้ามทัพก่อนที่จะได้มีมวยเกิดขึ้น
“มึงไปวอร์มเหอะเติ้ล”
“อย่าลืมเชียร์กู”>>ไอเติ้ล
“บูมกลับบ้านเหอะ กูขี้เกียจอยู่”>>ไอมาร์ค
“มึงเอาไงวะ ห้ะ !!!!!”>>ไอเติ้ล
“เหยยยย อย่าๆ เติ้ลไปวอร์ม ไปๆ” รีบผลักไอเติ้ลให้หันหลังไปทันที ก็ไอมาร์คเล่นทำหน้ากวนตีนขนาดนี้ เกรงว่าตีนไอเติ้ลจะไปอยู่ที่หน้าไอมาร์คก่อน
“มึงชอบไปกวนตีนมัน”
“นานๆจะมีโอกาส ปกติแม่งกวนตีนกูอย่างเดียว”
“พวกมึงจะขัดคอกันไปถึงไหน”
“อย่าบ่น”
~~~ยังคงรักเธอไม่เคยเปลี่ยนไป ยังมีหัวใจที่มีเอาไว้ให้เธอเท่านั้น
มันเดินออกไปรับโทรศัพท์ข้างนอก เดาว่าคงจะเป็นน้องมิ้นแฟนคนล่าสุดของมันครับ พึ่งคบกันได้เมื่อวาน
ไม่รู้ว่าคนนี้จะนานเท่าไร?
ผมให้เลย 3 อาทิตย์ ใครจะไปทนสันดานเจ้าชู้ ม่อไม่เลือกอย่างไอมาร์คได้
แต่ผมเนี่ยซิ เมื่อไรจะมีเข้ามาบ้าง ตั้งแต่เลิกกับแฟนคนล่าสุดเมื่อเดือนก่อนก็ไม่มีเข้ามาอีกเลย ถึงมีแต่ก็ไม่ถูกใจผม ก็เลยคุยเล่นๆ ไปก่อน ตอนนี้ก็คุยประมาณ 3-4 คน
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
เสียงกรี๊ดตอนรับนักฟุตซอลที่เดินลงสนาม
ทีมอนุบาลคลานมายิง VS ทีมอนุบาลเด็กโข่ง
สองทีมนี้เรียกว่าเป็นตัวเกร็งเลยก็ว่าได้
ทีมอนุบาลคลานมายิงเป็นถึงแชมป์ของปีที่แล้ว แต่ทีมอนุบาลเด็กโข่งของไอสามตัวใช่ว่าธรรมดารองอันดับสองเลย
ปีนี้ก็มาเจอกันอีก ดูซิว่าทีมอนุบาลเด็กโข่งจะชิงที่ 1 มาได้หรือไม่
ปี๊ดดดดดดดด
เกมส์เริ่มแล้วครับบบบบบ
ผลัดกันรุกกันรับเต็มที่ ฟุตซอลจะแน่นเกมส์เร็ว จะมันส์กว่าฟุตบอลหลายเท่า
ตื่นเต้นแทนเลยยยยยย
ข้อความมาเข้าอะไรตอนนี้วะ?
///// มาร์ค //////////
-กูออกไปส่งแฟนกลับบ้าน มึงรอกูที่นั้นแหละ-
ก็ว่าทำไมหายไปนานนนนนนนนนนนนน
ดูฟุตซอลต่อ..........
กรี๊ดดดดดด !!!
3-4
ทีมผม 3 ทีมโน่น 4
ทำไมฟุตซอลมันเล่นกันแรงแบบนี้
นี่พูดเลยแข่งฟุตซอลจบทีไร ได้มีเรื่องชกต่อยต่อตลอดเลย ก็สมควรเล่นแบบนี้มันก็มีการหมั่นไส้กันเป็นธรรมดา ดูซิ นั้นๆ ไอเกอร์โดนเตะหน้าแข้งขนาดนั้น แล้วกรรมการมีตาไหมว่ะห้ะ!!!!!!!
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
3-5
ฝั่งโน่นเข้าไปอีกลูกหนึ่งงงงงงงงง
ปี๊ดดดดดดดดดด พักครึ่งงงงง
“ไหวปะวะ พวกมึงอ่า”
“ไหวดิ ยังไงก็ต้องชนะ”ไอเกอร์
“แต่แม่งเล่นแรง ไอเชี้ย กูเจ็บทุกปีเลย”>>ไอเปรม
“นั้นดิ กูเจ็บแทนเลย ดีแล้ว ที่กูไม่คิดเล่นแบบพวกมึง”
“หน้าอย่างมึง ก็ไม่น่าเล่นฟุตซอล”>>ไอเติ้ล
“หื่อออ ทำไม หน้าอย่างกูต้องเล่นอะไร?”
“เป็นกองเชียร์คอยส่งกำลังใจให้กูก็พอแล้ว”>>ไอเติ้ล
“อ้วกกกกก ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกันมากูจะคิดว่ามึงจีบไอบูมแล้วน่ะ”>>ไอเปรม
“ นั้นดิ แม่งโคตรหยอดอ่า”>>ไอเกอร์
เอิ่ม........กูก็คิดแบบนั้น แต่ไม่กล้าพูดเงียบไว้จะดีกว่า
“อ้าวหรอ?”
แล้วดูมันทำหน้า นี่มึงไม่รู้หรอว่าไอประโยคที่มึงพูดมาเนี่ย มึงหยอดกูอยู่!!!!!!!!
ปี๊ดดดดด หมดพักครึ่งแล้ว
“สู้น่ะเว้ยยยยย”
เริ่มดุเดือดขึ้นเรื่อย ๆ
8-10
คะแนนทิ้งห่าง
จะตีตามทันไหม? ลุ้นครับลุ้น
“เยสสสสส ได้แล้ว 1 ลูก สู้ๆเว้ยยยยยยย”
ผมตะโกนไปเต็มเสียงงงงงงง
เชียร์ขาดใจเลย
เหลืออีกแค่ลูกเดียวตามให้ทันๆ
ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
หื่อออออออออ หมดเวลา
อ๊ากกกกกกกก อีกลูกเดียว
“เป็นไงมึง?”
ถามพวกมันด้วยความเป็นห่วง แต่ที่เป็นห่วงมากสุดคงจะเป็นไอเกอร์มันจริงจังกับฟุตซอลมากครับ ส่วนไอเปรมไอเติ้ลมันก็แข่งขันเอาสนุกของมันไป
“กูโอเค เดี๋ยวไปบอกไออาร์ตให้เลี้ยงปลอบใจกูหน่อย ฮร่าๆๆๆ”>>ไอเกอร์
“โห้ มึงแพ้มึงชนะก็หาเรื่องกินอย่างเดียว”
“ก็จะกินให้หายเครียด”>>ไอเกอร์
“งั้นบ้านไออาร์ตกัน”>>ไอเปรม
เก็บของเตรียมตัวจะออกไปบ้านไออาร์ต แต่เหมือนลืมอะไรไปสักอย่าง
เอ่อ.......
ไอมาร์ค
“เห้ยยยยย พวกมึงไปก่อนเลย กูต้องรอไอมาร์ค”
“แล้วมันไปไหน ไม่ได้ดูกูแข่งด้วยนิ?”>>ไอเกอร์
“ส่งสาวมันนั้นแหละ”
“ไม่ต้องรอ นี่ไปตั้งแต่เริ่มแข่งมันไม่กลับแล้วมั้ง”>>ไอเติ้ล
“มันส่งข้อความมาบอกให้กูรอ”
“เออ จะรอก็รอไป”>>ไอเกอร์
“ยังไงรีบตามไปน่ะเว้ย”>>ไอเปรม
“กูรอเป็นเพื่อนไหม?”ไอเติ้ล
“ไม่เป็นไร รอคนเดียวได้”
“มึงงงงง โรงยิมนี่มันถิ่นนักบอลเล่ย์ เกย์ทั้งนั้น ระวังมึงจะโดนล่อ”>>ไอเปรม
“เชี้ยยย กูดูแลตัวเองได้ มันไม่ทำไรกูหรอก”
“หึหึ ตัวเล็กๆ ขาวๆ หน้าหวานๆ ไม่น่ารอด”>>ไอเปรม
“วู๊ๆ ไม่กลัววววววว”
“นักบอลเล่ย์เกย์ถึก รุมโทรมหนุ่มหน้าหวาน หึ้ยย สยอง”>>ไอเปรม
มึงจะบิ๊วกูไปถึงไหน
นักบอลเล่ย์ของโรงเรียนเริ่มเข้ามาซ้อมแล้ว ดูหน้าแต่ละคน มองพวกกูทำไม
ดูสายตาดิ กูไม่อยู่ก็ได้
“ไปรอหน้าโรงเรียนก็ได้”
“แล้วแต่มึงเหอะ!”>>ไอเปรม
ย้ายจากโรงยืม มายืนรอมันหน้าโรงเรียนแทน ส่วนไอสามตัวนั้นมันก็หนี้หายไปเลี้ยงฉลองความพ่ายแพ้ของพวกมัน ครั้งแรกไอเติ้ลก็ตื้อจะอยู่รอเป็นเพื่อน แต่เกรงใจมัน มันเหนื่อยกับการแข่ง แล้วยังต้องมานั่งรอเป็นเพื่อนผมอีก เลยไล่มันกลับ
ตอนนี้ 6 โมงเย็นฟ้าก็เริ่มมืด ไออยากกลับก็อยากกลับแหละ แต่ถ้ามันมาไม่เจอเรากลัวมันจะไปถล่มบ้านให้...จะโทรไปตามเดี๋ยวก็เจอด่าอีก กลัวไปขัดจังหวะมันกับแฟน
ชีวิตกูทำอะไรได้บ้างว่ะเนี่ย
~~~หรือความแท้จริงมีเลย รักใครก็ต้องลงเอยช้ำเจ็บร้าวปวดทุกที~~~
ไอมาร์คแน่ๆเลย
“ฮัลโหลลลล ว่าไงมึง กูรอเป็นชาติแล้ว”
‘กูเติ้ล’
“อ้าว โทดๆ ว่าไง”
“มันยังไม่มารับมึงอีกหรอ?’
“อื้มมมมมม”
‘กลับเหอะมึง เดี๋ยวกูไปรับ มันไม่มาแล้ว เชื่อกูดิ’
“ถ้ามันมาไม่เห็นกู เดี๋ยวมันด่า”
‘มันลืมมึงแล้ว’
“มันไม่ลืม!!!!!!!!!”
ผมเผลอตะหวาดเสียงใส่มัน
‘……………………’
“กูขอโทด”
‘กูก็ขอโทดเหมือนกัน ดูแลตัวเองด้วย’
“โอเค”
คิดแล้วก็อาจจะจริง สัญญาเล็กๆน้อยๆ ไอมาร์คไม่เคยจำหรอก........
แต่..........
ขอรออีกนิดแล้วกัน......
18.30 น.
บอกให้รอก็จะเฝ้ารอ รอเธอไปอย่างนี้ รอจนรู้สึกดีที่จะบอกรัก ต่อให้นานก็จะเฝ้ารอ ไม่เจอคำตอบไหน จะค่อยดูแลจะอยู่ข้างไป และทำหน้าที่รอ
ตัดสินใจโทรไปหามันแล้วครับ.......
แต่แม่งไม่รับ แถมเสียงเพลงรอสายยังจี้กูอีก !!!!!!!!
บอกให้รอก็จะเฝ้ารอ รอเธอไปอย่างนี้ รอจนรู้สึกดีที่จะบอกรัก ต่อให้นานก็จะเฝ้ารอ ไม่เจอคำตอบไหน จะค่อยดูแลจะอยู่ข้างไป และทำหน้าที่รอ
อีกสักรอบเผื่อมันรับ
แต่แม่งก็ไม่รับอีกแล้ว
หรือว่ามึงกำลังขับรถอยู่
งั้นรออีกสักพัก
17.00 น. ฟ้าเริ่มมืดแล้ววววววววว ตอนนี้ถนนหน้าโรงเรียนก็เงียบเหงาไป ถ้ามีผีโผล่ออกมากูจะไม่แปลกใจเลยจริงๆ
“รอใครอ่า?”
ไม่เจอผีแต่เจอนักบอลเล่ย์เกย์มากันเป็นฝูง เฮ๊ยยยย เป็นกลุ่ม 8 คน คือพวกนี้เป็นคนที่โรงเรียนซื้อตัวมา ก็เลยอาสัยอยู่ในโรงเรียน กิน นอน ที่โรงเรียนเลย
“เอ่อออออ รอไอมาร์ค”
“กรี๊ดดดดดด มึงกูชอบมาร์คอ่า หล่อ เถื่อน โหด อยากได้ๆๆๆ”
นางหนึ่งในนั้นกรี๊ดกร๊าด เอิ่ม........กูกลัววววววววว TT
“เดี๋ยวรอเป็นรอเพื่อนไหม?”
“ไม่เป็นไร”
รอเป็นเพื่อน......ดูจากสายตาแล้ว กลัวได้รอเป็นผัว TT
‘นี่มึงจะเปลี่ยนจากรับเป็นรุกหรอ?’
‘จะรุกอิหน้าหวานนี่หรอ?’
‘ก็อยากลอง แม่งน่ารักดี’
คือนี่กระซิบกันแล้วใช่ป่ะ?
ไม่อยากให้กูได้ยินใช่ไหม?
โอเค กูจะทำเหมือนว่าไม่ได้ยิน........
‘มึงแต่หน้าหวานจริงๆ’
‘อิจฉาอ่าเนอะ’
‘แต่กูหมั่นไส้ รุมตบไหมมึง?’
‘มึงงงง ดูอิพี่แซมด้วย จ้องจะง้าบอยู่ เราไปตบคงได้ตายคาตีนพี่แก’
นั่งฟังกระเทยน้อยๆพูดคุยกัน วิจารณ์หน้าผมอยู่......ถ้าไม่เห็นว่ามาเยอะกว่าเดินไปชกหน้าแม่งแล้วววววววววว ส่วนไอแซมนี่ก็มองหน้าผมอยู่ได้ คือมึงกินกูเลยไหม?
ไม่ชอบสายตาแบบนี้ ไม่ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
~~~หรือความแท้จริงมีเลย รักใครก็ต้องลงเอยช้ำเจ็บร้าวปวดทุกที~~~
ครั้งนี้เบอร์ไอมาร์คจริงๆ ตั้งใจดูครับ กลัวพลาดเป็นไอเติ้ลอีก
‘โทรมามีอะไรมึง’
“อ้าวววว”
‘มาองมาอ้าวววว’
“ไหนว่าจะมารับ”
‘กูคิดว่ามึงกลับพร้อมพร้อมพวกเติ้ลแล้ว’
ตี๊ดดดดดดดดด
พูดมาได้ คิดว่ากลับพร้อมพวกไอเติ้ล
กูรอมึงทำไม ? เชี้ยยยยยยย
“เป็นไรบูมทำไม หงุดหงิดจัง” ไอแซมถามขึ้น
“ป่าว กูกลับแล้ว!”
รีบเดินไปออกจากหน้าโรงเรียนทันที
“บูมมมมม เดี๋ยวไปส่งไหม?”
มันคว้ามือผมไว้ กูยิ่งหงุดหงิดอยู่
“เดี๋ยวแซมไปส่งน่ะ”
มันโอบไหล่ผม !!!!!!!!!
“อย่ามายุ่งกับกู!!!”
ผมผลักมันทันที.....ท่าจะไม่ค่อยดี พวกเพื่อนมันมองมาทางผมแล้วเดินเข้ามา
“ลากแม่งเข้าโรงเรียนก็จบแล้ว”
“เออ เอามันไปเล่นในโรงเรียนเหอะ ขอแจมด้วย ฮร่าๆๆๆๆ”
“ฮร่าๆๆๆ เออๆ ครูคงกลับบ้านแล้ว เอาเข้าไปเลยมึง”
เห็นกูเป็นอะไร เกลียดพวกมึงงงงงงงงง
ผมพยายามกลั้นอารมณ์โกรธให้ถึงที่สุด ถ้าผมสู้ผมแพ้แน่ๆ ดูตัวพวกมันแต่ละคนซิ
“อย่ากลัวพวกเราไม่ทำอะไรหรอก” ไอแซม
“อย่ามายุ่ง”
มันเอามือมาสัมผัสหน้าผม ผมสะบัดมือมันออกอย่างรวดเร็ว
วิ่ง ใช่ ผมต้องวิ่งที่ทีมีคนเยอะกว่านี้
วิ่งงงงงงงงงงงงงงงง
ฮึ้ยยยย กลัว จะอ้วก ไม่ชอบ ทำไมชีวิตต้องมาเจอพวกเหี้ยนี้ด้วย !!!!!!!!
วิ่งงงงงงงงงง
ตอนนี้ก็มายืนรอรถที่บริเวณหน้าเซเว่นแล้วครับ ถึงมันจะห่างจากโรงเรียนไม่มากหนัก แต่ก็คงปลอดภัยกว่าเพราะคนเยอะ คิดแล้วก็หงุดหงิด ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดกับผมด้วย มันไม่สนุกเลยน่ะ ที่เจอเกย์ลวนลามแบบนี้ กลัว กลัวมันจะลากผมเข้าโรงเรียนไปจริงๆ ยิ่งตอนดึก ครูในโรงเรียนก็ไม่มีด้วย ถ้าโดนลากไปจริงๆ ไม่รอดแน่ โดนรุมทั้งทีมแน่ๆ
“ฮึกกกกกก ไอพวกเหี้ยยยย”
ไม่ไหวแล้ววววววววววววว
“นี่ยังอยู่อีกหรอ?”
เสียงคุ้นๆ
ไอมาร์ค !
“อ้าวววว เหยยยย ตาแดงร้องไห้ทำไม?”
ยังจะมาถาม เพราะมึงนั้นแหละที่ทำให้กูเจอพวกมัน........หันหน้าหนี้ไม่ตอบ
“เป็นไร?”
กูไม่ตอบ !
“ไอบูมมมมม มึงจะพูดไม่พูด”
กูไม่พูด!
“1”
กูไม่ตอบ!
“2”
นับเป็นร้อยก็ไม่ตอบ
“3”
……………………….
......................................
....................................................
“โอเค กูไม่คิดว่ามึงจะรอ ก็เลยกลับบ้านก่อน”
“ฮึกกกก จะไม่รอได้ไง! ฮึกกกกก ก็มึงให้กูรอ!!!!!”
ดูมันอึ้งไปนิด คงไม่คิดว่าผมจะตะโกนใส่หน้ามันขนาดนั้น
นี่คงเป็นครั้งแรกเลยที่ผมขึ้นเสียงใส่มันขนาดนี้
“ฮึกกกก กูจะกลับบ้าน”
รถมาพอดี แต่มันไม่ให้ผมไป มันดึงมือผมเอาไว้
“ร้องไห้ทำไม? ขอโทดที่ทำเมื่อกี้ พวกเราไม่ได้ตั้งใจ” ไอแซมมาจนได้ ผมหลบหลังไอมาร์คทันที ไม่อยากเจอหน้าพวกมัน !
“เราขอโทด” มันพยายามจะมาคุยกับผม แต่ไอมาร์คขยับมาบังผมให้มากขึ้น
“ไม่ต้องมายุ่งกับมัน”
‘กูว่าเรื่องจิ้น แม่งเรื่องจริงชัวร์’
‘กูก็ว่าแม่งใช่’
‘อิจฉากูอยากได้พี่มาร์คอ่ะมึง’
‘กูก็อยาก แต่เสียดาย เสร็จอิหน้าหวานนี้เฉย’
ไอมาร์คลากผมฝ่าฝูงพวกมันมา พร้อมกับเสียงบ่นที่จับใจความได้ทุกคำ แต่แปลไม่รู้เรื่องสักประโยค
นี่กูร้องไห้หนัก หรือว่าพวกแม่งพูดไม่รู้เรื่องว่ะ !!!!!!
“ไปคุยที่บ้านกูก่อน”
พึ่งรู้ตัวว่ามันลากผมจนมาถึงรถที่จอดอยู่ข้างร้านอาหารที่อยู่ถัดจากเซเว่น
“ไม่ไป”
“ไป ขึ้นรถ”
“กูไม่ไป”
“บูม!!!!”
“มึงมีสิทธิ์อะไรมาขึ้นเสียงใส่กู!”
มันเงียบไปสักพัก ผมรู้ตอนนี้มันก็กำลังโกรธ
มันไม่ใช่คนที่จะมาง้อใคร
มันไม่ใช่คนตามใจใคร
มันไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครตะโกนใส่หน้า
มันกำลังอดทนกับผม........
แต่ถ้ามันหมด มัดแรกของมันคงลงที่ปากผม
“กูขอโทด ไปคุยกันที่บ้านน่ะ”
………………………………
แล้วผมก็ใจอ่อนตามมันมาถึงบ้านนนนนนนน
“พวกมันทำอะไรมึง?”
“………………….”
ไม่ใช่ว่าเงียบเพราะกวนตีนมัน แต่ไม่รู้จะบอกมันยังไงมากกว่า
“พูด!”
“มึงมีสิทธิ์อะไรมาบังคับกู!!!!”
เอะอะก็ขึ้นเสียง
“มึงน่ารำคาญมากรู้ไหม?!”
น่ารำคาญ?
ที่มันไม่มารับผมก็คงเพราะผมน่ารำคาญใช่ไหม?
ไหนว่าจะไม่ทิ้งกูงัย?
“ฮึกกกก กกก ฮืออออ ฮึกก”
พยายามกลั้นไว้แล้ว แต่ไม่ไหว
Mark
“บูม.........วันนี้กูผิด กูรู้......”
“ฮึก มึงง ฮึกกก เคย รู้ ด้วย ฮึกกกก”
ผมกอดมันไว้ ไม่รู้จะปลอบยังไง มันร้องจนผมสงสาร จนผมรู้สึกผิดไปหมด
มันร้องไห้หนักมาก หนักกว่าทุกครั้ง มันคงไม่ใช่แค่เรื่องผมเรื่องเดียว คงจะเป็นเรื่องของไอนักบอลเล่ย์พวกมันด้วย แค่มันยังไม่พูดเท่านั้นเอง.......
“ฮึกกกกก มึงผิดสัญญา ฮืออออออ”
ผมไม่พูด ผมผิดจริงๆ ผมส่งข้อความไปเองว่าให้มันรอ....แต่ผมก็ไม่ยอมไป ไม่ใช่ว่าไม่อยากไป แต่มันเลยเวลามาเยอะ คิดว่ามันคงกลับไปพร้อมพวกไอเติ้ลแล้ว
“ฮือออออ มึงลืมกู ฮือ”
“ไม่ได้ลืม”
ลูบหัวมันไปด้วยยยยยย
“มึงงงง ฮึกกก มีแฟนแล้วทิ้งกู ฮืออออ”
“เอาอะไรมาพูด”
มันคิดได้ไงว่าผมมีแฟนแล้วจะทิ้งมัน ตั้งแต่ผมคบกับมันเป็นเพื่อนมา ใช่ว่าผมจะไม่เคยมีแฟนเลย มีมาแล้วเป็น 10
“ฮึกกก เกลียดแม่งงง”
“มึงเกลียดกูหรอ?”
“ฮึกกกกก เกลียดพวกมัน มันจับหน้ากู ฮึกกกก มันพูดว่าจะลากกูเข้าโรงเรียน ฮืออออ มันจะปล้ำกู”
“โอ๋ๆ มันไม่ทำไรมึงหรอก กูอยู่ทั้งคน”
“แต่วันนี้มึงไม่อยู่ ฮึกกกก”
“วันเดียว แค่วันเดียว”
“ฮึกกก มึงชอบผิดสัญญา ไม่เชื่อ”
“สัญญา”
ผลักมันออกจากอ้อมกอด แล้วยื่นนิ้วก้อยให้มันแทน
กูเริ่มทำตัวปัญญาอ่อนอีกแล้ว
..
...
...
แต่ขอแค่มันหยุดร้องแค่นี้ก็พอแล้ว
“สัญญาว่าจะไม่ทิ้งมึง ไม่ลืมมึง”
มันยืนนิ้วมาเกี่ยวก้อย แต่มันก็ยังไม่หยุดสะอื้น
“แล้วมึงรำคาญกูไหม?”
“รำคาญ”
“ฮึกกกกกก กูทำอะไรผิด? ฮืออออ”
“ก็มึงไม่ยอมหยุดร้องเนี่ย พอแล้วๆ”
“ไม่ร้องแล้ว อย่ารำคาญกูนะ”
มันรีบเช็ดน้ำตา
ทำไมวันนี้มึงหน้าสงสารแบบนี้ว่ะ
“อย่าร้อง เล่นซะกูรู้สึกผิดเลย”
“ก็มึงผิดจริงๆ”
ย้ำจริงๆเลยมึงหนิ รู้ว่าผิด รู้ว่าทำให้มึงร้องไห้ กูรู้.......
“อย่าผิดบ้างแล้วกัน”
“กูคนดี ไม่เคยทำผิด”
“ปากดี เดี๋ยวด่าให้ร้องไห้อีกหรอก”
“แล้วก็มาปลอบกูเองเนี่ยน่ะ”
“เอ้ออออ กลับบ้าน เดี๋ยวไปส่ง”
“กลับเอง”
“แน่ใจ ออกไปเจอนักบอลเล่ย์ทำไง โดนข่มขื่นชัวร์”
“มึงซิจะโดน พวกกระเทยน้อยๆ กรี๊ดมึงจะตาย”
“ยังไง?”
“ก็แบบนี้.......กรี๊ดดดดด พี่มาร์คขา หล่อ เท่ โหด กรี๊ดดดด”
มันทำหน้าเลียนแบบซะผมขำ
มีมาจับแขน ลูบหน้าอก ลูบหน้า
เอาซะสมจริงเลยมึง
“แล้วไอแซมก็มองมึงแบบนี้ป่ะ?”
ผมก็จัดการล็อคเอวมันแล้วดันมาใกล้ๆตัว ก้มลงไปมองหน้ามันใกล้ๆ หน้ามันเหวอไป
“มองแบบนี้ป่ะ?”
เอาหน้าไปใกล้มันมากขึ้น แกล้งมันครับ ไอนี่มันขี้อาย เขินง่าย
“ไอบ้า”
“โอ้ยยยยยย”
มันเอาหน้าผากมันมาโขกกับหน้าผากผม
เจ็บเว้ยยยยยยยยยยยย
“โทษฐานที่ปล่อยให้กูยืนรอนาน”
แล้วทำไมมึงไม่นั่งรอ ..........
ได้แต่พูดในใจครับ เถียงออกไปเดี๋ยวยาว วันนี้เราเป็นคนผิดสงบปากสงบคำไว้นิดนึง
ความคิดเห็น