ญี่ปุ่น (culture) ^O^

ลำดับตอนที่ #8 : บ้าน

บ้านสไตล์ญี่ปุ่น

   หัวข้อนี้ถึงแม้จะเป็นคำสั้นๆ แต่สื่อถึงรากฐานของวัฒนธรรมของคนญี่ปุ่นเลยทีเดียว บ้านแบบญี่ปุ่นดั้งเดิมส่วนใหญ่จะเป็นไม้ หลังคากระเบื้องและฝาผนังกั้นห้องเป็นกระดาษที่สามารถเลื่อนเปิด-ปิดได้ จึงทำให้ห้องเล็กกลายเป็นห้องใหญ่ได้ การวัดพื้นที่ห้องจะนับตามจำนวนเสื่อทาทามิขนาดมาตรฐานเป็นเกณฑ์ หลักของการสร้างบ้านญี่ปุ่น คือ “ข้างในก็คือข้างนอก” ด้วยความที่ผนังบ้านจะแบ่งด้วยบานเลื่อนซึ่งสามารถถอดออกได้ พรมแดนระหว่างในบ้านและนอกบ้านจึงหมดไป ซึ่งเหมาะกับสภาพอากาศร้อนชื้น โครงสร้างของตัวบ้านจะยกพื้นสูงขึ้นมาพื้นเรือนจึงไม่อยู่ติดพื้น ทำให้อากาศถ่ายเทได้ดี ส่วนเฉลียงหน้าบ้านจะเป็นพื้นที่เชื่อมต่อระหว่างในบ้านกับนอกอาคารพื้นที่นี้จะถูกใช้สอยอย่างเต็มที่ในหน้าร้อน สมาชิกในบ้านจะพากันออกมานั่งรับลมพร้อมชมความงามของสวนที่ออกแบบจัดอย่างสวยงามจนขึ้นชื่อว่าสวนญี่ปุ่นออกแบบได้อย่างลงตัว กลมกลืนเป็นธรรมชาติ

  

   บริเวณภายในบ้านส่วนใหญ่นิยมปูด้วยเสื่อทาทามิ(tatami)เพราะทำให้รู้สึกสบายสดชื่น มีกลิ่มหอมอ่อนๆของหญ้าโชยมาจากเสื่อ แต่เสื่อทาทามิมีข้อเสียที่สีเปลี่ยนง่าย ดูดความชื้นและไม่ทนทาน จึงต้องมีการเปลี่ยนเมื่อถึงเวลาอันควร บานเลื่อนที่กั้นระหว่างห้อง เรียกว่า “ฟุสุมะ (fusuma)” จะปูด้วยกระดาษจึงทำให้แสงสว่างและเสียงลอดเข้ามาได้ ภายในห้องที่สามารถประยุกต์เป็นได้ทั้งห้องนั่งเล่นในตอนกลางวัน และเป็นห้องนอนในตอนกลางคืน เพราะที่นอนฟุตน (futon) จะถูกพับเก็บในห้องโอะฌิอิเระซึ่งเป็นห้องติดผนังมีบานประตูเลื่อนเปิดปิดได้ จึงทำให้ห้องดูกว้างขวางขึ้น ห้องที่ใช้เป็นที่รับรองแขกอย่างเป็นพิธีการมักจะมีมุมที่เว้าเข้าไปสำหรับประดับตกแต่งด้วยดอกไม้และภาพเขียน เรียกว่า “โทะโกะโนะมะ” ซึ่งมุมหน้าโทะโกะโนะมะนี้จัดที่นั่งสำหรับแขกคนสำคัญ เนื่องจากก่อนจะนั่งลงแขกมักจะดูภาพเขียนและดอกไม้ แขกคนสำคัญจึงดูเด่นเป็นสง่าเมื่อนั่งหันหลังให้โทะโกะโมะมะ โต๊ะรับแขกมักเป็นโต๊ะเตี้ยๆที่นิยมเรียกกันว่าโต๊ะญี่ปุ่นในบ้านเรา และมีเบาะรองนั่งจัดวางอยู่ จะเห็นว่าญี่ปุ่นมีศิลปะในการใช้สอยพื้นที่ที่มีอยู่จำกัดอย่างคุ้มค่าทีเดียว